Dagblaðið Vísir - DV - 29.09.1990, Blaðsíða 22

22
LAUGARDAGUR 29. SEPTEMBER 1990.
Hefði ekki viljað
hverjum sem var
- segir Ingi Helgason, nýr eigandi Hollywood
Þau vilja fylla Hollywood af venjulegu fólki.
„Þetta hótel sem viö áttum fyrir aust-
an var okkur báöum hjartfólgið og
við hefðum ekki viljað selja það
hveijum sem var,“ segir Ingi Helga-
son nýr eigandi skemmtistaðarins
Hollywood í samtali við DV. „Ég er
mjög ánægður með að þessir samn-
ingar tókust og þetta var að mörgu
leyti besta leiðin."
Það vakti vissulega nokkra athygli
þegar Ólafur Laufdal, sem oft hefur
verið kallaður skemmtanakóngur
íslands, kaus að selja sinn elsta
skemmtistað í skiptum fyrir hótel-og
veitingastaöinn Snekkjuna austur á
Fáskrúðsfirði.
Snekkjan á Fáskrúðsíirði tók til
starfa 8. mars 1980 og þá sem grill-
staður. Það voru hjónin Ingi Helga-
son og Ámý Arnþórsdóttir sem áttu
og ráku veitingastaðinn. „Þeir voru
margir sem gengu framhjá þegar
verið var að grafa fyrir Snekkjunni
og tóku ofan með hryggðarsvip og
sögðu að þarna væri ég að taka mína
eigin gröf,“ segir Ingi. „En það fór á
annan veg.“
Reksturinn gekk vel og sex ámm
síðar var tekin í notkun viðbygging
og var þá húsið alls orðið 700 fermetr-
ar á þremur hæðum með gistiað-
stöðu fyrir 20 manns, skemmtistað
og veitingastað. Bar- og vínveitinga-
leyfi fylgdi og varð fljótlega vinsælt
og fjölsótt.
„Reksturinn fyrir austan gekk vel.
En við voram búin að koma upp
okkar börnum og unnum allan sólar-
hringinn og okkur langaði að breyta
til. Þess vegna ákváöum viö að flytja
til Reykjavíkur en vildum ekki fara
of geyst og leigðum þessvegna hótel-
reksturinn til tveggja ára til þess að
byija með. Sá samningur var upp-
segjanlegur með þriggja mánaöa fyr-
irvara og þegar þeir sem leigðu af
okkur kusu að nýta þann rétt var
hótelið sett á sölu,“ segir Ingi.
Ekki sátu þau hjón alveg auðum
höndum því fljótlega eftir komuna
til Reykjavíkur leigðu þau húsnæði
við Eddufell þar sem þau reka sól-
baðsstofuna Borgarsól. Það er Ámý
sem sér um þann rekstur en Ingi
ætlar að spreyta sig á rekstri Holly-
wood. „Okkar verkaskipting er sú
að ég ætla að gera þaö sem mig lang-
ar til og hún ætlar að leyfa mér að
gera það.“
„Þegar við ákváðum að setja hótel-
ið í sölu þá kom fljótlega þessi fyrir-
spurn frá fulltrúum Ólafs hvort
skipti gætu verið möguleiki. Það var
nú ekki beinlínis það sem við höfðum
ætlað okkur, að fara út í skemmti-
staðarekstur hér í Reykjavík. Við
þekkjum þá grein sama og ekkert.
Þó við höfum kynnst þessum bransa
úti á landi þá er þaö öðruvísi. En
fólk er alls staðar eins.
Skipt á sléttu
En samningar tókust um slétt
skipti á eignunum og hingað erum
við komin. Ég verð að viðurkenna
að mér finnst þetta spennandi verk-
efni og það kitlar mig svolítið að tak-
ast á viö þetta,“ segir Ingi. „Það er
síðan athyglisvert að flestir virðast
halda að Snekkjan hafi gengið upp í
kaupverö Hollywood. Það fylgdu
Snekkjunni dálitlar skuldir sem
kaupandi tekur en viö tökum við
Hollywood á núlli.“
Ingi og Árný vilja ekki gefa upp
neinar tölur í þessu sambandi enda
segja þau afstætt hvaða verð sé sett
á eignirnar. Aðalatriöið sé að urn
makaskipti sé að ræða. Samkvæmt
upplýsingum Vátryggingafélags ís-
lands er brunabótabótamat Snekkj-
unnar á Fáskrúðsfirði rúmar 54
milljónir króna.
Á móti kemur Holly wood með þeim
innréttingum og aðstöðu sem því
fylgir en húsnæðið er leiguhúsnæði.
Viljum ekki hippana
Nafni Hollywood verður hcddið og
rólega farið í breytingar á innrétting-
um staðarins. Þó er verið að dytta
að ýmsu og mála. „Ég fer ekkert að
breyta breytinganna vegna,“ segir
Ingi rólegur. „Aðalmálið er að skapa
þá stemningu sem laðar rétta fólkið
að. Ég ætla að taka mér stuttan tíma
til þess að átta mig á þessum mark-
aði og taka síðan ákveðna stefnu og
halda henni. Þetta hefur gerst miög
hratt. Við höfum aðeins verið eigend-
ur að Holly wood í eina viku og höfum
ekki áttað okkur á þessu enn. Það
eina sem ég get sagt er að ég vil fá í
Hollywood heldur fullorðnara fólk
heldur en hefur verið þar að undan-
fórnu svona 20-30 ára. Við munum
því gera meiri kröfur til klæöaburðar
og ganga fast eftir reglum um aldurs-
takmark.
Að undanfornu hefur verið sóst
eftir ungu fólki á þennan stað og
veittur ókeypis aðgangur þeim sem
mæta í hippaklæðnaði. Þessu verður
hætt. Mig langar til að gera Holly-
wood að finum eftirsóttum skemmti-
stað og fylla hann af venjulegu fólki
en þarna er hægt að hleypa inn 740
manns. Hvort þetta gengur eftir veit
ég ekki,“ segir Ingi.
Óaðskiljanleg
frá fermingu
„Við erum bæði fædd og uppalin á
Fáskrúðsfirði, komin af alþýðufólki.
Ég er sonur skósmiðs og sveitastúlku
og hún er sjómannsdóttir," segir
Ingi. Hjónin fæddust með 19 daga
millibili árið 1941 og léku sér saman
á bryggjunum á Fáskrúðsflrði. Þau
gengu saman í skóla og voru fermd
sama daginn í Fáskrúðsfjarðar-
kirkju. Fljótlega eftir það fóru þau
að líta hvort annað hýru auga og
hófu búskap 17 ára gömul og eignuð-
ust um það leyti fyrsta soninn af fjór-
um en þrír þeirra lifa í dag.
Helgi rekur rafeindafyrirtæki á
Fáskrúðsfirði. Arnar Þórir er við
nám í rafeindavirkjun í Bandaríkj-
unum. Birgir Ómar er í fpreldra-
húsum og stundar nám í Ármúla-
skóla auk flugnáms.
Elsti sonurinn, Guömundur, fórst
í mótorhjólaslysi á Keflavíkurvegin-
um 1981 ásamt öðrum dreng. „Það
var mikil og erfið lífsreynsla," segir
Ingi. „En þeir verða að missa sem
eiga og allir fá sinn skerf af mót-
læti.“ Barnabörnin eru oröin fimm
talsins.
„Þrátt fyrir ýmsar hrakspár vegna
þess hve við byrjuðum ung að vera
saman þá höfum við staðið hlið við
hlið alla tíð,“ segir Ingi. „Við erum
óaðskiljanleg og þó okkur dytti í hug
að skilja þá held ég að við gætum það
ekki. Hún hefur haldið mér við jörð-
ina. Ég er alltaf uppi í skýjunum en
hún togar á móti. Það hefur verið
hennar verksvið.
Þau byijuðu búskaparbaslið í
Reykjavík þar sem Ingi lærði bólstr-
un. Þau fluttu fljótlega austur á
heimaslóðirnar þar sem Árný sá um
böm og bú en Ingi vann í frystihús-
inu, bæði við aö flaka fisk, og síðar
við að setja upp bónuskerfi sem þá
var að ryðja sér til rúms. Hann söðl-
aði síðar um og gerðist verslunar-
stjóri í Kaupfélaginu. Hann fór til
Danmerkur í skóla til að læra versl-
unarrékstur og starfaði þá hjá SAS í
rúmt ár. Þau hjónin voru að íhuga
aö setjast að i Danmörku en vegna
góðra manna beiðni settust þau um
kyrrt á Fáskrúösfirði þar sem Ingi
var framkvæmdastjóri fyrir Tré-
smiðju Austurlands í nokkur ár.
Hann hóf síðan eigin rekstur þegar
hann setti á stofn lítið fyrirtæki á
Fáskrúðsfirði, Röra- og Steinasteyp-
una. Það rak Ingi, ásamt sonum sín-
um, allt til ársins 1980 þegar hann
seldi það og hóf rekstur Snekkjunn-
ar.
Ásamt öllu þessu hafa þau hjón
m.a. átt um tíma sjoppu í biðskýlinu
á Lækjartorgi, sem sonur þeirra rak
í 4 ár, flutt inn og selt stálklæðningar
á hús og sælgæti í stórum stíl og gert
tilraunir til þess að flytja ódýra mat-
vöm beint inn til Austfjarða. Þá til-
raun segir Ingi að kaupfélagsvaldið
hafi kæft í fæðingu.
- En hvað gerði Árný meðan Ingi
steypti rör og vasaðist í vinnunni?
„Ég var bara heima og eldaði, þreif
og þvoði af manni og þremur sonum
sem allir voru í óþrifalegri vinnu.
Ég fór ekkert að vinna úti fyrr en
1980 þegar við byggðum Snekkjuna,"
segir Árný.
- Ög er mikill munur á því að vera
húsmóðir og reka sólbaðsstofu?
„Þetta er bara vinna. Mér fínnst
gaman að reka sólbaðsstofuna. Ég
var orðin hundleið á þessu matar-
stússi kringum Snekkjuna," segir
Ámý.
Fékk upp í kaupverð-
iðáeinni viku
Ingi þótti nokkuð uppátækjasamur
meðan hann bjó á Fáskrúðsfirði og
var aldrei ánægður með að vera ein-
faldur launþegi án ábyrgöar. Hann
var sífellt eitthvað að brasa. Sagan
um steypuhrærivélina og húsið lýsir
því ef til vill best. Þegar þau hjón
byggðu sitt eigið hús ákvað Ingi að
byggja það algjörlega sjálfur og hlaða