Dagblaðið Vísir - DV - 17.02.2001, Blaðsíða 18

18
LAUGARDAGUR 17. FEBRÚAR 2001
Helgarblað_________________________________________________________________________________________________1>V
Pamela kyssti gamla kærastann
Pamela Anderson hefur þurft að
verja sig fyrir að hafa kysst gamla
kærastann á kinnina.
Algjör
frændakoss
- segir Pamela
Þótt hún sé hætt að tölta í sandin-
um á táslunum sínum þá er Pamela
enn þá á fullri ferð. Einkalíf hennar
er alltaf í sviðsljósinu og hefur
Pamela að undanförnu þurft að berj-
ast hart gegn sögusögnum um að
samband hennar við Marcus
Schenkenberg sé í molum.
Það ýtti nokkuð undir þær sögu-
sagnir þegar birt var mynd af Pamelu
þar sem hún kyssti fyrrum kærasta
sinn, Jon Peters. Pamela segir að það
sé algjörlega ástæðulaust að hafa
áhyggjur af þessum kossi. Þetta hafi
verið algjör frændakoss og að auki
hafi Marcus setið við hliðina á henni
þegar hún kyssti hann. Marcus hafi
einfaldlega verið klipptur út í mynd-
birtingunni.
Sagt er að Marcus hafi jafnan ekki
hátt jafnvel þótt gyðjan láti illa. Mik-
ilvægt lím í sambandi þeirra sé mik-
ill áhugi Marcusar á því að leika.
Ekkert hefur gengið hingað til en nú
virðist vera að rætast úr draumum
dengsa. Hann hefur fengið hlutverk i
sjónvarpsþáttunum VIP. Svo ein-
kennilega vill til að framleiðandi þátt-
anna er Pamela nokkur Anderson.
Marcus hefur kannski verið valinn
í þættina vegna leikhæfileika sinna.
En kannski ekki. Hver veit?
Hallgrímur Helgason
Reykjavík er ung borg. Hún er leik-
völlur. Hún er krakkaborg. Hún er Kid
City.
Hér er margt og mikið að gerast og
heimurinn situr og bíður og horfir og
hlustar: Hvað kemur næst frá Reykja-
vík?
Sykurmolar, Björk, Friðrik Þór,
gusgus, SigurRós, Ingvar Sigurðsson,
Hilmir Snær, Balti, Bang Gang, Emilí-
ana, Múm, Blái hnötturinn, Blíðfinn-
ur, Mínus, Egill Sæ, Sjón, Oz, Gjöm-
ingaklúbburinn, öll margmiðlunarfyr-
irtækin, tölvugúrúamir...
Hvað á þetta fólk sameiginlegt?
Þetta er (svotil) allt ungt fólk.
Þetta em (svotil) allt saman krakk-
ar. Krakkar að gera skemmtilega hluti.
Stundum fær maður það á tilflnn-
inguna að Reykjavík sé borin uppi af
bömum. Að heilu kvöldin í þessum bæ
séu rekin af krökkum. Filmundar-
kvöld í Háskólabíó, DJ dagar á Thom-
sen, upplestrarkvöld og tilraunaeld-
hús, Thule-records og lágmenningar-
borg og tiu myndlistarsýningar um
hveija helgi í öllum þessum „En ekki
hvað?“ og „Nema það kannski“-gallerí-
um. Svo ekki sé minnst á allar leiksýn-
ingamar. „Við fengum þessa hugmynd
í kennaraverkfallinu..." Pródúsentinn
er 19 ára, leikstjórinn 18 og PR-fólkið
allt nýkomið með bdpróf. Það er ekk-
ert vesen á þessu unga fólki. Það er
ekkert að láta komplexana tefja sig.
Það er til dæmis ekkert á móti pening-
um og auglýsingum einsog mín kyn-
slóð var. Það sér engin vandamál í
sambúð listar og markaðar. Það býður
líflnu byrginn - tíminn er naumur - og
tekur hlutunum eins og þeir era. Fer
ekki einu sinni á klósettið án þess að
fá spons.
„Þessi klósettferð er í boði Papco“.
Tvisvar í viku er maður kallaður á
Steinaldarhundar sem geta ekki gelt
- fyrstu basenji-hundarnir fæöast á íslandi
„Mig hefur alltaf dreymt um að eign-
ast svona hund, alveg frá því ég var
barn. Þegar ég komst inn á Netið þá
var það eitt það fyrsta sem ég gerði að
setja mig í samband við ræktendur og
eigendur svona hunda,“ segir Steinunn
Jakobsdóttir, hundaeigandi í Mosfells-
bæ, sem fékk nýlega fyrstu basenji-
hvolpana sem fæddir em á íslandi.
Basenji-hundurinn er afrískur veiði-
hundur sem hefur verið til síðan á
steinöld. Hellaristur steinaldarmanna
sýna myndir af basenji-hundum og það
era myndir af þeim í píramídunum í
Egyptalandi enda er sagt að Kleópatra
hafi átt hunda eins og þessa.
Basenji-hundamir eru frægastir fyr-
ir það að þeir geta ekki gelt. Hvar það
hefur ræktast úr þeim á langri leið veit
enginn en afrískir veiðimenn hengja
bjöllu um háls hundanna á veiðum svo
þeir heyri hvar þeir eru.
Það þýðir ekki að þeir séu þögulir,
þvert á móti gefa þeir frá sér nokkrar
tegundir af murri og ræskingum og
góla á sérstæðan hátt þegar liggur vel á
þeim og hefur því einna helst verið líkt
við jóðl.
Þetta era litlir snögghærðir stæltir
hundar sem þjóta eins og flugeldar
fram og til baka um íbúðina þegar
blaðamann DV ber að garði. Fjölskyld-
an samanstendur af Kiljan sem kom
fyrstur og Steinunn sótti hann sjálf til
Finnlands þar sem hann ólst upp hjá
hundaræktanda þar.
Næst kom Kleópatra alla leið frá
Ameríku en hún var sérstaklega valin
til þess að afkvæmi hennar og Kiljans
yrðu sem best heppnuð.
Rústaði hjónarúmið
„Þetta era afskaplega greindir hund-
ar, forvitnir og uppátækjasamir. Ég
segi kannski ekki að þeir séu jafnokar
mannsins en það má engu muna. Það
er erfitt að aga þá en þeir era samt
fljótir að læra. Þeir era miklar kehróf-
ur og vilja mikið fá að leika við mann-
inn og eru blíðlyndir og gefnir fyrir
kjass," segir Steinunn.
Þeim sem eiga basenji-hunda er ekki
skömmu síðar og skildi leifarnar vilj-
andi eftir. Skömmu síðar heyrðum við
ógurlegan skræk framan úr eldhúsi
þegar Kiljan beit í laukinn og síðan hef-
ur það ekki verið vandamál því þó
þessir hundar éti bókstaflega allt þá
hata þeir lauk.“
Basenji eru gríðarlega sprettharðir
og góðir veiðihundar. Það venst aldrei
af þeim og þess vegna má aldrei hafa
þá lausa utan dyra.
„Kiljan slapp frá mér uppi á Kjalar-
nesi í fyrra og hljóp uppi kanínu og
steindrap hana. Hann verður oft voða-
lega æstur þegar hann sér ókunnuga
ketti á gönguferðum en ég hef hann
alltaf í bandi,“ segir Steinunn.
Þvo sér eins og kettir
Basenji-hundar era mjög snögg-
hærðir og þess
vegna frekar kulvísir og þeim er afar
illa við rigningu. Steinunn segir að
þeir þoli íslenska veðráttu ágætlega en
þegar rignir snarbremsa þeir í dyran-
um og vilja alls ekki fara út.
„Þeir hirða feldinn sinn vel og eru
einu hundamir sem þvo sér eins og
kettir með löppunum bak við eyram og
alls staðar. Þeim fylgir náttúrlega ekk-
ert hárlos og það er engin lykt af
þeim.“
Kiljan, Kleópatra og hvolpamir tveir
sem eftir eru deila heimilinu með
þremur köttum og svörtum litlum
pomerian-hundi sem geltir fyrir þá
aila. Kettimir era ekki vitund hræddir
við afrísku orkuboltana sem alltaf eru
til í eltingaleik og þeir hafa enn ekki
lent í teljandi áflogum við heimiliskett-
ina.
„Það er vegna þess að þeir sam-
þykkja þá sem heimilismeðlimi. Þetta
eru hundar sem í Afríku era notaðir til
að þefa upp hlébarða og pardusdýr.
Þeir færu létt með að drepa fullorðinn
kött ef þeir vildu.“ -PÁÁ
ráðlagt að skilja þá eftir lausa í íbúð-
inni án eftirlits því þeir naga allt sem
fyrir verðiu þegar þeim leiðist.
„Ég fór flatt á þessu í upphafi. Ég
skildi Kiljan eftir einan heima og hann
var búinn að slátra nokkrum skópör-
um, rífa arminn af sófasettinu og bíta
göt á GSM-símann minn þegar ég kom
til baka. Það versta var að hánn var bú-
inn að tæta allt tróðið úr hjónarúminu
út um eitt lítið gat sem hann rétt gat
skriðið inn um. Það voru baðmullar-
flygsur úti um allt hús.“
Kjúklingabein og kanínur
Basenji-hundur stekkur auðveldlega
upp á borð úr kyrrstöðu og Steinunn
fór líka flatt á því einu sinni þegar mat-
arleifar höfðu verið skildar eftir óvarð-
ar. Þá komst Kiljan upp á borð og
spændi í sig kjúklingabeinin og þegar
húsmóðir hans æpti á hann skaust
hann niður og spólaði stóram hluta
af leirtauinu með sér. En það var
til lækning á þessu.
„Samkvæmt ráðleggingum setti
ég mikinn lauk í matinn
Steinunn Jakobsdóttir og Sigurður Jónasson hundaeigendur.
Með þeim á myndinni eru fjórir afrískir basenji-veiðihundar, Kiljan og Kleópatra, ásamt tveimur hvolpum sem enn eru
eftir úr fyrsta basenji-gotinu á íslandi.
Kid City
Hallgrímur
fund með þessu fólki á Kafifibrennsl-
unni þar sem það biður manns með
efrivörina stokkbólgna af munntóbaki,
á kafi í gemsanum og pantandi
espresso með hinni, viðrandi rosalega
spennandi hugmyndir á meðan það
bíður með tónlist í eyra eftir sambandi
við einhvem sérfræðinginn hjá Ný-
sköpunarsjóði. Það er rosa mikið að
gerast. Og allir undir tvítugu.
Eldri kynslóðimar sitja feitar á
sínum sjóðum og mega hafa sig allar
við að fara yfir allar umsóknimar. Það
era krakkamir sem halda uppi lífínu i
þessari borg. Það eru krakkamir sem
era að skapa Reykjavík nafn.
Menningarárið mataði margan
listamunninn. Heilir kórar, lúðrasveit-
ir, sinfóníur, jafnvel heilu hesta-
mannamótin vora send til útlanda.
Samt voru það heimaspúttnikarnir
sem vöktu mesta athyglina, vora
mesta landkynningin. Popphljómsveit-
ir, poppstjama, fatahönnuðir og kvik-
myndagerðarmenn. Heilu helgamar
var ekkert pláss á bamum fyrir akfeit-
um rokkblaðamönnum frá London og
New York og trendnefjuðum Vogue-
gellum í leit að næstu ungfrú ísland.is.
Síðastliðið haust fengum við í sömu
vikunni tvær fregnir að westan. Sin-
fóníuhljómsveitin okkar var á hljóm-
leikaferð í Ameriku og fékk víðast
ágæta dóma. Þó var gagnrýnandi
Washington Post ekki sáttur við leik
okkar manna í Kennedy Center og var
næstum því dónalegur í dómi sinum.
Á næstu síðu í menningarkálfi W. Post
gat hins vegar að líta fréttaskeyti frá
rokk-gagnrýnanda stórblaðsins sem
staddur var á Airwaves-tónlistarhátíð-
inni í Reykjavík. Hann var að skrifa
um tónleika SigurRósar-manna í Frí-
kirkjunni. Á meðan gert var grín að
okkar virtustu hljómsveit var skrifað
um fjóra granna sokkadrengi að þeir
væra „ein besta hljómsveit í heimin-
um í dag“.
Á meðan hið steinrunna útvarps-
ráð hamrar á því að Júróvisjón-lagið
okkar skuli sungið á íslensku era
Björk og Sjón tilnefhd til Óskars-verð-
launa fyrir lag með enskum texta. Á
meðan verið var að rífast um hverjir
ættu að fá heiðurslaun Alþingis tók
Andri Snær við virtum bamabóka-
verðlaunum í Varsjá. Á meðan við
eyddum hundrað þúsund milljónum í
heimssýninguna 1 Hannover var Blíð-
finnur seldur í hundrað þúsund ein-
tökum til stærsta forlags í heimi sem
staðsett er í annarri þýskri borg. Á
meðan Reykjavikurborg var að pæla í
því að setja 100 milljónir í víkingaskip
reyndi norski krónprinsinn þrisvar
sinnum að sjá kvikmyndina „101
Reykjavik" í Ósló. En það var alltaf
uppselt. (Afsakið grobb.) Myndin sem
á eftir að verða mesta landkynning
sem Reykjavík hefúr fengið á síðari
árum hlaut enga styrki frá borg né
Menningarborg. (Sorrý aftur.)
Reykjavík vill verða hámenningar-
leg borg og gott og vel. Samt sem áður
er það nú „lágmenningin" sem er að
koma henni á kortið. Það era krakk-
amir sem era að gera borgina heims-
fræga.
Háttvirtir öfgasinnaðir leigubíl-
stjórar, hámenningarsleggjur vestur á
Melum og heiðvirðir skattgreiðendur í
Breiðholti! Þið verið bara.að sætta
ykkur við það að það er „kaffihúsa-
pakkið" í hundrað-og-einum sem er að
skapa ykkur túristatekjur næstu ára-
tuga.
Reykjavík er krakkaborg. Kid City.