Dagblaðið Vísir - DV - 13.03.1993, Blaðsíða 21

LAUGARDAGUR 13. MARS 1993
21
Vísnaþáttur
Stjömur eygði eg í kvöld
Oft og mikið er rætt um misrétti
kynjanna og þótt margt hafi áunn-
ist er þó enn langt í land að fullur
jöfnuður náist. Flestir láta þó svo
sem þeir hafi mikinn hug á að
bæta um betur en fróðlegt væri að
vita hver heilindi liggja þar að baki.
Baráttan milh kynjanna hefur
staðið frá ómunatíð og endanleg
úrsUt þeirrar viðureignar ekki í
sjónmáU, enda leggja bæði um of
lag sitt við óvininn, eins og ljóslega
má sjá af því sem hér fer á eftir.
Þorvaldur Þórarinsson frá
Hjaltabakka kunni að haga orðum
sínum á viðeigandi hátt þegar mik- ■
ið lá við:
Þegar vakna vonir tveggja
verður stundum þungt um mál.
Fannstu aldrei yUnn leggja
orðalaust um þína sál?
Jón Bjarnason, bóndi í Garðsvík
í Eyjafirði, kvað um pilt sem sá
skemmtiiega og uppörvandi sjón:
Vaknar fjör í ungum æðum,
inn um gluggann sveinninn gáir:
Yngismær í Evuklæðum
aUa sína feghrð tjáir.
Dýrleg eins og heiðið háa,
himnesk eins og stjömuglitið,
jarðnesk eins og blómið bláa,
sem bíður þess að verða sUtið.
Vísnaþáttur
Torfi Jónsson
Hugljúf er minning ferðamannsins
sem kom með næturvagninum að
norðan og fékk sæti hið næsta
ungri stúlku sem var að koma úr
sUdinni. Hann orti á leiðinni:
Ég svaf hjá ungri sUdarmey
á suðurleið í næturferð,
og þó ég viti að hold er hey,
það heyið var af beztu gerð.
Ungra vara anganþeyr
yndi rósa til mín bar,
hunangseim og Um af reyr,
indælt var að sofa þar.
Jakob Ó. Pétursson, ritstjóri á
Akureyri, telur heyfenginn endast
vetrarlangt:
Væri ég staddur á eyðiey
einn í góðkvennamori
myndi ég finna að hold er hey
- og heylaus ég yrði að vori.
Minning þess sem einu sinni var
lifir lengi og endurfundir hlýja
mönnum um hjartarætur. Grímur
Sigurðsson frá Jökulsá á Flateyjar-
dal virðist hafa komist að þeirri
niðurstöðu:
Stjömur eygði eg í kvöld
undir dökkum baugum.
Hugann gæti eg heUa öld
helgað slíkum augum.
Æskubragð þitt ekki dvín.
Yndisþokkinn bíður.
Heit og traust er höndin þín,
hjartað ekki síður.
Þakka vU ég þennan fund,
þína ljúfu hlýju.
Ég hef löngu liðna stund
Ufað upp að nýju.
Ef að legg eg arm um þig
upphefst liðin saga,
eldur fer um allan mig
eins og forðum daga.
Fyrir um það bU 70 áram orti ein-
hver náungi undir dulnefninu
Svanur svo til ónefndrar stúlku:
Aldrei sá ég ljósa lokka
hða sig svo frjálst um enni,
aldrei slíkan yndisþokka
yfir neinni mey sem henni.
Þetta fann ég aUt í einu,
er mér sýndist mjölUn kinna
bliki farfast fagurhreinu
fyrir spurning augna minna.
Hún leit undan, og sem tíðum
árdagsblærinn lífgar voga,
bijóst í öldum þandist þýðum,
það var sál í hverjum boga.
Ekki er það aUtaf íjarlægöin ein
sem skUur fólk að. Sveinbjöm
Beinteinsson:
Til þín enn um óraleið
andinn flýgur shrndum.
Harma ég þá að höfin breið
hamla nánum fundum.
Höfin mega heita fær;
hinu verr ég eiri,
að okkur skUur annar sær
ennþá dýpri og meiri.
En sitthvað getur vakið upp
minningar um Uðnar stundir, eins
og Jón Helgason, prófessor í Kaup-
mannahöfn, gerir svofellda grein
fyrir.
Sólroðin ský
yfir SúlnafjöUum,
lyngbrekkuangan
úr Lönguhjöllum,
hrossagauksómur
við Háaleiti -
allt þetta fannst mér
þitt foruneyti.
Mér finnst svo við hæfi að ljúka
þessum þætti með Utlu ljóði eftir
Jón Jónsson Skagfirðing en það
má finna í ljóðakveri hans sem ber
heitið Aringlæður. Heiti ljóðsins er
„í árdaga“.
Dimmt kvað særinn við sanda,
svaU í vindanna róm,
aUslausum einstæðingum
auð var jörðin og tóm.
Þau hittust og tókust í hendur,
hafaldan skipti um róm,
sandurinn varð að mjúkri mold,
úr moldinni spmttu blóm.
Torfi Jónsson
□ INGERSOLL-RAND
VfRKLEG
SYNING!
Sýning á framleiðsluvörum
Ingersoll Rand verður haldin
í Véladeild Heklu
Laugardaginn 13. mars kl.13-17.
Á sýningunni verða m.a.:
Loftpressur og skyldur búnaður
fyrir iðnað, sjúkrahús o.fl.
Færanlegar loftpressur, rafstöðvar
og dælur.
Loftverkfæri og brothamrar.
Borvagnar og tæki til jarðborana.
Jarðvegsþjöppur og valtarar.
Malbikunarvélar og malbiksfræsarar.
HEKLA
VÉLADEILD
Laugavegi 172. Sími 69 57 26.