Dagblaðið Vísir - DV - 03.09.1988, Blaðsíða 29

LAUGARDAGUR 3. SEPTEMBER 1988.
29
Sælogblessuð! ...Sykur-
molamir hafa enn ekki gefist
upp á að gera lagið Ammæli,
eða Biithday eins og það heit-
ir upp á engilsaxnesku, vin-
sælt meðal Breta. Innan tiðar
verður lagið gefið út á ný í
Bretlandi i endurunninni útg-
áfu og kúrsinn vonandi settur
upp vinsældalistana ... Mick
Jones, fyrrum liðsmaður
Clash, sem við sögðum frá i
síðustu viku að hefði verið
lagður inn á spitala i London,
alvarlega veikur af lungna-
bóigu, er nú á batavegi og
stefnir að því að vera kominn
í slaginn með hljómsveit
sinni, Big Audio Dinamite,
innantíðar... Einsog minn-
ugir áhugamenn um popp
muna sat plata Bon Jovi, Slíp-
pery VUhen Wet, óratíma í
efsta sæti bandaríska breið-
skífulistans og sló Öll sölumet
hvað varðar léttmett þunga-
rokk. Og nú á næstunni kem-
ur«Ijós hvort hl jómsveitinni
tekst að fylgja þessari miklu
velgengni eftir því 19. sept-
ember kemur í verslanir vest-
anhafs ný plata frá hljóm-
sveitinni sem heitír New Jers-
ey. Einn blaðamanna Billbo-
ard tónlistartímaritsins hefur
fengið að hlera innihald plöt-
unnar og má vart vatni halda
af hrifningu. Samkvæmt
skríbentinum úir og grúir af
smellum á plötunni og fyrsta
lag til að ríða á vinsældalista-
vaðiðverður Bad Medic-
ine...
Nú um helgina hófst sex vikna
langt tónleikaferðalag sem
farið er á vegum Amnesty
International og heitir tón-
leikaröðin Human Rights
Now! Og þeir sem fram koma
á þessum tónleikum eru engir
aukvisar; þar má nefna Sting,
Peter Gabriel, Tracy Chapman
og Bruce Springsteen. I tilefni
þessarar tónleikaferðar ætlar
Springsteen að senda frá sér
fjögurra laga plötu, Chimes
of Freedom, en ágóðinn af
sölu hennar á að renna til
Amnesty Intemational. Titil-
lag plötunnar, Chimes of Free-
dom, er eftir Bob Dylari og
var hljóðritað á tónleikum
Springsteens í Stokkhólmi í
sumar... Los Lobos, sem
gáfu myndinni La Bamba Irf,
em með nýja plötu i bigerð.
og á sú að bera nafnið La
Pistola y el Corazon eða Byss-
an og hjartað. Verður þar sleg-
ið á létta þjóðlagastrengi...
skipti...
-SþS-
dv _______________________________________________________Nýjar plötur
Brian Wilson
Snillingur lætur í sér heyra
Þaö eru ekki margar popphljóm-
sveitir sem hafa skapað sinn eigin
stíl, lagaform sem enginn hefur lagt
í að herma eftir án þess að verða
hendlaður við fyrirmyndina. Þannig
hljómsveit er The Beach Boys sem
stofnuð var semma á sjöunda ára-
tugnum af þremur bræðrum, einum
frænda og einum vini.
Wilson-bræðumir þrír sköpuðu
„sánd“ sem byggðist á rödduðum
samhljómum er oft hefur verið nefnt
Kaliforníusánd.
Snemma varð ljóst að elsti bróðir-
inn, Brian Wilson, var potturinn og
pannan í öllu sem The Beach Boys
gerðu. Hann var ekki aðeins snilldar-
lagahöfundur heldur gerði hann
hluti í upptökuveri sem aldrei höföu
verið gerðir áður. Lagði geysivinnu
í að fá rétta hljóminn og útkoman
var sánd sem var langt á undan sinni
samtíð. Það er ekki fyrr en The
Beatles gera Sergeant Pepper plötu
sína sem jafningi hans kemur frain
í stúdíóvinnslu.
Hámark stúdíóvinnslu er að finna
í Good Vibration og albúminu Pet
Sounds sem er eitt helsta meistara-
verk The Beach Boys. Brian Wilson
var geysiafkastamikjll á þessum
árum. Þessa miklu vinnu þoldi hann
illa, eiturlyf og áfengisneysla gerði
það að verkum að hann hætti að ferð-
ast með hljómsveitinni og var
óvinnufær langar stundir.
Alltaf af og til kom hann samt fram
á sjónarsviðið og þá þurfti ekki að
spyrja um árangurinn eins og sést
af plötum á borð við Surfs Up, Hol-
land og L.A. Album.
Það' varð því mörgum aðdáendum
hans fagnaðarefni þegar fréttist að
hann væri laus úr viöjum eiturlyfja
og tekinn til við sólóplötu, þá fyrstu
sem hann gerir, og platan, sem ber
nafn hans, veldur engum aðdáendum
hans vonbrigðum. Það sem maður
tekur fyrst eftir er afturhvarf til
gömlu einföldu laganna, þeirra laga
sem gerðu The Beach Boys að stór-
veldi. Um leið og það gleður mann
veldur það pínulitlum vonbrigðum.
Ég átti von á meir tilþrifum frá kapp-
anum.
Þau vonbrigöi hverfa að mestu þeg-
ar plötunni er .snúiö við. Þar tekur
við flóknari tónlist sem hæst ber í
Rio Grande, langri úttekt Wilsons á
kúrekasöngvum.
í heild er plata Wilsons hin merki-
legásta og ekki hægt annað en aö
hrífast'af fallegum melódíum og sam-
hljóma söng. Vonandi er Brian Wil-
son kominn til að vera, þá er alveg
öruggt að búast má góðum hlutum í
framtíðinni.
Bob Dylan - Down In The Groove
Djúp lægð
yfir Dylani
Bob Dylan virðist vera í blindgötu
þessa dagana tónlistarlega séð. Fáum
þótti mikið til Knocked Out Loaded
koma. Menn ypptu öxlum >dir lögum
gamla meistarans í kvikmyndinni
Hearts On Fire. Og nú kemur Down
In The Groove, furðulegur grautur
laga, ýmist gamalla eða nýrra. Sum
eftir Dylan en meirihlutinn fenginn
frá öðrum. Og safnið er svo sundur-
leitt að það læðist að mér sá grunur
að meistarinn hafi veriö að taka til i
segulbandasafninu sínu er hann
valdi lög á plötuna.
En þó að heildin sé út í hött eru
inni á milli lög sem allt er í lagi að
hlusta á. Silvio ber af þegar nýju lög-
in eru borin saman. Það telst þó ekki
vera nema í slöku meðallagi sem
Dylanlag. Einnig hafði ég gaman af
Let’s Stick Together, þeim gamla
slagara sem Bryan Ferry og Roxy
Muxic tóku fyrir hér á árum áður.
Þrátt fyrir slaka útkomu á plötunni
Down In The Groove er mikill
stjörnufans í spilamennskunni með
Bob Dylan. Mark Knopfler leikur á
gitar í einu lagi. Eric Clapton í ööru.
Paul Simonon, fyrrum bassaleikari
Clash, og Steve Jones úr Sex Pistols
spila með í Sally Sue Brown. Þarna
er Danny Korcthmar, Ron Wood,
Alan Clarke, Henry Spinetti, Nathan
East og fleiri og fleiri úr heimsliðinu.
En allt kemur fyrir ekki...
Bob Dylan þótti nokkuð brattur í
upphafi áratugarins. En upp á síð-
kastið hefur hann vart verið með
sjálfum sér. Viö skulum hafa í huga
að á lööööngum ferli meistarans hafa
skipst á skin og skúrir. Vonandi
styttir upp áður en langt um iíður.
Robert Palmer - Heavy Nova
Vandaður
sem fyrr
Robert Palmer er vinsæll um þess-
ar mundir. Lagið hans, Simply Irres-
istable, er ofarlega á vinsældalistum
vestanhafs þessa dagana og virðist
ætla á toppinn. Vissulega góðar frétt-
ir. Enn betri tíðindi eru kannski þau
að lagið er langt frá því að vera það
besta á plötunni Heavy Nova.
Staðreyndin er sú að Robert Palm-
er virðist enn vera að gjalda fyrir að
hafa verið með í hljómsveitinni Pow-
er Station hér um árið. Þaö var hún
sem vakti athygli á þessum gamal-
reynda poppara. Og það eru lög í
Power Station-stílnum sem virðast
ganga best hjá Palmer. Addiced To
Love, Sweet Lies og nú síðast Simply
Irresistable.
Palmer á þó hhðar sem mér þykir
mun áhugaverðari en þær sem hann
er vinsælastur fyrir. Perla plötunn-
ar, sem hér er til umfjöllunar, er
Change His Ways, lag í svokölluðum
Cajun stíl (sem til dæmis Los Lobos
hafa oft tekið fyrir). Rólegu lögin It
Could Happen To You og hið þekkta
Tell Me I’m Not Dreaming eru einnig
vel flutt og áhugaverð.
í heild sinni er Heavy Nova reynd-
ar vönduð plata og áheyrileg. Palmer
vandar vinnubrögð sín til fullnustu
eins og fyrri daginn. Hann er með
góða menn með sér. Mest hafði ég
gaman af að rekast á Garth Hudson,
gamla hljómborðsleikarann úr The
Band, á listanum yfir hljóðfæraleik-
ara. Hann leikur á harmóníku að
þessu sinni. Rick Danko úr sömu
hljómsveit kemur einnig lítillega við
sögu. Slíkir náungar hafa góð áhrif,
hvar sem þeir taka til hendinni.