Dagblaðið Vísir - DV - 07.04.2001, Blaðsíða 22

22
Helgarblað
LAUGARDAGUR 7. APRÍL 2001
I>V
Eftirmál minningartónleika í Keflavík:
Minning
sonar
míns óvirt
- segir Bjarney Finnbogadóttir, móðir
„Ismannsins“. Ófrágengin fjármál
fyrrum vinnuveitanda sonar hennar
og óreiða verður að lögreglumáli
„Ég starfa á vegum svæöisskrif-
stofu fatlaðra á Reykjanesi, í þjón-
ustuíbúð í Njarðvík en vann í fiski
um margra ára skeið og þá sérstak-
lega í saltfiskverkun, en það er starf
sem mér hefur alltaf þótt skemmti-
legt. Þegar sú vinna stóð mér ekki
lengur til boða leitaöi ég á önnur
mið. Það var í september 1998 að ég
sótti um starf við liðveislu aldraðra
hjá Sandgerðisbæ og fékk starfið.
Ég byrjaði að sinna öldruðum
manni sem átti heima héma rétt
utan við Sandgerði. I rauninni vissi
ég ekki út í hvað ég var aö fara. Ef
til vill hafa einhver ósýnileg öfl ver-
ið að verki sem voru að búa mig
undir það sem í vændum var. Starf-
ið tók liug minn allan og var mjög
gefandi og mér óskaplega mikils
virði. Segja má að vinna þessi hafi
komið sem ljós fyrir líf mitt. Ég
þekkti þennan mann ekki þegar ég
byrjaði og verð að játa að ég fann
fyrir kvíða og óöryggi til að byrja
með en það átti eftir að breytast. Þó
hann væri hættur að fylgjast með
að mestu þá stafaði frá honum svo
mikil hlýja og góðvild sem hafði
nærandi áhrif á mig.
Áfallið
Ég var i þessari vinnu þegar áfall-
ið mikla kom að sonur minn dó. Það
létti óneitanlega hina þungu byrði
hinna mörgu löngu daga er á eftir
komu að hafa verið í návist þessa
aldraða manns sem hafði af mikilli
góðvild að miðla þó ljós þessa heims
væri að hverfa honum. Hann lést
nokkrum vikum síðar, það voru því
ekki margir dagar sem ég sinnti
honum eftir jarðarför sonar míns,“
segir Bjamey Finnbogadóttir sem
varð fyrir því áfalli að sonur henn-
ar, Sigurður Rúnar Bergdal, varð
bráðkvaddur við vinnu sína 25.
febrúar 1999, aðeins 26 ára gamall.
Sigurður unni tónlist og helgaði
henni líf sitt að mestu leyti, samdi
lög, lék á hljóðfæri og söng, vann
skemmtidagskrár sem hann sýndi
bæði á Suðurnesjum svo og á mörg-
um stöðum á landsbyggöinni þar
sem hann fyllti jafnan húsin meö líf-
legri tónlist því lagaval hans féll
jafnan að smekk samkomugesta.
Hann var þekktur undir nöfnun-
um „Iceman", „ísmaðurinn" eða
„Siggi diskó“. „Hann var einstakur
maður sem þorði að taka áhættu til
að láta drauma sína rætast. Það var
aldrei leiðinlegt þegar Siggi var aö
spila heldur líf og íjör, hann hafði
ótrúlega hæfileika til að finna réttu
tónlistina" eru orð skólabróður
Sigga og vinar.
„Siggi var að vinna í Reykjavík
hjá íslenskri miðlun, en þeyttist
sem plötusnúður um landið þvert og
endilangt um helgar. Oft spilaði
hann í Skothúsinu í Keflavík þar
sem jafnan var húsfyllir þegar hann
hélt um stjómvölinn og frá 1. febrú-
ar 1999 var hann orðinn skemmt-
anastjóri og plötusnúður þar.
Okkur þótti því viö hæfi aö hafa
erfidrykkjuna í Skothúsinu og var
því rætt við Ólaf Sólimann, eiganda
þess, og fannst honum þaö alveg
sjálfsagt og vildi hann fá að taka
þátt í henni þar sem Siggi ætti það
svo sannarlega skilið," segri Bjarn-
ey.
Minningartónleikar
„Ekki mörgum dögum eftir lát
Sigga er farið að ræða um að halda
tónleika til að heiðra minningu
hans. Málið er borið undir okkur
Óskar, manninn minn. Viö féllumst
á það fyrir okkar leyti. Var það
kunningi Sigga, Baldur Róbertsson
frá Selfossi, sem var forsvarsmaður
Fjölskyldan enn hell
Þessi fjölskyldumynd var tekin þegar
Óskar Ingi, yngri bróöir Siguröar, var
fermdur. Þeir bræöur sitja saman í
sófa en fyrir aftan standa Óskar
Fannberg og Bjarney Finnbogadóttir,
foreldrar þeirra.
að því. Talað var um að ágóða
þeirra yrði varið til að greiða að
nokkru skuldir sem Siggi skildi eft-
ir sig. En allra helst var tilgangur-
inn sá að sýna honum virðingu og
þökk fyrir framlag hans til
skemmtitónlistar yfirleitt. Kom
Baldur heim til okkar m.a. til þess
að skoða skuldastööuna og kynna
þau áform sem hann ásamt Skot-
húsmönnum, þeim Elí og Ólafi Sóli-
mann, hafði gert. Var hann fullur
bjartsýni um að fylla Félagsbíó í
Keflavík sem tekur um 450 manns í
sæti. Miðaverð var ákveðið kr. 2.000
og átti þetta því að gefa af sér kr.
900.000. Ætlaði hann síðan að koma
eftir fyrirhugaða tónleika og ganga
frá skuldum Sigga. Ekkert hefur
heyrst frá Baldri eftir tónleikana.
Var hann eða þeir búnir að vinna
mikið til þess að tónleikamir yrðu
haldnir og sagði hann að allir gæfu
vinnu sina. Búið var að fá nokkrar
af þekktustu hljómsveitum landsins
til þess að spila á tónleikunum.
Tónleikamir voru svo haldnir í
október 1999 í Félagsbíói. Þar spil-
uðu hljómsveitirnar: Á móti sól,
Land og synir, Sóldögg og Skíta-
mórall. Við vorum og erum mikið
þakklát þessum ungu mönnum fyrir
óeigingjarnt framlag þeirra, en þeir
voru flestir kunnugir Sigga og virtu
hans áhugasvið sem og manninn og
höfðu á orði að þeirra væri ánægjan
að fá að taka þátt í þessu og í huga
þeirra væri þakklæti fyrir að hafa
fengið að kynnast honum. Allir sem
komu nálægt þessum tónleikum
gáfu vinnu sína. Húsið var lánaö án
endurgjalds, starfsfólk Skothússins
vann þar án launa ásamt fleirum.
Við hjónin sóttum þessa tónleika
ásamt Óskari Inga syni okkar,“ seg-
ir Bjarney.
„Meðan var veriö að gera sviðið
klárt, hitti maöurinn minn Baldur
og spurði hann hvernig salan gengi.
bæði þessi fyrirtæki voru í eigu
Ólafs Sólimanns. Og enn þann dag í
dag er allt ófrágengið frá hendi fyrr-
um Skothússeiganda Ólafs Sóli-
manns Lárussonar svo greinilegt er
að siðferðiskennd ýmissa í þessu
þjóöfélagi okkar hefur hrakað all-
mikið á síöari árum.
Við viljum fá þessi mál frágengin..
Okkur líöur illa yfir því að geta
ekki gengið frá þessu, þetta hvílir á
manni eins og mara. Það sem er
ófrágengið er m.a. okkar kostnaður
við erfidrykkjuna, hljómflutnings-
tæki, reyk- og ljósavélar sem Siggi
Smalað á tónleika
„Hann sagði að eftir sínum upp-
lýsingum hefðu ekki mætt nema 70
til 75 manns sem hefðu borgað sig
inn. Öörum heföi verið hleypt inn
frítt til að fylla húsið. Því væri þetta
engin upphæð þegar búiö væri að
draga kostnað við erfidrykkjuna
frá. Þá var minnst á hljómfiutnings-
tækin við hann. Vildi hann lítið
gera úr því og sagði að þetta væri
eins og tölvurnar, þetta hryndi í
verði og þegar minnst var á kaupið
þá sagðist hann vera með þetta allt
DV-MYND E.OL.
Bjarney Finnbogadóttir missti son sinn fyrir aldur fram
„Viö erum ekki sátt viö aö nafn sonar okkar sé notaö á minningartónieika svo aörirgetiö leikiö sér fyrir ágóöann. Viö
erum ekki aö stilla okkur hátt upp og hvorki þurfum viö, getum né viljum fara í felur meö sannfæringu okkar eða lífs-
viöhorf. Viö höfum aldrei gert bandalag viö fals og ósannindi og munum aldrei gera. Þaö er nógu erfitt aö veröa aö
takast á viö þennan mikla missi þó þetta bættist ekki viö. “
átti og voru í Skothúsinu, ógreidd
laun um 120 þúsund án skatts, frá
1.-25. febrúar 1999 og síöast en ekki
síst, skil á ágóða af minningartón-
leikunum," segir Bjarney.
Eltist viö Ólaf
Bjamey segir aö eigandi Skot-
hússins á þessum tíma, sem ábyrgð
bar á að gerð væru skil á öllum
þessum atriðum, hafi reynst allt
annað en þægilegur viöskiptis, svo
ekki sé dýpra í árinni tekið. Hún
hafi fljótlega sett sig í samband við
hann og óskað eftir að frá málunum
yrði gengið og hann lofað öllu fögru.
„Hann sagði að við skyldum bara
ganga frá þessu eftir helgi. Svona
leið hver helgin eftir aðra og alltaf
átti að ganga frá þessu „eftir helgi“
á meðan hlóðu ófrágengin mál varð-
andi skuldir Sigga á sig dráttarvöxt-
um og voru þeir orðnir nokkuð á
annað hundrað þúsund í febrúar
2000 þegar við Óskar 'gengum frá
skuldamálum hans. Áfram reyndi
hún þó að fá Ólaf til að ganga frá
málunum. En það reyndist sífellt
erfiðara og erfiðara að ná í hann.
Það var svo í nóvember síðast-
liðnum að við ákváðum aö gefa hon-
um enn eitt tækifærið til þess að
ganga frá þessum málum, að öðrum
kosti yrði þetta kært til lögreglunn-
ar. Mágur minn hringdi til þess að
koma þessum skilaboðum til Ólafs,
en fékk í staðinn óbótaskammir og
óhróður fyrir, sérstaklega út af
grein sem birst haíði í DV um þetta
mál.
Svo sagði hann að sér hafi ekki
fundist taka því að ganga frá þessu
því hér væri ekki um neina upphæð
að ræða og sagði svo að við skyldum
bara fara með þetta í lögregluna
þeir myndu bara hlæja að þessu. í
framhaldi af þessu hringdi maður-
inn minn í Ólaf til þess að fá nánari
skýringar á þessu. Hann sagðist þá
hafa átt von á því að við myndum
hringja. Hann er því spurður af
hverju hann sé ekki búinn að ganga
frá þessum málum. Hann ber fyrir
sig trassaskap. Hann hafi á þessum
tíma veriö í rugli og hann hefði í
raun ekkert komið nálægt þessu að
öðru leyti en því að hann átti að
gera þetta upp af því þetta fór í
gegnum Skothúsið"
Heldur var dauft í Baldri hljóðið og
sagði hann að það væri ekki búið að
selja nema um 150 miða. Ég hitti
hann sjálf frammi í anddyri og
sagði hann mér það sama og væru
þeir að hugsa um að opna húsið fyr-
ir gestum og gangandi til þess að
húsið liti ekki eins tómlega út.
Hafði ég ekkert út á það að setja.
Ekki er hægt að neita að þetta var
þeim vonbrigði, þvi þeir höfðu ætl-
að sér miklu meira. Tónleikamir
sjálfir voru mjög góðir og til sóma
öllum þeim sem þar komu að verki.
í lok tónleikanna var tilkynnt að
ein hljómsveitin í samvinnu við
Skothúsið myndi halda dansleik í
Skothúsinu 10. desember þá um vet-
urinn og sala aðgöngumiða rynni
óskipt í minningarsjóðinn. Ekkert
varð af þessari skemmtun, því í
millitíðinni var Skothúsið selt.“
Ófrágengin mál hvíla á
manni eins og mara
Allur ágóði af minningartónleik-
unum virðist hafa runnið til Skot-
hússins þar sem fjárvarslan átti að
vera þar til allt yrði uppgert. For-
sala aögöngumiða á tónleikana fór
fram í Skothúsinu og Café Iðnó, en
DV-MYNDIR GF
Bjarney leitar skjóls
Bjarney hefur hellt sér af miklum krafti út í handverk og smíöar eftir skyndi-
legt fráfall sonar síns og telur þaö hafa veitt sér mikinn styrk.