Dagblaðið Vísir - DV - 14.11.1988, Qupperneq 16

16
MÁNUDAGUR 14. NÓVEMBER 1988.
Spumingin
Finnst þér að almenningur
ætti að fá að taka þátt í
biskupskosningum?
Þórhallur Steingrímsson kaupmað-
ur: Já, þetta eiga að vera lýðræðisleg-
ar kosningar með þátttöku allra.
Rannveig Jóhannesdóttir nemi: Já,
það finnst mér. Almenningur á rétt
á að fá aö velia.
Kristín Bjarnadóttir matreiðslu-
nemi: Ég hef bara enga skoöun á því.
Hrafn Vilbergsson tamningamaður:
Ég hef enga skoöun á því. Mér er
alveg sama hver er biskup.
Óskar Hannesson tæknifræðingur:
Nei, ekkert frekar en verið hefur.
Þórkatla Snæbjörnsdóttir nemandi:
Já, mér finnst sjálfsagt að allir taki
þátt í þvl.
Lesendur
Urslit bandarísku forsetakosmnganna:
Kosningavaka í sjónvarpi
Kristinn Einarsson skrifar:
Eins og viö mátti búast var mikiö
um að vera hjá báðum sjónvarps-
stöðvum okkar kvöldið og nóttina
sem úrsht forsetakosninganna í
Bandaríkjunum birtust. Ég horfði
einungis á ríkissjónvarpið, því ég
hef ekki myndlykii að Stöð 2, og
varla heldur hægt að skipta sér
milli stöðva ef eitthvað gagn á að
verða af horfuninni.
Mér fannst útsending Sjónvarps-
ins nokkuð góð og þeir Ögmundur
Jónasson og Jón Valfells vera
ágætir stjórnendur. Ég veit hins
vegar ekki hver hefur vahð þetta
hð sem fengið var th að vera þeim
innan handar í byrjun og eitthvað
fram eftir kvöldi tíl að „skh-
greina,, bandarísk stjómmál og
viðhorf og greind almennings í
- þessu stóra landi. - Mér fannst hð-
ið vera frekar þreytt og verkaði
kannski eins og lífsleitt, flestir með
mikinn mæðusvip og einkar nei-
kvætt í hugsun og tah, þetta vesa-
hngs fólk. Og þó allt fremur ungt
aö árum! - En hvað um það.
Mér fannst mjög fróðlegt að fá að
fylgjast með þeim hjá bandarísku
sjónvarpsstööinni sem upplýsing-
amar fengust frá. Hefði mátt gera
meira af því að sýna þaðan. Sá að
Ögmundur reyndi þó að koma stöð-
inni að eins oft og færi gafst, hefur
sennhega sjálfum þótt gaman að
Forsetakosningar i Bandaríkjunum okkar mál að verulegu leyti? - Sigurvegarinn í bandarisku forsetakosning
unum, George Bush, ásamt Steingríml Hermannssyni í kvöldverðarboði.
fylgjast með, sem ég lái honum
ekki. - Gunnar Schram var eins og
ávallt áður áheyrhegur og hafði frá
mörgu að segja.
Og nú var ekki spurt um þýðing-
ar eða íslenskan texta. Enda engin
leið að koma honum fyrir. Sem
betur fer, segi ég, því það er óþol-
andi í mörgum tilfehum þegar ver-
ið er að tala inn íslenskar skýring-
ar á sjónvarpsefni sem er í útsend-
ingu.
Að lokum langar mig th að benda
á, fólki th umhugsunar, að sá áhugi
sem við sýnum forsetakosningum
í Bandaríkjunum staðfestir það að
við eigum talsvert sameiginlegt
með þeim þama vestra og kannski
ekki síst hugsunarháttinn sem
kemur fram hjá almenningi gagn-
vart stjórnmálum. Viss þreyta al-
mennt talað, en mikih áhugi á
frambjóðendum sem persónum.
Alveg eins og hér. Við kjósum ekki
lengur um málefni, aðeins menn.
Staðreynd sem við verðum að
kyngja.
Einnig er til umhugsunar fyrir
okkur, hversu mikih áhugi er hjá
okkur um efni eins og forsetakosn-
ingar í Bandaríkjunum og að það
skuh vera sett í næturdagskrá yfir-
leitt. En hver er skýringin önnur
en sú að við erum orðin það ná-
tengd Bandaríkjunum og málefn-
um þar og eigum það mikið undir
því að þar gangi aht sem áfaha-
minnst fyrir sig, að við teljum mál
eins og forsetakosningar þar vera
okkar mál líka að verulegu leyti. -
Eöa hvenær sýnum viö shkan
áhuga á kosningum í Evrópuríkj-
um að við leggjum á okkur að fylgj-
ast með þeim næturlangt?
„Og þetta sagði..
Friðrik hringdi:
Þaö eru ahs konar orðathtæki farin
aö skjóta upp kolhnum í fjölmiðlun-
um, oröathtæki sem maður hefur
ekki átt aö venjast. Stundum eru þau
viöeigandi og stundum ekki. Einkan-
lega eru ýmsar kynningar í útvarpi
nokkuö nýtilkomnar og þá einkum
fyrir og eftir lestur frétta og líka í
miöjum fréttum þegar fleiri en einn
og stundum margir standa aö frétt-
unum.
Þetta á sennhega uppruna sinn hjá
sjónvarpi þegar þulir vísa hver th
annars th að taka við næstu frétt. í
sjónvarpi er þetta viðtekin venja í
Englandi og í Bandaríkjunum. Líka
annars staðar. Og þá er ef th vih
ekki nein furöa þótt hijóövarpið
smitist. Ekki svo að skilja aö ég sé
að amast við þessari nýbreytni.
En tökum dæmi. Fréttamenn hafa
sagt: „Nú tekur Jón Jónsson við.“
Síðan kemur Jón meö frétt og les
hana. Þá er sagt: „Og þetta sagði Jón
Jónsson." Mér finnst aö nóg sé að
kynna fréttamanninn, sem tekur við
næstu frétt, í byxjun en ekki segja
svo í lokin eftir að hann hefur talað:
„Og þetta sagði...“ því þá er eins og
verið sé aö gera htið úr þeim frétta-
manni sem síöast talaöi. Ef einhverr-
ar kynningar er þörf í lokin mætti
fremur segja: „Jón Jónsson lauk
máh sínu.“ En best er að láta fyrri
kynninguna duga, eins og t.d. „Jón
Jónsson tekur (nú) við.“
Sauðflárveikivamir og Mlvirðisréttur:
Svindlað á hvoru tveggja?
í sláturhúsunum eru kindur venjulega markaskoðaðar fyrir slátrun - segir
m.a. i bréfinu.
Sigurður Lárusson skrifar:
Hinn 22. október sl. birtist í DV
grein undir yfirskriftinni „Leikiö á
sauðfjárveikivamir og svindlaö með
fuhvirðisréttinn“. Ég get ekki tekiö
þessum rógi, sem ég kaha svo, um
bændur þegjandi þótt ég sé ýmsu
vanur af síðum DV.
í minni sveit voru 34 bændur með
sauðfjárbú fyrir 10 árum, en nú eru
þeir aðeins 5 hér 1 vetur. Fáar sveitir
á landinu munu hafa orðið jafnheift-
arlega fyrir barðinu á niðurskurði
og Breiödalshreppur. Mér er ekki
kúnnugt um aö nokkur bóndi hér í
hreppi hafi reynt að brjóta lög á þann
hátt sem lýst er í áðumefndri grein,
enda tel ég að það jafnghdi þjófnaöi.
Hér í sláturhúsinu em tveir menn
sem skoöa mörk á öhum kindum sem
hér er slátrað og ef í sláturhúsið kem-
ur kind sem ekki er með marki þess
eiganda sem verið er aö slátra fyrir,
verður viökomandi aö gera grein fyr-
ir eignarrétti á henni, annars er hún
lögö inn á nafn eiganda, samkvæmt
ghdandi markaskrá. - Mér þykir
sennhegt. aö þetta sé framkvæmt á
líkan hátt í öðrum sláturhúsum og
þá ætti shkt'ekki að geta komið fyrir.
Ég fullyrði að þess em engin dæmi
að bændur í Breiðdal, sem skorið
hefur verið niður hjá vegna riðu-
veiki, hafi keypt fé af öðrum, hvorki
fuhorðiö né lömb, til að auka tekjur
sínar, enda tel ég, eins og áður segir,
að því mætti jafna til þjófnaðar. Ég
treysti bændum landsins th aö gera
sig ekki seka um slíkt athæfi og sefja
þannig smánarblett á stéttina sem
hehd.
Auðvitað get ég ekki fuhyrt aö ein-
hver shk dæmi megi ekki finna, en
ég vh eindregið vara bændur viö
slíku, það gæti komið þeim sjálfum
verst, ef upp kemst. Ég hef kynnst
mörgum bændum um ævina, en eng-
um sem ég trúi th að hafa þessa klæki
í frammi.
Þess má aö lokum geta að á mörg-
um býlum, þar sem riðuveiki hefur
komiö upp, hefur þurft að setja á
helmingi fleiri gimbrar th að ærtalan
héldist nokkum veginn í samræmi
við þaö sem gerist þar sem fé er heil-
brigt. - Þess vegna koma að sjálf-
sögðu fram verulega miklu fleiri
lömb th slátrunar haustið sem niöur-
skurður fer fram heldur en haustin
á undan. Þetta held ég að allir hijóti
að skiija.
Blómafrjókom
eðaféþúfa
Hilmar Þórarinsson skrifar:
Á undanförnum mánuðum hef-
ur Ólafur Sigurðsson matvæla-
fræðingur ráðist harkalega að
svokölluðum náttúruefhum í
skrifum sínum í DV og þá sérs-
taklega tekið fyrir blómafrjó-
kom, kvöldvorrósararohu, hvít-
laukspihur og ginseng. Telur
hann efhi þessi gagnslaus meö
öllu og ekkert annaö en sölu-
brellu.
Reynsla mín hefur verið allt
önnur. Fyrir um ári síðan fór ég
að neyta „High Desert“ blóm-
afrjókorna, að ráði kunningja
míns, þar sem ég hefi verið slæm-
ur af gigt í herðunum og ekki
fengiö varanlega bót á henni.
Ég er atvinnurekandi og eins
og margir atvinnurekendur á
þessum síðustu og verstu tíraum
hefi ég þjáðst af streitu og öðru
því sem henni fylgir; svefiheysi,
þreytu og kvíða. Eftir að hafa
neytt blóraafriókorna í nokkum
tíma fór ég að verða afslappaðri
og eiga gott með svefn. Gigtin lag-
aðist hins vegar htið þótt ég hafi
upphaflega ætlað að fá bót við
henni.
Eftir skrif Ólafs hinn 20. júní
sl. hætti ég að taka blóraafrjó-
komin þar sem ég ætlaöi ekki að
láta óprúttna sölumenn hafa mig
að féþúfu. Fljótlega fór að sækja
í sama horf meö streituna. Fór
ég þá aö taka blómafijókomin
aftur og hður nú mun betur og
tek því sem aö höndum ber með
meira jafhaöargeði.
Ég vil ráöleggja því fólki sem
telur sig hafa fengið bót meina
sinna með neyslu náttúruefna að
halda henni áfram, þrátt fyrir
neikvæð skrif manna sem telja
sig hafa pappíra upp á að þeir
megi mynda skoðanir almenn-
ings.