Dagblaðið Vísir - DV - 21.10.2000, Qupperneq 18

18
LAUGARDAGUR 21. OKTÓBER 2000
Helgarblað
DV
Kötturinn magister Óli hefur tvisvar orðið fyrir bíl:
Hótelköttur á eftir-
launum á Eyrarbakka
- „malar sögum í eyru mín,“ segir Friörik Erlingsson, umsjónarmaður Óla
Jim Carrey.
Kúkað
í búð-
um
Pariö geöþekka, Jim Carrey og
Renee Zeilweger, brá sér í verslun-
arferð í Los Angeles um daginn og
væri það ekki í frásögur færandi
nema hvað þau höfðu hundspott sitt
með í för. Eins og í sífellt fleiri
verslunum eru gæludýr ekki vin-
sælir gestir en þegar fræga fólkið á
i hlut er þó hægt að umbera ýmis-
legt.
Hundurinn hegðaði sér vel fyrstu
fimm mínúturnar sem rölt var um
verslunina en fór þá að draga til tíð-
inda. Tíðindin voru í formi hægða
sem runnu niður af hundgreyinu
víðs vegar um búðina svo ekki varð
við ráöið. Jim varð því að grípa
hundinn og fara með hann út í bíl
(sem er vonandi með leður eða
plastáklæöi) en Renee stóð inni og
baðst afsökunar í gríð og erg. Sagði
hún hundinn vera veikan og
gleymst hefði að gefa honum lyf
þennan daginn. Starfsfólk verslun-
arinnar tók uppákomunni eftir at-
vikum vel en átti þó erfitt með að
átta sig á því að sjálfur dýraspæjar-
inn hefði tekið veikan hund með
sér í verslunarleiðangur.
„Óli, eða
Ólafur, eins og
hann heitir
fullu nafhi, er
fæddur á Bjam-
arfossi í Staðar-
sveit á Snæ-
fellsnesi, undah læðunni
Dimmálimm. Óli komst ungúr i
eigu Viktors Sveinssonar, hótel-
stjóra á Hótel Búðum, og var þar
heimilisfastur nokkur sumur. Þar
var hann nokkurs konar staðar-
haldari og hélt gestum hótelsins oft
eftirminnilegan félagsskap í garð-
stofunni á sumarsíðkvöldum yfir te-
bolla eða sérristaupi.
Hann var enn fremur súbdjákn
eða eftirlitsköttur með kirkjunni á
Búðum en sinnti ekki síður veiði-
eðli sínu en hafði ekki aðrar emb-
ættisskyldur. Óli heillaði oft gesti
svo mjög að þeir sendu honum bréf
eða póstkort sérstaklega eftir að
dvöl þeirra lauk.“
Þannig lýsir Friðrik Erlingsson
rithöfundur kettinum sem hann hef-
ur herbergjað í nokkur misseri en
segist varla geta talið sig eiganda
hans með góðri samvisku. Óli hefur
marga fiöruna sopið og ekki víst að
allt þyldi dagsljósið sem hann gæti
sagt frá ef hann heföi mál.
Á eftirlaunum í heilnæmu
loftslagi
„Það á enginn ketti eins og Óla.
Hann á hins vegar marga eigendur.
Ég lít miklu frekar á mig sem auð-
mjúkan þjón hans þar sem hann
dvelur í kyrrð og góðu yfirlæti á ró-
legum eftirlaunum á óðalssetri sínu
við sjóinn á Eyrarbakka í heilnæmu
loftslagi."
Óli býr hjá Friðriki á Eyrarbakka
og hafa þeir, rithöfundurinn og
kötturinn, náið samstarf. Óli var
reyndar réttur og sléttur Óli þangað
til faðir Friðriks, Erlingur Gíslason,
gaf honum viðurnefnið magister
vegna virðulegrar og lærðrar fram-
DVWYND NJORÐUR
Friörik Erlingsson rithöfundur
Friðrik á köttinn magister Óia sem hefur marga fjöruna sopið. Meöal annars
hefur hann tvisvar sinnum orðið fyrir bíl og mjaðmagrindarbrotnað oggengur
þess vegna um með lamað skott og spengda mjaðmagrind.
komu sem einkennir hann svo mjög
og það hefur loðað við hann.
„Hann læðist um húsið og þegar
ég sit í þungum þönkum í vinnu-
stofu minni þá kemur hann skjótari
en skugginn og stekkur upp á axlir
mínar og leggst þar eins og trefdl.
Þar flatmagar hann og malar sögum
í eyrun á mér því Óli er mikill
sagnaköttur.
Hann fylgir mér oft á gönguferð-
um en við erum sjaldan beinlínis
samferða. Hann er ýmist á eftir eða
tekur á sig króka og birtist þá
kannski fyrir framan mig.“
Gleymdi að lesa á númerlð
Óli var lengi búsettur hjá Viktori
Sveinssyni í Þingholtunum 1
Reykjavík ásamt Druslu, systur
sinni, og ungum syni hennar. Óli
var vanur að fagna eiganda sínum
með því að stökkva upp á vélarhlíf
bílsins þegar hann renndi í hlað.
„Svo tók hann feil einn daginn og
stökk upp á húddið á sams konar bíl
sem ók eftir götunni. Hann hefur
ekki munað eftir að lesa á númerið.
Bilstjóranum dauðbrá og Óli varð
undir bílnum og mjaðmargrindar-
brotnaði.“
Óla var tjaslað saman en það kom
ekki í veg fyrir að nokkrum mánuð-
um síðar lenti hann aftur fyrir bíl
og mjaðmagrindarbrotnaði aftur.
Hann var í bæði skiptin undir hand-
leiðslu færustu sérfræðinga og er í
dag með spengda mjaðmagrind.
„Það eina sem minnir á þessi
óhöpp er að hann er með lamað
skott sem hann dregur á eftir sér.
Þetta gefur honum sérkennilega
dillandi göngulag sem heillar allar
læður á Eyrarbakka upp úr klón-
um.“
Stangar úr tönnum með
klónni
Friðrik er nýbúinn aö sækja Óla
úr stuttu sumarorlofi þar sem hann
dvaldist hjá Viktori, skráðum eig-
anda sínum. Óli sýndi Land Rover-
bifreið Friðriks mikinn áhuga og
sat í framsæti lungann úr leiðinni
austur á Eyrarbakka og skyggndi
útsýnið. Óli er slyngur veiðiköttur
og fer oft út í móa á Eyrarbakka og
slæðir upp einn og einn fugl og
stöku mús.
„Hann étur fuglana upp til agna,
utan fáeinar fjaðrir, og svo skilur
hann gjarnan eftir aðra löppina sem
ég imynda mér að hann noti til að
stanga úr tönnunum."
Friðrik er að leggja síðustu hönd
á íjórðu skáldsögu sína sem kemur
út hjá Iðunni og heitir Bróðir Lúsi-
fer. Er köttur 1 bókinni?
„Það er ekki köttur í bókinni en
talsvert um kýr, en það er margt frá
ketti komið því Óli er mér stöðugur
innblástur."
-PÁÁ
Sultarsöngur aldraðra
Um fátt er nú meira talað í samfélagi
voru en óreglima og hið glórulausa fyllerí
á ellilífeyrisþegum, örorkubótaþegum og
. yfirleitt eldri borgurum á íslandi.
Ég hafði ekki hugmynd um það að
kröpp kjör eldri borgara stöfuðu af óreglu
og fylliríi fyrr en Pétur Blöndal alþingis-
maður og fulltrúi „frjálsrar hyggju“ opn-
aði augu mín fyrir því að þeir eldri borg-
arar á íslandi sem eiga varla til hnífs og
skeiðar eru í fyrsta lagi varla fmnanlegir
á íslandi og ef þeir skyldu fmnast þá má
ganga út frá því sem vísu að vegna óreglu
eigi þeir ekki fyrir salti í grautinn.
Með öðrum orðum. Eldri borgarar verða
að fara að láta renna af sér til að verða
bjargálna ef marka má orð Péturs.
Svo bar semsagt við að þegar Alþingi
kom saman að loknu sumarleyfi á dögun-
um að einhver hundruð - eða þúsundir af
aldurhnignu fólki kom saman fyrir fram-
an Alþingishúsið einsog til að vekja at-
hygli á bágum kjörum sínum.
Þetta upphlaup gamlingjanna vakti tals-
verða athygli og varð til þess að fjölmiðlar
fóru að gera því skóna að til væri gamalt
fólk í landinu og ekki nóg með það heldur
byggju sumir þeirra þar að auki við sára
fátækt.
Og einsog vænta mátti fór málið í sjón-
varpið - í kastljós- og þar hitnaði nú held-
ur betur í kolunum, einsog sagt var í
gamla daga.
Blöndal - var semsagt til kvaddur í Kast-
ljósþátt. Þar var Pétur ómyrkur í máli um
hag aldraðra á íslandi og sagði að megnið
af þeim hefði það bara gott, þeir væru til
sem hefðu hundraðþúsund í lífeyrissjóðs-
greiðslur á mánuði áður en skattar væru
dregnir frá, og helst var á honum að skilja
að þeir sem hefðu orðið óreglunni að bráð
og látið í vímunni hjá líða að koma sér í
almennilegan lífeyrissjóð hefðu það svos-
em ágætt.
Hér hefur hann sennilega átt við verka-
menn í láglaunavinnu, heimavinnandi
húsmæður og allan þann fjölda sem alla
æfi hafa verið í handónýtum lífeyrissjóð-
um eða jafnvel öngvum lífeyrissjóðum.
Aldrað fólk sem orðið er óvinnufært.
Þó að ég sé bæði aldraður og óvinnufær
lífeyrisþegi er ég Pétri hjartanlega sam-
rnála. Ég er orðinn hundleiður á þessum
endalausa sultarsöng í óvinnufærum gam-
almennum sem láta sér detta í hug að þeir
eigi kröfu á það að fá að lifa mannsæm-
andi lífi í ellinni vegna þess eins að hafa
lifað af í heila mannsæfi og unnið hörðum
höndum að því að halda lífinu í sjálfum
sér og afkomendum sínum, og alla tíð
borgað keisaranum það sem keisarans er
og guði það sem guðs er.
Þó að þetta sé fólkið sem lagt hefur
grunninn að íslensku nútíma „velferðar-
þjóöfélagi" er ekki þar með sagt að það
eigi að lifa dauðann af.
Við ellibelgirnir eigum að víkja á vit ei-
lífðarinnar fyrir þeim yngri, eins og marg-
nefndum Pétri. Við eigum að flýta okkur
að kveðja lífið þegar við erum orðin lög-
gild gamalmenni, láta bera okkur til graf-
ar á virðulegan hátt en ekki halda áfram
að tóra öllum til ama.
Samfélagið mun sjá til þess að við eldri
borgarar drepumst snauðir því einsog
löngum hefur verið sagt: - Maður tekur
nú ekki peningana með sér i gröfina.
Þó fátt sé það sem gleður mig í ellinni
er það einkum tvennt sem vekur mér sér-
stakan irnað.
Annað er að fara í heitan pott á hverj-
um morgni og hitt að ég skuli líkjast Pétri
Böndal. Við Pétur berum nefnilega tals-
verðan keim af hvor öðrum. Og ekki leið-
um að líkjast
Við erum báðir snaggaralegir menn,
beinskeyttir og vel greindir.
Hann er ungur en veröur gamall -
einsog ég.
Hann er í aurunum - einsog ég.
Við höfum báðir sniðgengið fyllirí og
óreglu og þessvegna erum við báðir stór-
auðugir menn og þurfum ekki að óttast
ellina.
Og ég skora á eldri borgara á íslandi að
feta í fótspor okkar Péturs. Græða á því
að hætta svallinu og óreglunni.
Verða forríkir reglumenn. Og svo not-
um við auðæfin til að sjá fyrir okkur sjálf-
ir og þurfa ekki að vera uppá aðra komn-
ir.
Flosi