Dagblaðið Vísir - DV - 03.09.1988, Blaðsíða 44

60
LAUGARDAGUR 3. SEPTEMBER 1988.
Lífsstfll
Þegar búlevörðum og
baoströndum sleppir
í ödrum gír um sveitavegi Austur-Frakklands
Þegar París hnerrar fær Frakkland
kvef.
Þannig lýsa Frakkar sjálfir gjarnan
sambandi höfuðborgar sinnar og
landsbyggðarinnar. París er höfuðið
og þangað beinast augu allra,
kannski ekki síst ferðamannanna,
íslenskra jafnt sem annarra þjóða.
Frakkland er þó allt annað og
miklu meira en höfuðborgin án þess
að hlutur hennar sé rýrður á neinn
hátt. Ökuferð um sveitir landsins er
einhver skemmtilegasti ferðamáti
sem hugsast getur. Ekki á ofsahraða
á beinum og breiðum hraðbrautum
heldur á íslenskum þjóðvegahraða
um bugðótta sveitavegi með lands-
lagið allt um kring.
Miðaldakastali í Menthon-Saint-Bernard við Annecyvatn, með Alpafjöllin í baksýn.
Austurhluti Frakklands er kjörinn
áfangastaður fyrir þá sem hafa
áhuga á að kynnast annarri hlið á
þessu fallega og margbreytilega landi
þar sem búlevörðunum og bað-
ströndunum sleppir. Ekkert er auð-
veldara. Bílaleigubíll í Lúxemborg
og stefnan tekin í hásuður. Að þessu
sinni liggur leiðin um Lorrainehérað
gegnum borgimar Metz og Nancy.
Síðan er haldið um Júrafjöll til Bes-
ancon og smáþorpsins Arbois og það-
an yfir Sigðarskarð, eða Col de la
FauciRe, til Genf í Sviss og aftur yfir
landamærin til borgarinnar Annecy,
sem tilheyrir Efri-Savoie-sýslu, með
stuttum stansi við Broddgaltarfoss.
Menn skyldu ekki láta sér bregða
þegar farið er yfir landamæri Lúx-
emborgar og Frakklands. Reykspú-
andi verksmiðjustromparnir, sem
þar eru, era ekki fyrirboði þess sem
koma skal. Handan þeirra eru lágir
ásar og akrar með gulum blómum
svo langt sem augað eygir og aUt þar
til Júrafjöllin blasa við allnokkru
sunnar.
Albert og Erró
Eftir liðlega klukkustundarakst-
ur frá Lúxemborg er komiö til borg-
arinnar Nancy sem er stjómsýslu-
setur Meurthe-et-Moselle-sýslu.
Sýslan sú er í Lorrainehéraði sem
löngum hefur verið bitbein Frakka
og Þjóðveija. Nancy er ekki aðeins
merkileg fyrir faUega 18. aldar bygg-
ingarlist heldur hafa tveir íslending-
ar sett svip sinn á borgina. Albert
Guðmundsson lék þar knattspymu á
sínum yngri áram, og ekki ails fyrir
löngu voru sett upp í ráöhúsi borgar-
innar risastór málverk eftir Erró þar
sem hann lýsir sögu héraðsins á sinn
sérstæða hátt. Myndirnar gerði Erró
að beiðni Pierre Mauroy, borgar-
stjóra og fyrram forsætisráðherra.
Úr ráðhúsinu er faUegt útsýni yfir
Stanislastorg sem er eitt hið fegursta
í allri Evrópu, með glæsilegum stór-
byggingum og skrautlegum hliðum
umhverfis marmaragosbrunna. Úti á
torginu miðju stendur svo stytta af
manninum sem torgið er kennt við,
Stanislas Leszcynski, konungi Pól-
verja. Rússar settu hann af 1736 en
Stanislas átti þvi láni að fagna aö
vera tengdafaðir Loðvíks 15. og fékk
hann hertogadæmið af Lorraine í
sárabætur. I þakklætisskyni helgaði
hann líf sitt uppbyggingu borgarinn-
ar sem hafði orðið mjög Ula úti í þrjá-
tíu ára stríðinu á 17. öldinni. Við
norðurenda torgsins er sigurbogi tU
heiðurs Loðvíki 15.
Erró er ekki eini Ustamaðurinn
sem á verk sín við Stanislastorg því
Ustasafn borgarinnar, Musée des
Beaux-arts, er tU húsa á númer 3.
Þar má sjá verk eftir menn eins og
Delacroix, Courbet, Manet, Rubens
og fleiri.
Caesar og salt konungs
Frá Nancy er ekið sem leið Uggur
suður með Moselle-ánni á þjóðvegi
númer 57 og honum fylgt til Besan-
con við ána Doubs sem umlykur svo
tíl aUa miðborgina. Besancon er höf-
uðstaður Franche-Comté-héraðs í
JúraQöllum. Borgarstæðið þótti
snemma gegna mikUvægu hernaðar-
hlutverki og meðal þeirra sem þar
hafa herjað er sjálfur JúUus Caesar
sem hertók borgina árið 58 fyrir
Krists burð. Ýmsar rómverskar
minjar era í borginni, svo sem sigur-
boginn La Porte noire, eða Svarta
hhðið, sem taUð er að hafi verið
Ferðir
Broddgaltarfoss er heimsóknarinnar virði þótt afskekktur sé.
Verð við allra
Frakkland hefur löngum haft orð
á sér fyrir aö vera dýrt feröa-
mannaland. Svo þarf þó alls ekki
að vera, einkum ef maður heldur
sig fjarri vinsælustu ferðamanna-
stööunum. í Frakklandi er nefni-
lega hægt að finna verð á mat og
gistingu viö hæfi hverrar buddu.
Gistihús era fjölmörg hvar sem
mann ber niöur, í þorpum, bæjura
og borgum, jafnvel á hraðbrautun-
um sjálfum, og þau era af ýmsum
gæðaflokkum. Algengt verö á
tveggja manna herbergi í vel boð-
legu hóteU er um 1500-2000 krónur,
en hægt er að komast neðar ef
menn láta sér nægja hreinan kodda
til að haUa höfðinu á. Þetta á viö
um hótel inni í bæjunum en hrað-
brautahótelin era, legu sinnar
vegna, aUtaf dýrari.
Svipaða sögu er að segja af matn-
um. Þar er.aUt tiL M)ög góð og vel
útflátin máltíö þarf ekki að kosta
meira en 500-700 krónur á mann. Á
venjulegum veitingahúsum er
ódýrast að kaupa það sem Frakkar
kaUa „Menu“ en það era 3-4 rétta
máltíðir sem kokkurinn setur sam-
an. Þá hafa Frakkar ekki farið var-
hluta af skyndibitamenningunni.
HamborgaragriUum og öðram slík-
um stöðum hefur fiölgað mjög á
undanförnum árum og þar kostar
máltíöin kannski 200 krónur.
Eitt er það sem síst er ódýrara i
Frakklandi en hér á landi, bensínið
á bílinn. Annað sem vert er að hafa
í huga, ef leigður er bíU i Lúxem-
borg, er blýlausa bensínið. Slíkt
bensín er nýlunda í Frakklandi og
í vor var óvíða hægt að fá það nema
í stærri borgum og bæjum, svo og
á hraðbrautunum. Blýlausu bens-
índælunum fer þó fiölgandi og ættu
bílaleigur í Lúxemborg að hafa
nýjustu upplýsingar um hvar þær
er að finna.
Svo er það ökulagið. Frakkar aka
geyst, stundum mjög svo. Þótt há-
markshraði á hraðbrautum sé 130
km, 90-110 á þjóðvegum og 60 í
borgum er hann sjaldnast tekinn
of hátíðlega. Engu að síður aka
Frakkar vel og geta stundum verið
óþolinmóðir gagnvart þeim sem
ekki gera eins og þeir. Akreina-
skiptingin er í hávegum höfð og
engum lýðst að aka á þeirri vinstri
nema hann sé að taka fram úr öðr-
um bíl. Ef þetta er haft í huga er
engin ástæða til að ætla annað en
að ökuferðin um landiö verði hin
ánægjulegasta.