Þjóðviljinn - 24.01.1981, Blaðsíða 26

26 SÍÐA — ÞJÓÐVILJINN Helgin 24. — 25. janúar lð81.
/
Umsjón:
Adolf J.
Petersen
Fram hefur iðan
stóra streymt
visna-
mál %
Eftir mikiö umstang, fyrir,
um og eftir siöustu vetrarsól-
stöður, svo sem innkaup á þörf-
um og óþörfum varningi til jóla-
gjafa og þess háttar, ofát og of-
drykkju heillar þjóðar, kjara-
samningaþref, setningu bráða-
birgðalaga, flugeldasýningar,,
kjarasamningaþref, setningu-
bráðabirgðalaga, flugeldasýn-
ingar, fundahöld, árshátiöir,
trúlofanir, barneignir, gifting-
ar, hjónaskilnaði, ósamlyndi,
ómennskt rifrildi og margt
fleira, fer mannlifið að falla
aftur i sinn daglega farveg, flýt-
ur sem á að isi, á svipaðan hátt
og timinn sem nemur aldrei
staðar en heldur áfram að renna
i djúpið og hverfa.
Menn ganga aftur til starfa,
kannski ofurlitið reikulir i spori,
lita til baka og hugsa sem svo,
að kannski hafi þetta umstang
allt ekki fært þeim neitt sem
væri þess verðugt að leggja á
minnið, nema þá að pyngjan
væri léttari, tómahljóðið i fjár-
hagslegum og andlegum sjóðum
skrækjum likt. Svo strengja
menn þess heit að þetta skuli
ekki endurtaka sig um næstu
vetrarsólstööur, þó að undirvit-
undin segi þeim að þetta mun
ske aftur, þvi að heitstrenging-
arnar verði þá gleymdar. Sama
firringin gripi um sig i
þjóðfélaginu. Pipararnir muni
blása i lúðra: kaupið, kaupið,
étið, drekkið, munið eftir börn-
unum, kaupið handa þeim,
þeirra er hátiöin, þið hafið
nægan tima til að gleyma þeim
eftir þrettándann, og pipararnir
blása hærrai lúðrana og berja
bumburnar sem hrina: kaupið,
verslið, nóg er til.
Jólin eru i raun aukaatriði,
þau eru ekki lengur til i þeirri
merkingu sem þau voru, undir-
búningur þeirra aðeins kauptið,
vertið þeirra sem hafa eitthvað
að selja.
Að enduðum jólum kvað
Tryggvi Emilsson:
Fram hefur iðan stóra streymt,
storms og hviðum sprottin.
Jólin liöin, gjöfum gleymt,
gróði niður dottinn.
A þrettándanum, þegar jóla-
skaupið er allt á enda, horfir
Helga frá Dagverðará yfir
sjónarsviðið, hugleiðir ástandið
og kveður.
Þeirra leið sem þjóðum stjórna
þegnum sýnist greið,
en litlu vilja flestir fórna
föðurlands i neyö.
Lærðir menn oft lýðum kenna
leið til dyggða best,
en ef að þeirra auð
skal grenns
orðafalsið sést.
Þó aö völdin auki auðinn
ýmsum mönnum hjá,
aiira biður eitt sinn dauðinn,
að þvi skuiuð gá.
Vmsir menn sem eru á róli
yfir jarðlifs skeið
sjá að ævin öll er skóli
á æðri þroskaleið.
1 þessum f jórum visum Helgu
frá Dagverðará er hún gagn-
rýnin á lifsmátann, er áminnin
■og gefur góð ráð svo að visurnar
fela i sér ráðlegginguna
„Mundu að þú ert bara maður”.
I Þjóðviljanum þann 13.
janúar s.l. er sagt að borgar-
stjórn Reykjavikur muni út-
hluta byggingaljóðum á tiltekn-
um svæðum árið 1982. Kannski
er þetta prentvilla, en þá hefur
púkinn veriö i góðu skapi og
óvenjulega skemmtilegur. Ef
þetta er nú ekki prentvilla, þá
verður ekki annað sagt en
borgarstjórn sé orðin hugulsöm
i meira lagi, að taka sig nú til og
yrkja byggingaljóð og úthluta
þeim til borgarbúa i staðinn fyr-
ir lóðir.
Einn Reykvikingur sem ekki
vill láta nafns sins getið sendi
eftirfarandi:
Byggingaljóðin borgarstjórn
á bragamáli semur,
hugulsemi er hennar fórn
og hentar öðru fremur.
Hugmyndin er harla góð
um húsagerðog smiði,
að syngja þeirra sigurljóð
sæmir borgarlýði.
Já, þeir muna að þeir eru
menn þarna i borgarstjórn, en
grunlaust er ekki að þeim veitti
varla af áður en þeir hefja yrk-
ingarnar, að biðja eins og
Guðrún Þórðardóttir á Vals-
hamri er hún kraup ljóðagyðj-
unni og kvað:
Gyðjan kvæða helg og há
hjá mér virstu standa.
Nú ég þinar náðir á
niður krýp i anda.
Laundrjúgur og margreyndur
Alþýðuflokksmaður sat á
flokksþingi þess flokks 1980 og
kvað:
A þingi krata Kjartan gat
krókinn matað loksins,
en fleygt var hrati
á hænsnafat
handa snata flokksins.
Með handapat og hanaat
hefst nú satans brýna.
Vinahatur, vél og plat
veifiskatar sýna.
Vimmi atast og á pat-
aldur vatast djarfur.
En mörg var kratakerling at-
kvæða natin skarfur.
Liðugt pratar, likt og flat-
lús á fati trimmi,
en kosning, fatast, klárt
i glat-
kistu hratar Vimmi.
Eggja at og odda gnat
álma skati byrjar.
Segir fratá Sigurhvat.
sút og hatur kyrjar.
En örkin sat á Ararat
eins og latur rakki.
Allt var glatað apparat
i endagat á pakki.
Þessi reyndi og vel hagmælti
Alþýðuflokksmaður lætur ekki
nafns sins getið en merkir ljóöið
með s.r.r.
Oft hefur syrt i álinn hjá
Kristjáni Jónssyni Fjallaskáldi.
Það er liklegt að honum hafi
stundum fundist að úrræðin við
vandanum væru ekki á næsta
leiti. En hann vissi hvar orsak-
anna var að leita, öfugsnúið
stjórnarfar hefur afar oft fyllt
menn vonleysi um betri tið.
Hann kvað:
Krenkt ef önd, en kvalið
fjör,
köld eru hjörtu lýða,
bregður nornin bitrum hjör,
brjósti undir sviða.
Rænir drembin höfðingshönd
og heilagt frelsi deyðir.
i glaumi synda gjálif önd
gulli stolnu eyðir.
Klerka þvaðurs heimskuhrið
hylur sannleiks ljóma.
Þeirra fjötrar lygi lýð
lágt i villudróma.
1 Rósarimum kvað Jón Rafns-
son:
Þröngt i búi orðið er,
öfugt snúið fiestu,
þráfallt trúað, þvi er ver,
þeim, sem ljúga mestu.