Dagblaðið Vísir - DV - 03.09.1988, Blaðsíða 32

32
„Ég trúi þvi að það varði
skuldugt fólk óskaplega
miklu ef við komumst
út úr verðbóigunni. Það
getur ráðið úrslitum fyr-
ir þúsund heimila." Ein-
ar Oddur á skrifstofunni
heima á Flateyri.
„Ég mun aldrei fara á
þing. Ég kaus mér örlög
og hef alla ævi verið að
basla við að vera alvöru
atvinnurekandi. Ég vil
ekki skipta,“ segir Einar
Oddur Kristjánsson
meðal annars. Hér
ábúðarmikill á svip
enda sagði hann að lífið
væri á Flateyri, hégóm-
inn fyrir sunna'n.
DV-mynd KAE
LAUGARDAGUR 3. SEPTEMBER 1988.
; .
;:g .

Bjargvætturin
- segir Einar 0d<
Einar Oddur Kristjánsson, fram-
kvæmdastjóri á Flateyri, komst í frétt-
irnar fyrir tæpum mánuði er Þorsteinn
Pálsson réð hann sem formann nefnd-
ar sem fjalla átti um leiðir til bjargar
erílðri efnahagsstöðu þjóðarbúsins.
Nefndin skilaði niðurstöðum sínum eft-
ir tæpra þriggja vikna samstarf. Hún
benti á niðurfærsluleið sem síðan hefur
veriö umdeild manna á meðal. Flestir
eru sammála um að reyna eigi þessa
leið en menn greinir á um hvort hún
sé framkvæmanleg. En hvað kom til
að forsætisráðherra leitaði til fram-
kvæmdastjórans fyrir vestan sem al-
menningi var gjörsamlega ókunnugur?
„Ég veit ekki af hverju leitað var til
mín. Hins vegar hef ég alltaf gert það
fyrir Sjálfstæðisflokkinn sem hann
hefur beðið mig um.“
- Er þetta eklci ábyrgðarmesta staða
sem þú hefur tekið að þér fyrir flokk-
inn?
„Það getur vel verið. Ég átta mig
ekki á því fjaðrafoki sem nefndin og
tilvera hennar olh. í fyrstu hafði ég
ekki lagt það niður fyrir mér hvernig
þessi nefnd myndi verða og hvernig
henni yrði tekið.“
- Var nefndin ekki að ganga í störf
stjórnarinnar?
„Ég skal nú ekki segja það. Oft eru
skipaðar ráðgefandi nefndir um hin
og þessi mál. Ég ætla að það sem vakti
fyrir Þorsteini Pálssyni hafl verið að
efla traust milli útflutningsfyrirtækj-
anna og stjórnarinnar."
- Kom nefndin sér strax saman um
þær tillögur, sem lagðar voru á borðið,
eftir að hún var skipuð?
„Ekki strax, enda gefur það augaleið
að nefnd sem er skipuð með þessum
hætti, fulltrúum úr atvinnulíflnu og
þremur stjórnmálaflokkum, er langan
tíma að samræma skoðanir sínar og
koma sér saman um eitt nefndaráht.
Að lokum kom hún sér saman og það
var algjör samstaða um það áht.“
- Komst þú inn í nefndina með niður-
færsluhugmyndina?
„Nei, nei, ég reyndi að koma inn með
opnum huga og við gerðum það allir.
Við ræddum um hvernig við gætum
komið með tillögur sem gögnuðust at-
vinnulífinu og samræma þær ólíkum
sjónarmiðum. Nefndin var í upphafi
alveg sammála um markmiðið. Það
gerði samstarfið auðveldara en ætla
mætti. Við vorum allir sammála um
að voðinn væri verðbólgan og vorum
þess vegna á einu máli að hverju yrði
stefnt."
- Að bjarga útflutningsfyrirtækjun-
um?
„Það skiptir öllu máli fyrir atvinnu-
hfið og þjóðina alla að kveða niður
verðbólguna. Hún er slíkur voði að það
var varla spurning hvemig það yrði
gert heldur að það yrði gert.“
- Var niðurfærsluleiðin sú eina raun-
hæfa að ykkar mati?
„Það eru ailtaf margar hliðar á
hverju máh. Okkur fannst augljós
kostur að með þessum aðgerðum væri
komið th móts viö atvinnuvegina í
mikilli kreppu, jafnhliða því sem verð-
bólgan ætti að fara lóðrétt niður og þar
með vextirnir. Þarna vinna allir þættir
saman. Það væri hægt að hugsa sér
að framkvæmd yrði 15-20% gengis-
breyting. Hún kæmi útflutningsat-
vinnuvegunum vissulega til góða en
hefði það í för með sér að hér yrði
áfram rúllandi verðbólga og vextirnir
færu í hæstu hæðir, ef ég má oröa það
þannig. Ég þykist vita aö þegar fólk
sest niður og reiknar peningastreymið
í eigiri buddu þá komist það að því að
það sem skiptir máh er að losna undan
þessum gifurlega háu vöxtum. Hér eru
því sameiginlegir hagsmunir í reynd
mhli framleiðslunnar og launþegans.
Mjög margir launþegar eru stórskuld-
ugir. Hér hefur verið buhandi sjóðandi