Dagblaðið Vísir - DV - 17.02.2001, Síða 20

20
LAUGARDAGUR 17. FEBRÚAR 2001
I>V
Helgarblað
Bryndís Loftsdóttir hefur
vakið athygli sem skel-
eggur talsmaður samtak-
anna 102 Reykjavík en
innan þeirra hafa bund-
ist samtökum þeir sem
vilja Reykjavíkurflugvöll
burt úr borginni og reisa
þétta byggð á landrým-
inu sem vinnst við þœr
tilfœringar.
Bryndís er þrítugur verslunar-
stjóri i Pennanum/Eymundsson í
Austurstræti sem áður hét Langa-
stétt og var önnur gatan sem
myndaðist í Reykjavík, næst á eft-
ir Aðalstræti. Þannig má halda því
fram að Bryndís vinni nánast i
hjarta Reykjavíkur. Sumir and-
stæðinga hennar og félaga hennar
í flugvallarmálinu hafa talað í sér-
stökum tón um „kaífihúsakynslóð-
ina“ og alla þá ungu Reykvikinga
sem ekki skilji vanda landsbyggð-
arinnar sem kristallast að sögn
þeirra alveg sérstaklega í flugvall-
armálinu. DV hitti Bryndísi á Hót-
el Borg og þótti vel við hæfi að
sitja á elsta veitingastað Reykja-
víkur og forvitnast um lifshlaup
Bryndísar yfir bolla af ágætu kaffi
sem kom til okkar seint og um síð-
ir.
Grislingur úr Fellahverfi
- En hvemig vildi það til að hún
var valinn talsmaður þessara sam-
taka?
„Ég á enga pólitíska fortíð og hef
aldrei haft tengsl við nein pólitísk
samtök eða flokk og í þverpólitisk-
um samtökum eins og þessum er
það ótvíræður kostur."
- Hvar í Reykjavík ert þú alin
upp, Bryndís? .
„Ég ólst upp í Feflahverfinu í
Breiðholti. Þar lærði ég að berja
frá mér og svara fyrir mig. Þetta
var afskaplega þéttbýlt hverfi,
þarna var þrísetinn skóli með rúm-
lega 1000 börnum og ég var í bekk
með 25-28 öðrum krökkum. Þarna
eignaðist ég marga góða vini en
eftir á hyggja þá áttu margir erfitt
þótt ég hafi ekki verið ein þeirra.
Snemma á morgnana yfirgáfu flest-
ir fullorðnir hverfið og héldu til
vinnu því þarna voru engir vinnu-
staðir aðrir en skólinn og örfáar
verslanir. Við börnin lékum laus-
um hala og réðum yfir hverfinu á
daginn.“
Fólkið eltir búðirnar
- Margir hafa áhyggjur af þvi að
miðbæ Reykjavíkur hnigni einmitt
vegna þess hve einhæft atvinnulíf-
ið sé þar og Kvosin sé að breytast í
búfluhverfi nektarstaða eins og sjá
má í erlendum hafnarborgum. Er
þetta rétt?
„Ég held að öll veitingahúsaflór-
an í miðbænum sé mjög jákvæð,
sérstaklega m.t.t. ferðaþjónustunn-
ar. Hins vegar veldur fækkun
verslana mér töluverðum áhyggj-
um. Fólkið flytur úr miðbænum og
verslanirnar elta það. Það þarf
nauðsynlega að gera fleirum kleift
að búa á 101 svæðinu.“
- Allar umræður um málið hafa
einkennst af togstreitu milli
Reykjavíkur og landsbyggðarinnar
sem hefur verið stillt upp sem and-
stæðum. Er þetta sanngjamt?
„Landsbyggðin leysir ekki sín
vandamál með því að halda
Reykjavík í einhverri kreppu. Það
era fáir á þingi sem gæta hags-
Bryndís Loftsdóttir hefur vakiö athygll sem skeleggur talsmaöur samtakanna 102 Reykjavík.
Bryndís segist hafa valist til starfsins því hún sé pólitískt óflekkuö en samtökin eru þverpólitísk.
Bryndís Loftsdóttir, talsmaður 102 Reykjavík
Skemmtilegra
en að leika
- lærður leikari og fyrrum hvíslari er talsmaður
flugvallarandstæðinga
muna Reykjavíkur og þess vegna
er ekki nema eölilegt að samtök
eins og þessi komi fram. Ég held að
fólk sé oft að ferðast á fundi sem
hefði áreiðanlega verið hægt að
halda með aðstoð tölvutækni og
síma.
Tækninni fleygir fram, nú þarf
maður t.d. ekki lengur að fara i
banka, maður notar bara tölvuna
heima hjá sér og krakkar í Reykja-
vík stunda fjamám við skóla á Ak-
ureyri. Við búum í miðborg sem er
girt með gaddavír öðrum megin og
sjó hinum megin. Berlín var afgirt
á striðsárunum, rétt eins og
Reykjavík. Það er búið að frelsa
Berlín og þaö er kominn tími til
þess að losa Reykjavík úr þessari
herkví."
Vildi verða leikari
- Bryndís útskrifaðist af fjöi-
miðlabi'aut í Fjölbrautaskólanum í
Breiðholti og segir að það hafi ver-
ið skemmtilegt nám og starf við
fjölmiðla hafi afltaf hefllað hana
þótt ekki hafi orðið af því enn en
önnur viðfangsefni áttu hug henn-
ar allan á þessum árum. Hún gerði
tvær tilraunir til þess að komast
inn í Leiklistarskóla íslands en
þegar það gekk ekki eftir þá settist
hún á skólabekk í leiklistarskóla í
London, með megináherslu á út-
varps- og sjónvarpsleik, í skóla
sem heitir Academy of Live and
Recording Arts en þar nam hún í
þrjú ár.
Eftir heimkomuna starfaði
Bryndís í bókabúð Máls og menn-
ingar á Laugavegi og gerði tilraim
til þess að komast inn fyrir þrep-
skjöld Þjóðleikhússins með því að
starfa þar sem hvíslari. Þegar hún
var ráðin sem verslunarstjóri í
Pennanum/Eymundsson fyrir
þremur árum ákvað hún endan-
lega að snúa baki við leiklistinni.
„Þetta er eins og kærasti sem
maður hættir að elska. Einn dag-
inn rennur þáð upp fyrir manni að
við eigum ekki samleið. Ég ann
leikhúsinu en ég hef gert það upp
við mig að ég muni aldrei leika.“
Ekki hægt aö svelta
- En sér Bryndís aldrei eftir að
hafa snúið baki við leiklistinni
með þessum hætti?
„Staðreyndin er sú að það er
ekki hægt að koma heim frá mjög
dýru námi og ætla að setja upp
sýningar með tapi og hanga á
hurðinni hjá leikhússtjórum. Ég
varð að hafa einhverja „bread and
butter" vinnu og mér finnst óskap-
lega gaman að því sem ég er að
gera núna.“
- Bryndís segir að bókabúðin sé
eins og félagsmiðstöð sem háir og
lágir sækja. Skáldin bjóða góðan
dag, fólk dreymir um útlönd við
tímaritarekkann og þeir sem
þarna vinna hafa, að mati Bryndís-
ar, með einhverjum hætti fingur-
inn á púlsi borgarsamfélagsins.
Það vinna 30 starfsmenn í Ey-
mundsson og Bryndís segist nýta
sér leiklistarmenntun sína við
starfsmannastjórnun, stjórna með
samvinnu. Það gerir hún með því
að dreifa valdinu, auka ábyrgð
starfsmanna og segist þess vegna
vera meö 30 litla verslunarstjóra
með sér i vinnunni.
Þoli ekki endurtekningar
„Þegar starf verslunarstjóra var
auglýst þá sagði ég við yfirmenn-
ina að þeir myndu aldrei finna
neinn nógu vitlausan til að taka
þetta að sér. Eftir mánuð var ég
búin að samþykkja að taka aö mér
starfið". - Bryndís segist vilja hafa
áhrif á samtíð sina til betri vegar
og þess vegna hafi hún haslað sér
völl innan samtakanna sem berjast
gegn Reykjavikurflugvelli.
„Satt að segja finnst mér þetta
skemmtilegra en að leika því ég
get ekki séð að leikhúsið sé að
segja neitt eða að það hafi nein telj-
andi áhrif. Ég þoli ekki endurtekn-
ingar, 77 sýningar hefur aldrei ver-
ið minn draumur um skemmtilegt
starf. Ég hef aldrei lært neina
þrætubókarlist, þekki ekki einu
sinni reglumar en vona að ég læri
hratt með góðri aðstoð stuðnings-
manna 102 Reykjavík".
- En bíður þín ekki frami í
stjómmálum þegar þessu verkefni
lýkur?
„Nei, takk, en sama og þegið.“
-PÁÁ
Bikini Úrsúlu seldist vel
Þeir lesendur sem komnir eru
yfir miðjan aldur gætu munað eftir
leikkonunni Úrsúlu Andress sem
tryllti margan svein hér á árum
áður. Ekki síst supu menn hveljur
þegar hún trommaði upp á örsmáu
bíkini í kvikmyndinni um Doktor Nó
en þar barðist James Bond njósnar-
inn við illþýði sem ógnaði heiminum
og Úrsúla lagði honum lið þó hún
væri ekki skjóllega klædd.
Að vísu er rétt að taka fram að
þetta baðfatasett væri talið til
skjólflíka í dag í samanburði við
þær hárfinu ræmur sem nú tfl dags
hylja blygðan leikkvenna.
Þetta umrædda bíkini, sem mun
vera filabeinshvítt, var á dögunum
boðið falt á uppboði vestur í Amer-
íku. Það var slegið hæstbjóðanda
fyrir sextíu þúsund dollara sem læt-
ur nærri að vera tæp hálf milljón
íslenskra króna.
Sá heppni var Robert Earl, sem á
og rekur veitingastaðina sem heita
Planet Hollywood og hyggst hann
tylla baðfötunum upp á vegg í útbúi
keðjunnar í New York gestum til
skemmtunar og lystauka,. Hann lét
svo um mælt við þetta tækifæri að
þetta væri einn merkasti minjagrip-
ur seinni tíma.
Ursula Andress
leikkona.
Hún tryllti marg-
an svein þegar
hún kom fram á
bíkini í Bond
myndinni Dr.
No.