Dagblaðið Vísir - DV - 07.05.1987, Qupperneq 18

18
FIMMTUDAGUR 7. MAÍ 1987'
ORÐSENDING FRÁ
FÓSTURSKÓLA ÍSLANDS
Innritun fyrir næsta skólaár er hafin.
Umsóknir um skólavist þurfa að berast skólanum fyr-
ir 1. júní nk. Nánari upplýsingar og eyðublöð fást á
skrifstofu skólans.
Skólastjóri.
KENNARAR - KENNARAR
Velkomnir til Reyðarfjarðar
Kennara vantar að grunnskóla Reyðarfjarðar. Kennslu-
greinar: enska, líffræði og almenn kennsla. Húsnæði
á góðum kjörum og önnur fyrirgreiðsla í boði.
Upplýsingar gefa skólastjóri í símum 97-4247 eða
97-4140 og formaður skólanefndar í símum 97-4101
eða 97-4110.
Skólanefnd.
Umboðsmaður
óskast á
Stokkseyri.
Uppl. hjá afgreiðslu DV í síma 91 -27022.
Vinnuskóli Reykjavíkur
Vinnuskóli Reykjavíkur tekur til starfa um mánaðamót-
in maí - júní nk. í skólann verða teknir unglingar
fæddir 1972 og 1973 og voru nemendur í 7. og 8.
bekk grunnskóla Reykjavíkur skólaárið 1986-1987.
Umsóknareyðublöð fást í Ráóningarstofu Reykjavík-
urborgar, Borgartúni 3, sími 623340 og skal umsókn-
um skilað þangað fyrir 22. maí nk.
Vinsamlegast hafið með nafnskírteini eða önnur skil-
ríki.
Vinnuskóli Reykjavíkur.
TILBOÐ
Tilboð óskast í neðangreindar bifreiöar sem skemmst
hafa í umferðaróhöppum.
Toyota Corolla Twim Cam árg. ’86
Toyota Crown dísil árg. ’82
Toyota Corolla station árg. 77
MMC Lancer EXE árg. ’87
MMC Galant 1600 station árg. ’82
MMC Lancer árg. ’81
MMC Tredia árg. ’83
Mazda 323 árg. ’85
Daihatsu Charade árg. 79
Datsun 120 Y árg. 77
Suzuki bitabox árg. ’81
Nissan Sunny sendibíll árg. ’85
Sunbeam Alpina árg. 71
Bifreiðarnar verða til sýnis fimmtudaginn 7. maí frá
kl. 12.30 til 17.00 að Hamarshöfða 2, sími 685332.
Tilboðum sé skilað eigi síðar en föstudaginn 8. maí
kl. 12.00 á skrifstofu vora, Aðalstræti 6, Reykjavík.
TRYGGINGAMIÐSTÖÐIN HF.,
Aðalstræti 6, sími 26466.
Mertrting __________________________ dv
Landslagið hið innra
Haukur Dór að Kjaivalsstöðum
þrátt fyrir augljósar skírskotanir í
náttúruna, vörður, hraun og mela,
fjalla þessar myndir Hauks Dór fyrst
og síðast um landslagið hið innra.
Húmanísk vídd
Eins og Kjarval, og kannski Kristján
Davíðsson líka, ítrekar Haukur Dór
þessa húmanísku vídd á allri lands-
lagstúlkun með fígúratííúm minnum,
mannsprófílum, augum, stöku hendi
eða lend.
Sýning Hauks Dór að Kjarvalsstöð-
um er mikil að vöxtum (74 verk), þétt
hengd en þó ekki uppáþrengjandi.
Þótt mikill meirihluti verkanna sé í
svörtu, hvítu og gráu er heildin langt
frá því að vera drungaleg, svo mikil
er sköpunar- og leikgleði málarans.
Sú gleði birtist ekki síst i þeim sterku
litum sem blossa upp öðru hverju í
myrkviðum þessara dramatísku
mynda.
Ef ég ætti að segja einhvern löst á
þessari sýningu þá tengist hann leik-
gleðinni. Ég vil nefiia tilhneigingu
málarans til að of-vinna málverk sín
á stöku stað, til að veita línunni helst
til mikið frjálsræði.
En þegar á heildina er litið er hún
umtalsverður sigur og gott veganesti
fyrir málarann sem bókaður er til sýn-
inga í Svíþjóð, Þýskalandi og Banda-
ríkjunum á næstu misserum.
-ai
í gamla daga, þegar Haukur Dór
var einn mikilvirkasti og einarðasti
leirlistarmaður á íslandi, duldist eng-
um sem listamanninn umgekkst að
þótt keramíkin ætti hug hans og skaff-
aði honum lifibrauðið vai- myndlistin,
teikning og málverk, honum meira en
lítið hjartfólgin.
Lengi vel fékk Haukur Dór útrás
fyrir teikniþörfina í skreytingu leir-
muna sinna og í kyrrþey hrannaði
hann litum upp í opnar, ofsafengnar
kompósisjónir um manneskjuna „ný-
expressjónískar" komposisjónir sem
hann síðan bar á hauga eða brenndi.
Eftir mikla búferlaflutninga, uppgjör
og umrót hefur Haukur Dór nú sagt
skilið við keramíkina fyrir fullt og
allt og hefur ofan af fyrir sér sem list-
málari, er meðal annars á samningi
hjá virtu galleríi í Kaupmannahöfn.
Þótt óneitanlega sé eftirsjá í leirlist
Hauks Dór er líka mikill fengur að
þeirri málaralist sem hann hefur nú
þróað og sýnir að Kjarvalsstöðum -
og er ekki síður jarðbundin.
Þessi sýning er rökrétt framhald af
sýningu sem listamaðurinn hélt á
sama stað fyrir fimm árum þar sem
hann lagði út af íslensku landslagi og
náttúruvitund með nýjum hætti.
í augum Hauks Dór er íslensk nátt-
úra ekki aðeins sumarlandið góða, sem
Asgrímur málaði forðum og svo marg-
ir málarar hafa klifað á síðan, heldur
einnig harðneskjulegt vetrarríki,
hraungrýti og berangur, þar sem allt
gerist i svörtu, hvítu og gráu.
Grátónar og teikning
Slíkt landslag gerir óneitanlega
meiri kröfur til mannfólksins heldur
en sumarlandið og þar með meiri kröf-
ur til listamanna - sem er sennilega
hluti af aðdráttarafli þess fyrir Hauk
Dór.
MyncUist
Aðalsteinn Ingólfsson
Það gerir hvort tveggja í senn, að
krefja listamanninn um sterk, sjálf-
stæð viðbrögð og stemma þau vinnu-
brögð af. Listamaðurinn getur ekki
reitt sig á litrófið heldur verður hann
að spila með grátóna og teikningu,
kannski teikninguna fyrst og fremst.
Þar er Haukur Dór í essinu sínu.
Með pentskúf sínum byggir hann upp
mikla og blakka massa, brýtur þá síð-
an upp með undur kvikri og þjálli
pensilskrift.
Teikning hans er eins lifandi og
snjósk og hugur manns, bæði lauflétt
og þungvæg, eða hvort tveggja í senn
í sömu sveiflu, allt eftir því hvemig
listamanninum er innanþijósts. Því
im Memoriam Jacquillat
Tónleikar í minningu Jean-Pierre Jacquillat
í Bustaóakirkju 30. apríl.
Rytjendur: Martin Berkofsky, Einar Jóhann-
esson, Gunnar Kvaran, Guðný Guðmunds-
dóttir, Anna Málfríður Sigurðardóttir.
Efnisskrá: Robert Schumann: Fantasiestiicke
fyrir klarínettu og pianó; Ludwig van Beetho-
ven: Sjö tilbrigöi um dúettinn „Bei Mánnem,
welche Liebe fuhlen“; Claude Debussy: Su-
ite pour le Piano; Olivier Messiaen: Abime
des Oiseaux; César Franck: Sónata fyrir fiðlu
og pianó í A-dúr.
Mönnum brá er þeir fréttu andlát
Jean-Pierre Jacquillat á liðnu sumri.
Þótt ekki gegndi hann lengur stöðu
aðalhljómsveitarstjóra voru tengslin
við hann síður en svo rofin og flestum
tónleikagestum fannst hann ekki leng-
ur vera gestur heldur einn af okkur.
.Það féll í hans hlut að móta hljóm-
sveitina okkar á umbrotaárum og
„handbragð" hans máist síður en svo
af leik hennar í einu vetfangi.
Að styðja gott málefni
Það var eiginlega ekki seinna vænna
að nokkrir af okkar fremstu tónlistar-
mönnum tækju sig saman og héldu
tónleika í minningu Jean-Pierre
Jacquillat. Þau fundu sér annað verð-
ugt verkefni að styðja með því að
ánafna allan ágóða Húsi tónlistarinn-
ar en byggingu þess bar Jacquillat,
eins og margir fleiri, mjög fyrir bijósti.
Tónlist
Eyjólfur Melsted
Tónleikamir hófust með því að Ein-
ar Jóhannesson og Martin Berkofsky
léku Fantasiestúcke Schumanns. Þau
kannast menn við af nýútkominni
plötu Einars. Þá sem þekkja til hinna
ríku Skapsmuna Berkofskys kann að
undra hversu hógvær og samvinnufús
meðleikari hann er. Þó verður ekki
sagt að hann skipti beinlínis um ham
heldur hemji sitt ólgandi skap mjög
svo vel. Þannig reyndist hann bæði
Einari og Gunnari Kvaran í Mozarttil-
brigðum Beethovens sem komu næst
á eftir. Píanóleikurinn verkaði í það
hvassasta fyrir minn Beethovensmekk
en að öðru leyti var ég afar sáttur við
flutning beggja verkanna.
Verðug minning um
látinn tónvin
Síðan kom röðin að Berkofsky ein-
um og tilreiddi hann Debussysvítuna
á sinn eina og sanna Berkofsky-íska
hátt fyrir áheyrendur. Fyrri hluta tón-
leikanna lauk svo með því að Einar
Jóhannesson jók, með leik sínum, enn
á snilld Messiaens í þættinum urm
ómælisdýpi fuglanna úr kvartett um
endalok tímans fyrir einleiksklarí-
nettu.
Lokaverkið var sú vel þekkta og
vinsæla Sónata Césars Franck fyrir
fiðlu og píanó í A-dúr. Leikur Önnu
Málfríðar og Guðnýjar var rismikill,
vel samstilltur og fágaður í alla staði
og glæsilegur lokapunktur á vel
heppnaða tónleika. Var látins tón-
vinar þar minnst á verðugan hátt.
-EM