Dagblaðið Vísir - DV - 17.11.2001, Blaðsíða 20

20
LAUGARDAGUR 17. NÓVEMBER 2001
Helgarblað
DV
Garðyrkjuskóli ríkisins að Reykjum í Ölfusi
Þar var voðaverknaðurinn framinn í janúar 1957. Fjósamaöurinn gat ekki sætt sig við það aö stúlkan skyldi
hafa gefist upp á sambandi þeirra, fékk lánaðan riffil og svonefnd stórgripaskot og skaut stúlkuna
þar sem hún stóð við eldavél í eldhúsi skólans.
Morðið í Garð-
yrk j uskólanum
Fjósamaðurinn skaut fyrrum unnustu í eldhúsi skólans
Sunnudaginn 6. janúar árið 1957
voru stödd i eldhúsi Garðyrkjuskól-
ans að Reykjum í Ölfusi, ráðskona
skólans og tveir nemendur; 19 ára
stúlka og piltur á svipuðu reki. Þar
kom inn starfsmaður í fjósi skólans,
25 ára gamall, með riffil í hendinni.
Hann gekk að borðinu sem stóð ná-
lægt miðju eldhúsgólfi og spurði
ráðskonuna hversu mikla mjólk
hún þyrfti og hún svaraði því. Því
næst sneri hann sér að stúlkunni,
sem stóð við eldavél hinum megin
horðsins, og sagði við hana: „Jæja,
Dia mín,“ en það var gælunafn
stúlkunnar, lyfti rifflinum sem
hann hafði borið við hlið sér og snú-
ið niður, beindi honum að
stúlkunni og hleypti af. Síðan sner-
ist hann á hæli og gekk aftur
fram í borð-
stofuna.
Stúlkan
kiknaði við
skotið og
sagöi:
„Mamma
mín“ en hneig
síðan niður á
gólfið og andað-
ist litlu síðar.
Morðið þótti
óvenju kaldrifjað
og var til þess
tekið 1 fjölmiðlum
hversu morðing-
inn hefði verið ró-
legur eftir að hann
framdi glæpinn.
Hann hefði sofið
vært, haft góða lyst
á mat og ekki verið í
sjáanlegu uppnámi.
Lagðl hendur á stúlkuna
Stúlkan hafði komið að Reykjum
sem nemandi um páska árið 1956.
Ljóst þótti að hún kynntist fjósa-
manninum náið en af dagbókum
hennar, sem lagðar voru fram í mál-
inu, mátti skilja að samkomulagið
hafi verið skrykkjótt og hún óákveð-
in hvort halda skyldi sambandinu
áfram. í bréfi sem hún skrifaði syst-
ur sinni rúmum mánuði áður getur
hún þess að fjósamaðurinn hafi beð-
ið hana um aö trúlofast sér á jólun-
um.
Aðfaranótt laugardagsins kom
fjósamaðurinn til stúlkunnar og
varð þeim þá sundurorða. Hún tal-
aði um að hún ætlaði að hætta að
vera með honum og hætta að um-
gangast hann. Bar hún því við að
hann væri svo óreglusamur að ann-
að væri ekki hægt. Fjósamaðurinn
dvaldi þó hjá henni til morguns.
Eftir þessa nótt sagði stúlkan
ráöskonunni og einum vina sinna
Sjötti hluti
að fjósamaðurinn hefði barið sig,
hárreytt og tekið fyrir kverkar sér.
Hefði hún orðið hrædd og farið að
gráta og hljóða. Hefði hann þá hætt
að misþyrma henni en sagt að ef
hún hefði ekki farið að gráta þá
hefði hann drepið hana, og „þá vissi
hún hvað hún fengi ef hún
hætti að vera með honum“. i
Við yfirheyrslur eftir voða-
verkið neitaði fjósamaðurinn
að hafa beitt stúlkuna nokkru
ofbeldi eða hafa haft í hóturt-
um við hana.
fékk að gista í herbergi ráðskonunn-
ar ásamt annarri stúlku. Um nótt-
ina þegar aðrir voru gengnir til
náða var fjósamaðurinn enn á stjái
og kom á glugga ráðskonunnar.
Stúlkurnar voru hræddar og héldu
að maðurinn ætlaði að fara inn um
gluggann svo að þær hlupu inn í
herbergi skólafélaga síns.
Fjósamaðurinn
UnSlur
stúlfcu
rfiaður
til bana
sá
^“eldhús'
honum riffil og þrjú skot - svoköll-
uð stórgripaskot. Eftir morðið kom
í ljós að enginn kálfur reyndist fót-
brotinn og ekki upplýstist að neinn
hefðii verið meiddur.
Með riffilinn fór fjósamaðurinn
upp í skóla og settist að matborði í
eldhúsinu. Eftir matinn tefldi hann
nokkrar skákir við starfsmann
skólans, sem seinna bar við yfir-
heyrslur að sér hefði fundist
fjósamaðurinn ekki „vera með
hugann við skákina". Hann hafði
áfengisflösku meðferðis og saup á
henni meðan hann tefldi.
Þegar skákinni var lokið tók
fjósamaðurinn riffilinn og hugðist
að eigin sögn prófa hann með því
að skjóta einu skoti úr honum, en
mundi þá eftir því að hann átti eft-
ir að spyrja ráðskonuna hvað hún
þyrfti mikla mjólk. Hann fór því
inn í eldhús og þar framdi hann
voðaverkið.
„Ég skaut hana Díu áðan“
Fjósamaðurinn sagði sjálfur við
yfirheyrslur að i eldhúsinu hafi
fyrst „komið yfir hann“ að hann
skyldi miða byssunni á stúlkuna
og hleypa af. Hann ítrekaði að eng-
in hugsun í þessa átt hafi hvarflað
að sér fyrr en hann stóð þarna í
eldhúsinu.
Fjósamaðurinn gekk rakleitt út
úr eldhúsinu og að húsi því sem
hann bjó í. Annar starfsmaður
skólans, sem einnig bjó í húsinu,
fór á eftir honum en hann haföi
ekki heyrt skothvellinn. Fjósamaö-
urinn var þá að reyna aö losa skot-
hylki úr byssunn, en tókst það
ekki fyrr en starfsmaðurinn hjálp-
aði honum til þess. Hann fór síðan
til herbergis síns og sagðist ætla að
fara að sofa en kom inn til starfs-
mannsins stuttu seinna og var þá
sparibúinn. Starfsmaðurinn spurði
hann hvort hann væri að fara eitt-
hvað en þá svaraði fjósamaöurinn:
„Ég skaut hana Díu áðan.“
Þeir ræddust síðan nokk-
uð við en héldu til hvor i
sínu herbergi uns skóla-
stjóri og sýslumaður
komu á vettvang.
. hiaðanna var sem eng korn þo
S6Aí-wldinn
^aðurg^dryk^-
Stúlka skotin til bana
(Jnrur
skavt kna med
eftir
i gæi.
*•**«*» w b«rraalr£> athar,nr «
mmtur mm*mr «»«ri ««»>«• Iwm* mm* tffl-
ilOmU. bnim „Hta i rldiiáú ir. ■
fa»im«rútor rar
A gluggum
Daginn eftir hélt fjósamaðurinn
áfram að drekka og fór síðan á dans-
leik um kvöldið, þar sem stúlkan
var fyrir. Ræddust þau ekkert við á
dansleiknum. í ljósi atburða fyrri
nætur treysti stúlkan sér ekki til
þess að vera ein í herbergi sínu og
kom þá á glugga
skólafélagans
og neitaði að
fara burt þrátt
fyrir tilmæli.
Loks kom
hann sér á
brott þegar
eigandi her-
bergisins
hafði farið út
um gluggann
til þess að
eiga orða-
skipti við
hann og fleiri
karlmenn komu þar að. Stúlkurnar
og piltarnir héldu öll til í umræddu
herbergi um nóttina og var að sögn
óhugur í fólkinu eftir þessa at-
burði.
Sagöist þurfa að aflífa kálf
Á sunnudeginum fór fjósamað-
urinn til vinnu í fjósinu eftir að-
eins klukkustundarsvefn. Því næst
fór hann tfl Hveragerðis og baö þar
mann að lána sér byssu vegna þess
að hann þyrfti að aflífa kálf sem
hefði slasast. Maðurinn lánaði
Asetningur eður ei
Fyrir dómi þótti sekt
fjósamannsins full-
sönnuð en hann neit-
aði því alfarið að
ákvörðun um að
skjóta stúlkuna hefði
orðið til með honum
fyrr en hann kom
fram í eldhúsið og
var að tala við
ráðskonuna um
mjólkina. Mörg
atvik þóttu hins
vegar benda til
þess að um fyrir-
framákvörðun hafi
verið að ræða - þó
að ekki teldist það
sannað. „Hvort
ákærði ætlaði sér
að drepa stúlk-
una, verður ekki
í ljós leitt, en ákærði seg-
ist sjálfur ekki gera sér grein fyrir
því. Samkvæmt venjulegum skiln-
ingi á hugtakinu ásetningur verð-
ur talið að í slíku tilfelli sem hér
átti sér stað, nægi það til ásetn-
ings, að ákærða mátti vera það
ljóst, að það að skjóta úr byssu á
stúlkuna gat leitt tfl dauða henn-
ar.“
Dómurinn komst að þeirri nið-
urstöðu að almenn refsOækkunar-
ákvæði virtust ekki fyrir hendi.
Fjósamaöurinn reyndist heOl á
geði, en haldinn „tímabundinni
drykkjusýki" og nokkrar „geðlags-
sveiflur“ hafl komið fram meðan á
geðathuguninni stóð. Hins vegar
væri ljóst að ákærði hefði áður en
hann framdi verknaðinn verið
haldinn megnri afbrýðisemi, hafði
verið dagana fyrir morðið undir
áfengisáhrifum og haldinn
langvarandi svefnleysi. „Má ætla
að það hafi valdið sljóleika og
verður við ákvörðun refsingar
höfð hliðsjón af því,“ sagði dómur-
inn.
í Hæstarétti þann 24. mars 1958
var fjósamaðurinn dæmdur í 12
ára fangelsi.
-þhs
1980
Hundur aflífaður með látum
í september 1983 mætti fjöldi
lögreglumanna á vettvang á
Framnesvegi
þar sem
labradorhund-
ur hafði bitið
fólk í sam-
kvæmi. Um-
sátri lögregl-
unnar lauk
með því að
hundurinn
varð undir og
var skotinn 1
höfuðið. íbúar við Framnesveg
sögðu m.a. um atburðina: „Ég
hef aldrei orðið vitni að öðru
eins. Gatan hér var eins og mað-
ur sér í svæsnustu bíómyndum
úr mestu glæpahverfum New
York-borgar. Ég hélt að lögreglu-
mennirnir, sem voru um fimmt-
án talsins, hlaupandi hér um
allt, væru að fást við morðingja
sem hefði drepið fjölda manns.
Slíkt var ástandið í götunni.“
Reiði almennings var mikil í
kjölfar þessa atburðar og þóttu
lögreglumennirnir hafa sýnt
hundinum óþarfa hörku.
Ekki sjónvarp heldur bað
í hugum nútíma-íslendingsins
eru ár og dagur síðan ekki var
sjónvarpað á fimmtudögum.
Árið 1983 var þessi siður enn við
lýði - að gefa landsmönnum frí
fyrir sjónvarpsútsendingum á
fimmtudögiun. Blaðamaður DV
hefur bersýnilega af þessu
M íetn» tíletni:
Ekkert sjónvarp
íkvöld
nokkrar áhyggjur og fullyrðir að
vatnsnotkun sé svo mikil þessi
kvöld að allt bendi til þess að ís-
lendingar baði sig einmitt þenn-
an vikudag - vegna sjónvarps-
leysisins - í stað laugardaga
áður. Má fullyrða að allt sé
þetta töluvert breytt í dag. Við
getum valið úr sjónvarpsefni all-
an sólarhringinn alla daga vik-
unnar og við förum líka mun
oftar i bað.
Gunnar Thoroddsen látinn
Forsíðufrétt DV þann 26. sept-
ember 1983 var sú að fyrrver-
| .,t. andi for-

tura Thoratttssn Mnn
sætisráð-
herra,
Gunnar
Thorodd-
sen væri
látinn, 72
ára að
aldri.
Gunnar
varð fyrst þingmaður aðeins 23.
ára gamall, yngsti maður sem
setið hefur á alþingi. Síðar varð
hann borgarstjóri Reykjavíkur,
fj ármálaráðherra, félagsmála- og
iðnaðarráðherra, sendiherra og
hæstaréttardómari. Gunnar var
forsætisráðherra frá árinu 1980
fram á vor árið 1983.
Rússum bannað að lenda
í september 1983 ákvað ríkis-
stjórnin á
fundi sínum
að veita sov-
éskum flug-
vélum ekki
leyfi til
lendingar á
íslenskum
flugvöllum
né til flugs
um lofthelgi
íslands í
tvær vikur.
Ákvörðun þessi var tekin er sov-
ésk herflugvél skaut niður
kóreska farþegaflugvél og 269
manns létu lífið.
-þhs