Dagur - 18.12.1992, Blaðsíða 6

6 B - DAGUR - Föstudagur 18. desember 1992
Sendum öllum viðskiptavinum okkar óskir um
gleðileg jól
og farsæld á komandi ári.
^Pediomyndh^
Skipagötu 16 • Sími 23520
Óskum viðskiptavinum okkar og starfsfólki
gleðilegra jóla
og gæfu á komandi ári.
Sparisjóöur Glæsibæjarhrepps
Brekkugötu 9 • Sími 21590
Sendum viðskiptavinum okkar bestu
jóla- og nýársóskir
Þökkum viðskiptin.
HOTEL NORÐURLAND
Geislagötu 7 • Akureyri ■ Sími 22600
/«««»•>
Óskum viðskiptavinum okkar
gleðilegra jóla
og farsœls komandi árs
Þökkum viðskiptin.
SÉRLEYFISBÍLAR
AKUREYRAR HF.
Dalsbraut 1 • Sími 23510
Sendum viðskiptavinum og
landsmönnum öllum okkar bestu
jóla- og nýársóskir
Þökkum viðskiptin á liðnu ári.
WWi
DRAUPNISGÖTU 2 AKUREYRI ALLT EFNI TIL PÍPULAGNA
SÍMI (96)22360 JAFNAN FYRIRLIGGJANDI
Bnskt jólahald frá sjónarhóll íslendings:
,4tti erfitt með að sætta mig
\ið gqotharðan jólabúðmgmnu
Jólaundirbúningur og jólahald
kristinna manna fer fram með
ýmsum hætti, jafnvel innan
sömu kirkjudeildar. Hver
kannast ekki við þann þjóð-
lega vestfirska sið að borða vel
kæsta skötu á Þorláksmessu,
helst í fjölskylduhópi, eða
bakstur og útskurð á laufa-
brauði sem upphaflega mun
vera kominn úr Þingeyjarsýsl-
um og hefur upphafið verið
rakið til mjölskorts. Fyrir okk-
ur íslendinga, sem flestir ját-
um Lúterstrú, eru t.d. jólasiðir
kaþólskra eða áhangenda
ensku biskupakirkjunnar oft
æði framandi. Um jólin dvel-
ur fjöldi íslendinga erlendis;
sumir eru við nám fjarri
heimalandinu, aðrir kjósa að
dvelja t.d. á sólarströnd um
jólahátíðina. Otaldir eru þeir
sem sest hafa að erlendis,
ýmist til skemmri eða lengri
tíma, eiga jafnvel erlendan
maka og hafa orðið að laga sig
að þeim jólasiðum sem þar
þykja sjálfsagðir og eðlilegir.
En hvernig skyldi það vera fyr-
ir íslenska konu að eyða jólun-
um með enskum eiginmanni
og tengdafjölskyldunni sem
er skosk, kaþólsk, og býr á
Norður-Englandi?
Árið 1982 giftist íslensk stúlka
skoskum manni, kaþólskrar
trúar, og skömmu síðar héldu
þau til London til námsdvalar.
Þegar jólin nálguðust þótti bæði
sjálfsagt og eðlilegt að ungu
hjónin eyddu jólunum á heimili
tengdaforeldranna sem búa í|
Middlesborough. Jólaundirbún-
ingur þar er í mjög föstum skorð-
um og ekki ýkja frábrugðinn því|
sem stúlkan átti að venjast hér á
íslandi. Þó var þar einn siður í
heiðri hafður sem hún átti erfitt
með að sætta sig við og það var
gerð jólabúðings eða „Christmas
pudding" sem er nánast órjúfan-
legur þáttur í jólaundirbúningi
flestra enskra fjölskyldna, eins
konar þjóðarréttur. Löngu fyrir
jól er farið að undirbúa gerð
þessa „Christmas pudding“ sem
erfitt er að finna íslenskt orð yfir
því ekki er þetta búðingur heldur
eins konar ávaxtakaka með mjög
litlu deigi en mikið af ávöxtum
sem látnir eru liggja í deigi í mjög
langan tíma. En hvernig fannst
íslendingnum þessi jólaávaxta-
kaka?
„Jólabúðingurinn þeirra er
óskaplega þungur í maga, ekki
síst vegna þess að oft er hellt yfir
hann víni, t.d. koníaki, og látið
sjatna, jafnvel kveikt í því. Ég
gat aldrei sætt mig við þennan
rétt, fannst hann í raun ekki vera
annað en grjótharður, hryllilegur
búðingur sem ég mun ekki sjálf-
viljug leggja mér til munns í
framtíðinni."
En hvernig var jólaundirbún-
ingi að öðru leyti háttað?
„Aðfangadagur er ekki eins
hátíðlegur og hér heima, heldur
aðfangadagur í þess orðs fyllstu
merkingu, m.a. nýttur til inn-
kaupa þ.e. aðfanga. Tengda-
mamma fór til kirkju þá um
morguninn sem og nánast alla
aðra daga aðventunnar. Ró
karlanna raskaðist hins vegar
ekkert, þeir flykktust á næstu
bjórkrá. Meðan þeir höfðu það
huggulegt yfir bjórkrús svitnuðu
konurnar yfir pottunum. Þetta
hrópandi ranglæti í jafnréttismál-
um fannst mér erfitt að sætta mig
við en Englendingum fannst
þetta sjálfsagt og jafnvel eðlilegt.
Þyrnirós
*
I vöggu hvílir lítil mær
í vœrð og ró
og hefir ekki grun um það,
hvað henni bjó
hinn kuldalegi heimur, sem
hún hefir gist,
né höjðu dísir örlaganna
henni kysst.
Og upp hún rann sem fjólanfríð
úr frjórri jörð,
þar duldist engum Verðandinnar
drottning gjörð,
en sakleysið þá einfeldnina
í sig drakk,
með snúningshraða illgirninnar
snœldan stakk.
Sú náttúra er álaga
sem nornin kvað:
Hún sofa skal í hundrað ár,
og hafi hún það,
og jafnvel allt til eilífðar,
efenginnfœr
af töfrasvefni völvunnar
vakið mœr.
Og svefninn lagðist afarþungt
á alla og allt,
og þyrnigerðið óx og þéttist
þúsundfalt,
svo ekkert mannlegt auga lengur
eygðipar
þœr launungar í þykkninu,
sem leyndust þar.
Og svona líða hundrað ár.
Hvað hefir breytzt?
Jú, gleymskan spurði tómlœtið:
„Er gátan leyst?“
En enginn hreyfði hönd né fót
né hafði dug
að kvista niður myrkviðinn
með karlmannshug.
Svo áfram tíminn togaðist
í tœpa öld,
þá reyndarfór að rofa til
hjá rekka fjöld.
Hvað liggur nú í loftinu
svo létt og hýrt?
Það vakir, en þó varla skilst
né verður skýrt.
En þó var einn, sem þetta skildi
þögla mál.
Hann kom og sá og brandi brá,
sú bálasál,
svo fyrir honum fékk ei staðizt
fast né laust.
Hann hiklaus var og hlýddi sinni
hjartans raust.
Með valdi hann afvoðasvefni
vakti mœr,
er kyssti kinn og rósarvarir
kossinn tœr.
Hann drauma sinna drottningu
til dýrðar bar
og blómknapp þann sér blíður gjörði
að brúði þar.
Hvefögur þessi fyrirmynd
er frelsarans.
Guð birti í Kristi kœrleik sinn
við komu hans.
s
A svefni dauðans son Guðs vann
við sigurhrós.
Hann þráir sína þreyðu aðfrelsa
Þyrnirós.
Jón Hilmar Magnússon
(Höf. býr á Akureyri)