Þjóðviljinn - 24.01.1981, Blaðsíða 31

Helgin 24.- 25. janúar 1981. ÞJÓÐVILJINN — SIÐA 31.
DÍLLINN
OG
Að velja
og hafna
„Vilt þú skrifa um fjöl-
miðla?”
Þessa spurningu fékk ég
framan i mig eitt kvöldiö i
siöustu viku. Viöbrögðin uröu
ekki ég, ég er ekki rétta mann-
eskjan, og þó. Hvers vegna
ekki? Þú hefur áhuga á fólkinu
og umhverfinu.
Lesa má aö ekki hafi allir
verið á eitt sáttir um stofnun
útvarpsins fyrir 50árum. Sumir
sögðu aö þaö væri af hinu illa.
Þannig er meö alla góöa hluti,
sitt sýnist hverjum. Og enn i dag
rifst fólk um dagskrá þessa fjöl-
miðils, þó fæstir vildu vera án
hans.
Sjónvarpið er yngra og
margir sverja þaö af sér, en
læðast siöan i hornið og horfa á
„imbann” þegar litið ber á. Þvi
er ekki hægt að neita, að sjón-
varpiö er hluti af lifi okkar i
dag, misjafnlega mikill þó.
Sjónvarpiö er krefjandi fjöl-
miðill, ef svo má segja. T.d. aö
reyna að ná sambandi við ung-
ann á heimilinu, sem er 12 ára,
þegar hann horfir á iþróttir, er
borin von. Alveg eins mætti
reyna að halda uppi samræðum
við steinsteypunua sem viö
búum i. A stundum færist borö-
haldiö úr eldhúsinu i stofuna á
dularfullan hátt, en þá er bara
eitthvaö spennandi i sjónvarp-
inu. Þetta ber að varast, aö
sjálfsögöu má tækið ekki
stjórna okkur.
tJtvarpið er ööru visi, það er
hægt að hlusta og gera ýmislegt
um leib. Mér finnst þaö einnig
islenskara en sjónvarpið.
Framhaldsmyndaflokkurinn
„Kona” i sjónvarpinu var
frábær. Það sem konur voru aö
gera fyrir öld, á fullan rétt á að
vera tekið til meðferðar i fjöl-
miðlum á okkar timum og getur
kennt okkur margt. En andskoti
gengur þetta hægt, félagi kona.
„Himnahurðin breið” sat ég um
á laugardagskvöldið og hafði
gaman af.
Oftar mætti vera vel unnið
gamanefni i sjónvarpinu, við
litum tilveruna svo alvarlegum
augum. Einnig umræðuþættir
með hinum almenna borgara i
aðalhlutverki.
Fréttir, nýjustu fréttir, eru
vort daglega brauð og enginn
maður með mönnum nema
hann fylgist með. Það vikkar
auðvitað sjóndeildarhringinn og
minnir á aö Island er aðeins eitt
land af mörgum á jarðarkringl-
unni og fleiri eru fólk en íslend-
ingar. En misjafnlega er
maturinn (fréttirnar) fram bor-
inn og okkar er að borða og
melta.
Mér dettur i hug fólkið sem
býr i Stóra-Reykjafelli, Blómey
og óskar, „án fjölmiðla” i frið-
sæld og fegurð. Liklega myndi
ekki öllu borgarbarninu lika slik
tilvera.
Já, listin er að velja og
hafna. Munum, það er okkar að
ákveða hvort við búum i Fjall-
inu, kveikjum á „sjónó” eöa
höfum bara slökkt og gerum
eitthvað annað.
Jakobina Sveinsdóttir
skrifar um
útvarp og sjónvarp
Riddarinn hugprúði — EllertSchram—Teikning: ÓlafurTh. Ólafsson.
í Brekkukoti var sérhvert orð dýrt, litlu orðin lika.
Svo mælti fólkið í Brekkukoti
„Alltof langur
vinnutími
Vitur maður hefur sagt að
næst þvi aö missa móöur sina sé
fátt hollara ungum börnum en
missa föður sinn
Börn eru nú einu sinni þarfari
foreldrum en foreldrar börnum
Lærðu að hlakka ekki til. Það
er upphaf þess að kunna aö taka
öllu
Þar sem blautfiskinum
sleppir á Islandi, þar tekur
latinan við
Langatöng er ekki stærri en
litlifingur ef maöur mælir báða
við óendanleikann
Upphaf velliðunar er fólgið i
þvi aö vera ekki að skipta sér af
hvurt aðrir ætla
Menn sem ætla sér að veröa
heimsfrægir tolla sjaldan á
skólabekk
Úr Brekkukotsannál
eftir Halldór Laxness
Aðeins eitt starf er til ógeðs-
legt, og það er illa unnið starf
Hjónum einum á nafnkunnum
bæ noröanlands var eitt sinn
boðið til veislu i sveitinni. Þegar
bóndinn kom úr veislunni var
hann spurður hverjir hefðu
verið aö mannfagnaði þeim.
Karl lét ekki standa á svarinu,
taldi veislugestina upp hvern af
öörum og bætti svo viö:
„Og svo var það ég og konan
min og við hjónin bæði”.
Stutt spjall við
Geirharð Jónsson
Dagsbrúnarmann
við Reykjavíkur-
höfn
1 nepjunni á fimmtudag fór-
um við Gunni ljósmyndari niður
að höfn og ætluðum okkur að
ræða við einhvern verkamann
sem lengi er búinn að vera i
Verkamannafélaginu Dags-
brún. Tilefnið var 75 ára afmæli
félagsins á mánudag. Okkur var
strax bent á veðurbitinn mann i
bláum galla og gátum við dregiö
hann afsiðis. Þetta er
Geirharður Jónsson, Dags-
brúnarmaður i 20 ár, en áður
sjómaður. Hann var ekki til-
búinn til að fara rifja upp neitt
gamalt eða minnisstætt. Nútim-
inn i öllu sinu veldi var honum
hugleiknastur.
— Mét er efst i huga hvernig
Dagsbrún hefur þróast. Hér
áður fyrr var félagið stolt
verkamanna og jafnvel menn
úti á landi töldu þaö eitthvað
voðalegt. Mér finnst þaö hafa
hrottalega sett ofan og hér er
heldur ekki lengur nein sam-
staða hjá mannskapnum. Hver
höndin er upp á móti annarri og
engin viðleitni til að koma neinu
áleiðis.
— Hverju finnst þér helst
ábótavant?
— Þetta er hrein vinnu-
þrælkun og 8 stunda vinnudagur
varla orðinn til lengur. Það er
alltof mikið fyrir fullorðinn
mann að vinna i 14 tima á sólar-
hring.
— Hvað vinnur þú aö meöal-
tali lengi á dag?
— Oftast nær 10 tima og
stundum upp i 14 tima.
— Og hvert er kaupið fyrir
dagvinnu?
— Ég hef i kaup 4500 kr. á
Geirharður: Andinn hefur
gjörbreyst
mánuði og er þaö heldur hærra
'hjá okkur gamalgrónum hér þvi
að við fáum dálitlar prósentur.
— En þér finnst sem sagt
mikil breyting á móralnum á
þeim 20 árum sem þú hefur
•unnið hér?
— Samstaöan var miklu
sterkari fyrir 20 árum, en nú er
allt orðiö laust i reipunum. Bæði
Eðvarð og Guðmundur J. eru
ágætismenn og ég er ekki að
ásaka þá. Mikið andlegt erfiði
fylgir þvi sjálfsagt að standa i
þessari baráttu og ekki hægt að
búast við aö þeir endist enda-
laust. En það er eins og engir
aðrir gefi sig fram i þessi störf.
Þetta er allsherjardeyfð.
Geirharður hefur lika margt
fleira að athuga við verkalýðs-
hreyfinguna og rikisstjórnina og
er siður en svo ánægður. Og
þarna finnum viö gamla bar-
áttuandann sem hafnarverka-
menn hafa löngum fengið orð
fyrir. Hann tekur af sér vettling-
inn og kveöur okkur meö handa.-
bandi. —GFr
Myndagetraun
Hér birtist mynd nr. 4 i
myndagetrauninni i Sunnudags-
blaði Þjóðviljans. Alls veröa
myndirnar fimm og er þvi ein
eftir. Verölaun fyrir réttar
lausnir er helgarferð fyrir einn
aö eigin vali meö Ferðafélagi
Islands. Lausnir skulu sendast
til Þjóðviljans, Siðumúla 6, inn-
an viku frá þvi að siðasta mynd-
in birtist.
Mynd
Ég held nú að þann söng sem
við heyrum ekki hér i Brekku-
koti sækjum við ekki niðrá
Austurvöll, skepnan min
Smælki
Kaupmaðurinn: (við mann
sem er að sækja um stööu i
búðinni). Hvaö heitirðu?
Umsækjandinn: Ma-ma-ma-
magnús.
Kaupmaöurinn: Þetta þykir
mér of langt nafn. Ég kalla þig
bara Magnús.
Gestur: Hvernig stendur á þvi
að þú ert að láta klukkuna
hringja viö og við um hábjartan
daginn?
Heimamaður: Það skal ég
segja þér kunningi ef þú segir
engum manni frá þvi. Ég geri
það til að nágrannar minir haldi
að ég sé búinn aö fá mér sima.
Benedikt Gröndal skýrir frá
þvi i uppsláttarfrétt f Alþýðu-
blaðinu að best sé að undirbúa
myndun nýrrar stjórnar i
kyrrþey. Það er rétt hjá honum
að best sé að vinna að málinu i
kyrrþey með þvi að slá þvi upp i
Alþýðublaðinu.
PAR