Dagblaðið Vísir - DV - 21.02.1998, Side 34

« (mienningarverðlaun DV
'■’rC
LAUGARDAGUR 21. FEBRÚAR 1998 UV
Arkitektar hjá Glámu/Kím hönnuðu Rauða kross húsið:
Margir eiga heiðurinn
„Þó aó viö Siguróur höfum haft umsjón með hönnun hússins þá erum viö langt í frá þeir einu sem eigum heióur-
inn af þessu öllu saman. Fólk gerir sér kannski ekki grein fyrir aö sérfrœöikunnátta margra aöila liggur þarna aö
baki. í hönnunarferlinu hafa líklega 20-25 manns komiö viö sögu, þar af 8 hjá okkur, “ sagöi Ólafur Tr. Mathíesen
arkitekt sem ásamt kollega sínum, Siguröi Halldórssyni, veitti Menningarverölaunum DV í byggingarlist viötöku
fyrir hönd arkitektastofunnar Glámu/Kím. Þeir höföu aöalumsjón meö hönnun á verölaunabyggingunni, húsi
Rauöa kross íslands viö Efstaleiti í Reykjavík, á horni Listabrautar og Háaleitisbrautar.
Við heimsóttum Glámu/KIM og
ræddum við þá Ólaf, Sigurð og Árna
Kjartansson arkitekta. Þeir voru
sammála um að teiknistofan ætti að
mynda eina heild í verkefnum og að
ekki ætti að keyra á gamalli arki-
tektaímynd um einn ofurmann.
„Þetta er hópur sem við virkjum
sem eina heild til að kraftar okkar
nýtist sem best,“ sagði Ámi en auk
hans eru eigendur arkitektastofunn-
- ar þeir Jóhannes Þórðarson arki-
tekt, Sigbjöm Kjartansson arkitekt
og loks Sigurður Halldórsson. Aðrir
arkitektar, auk Ólafs, eru Anna
Kristín Hjartardóttir og Láms Guð-
mundsson. Árni og Sigbjörn voru á
sinum tima tilnefndir til Menning-
arverðlauna DV fyrir fjallaskála
Jöklaferða i Suðursveit.
Hús Rauða krossins er eitt af
fyrstu verkum sem Gláma/Kím
hannar eftir að þessar tvær stofur
runnu saman í eina. Rauði krossinn
efndi til samkeppni um hönnun ný-
byggingar og úr hópi 22 umsækj-
enda voru 5 teiknistofur valdar.
Gláma/Kím bar þar sigur úr býtum
eða eins og dómnefnd sagði m.a. um
tillögu þeirra: „Höfundar virðast
hafa skilið vel starfsemi RKÍ sem
mannúðarsamtaka. Kyrrt andrúms-
loft og látlaust yfirbragð byggingar-
innar samræmist vel hlutverki RKÍ.
Næmt formskyn, þroskað efnisval
og góðar byggingartæknilegar
lausnir mynda listræna heild.“
Verkfræðingar hússins komu frá
Almennu verkfræðistofunni, lands-
lagsarkitekar voru Reynir Vil-
hjálmsson og Þráinn Hauksson og
lýsingu hannaði Helgi Eiríksson.
Verkefnisstjórn og eftirlit með bygg-
ingu hússins var í höndum Vífils
Oddssonar verkfræðings.
Mikil viðurkenning
Þeir sögðu verölaunin hafa mikla
þýðingu fyrir þá, ekki síst þar sem
þau væru þau einu sem veitt væru
fyrir byggingarlist hér á landi. „Þau
eru líka valin af kollegum þar sem
horft er til þeirra þátta sem við telj-
um mikilvægasta í arkitektúr. Þetta
er því mikil viðurkenning," sagði
Ólafur og Sigurður tók heils hugar
undir. Sagði verðlaunin ekki síður
mikilvæg fyrir verkkaupann, Rauða
krossinn. Þar væri fólk stolt og
ánægt.
„Viðskiptavinir okkar meta
svona verðlaun mikils. Það gefur
okkur aukið sjálfstraust og trú á að
við séum að gera vel. Jafnframt eru
okkar verk metin utan frá af okkar
kollegum og ekki síst notendum,“
sagði Ólafur.
Krefjandi verkefni
Við hönnun hússins setti Rauði
krossinn ströng mörk hvað varðaði
stærð, kostnað og byggingartíma.
Skapa þurfti aðstöðu undir fjöl-
breytta starfsemi. Húsið er í senn
félagsheimili 18 þúsund félaga
Rauða krossins, skrifstofur og
fræðslumiðstöð.
„Þetta var mjög krefjandi verk-
efni. Þarna fer fram góðgerðarstarf-
semi Rauða krossins. Húsið á að
endurspegla ákveðna festu, yfirveg-
un og friðhelgi. Við teljum okkur
hafa náð þessu yfirbragði bærilega
vel og garðurinn er mikilvægur
þáttur í því,“ sagði Ólafur en hús-
ið er byggt í kringum innri trjá-
garð og opið gróðursvæði með
vatnsspegli. Garðurinn er lokaður
frá Háaleitisbraut með lágum vegg
til að undirstrika friðhelgi hans.
Hægt er að ganga í garðinn úr for-
sal, úr miðju byggingar og frá
gestaíbúð.
Þeir vildu lýsa yfir ánægju með
samstarfið við byggingarnefnd
Rauða krossins og aðra sem komu
að verkinu.
Aðstandendur Glámu/Kím hafa
starfað sem arkitektar um nokkurt
skeið og eftir þá liggja mörg verk
sem vakið hafa athygli og hlotið
verðlaun og viðurkenningar. Svo
tekin séu dæmi um helstu verkefni
stofunnar í dag, sem mörg hafa
fengist að undangenginni sam-
keppni, má nefna II. áfanga að
byggingu Háskólans á Akureyri,
nýjan Borgaskóla í Reykjavík,
Grunnskóla Eyrarsveitar, Aðal-
Ólafur Tr. Mathíesen og Siguröur Halldórsson hjá Glámu/Kím höföu aöalum-
sjón meö hönnun Rauða kross hússins viö Efstaleiti. DV-mynd ÞÖK
skipulag Hafnar í Hornafirði og
hjúkrunarheimilið Ás í Hvera-
gerði.
Þeir bentu sérstaklega á að af
þeim fjórum byggingum sem voru
tilnefndar til verðlaima DV voru
þrjár þeirra reistar að undan-
gengnum samkeppnum á meðal
arkitekta. Þær byggingar væru því
búnar að fara í gegnum töluverða
síun. „I umræðunni innan fagsins
finnst okkur þetta skemmtilegt.
Sýnir líka gildi svona samkeppna,"
sagði Sigurður.
Þeim fannst það jákvæð þróun
að samkeppnum fer fjölgandi,
öðruvísi kæmust ekki nýir menn
að með ferskar hugmyndir. Og
ferskleikann skortir ekki hjá
Glámu/Kím. Bara innréttingin hjá
þeim sjálfum ber þess skemmtileg
merki. -bjb
Vinnan er viðurkenningin
- segir Erla Sólveig Oskarsdóttir, handhafi menningarverðlauna DV fyrir listhönnun
„ Viö eigum sama möguleika og aörar þjóöir til þess
aó ná árangri í hönnuninni. Þetta krefst mikillar vinnu
því fólk veröur sjálft aó koma sér á framfœri, fara á
sýningar og kynna verkin sín. Eftir aö ég hef náö aö
kynna mig eitthvaö á sýningum get ég kannski nú fyrst
fariö aö senda upplýsingar til þeirra framleiðenda sem
ég treysti. Mér dettur ekki í hug að senda hugmyndirnar
af verkunum mínum hvert sem er því hœttan á eftiröpun
er alltaffyrir hendi," segir Erla Sólveig Óskarsdóttir,
handhafi Menningarverölauna DVfyrir listhönnun.
Erla nam iðnhönnun i Danmörku og lauk námi 1993.
Hún hefur verið í hönnun húsgagna undanfarin ár og
einbeitt sér sérstaklega að stólum. Nýverið seldi hún
framleiðsluréttinn á stólnum Dreka til Þýskalands og
Danir hafa tryggt sér framleiðslurétt á „bróður" hans,
Jaka. Framleiðsla er hafm á Dreka í Þýskalandi og þar
er hann einnig framleiddur sem barstóll auk þess sem
borð fylgir. Sólveig vonast til þess að framleiðsla á Jaka
heQist í Danmörku innan skamms.
Framleiðsluvænir
„Svona stólar þurfa að vera staflanlegir, auðveldir í
framleiðslu, hafa sérstöðu í útliti og vera þægilegir. Mót
fyrir stóla úr plasti eru dýr en hvert stykki mjög ódýrt.
Ég ‘hugsa fyrst og fremst um að mínir stólar sé fram-
leiðsluvænir," segir hönnuðurinn, aðspurð um hvaða
sérstöðu stólarnir hennar hafi.
Aðspurð hvort ekki sé erfitt fyrir hönnuði að vera
frjóir, hvort ekki sé búið að gera nánast allt, segir hún
svo ekki vera. Hún segir það meira að segja vera það
einfaldasta í þessu. Vissulega þurfi að vinna með hug-
myndimar út í ystu æsar því mjög hætt sé við því að
einhvers staöar geti verið til álíka stóll og hugmynd
kvikni að í fyrstu.
Löngunin til að skapa
„Ég kynnti Jaka sem stól úr plasti en í samráði við
framleiðendurna var ákveðið að hafa hann úr
krossviði. Ég hugsa hann fyrir fyrirtæki, stofnanir,
fundarsali og slíkt en Dreki er meira fyrir veitingahús.
Hann má líka nota utandyra þar sem hann er úr plasti."
Erla Sólveig segir Menningarverðlaun DV hafa kom-
Erla Sólveig Óskars-
dóttir á öörum stóln-
um sem hún hlýtur
Menningarverðlaun
DV fyrir.
DV-mynd ÞÖK
WVKIWIK VnKVO
M>n ANGEMíS
ið sér þægilega á óvart. Hún segist litið hafa leitt hug-
ann að verðlaunum af þessu tagi. Löngunin til að skapa
drífi hana áfram en ekki von hennar eftir verðlaunum.
Hún segist vera með marga stóla í vinnslu þessa dag-
ana.
„Það er eins og einn stóll fæði af sér fleiri og fleiri
hugmyndir. Þegar ég fer að gera frumgerðir í einn á
móti einum sér maður hvað virkar og hvað ekki. Þetta
er allt mjög dýrt í vinnslu. Maður eru jú bara að vinna
með eitt einstakt verk. Mótin eru mjög dýr en síðan
verður þetta betra þegar farið verður að fjöldaframleiða
þetta,“ segir Erla Sólveig og bætir við aðspurð um nöfn-
in á stólunum. „Eitthvað urðu þeir að heita.“
Hún segist aðspurð ekkert geta selt af stólunum sín-
um hér á landi. Markaðurinn sé of lítill fyrir þetta dýra
framleiðslu. Hún segist hafa rétt til þess að selja Dreka
hér og vonast til þess að af því geti orðið.
Erla Sólveig er með vinnustofu í kjallaranum heima
hjá sér. Hún segist vera með lítil böm og því sé mjög
hentugt að geta laumað sér á vinnustofuna þegar búið
sé að koma þeim í ró á kvöldin. Hún segir þetta vera
fullt starf hjá sér þótt það sé kannski ekki unnið frá 9
til 5.
Bjartsýn á söluna
„Ég hef síðan 1990 tekið þátt, ásamt nokkrum öðrum
íslendingum, í einni sýningu í Danmörku á ári og hing-
að til hefur verið yfirdrifið nóg fyrir mig að vera með
einn stól þar. Ég hef ekki bolmagn í margar frumgerð-
ir á hverju ári. Þetta er svo mikil vinna og kostar svo
mikla peninga."
Hvað markaðsmöguleika varðar segist hún bjartsýn.
Dönsku framleiðendurnir selji á hinn stóra markað í
Japan og vonandi fari hennar stóll þangað. Hún segist
viss um að einhvern daginn smelli allt saman og hún
fari að selja grimmt.
„Það er í þessu eins og öðru að annað slagið kemur í
mann eitthvert vonleysi en alltaf heldur maður samt
áfram. Þegar maður fær hvatningu, hittir jákvæða
framleiðendur eða er verðlaunaður fyrir verk sín, er
þetta fyllilega erfiðisins virði. Ég hef látið skrifa í ne-
onljós i eldhúsinu hjá mér: Vinnan er viðurkenningin.
Mér ftnnst það ágætt mottó," segir Erla Sólvéig Öskars-
dóttir. -sv