Dagblaðið Vísir - DV - 14.11.1986, Blaðsíða 30

42
MAÐUR VIKUNNAR
Serbinn - Bubbi Morthens
(GRAMM)
Bubbi bætir enn einni
skrautfjöðrinni í hattinn
sinn og fer hatturinn brátt
að verða þéttsettur. Hér er
einfaldlega á ferðinni eitt
besta innlenda lag ársins,
mjúkt en kröftugt, og öll
vinnsla fyrsta flokks.
ÖNNUR GÓÐMENNI
Sverrir Stormsker - Þórður
(SKÍFAN)
Sverrir fer hér í Tom Jones
fötin og fara þau bara vel
á honum. Lagið hljómar að
vísu dálítið kunnuglega en
það gæti verið útsetningin,
sem er upp á gamla móð-
inn. Þetta er fallegasta lag
og stingur skemmtilega í
stúf við það sem aðrir eru
að gera hérlendis. Bubbi
syngur með Sverri.
TIL TUESDAY -
What About Love (CBS)
Pretenders gæti verið full-
sæmd af þessu lagi, áhrif
Chrissie Hynde heyrast
langar leiðir og á köflum
mætti halda að hún syngi.
Lagið er í letilegum en
kröftugum stíl, melódían
góð og grípandi og þetta á
eftir að ná langt.
PAUL YOUNG -
Some People (CBS)
Ekki beint vænlegur stór-
smellur enda fara bestu
lögin ekki alltaf á toppinn.
Þetta er afbragðsgott lag
en það þarf nokkra hlustun
og verður bara betra og
betra. Maðurinn er meiri-
háttar söngvari.
RICK OCASE -
Emotion in Motion (GEFFEN)
Forsöngvari Cars spreytir
sig einn síns liðs og fer alls
ekki illa af stað, Cars and-
inn leynir sér ekki en það
skemmir ekki fyrir Rick
nema síður sé, Rólegheita
melódía.
TINA TURNER -
Two Pepole (CAPITOL)
Ég er ansi hræddur um að^
hér hafi Tina veðjað á
rangan hest, þetta lag
vantar alveg gripið sem
róleg lög þurfa að hafa til
að ná frama. Söngurinn er
hins vegar fyrsta flokks
eins og við var að búast.
GÓÐMENNI Á VILLIGÖTUM
Billy Ocean -
Love Is Forever (ARISTA)
Þessum ágæta manni hefur
tekist að klúðra ferlinum
algjörlega með þessum
væmnu lögum og virðist
ekkert á batavegi. -SþS--
FÖSTUDAGUR 14. NÓVEMBER 1986
Cyndi Lauper - True Colors
Vel heppnuð uppskrift
Cyndi Lauper stökk alsköpuð fram
í sviðsljósið fyrir þremur árum með
plötunni She’s So Unusual og var
nafn þeirrar plötu að vissu leyti rétt-
nefhi.
Lögin á plötunni voru um margt
óvenjuleg; gamalt rokk í nýjum bún-
ingi innan um blíðar ballöður og
nútímalegt popp. Söngrödd ungfrúar-
innar var aukinheldur nokkuð sér-
stök; mjög á háu nótunum og á
stundum bókstaflega skerandi, en inná
milli angurvær og blíð.
A þessari nýju plötu kemur Cyndi
Lauper ekki eins á óvart og á þeirri
fyrri enda ekki við því að búast. Rödd-
in er jafngóð og áður og gott ef ekki
betri, enda söngkonan óhjákvæmilega
sjóast á þeim þremur árum sem liðin
eru frá fyrstu plötunni.
Og uppskriftin að þessari plötu er
sú sama og að þeirri fyrri, ýmsum tón-
listarstefnum hrært saman; lög í anda
rokkáranna, ballöður og nútíma
hljóðgervlapopp.
Ekki veit ég hvort réttmætt er að
krefjast þess, en ég hefði fyrir mína
parta ekki haft neitt á móti pínulitlum
nýjungum; vissulega hefur þessi upp-
skrift lukkast vel hjá Cyndi Lauper
og ekki er annað að sjá á vinsældalist-
um að hún dugi fullvel að þessu sinni
líka.
Kannski er þetta bara enn eitt dæ-
mið um það hversu þessi létta popp-
tónlist hefur staðnað á síðustu árum.
True Colors hefur það kannski fram
yfir She’s So Unusual að vera öllu
seinteknari; lögin þurfa meiri hlustun,
ekki öll að vísu en mörg og það hefur
löngum verið talið gott þegar melta
þarf lög aðeins og þau renni ekki bara
viðstöðulaust í gegn.
Titillag plötunnar hefur þegar öðlast
miklar vinsældir og eflaust eiga fleiri
lög af plötunni eftir að fytgja í kjölfar-
ið enda lögin að megninu til létt
melódískt popp sem hrífur auðveld-
lega. SþS-
Richard Thompson: Daring adventures
Húmor í bland við tregann
Richard Thompson er merkilegur
náungi í rokktónlistinni. Hann hóf
ferilinn sem gítarleikari í ensku þjóð-
lagarokksveitinni Fairport Conventi-
on og var þar innanborðs á bestu árum
þeirrar ágætu sveitar, árin 1968-1971.
Síðan hefur hann verið einn á háti og
á að bakiellefu sólóplötur - sex þeirra
reyndar í samstarfi við fyrrverandi
eiginkonu sina, Lindu Thompson. Sú
ellefta, Daring adventures, kom út fyr-
ir skömmu.
. Gengi Thompsons hefur verið æði
misjafnt í gegnum árin. Hann er það
sem enskir kalla „Cult figure". Hann
á tryggan hóp aðdáenda, fær undan-
tekningarlaust mjög góða dóma í
músíkpressunni - bæði fyrir plötur og
htjómleika - hann er hátt skrifaður
meðal kollega sinna en á erfitt með
að ná til fjöldans. Að þessu leyti svip-
ar honum til Elvis Costello og Tom
Waits. Reyndar hefur Thompson
marglýst því yfir að hann kæri sig lítt
um að verða rokkstjama - honum
nægir að hafa sæmilega í sig og á með
tónlist sinni. Kostir Thompsons sem
tónlistarmanns em margir. Hann er
afbragðs laga- og textasmiður, sér-
stæður söngvari og hann á fáa sína
líka sem gítarleikari. Rolling Stone
tímaritið fúllyrti t.a.m. um daginn að
hann væri hreinlega sá besti og hefúr
það víðar verið sagt. Hann er vel að
sér í tónlistarsögunni. Hann þekkir
bresk og bandarísk þjóðlög út og inn,
hefur stúderað arabíska og afríska
tónlist, djass og hann er með rokkið
á hreinu, því Thompson er fyrst og
síðast rokkari. Þessi þekking Thomp-
sons kemur skýrt fram á plötum hans
og hann hefúr með ámnum skapað sér
alveg einstakan stíl.
Ekki bregst karlinn á Daring ad-
ventures. Síðustu tvær plötur hans,
Hand of kindness frá ’83 og Across
crowded room frá því í fyrra, em
hörkugóðar en þessi nýja slær þeim
báðum við. Á henni em fimm kröftug
rokklög, sex í rólegu deildinni og eitt
djasslag í anda stríðsáranna. Sem fyrr
skiptast á sorg og gleði í tónlist
Thompsons, hann hefur frá ýmsu að
segja í lögum og ljóðum, húmorinn er
á sínum stað í bland við tregann. Það
fer ekki á milla mála að Thompson
hefur orðið fyrir biturri reynslu í ásta-
málum. Þetta kemur átakanlega fram
í texta lagsins Long dead love, sem
er með áhrifameiri lögum þessa árs.
Daring adventures er plata sem á
erindi - hún lætur engan ósnortinn.
Bestu lög: Long dead love, Jennie,
How will I ever be simple again, Dead
man’s handle.
K.S.
OMD - The Pacific Age
Leitin að eldinum
Orchestral Manoeuvres in the Dark
em einir af merkisberum nýrómantík-
urinnar sálugu. Þeir kváðu sér hljóðs
á sínum tíma með hljóðgervla að
vopni, líkt og Ultravox og Spandau
Ballet. Þeir hafa þraukað áffarn.
Margt hefúr breyst á fáum árum.
Þannig er tónlistin. The Pacifc Age
er sjöunda breiðskífa OMD og Andy
McCluskey og Paul Humphreys eru
samir við sig. Ekki þar með sagt að
þeir hafi ekkert breyst. Báðir hafa til
dæmis elst. Tónlistarleg markmið hafa
líka dálítið látið á sjá. OMD em enn
leitandi eftir öll þessi ár. Það er virð-
ingarvert. Þreifingar þessar em hins
vegar ákaflega ómarkvissar sem telst
til tíðinda hjá svo lífsreyndum mönn-
um.
The Pacific Age er gott dæmi um
þetta. Hún er í alla staði mjög dæmi-
gerð OMD plata. Tónlistin er aðsóps-
mikil. Margar melódíurnar em
snotrar og kikna nánast undan íburð-
armiklum útsetningum þar sem flest
möguleg ljóð em kreist úr hljóðgervl
unum. Sum laganna eins og The Dead
Girls em klárar tilraunir með hljóð
og éffekta. Eða þá lagið Southern þar
sem gömlum ræðum Martin Luther
King er bætt á bás með hljómborðum
og blásturssveit.
Allt er þetta stórkostlega tilkomu-
mikið en andlaust. OMD tekst best
upp þegar einfaldleikinn fær að njóta
sín í lögum eins og (Forever) Live and
Die og Shame. Jafnvel þá örlar fyrir
dálitlu tómahljóði. Orchestral Man-
oeuvres in the Dark eru litlu nær
fyrirheitna áfangastað sínum með
Pacific Age, hver sem hann nú er.
Sumir leita en finna aldrei. ,
Þannig er lífið. -ÞJV
SMÆLKI
Sæt ntt*. .. Sagait endurtek-
ur sig sífellt, segir einhvers
staðar ng gamlir hljóm-
sveitagaurar virðast trúa
þessu hvað hest; í þaó
minnsta er sifeilt veriö að
sveitir og siðastar i röðinni
eru Ducks Oeluxe, gainlir
króarrokkarar frá síðasta
óratutj og Bari Companv,
sem róðið hafa tii sín nýja
söngvara ettir aó Paul Rori-
gers hól samstarf við Jitnmv
Page. Nýi söngvarinn i Bad
Company heitir Brían Howe
og söltg áöur fyrt með
gaddavirsrokkaranum Ted
Nudgent, ,, Madonna er lús-
iðín korta eins og kuimugt
er og lætur sér ekki verk úr
(tentli falla. !\!ú ei hún enn á
ný komitt framfyrír mynda-
vélarnar og afraksturínn á
að verða ný kvikmynd,
..Slammer", sem James
Folev stjórnar. Wlyndin verð-
ur frumsýnd næsta sutnar
og itklega semur IVladonna
tónlistiua viö myndina. . .
Fyrir ekki alls löngu rifust
karlahlöðin Peuthouse og
Playboy heíftarlega um bírt-
ingu á nektarmyndurn af
IWadonnu og fór svo að bæði
blöðin flögguðu með ungfr-
úna berrassaða é síöunt
stnum. Nú herma sögur að
annað hvort blaójð, jafnvel
hæði, ætli t byrjun næsta
órs að skreyta síóur sinar
með fleíri myndum af Ma-
donnu berfættri upp að
hálsi.. . Gibba Gihb bræður
voru á dögunum að undirrita
sattttting víð hljómplötufyrir-
tækið Warner Brothers og
má búast vtð nýrri plötti frá
þeím bræðrum (þ.e. Gibb
bræðrum) eftir
áramótin. . . Fleiri söng-
kottut feta nú í fótspor
Madonnu á hvita tjaldtnu;
Susanne Hoffs i Bangles
hefur fengið stórt blutverk í
kvikmynd sem á að beita
„Cutting Loose" en ekki er
vist að hæfileikar Susanne
hafí einir ráðið unt val henn-
ar því mamtna gamla bæði
semur handrit myndaritmar
og leikstýrir. . . Yorgos Kyr-
iakou Panayiotou settdir Irá
sér sina fyrstu sólóplötu á
næsta ári og er heðiö eftir
plðtunni með mikílll eftir-
væntingu unt allatt heim.
Hvers vegna? Jú, vegna þess
að Yorgos þessi er betur
þekktur undir nafninu
George Micliael. . .Fiegnir
herma að Rod Stewart Itygg-
ist reisa gömlu hljómsveít-
ína sitta Faces upp frá
dauðum til hljómleikabalds
og kú Bill nokktir Wyman
ætla að taka að sér að
plukka bassann. .. það var
og. • -SþS