Þjóðviljinn - 11.09.1982, Blaðsíða 8

8 SIÐA — ÞJÓÐVILJINN Helgin 11.-12. september 1982
Skrítiö og
skondið
Einu sinni var kerling til altaris.
Presturinn hafði ekki góðan
augastað á kerlingu, og er sagt
hann gjörði það af hrekk, en sumir
segja hann gjörði það af ógáti, að
hann gaf kerlingu brennivín í
kaleiknum. En kerling lét sér ekki
bilt við verða, og sagði það sem
síðan er að orötaki haft: „Og
beiskur ertu nú, drottinn minn.-
Einu sinni áttu karlar þrír tal
með sér um ýmsa hluti; þar kom
og, að þeir fóru að tala um, hvaða
matur þeim félli vel. Segir þá einn
þeirra: „Góð er mjólkin, guð var í
henni skírður." „Ósatt er það,“
segir annar, „í flotnu var hann
skírður, blessaður." „Ekki er það
heldur sannara," segir hinn þriðji,
„hann var skírður í ánni Fjórtán."
Einu sinni mætti maður kcrlingu
á gangi, og hafði hún sturla (kopp)
sinn á höfðinu. Hann átelur hana
fyrir það, að hun skuli aðhafast þá
ósvinnu, aö vera á almanna færi
með ófétis koppinn fyrir höfuðfat.
Kerling sagði: „Ætli mér þyki
skömm að því, að bera koppinn
minn? þar sem postulunum þótti
engin óviröing að því, eða manstu
ekki 4. versið í 11. Passíusálm-
inum:
Pétur með sturlan stærsta?"
Einu sinni vaknaöi kcrling í rúmi
sínu fyrir ofan karlinn sinn með
gráti miklum. Karl leitaðist viö að
hugga hana, og spuröi hana, hvaö
að henni gengi. Kerling sagöi sig
hafa dreymt ógnarlega Ijótan
draum. „Hvað dreymdi þig
skepnan mín“ segir karlinn.
„minnstu ekki á það," sagði ker-
ling, og fór að snökta: „mig
dreymdi, aö guð ætlaði að taka mig
til sín." Þá sagði karl: „Settu það
ekki fyrir þig. kelli mín; oft er Ijót-
ur draumur fyrir litlu efni."
Ég var að fara heim til mín á 6.
tímanum á mánudaginn og bíl-
linn brunaði í fjórða gír austur
Miklubraut ásamt hundruöum
annarra bíla. Allir greinilega óð-
fúsir að komast heim til sín eftir
erfiðan vinnudag. Þegar Elliða-
árbrúrnar nálguöust mátti sjá að
eitthvað óvcnjulegt var á seyði.
Þar hægðu flestir á sér og mynd-
aöist hálfgerð umferðarteppa.
Viö gamla ósinn á ánurn var múg-
ur og margmenni. Menn lágu á
handriðinu á gömlu brúnum og
röðuðu sér á árbakkana. Bílum
var lagt þvers og kruss langt upp í
Ártúnsbrekkur og m.a. gat að líta
tvo lögreglubíla. Hvað var á
seyði?
Forvitnin greip mig strax helj-
artökum þó að ég reyndi að láta
ekki bera á því um of við sam-
ferðafólk mitt íbílnum. Ég hægði
samt á ferðinni, teygöi fram álk-
una og iðaöi allur ísætinu. Bíllinn
var farinn að taka stóra sveiga og
var næstum kominn á vitlausa
A llir
fyrir
björg
akrein. Sennilega hef ég minnt á
leikritið sem ég heyrði í útvarpi
sem krakki. Það var um fólk á
afskekktum sveitabæ sem sá til
ferðamanns og var svo forvitið
um manninn að það hrapaði allt
fyrir björg að lokum.
„Mér ber skylda til þess að fara
að athuga þetta sem blaðamað-
ur", sagði ég svo loks og var ekki
vel tekið í þaö í bílnum enda átti
eftir að fara í búðir.
Hvað var þetta? Stórslys?
Hvalavaða? Lík á ánni? Kajaka-
keppni? Selur? Frægt fólk?
Þannig hagar til á hraðbraut-
inni að ekki er gott um vik að
stoppa eða beygja út af heldur
verður að halda áfram upp Ár-
túnsbrekkuna og sem leið liggur
alveg upp undir Watergate, stór-
hýsi íslenskra aðalverktaka. Ég
tók þann kost að gefa í, snar-
beygja síðan við Höfðabakka og
halda niöur Bíldshöfða eins hratt
og lög og velsæmi leyfðu
Þegar Elliðaárnar og mann-
fjöldinn blöstu við mér á nýjan
leik af brún Ártúnsbrekku sá ég
mér til skelfingar að múgurinn
tók skyndilega á rás og þusti til
bíla sinna. Ég horfðist í augu við
það að vera búinn að missa af
æsilegum viðburði og blaðið af
dramatískri frásögn. Kannski
hafði Davíð Oddsson borgar-
stjóri verið við laxveiðar, dottið í
Elliðaárnar og fólkið fylgst hljótt
með baráttu hans upp á líf og
dauða að komast upp úr. Og
blaðamaður Þjóðviljans of seinn
á staðinn!.
Við illan leik komst ég á móti
straumnum niður brekkuna og sá
mann í færi, skrúfaði niður rúð-
una og hrópaði: Hvað var um að
vera?
Hann leit á mig og sagði bros-
hýr: „Maður að veiða lax". Nú.
Var það allt og sumt. Maður að
veiða lax. Jahá. Það er einmitt
það. Ég hef nú aldrei verið fyrir
veiðiskap gefinn og síðast þegar
ég reyndi að renna fyrir murtu
datt ég í Þingvallavatn.
Þögull gerði ég örvæntingar-
fullar tilraunir til að snúa við í
bílaþvögunni og komst svo við ill-
an leik í handverksbakaríið í
Hraunbæ - rétt fyrir lokun.
Guöjón
ritstjórnararcin_____________________
Flugstöðvar bæði í
Reykjavík og Keflavík
flutningur ætti sér stað væri hag- allar aðstæður í innanlands- anlega ýtti það undir hugmyndir
kvæmast að gera nýja flugvöllinn fluginu. Það er því ljóst að verði um að flytja innanlandsflugið
þannig úr garði að hann gæti líka reyndin sú að Flugleiðir hætti þangað, þó langt sé. Hugsanlega
Á að byggja upp á Reykjavíkurflugvelli? Á að flytja hann? Á að stefna að sameiginlegri miðstöð innanlands-
og Evrópuflugs?
Ein af þeim tiilögum sem fyrir
liggur í ríkisstjórn frá Alþýðu-
bandalaginu er að gerð veröi sér-
stök athugun á framtíð Reykja-
víkurflugvallar á vegum stjórn-
valda. Á síðustu misserum hafa
ábyrgir aðilar í skipulagsmálum á
höfuðborgarsvæðinu vakiö at-
hygli á að það svæði sem Reykja-
víkurflugvöllur hefur nú til af-
nota kunni að vera hentugast og
fjárhagslega hagkvæmasti kost-
urinn fyrir framtíðarbyggð í
Reykjavík. Að því hafa jafnvel
verið færð rök aö dýrara sé þegar
á allt er litið að þenja borgar-
byggðina út heldur en að flytja
flugvöllinn og þétta byggðina í
borginni.
Evrópu- og innanlands-
flug saman
Áralöng vanræksla í viðhaldi á
flugbrautum og endurnýjun
bygginga á Reykjavíkurflugvelli
kallar á verulegar fjárfestingar og
áður en lagt verður í slíkt. væri
hyggilegt að endurskoða framtíð-
arstaðsetningu flugvallarins m.a.
með hliðsjón af áhuga á þéttingu
byggðar í borgarlandinu.
Sá möguleiki er ekki útilokað-
ur að á seinni hluta þessa áratugs
verði tekin ákvörðun um að flytja
Reykjavíkurflugvöll. Ef siíkur
nýtst þeim flugvélum sem notað-
ar eru í Evrópuflugi íslendinga.
enda hefur reynslan sýnt kosti
þess að nota sömu vélar í leiðum
innanlands og til Evrópu. Nýr
flugvöllur gæti þjónað bæði inn-
anlandsflugi og Evrópuflugi. og
þar þyrfti að reisa flugstöð í sam-
ræmi_við hlutverk hans.
Hugmyndir um að flytja innan-
landsflugið á Keflavíkurflugvöll
sýnast óraunhæfar, miðað við
fjarlægðina frá höfuðborginni og
samkeppnisflugi yfir Atlants-
hafið og menn komist að þeirri
niðurstöðu að æskilegt sé að setja
miðstöð innanlands- og Evrópu-
flugsins niður í nágrenni Revkja-
víkur er nöturlegt til þess að
hugsa að þá stæði auöur og tómur
minnisvarði um skipulagsmistök
uppi á Keflavíkurflugvelli.
Á hinn bóginn sætu íslending-
ar uppi með Keflavíkurflugvöll ef
þeir hefðu manndóm í sér til þess
að reka herinn úr lapdi og vænt-
gæti nútíma hraðlest vegið upp
fjarlægðina. En meðan hernaðar-
umsvifin eru viðloðandi dettur
engum í hug í alvöru að leggja
slíkt til.
Eins og ólafur Ragnar Gríms-
son alþingismaður bendir á í sér-
áliti sem fvlgir skýrslu um störf
nefndar er fjallaði um flugstöð á
Keflavíkurflugvelli. er ekki hægt
að slá því föstu að millilandaflug
íslendinga verði á Keflavíkur-
flugvelli áfram næstu áratugi.
Einar Karl
Haraldsson
skrifar:
enda þótt miðstöð þess verði þar
fyrirsjáanlega á næstu árum. Þar
koma til fjölmörg álitamál sem
borin hafa veriö upp um framtíö
Reykjavíkurflugvallar og
augljósir hagsmunir af því að
tengja saman innanlands- og
Evrópuflugið á sama velli.
Smærri
flugstöðvar
Skipulagsmál tlugsins eru í
deiglunni. óljóst er hvort við
tökum þátt í samkeppnisfluginu
yfir Atlantshafið miklu lengur.
og óvíst verður að telja áð veru-
leg aukning eigi sér stað í fluginu.
Meðan þetta óvissuástand varir
væri skynsamlegra að reisa
smærri flugstöðvar bæði á
Reykjavíkurflugvelli og Kefla-
víkurflugvelli. og hefjast þá fyrst
handa um varanlega framtíðar-
flugstöð þegar eftirtalin atriði
verða tekin að skýrast að nokkr-
um árum liðnum:
1. Tökum við þátt í samkeppnis-
fluginu yfir AtlantshaF?
2. Eykst fjöldi farþcga í fluginu
eða minnkar?
3. Verður Re.vkjavíkurflugvöll-
ur kyrr eðá fluttur á næstu
árum?
Svörin við þessum spurningum
verða að liggja fyrir ef taka á
framtíðarákvarðanir á skynsam-
legum grunni. Ennþá skýrar gæti
dæmið verið og viðráðanlegra ef
herinn yrði rekinn - það tekur
ekki nema 18 mánuði samkvæmt
samningum. — ekh