Dagblaðið Vísir - DV - 17.08.2002, Síða 29

LAUCARDACUR 17. ÁGÚST 2002
HelQorbloö JOV
20
sýklalyf. Hann átti að mæta aftur daginn eftir og lögg-
ann leyfði honum að gista um nóttina og keyrði hann
svo aftur upp á spítala. Eftir seinni lyíjagjöfina var
hann sendur burt með lyfseðil upp á vasann sem
hann átti ekki fyrir. Hann átti ekki að koma á endur-
komu.“
Ertu ekki mjög hrædd um hann?
„Að sjálfsögðu er ég oft hrædd um hann. En
kannski er þetta búið að ganga svo lengi að ég er und-
irbúin að taka því sem verða vill. En ég er oft hrædd
um hann. Fyrir skömmu kom mamma vinar hans til
mín. Hún er utan af landi en strákurinn hennar er
hér í bænum á götunni. Ég er harðari af mér en hún
því að hún hefur misst heilsuna. Ég ætla ekki að gera
það.“
Hvenær hefurðu verið hræddust um hann?
„Það var þegar honum tókst aö komast á
kreditkkortinu sínu til Danmerkur og hringdi þaðan.
Hann vissi varla hvað hann var að gera og segja og
komst hvorki lönd né strönd. Við keyptum fyrir hann
farseðil til baka og honum tókst að komast heim.
Honum var mjög brugðið eftir þá ferð og fannst sjálf-
um nóg komið.
Það er eitt sem ég hef tekið eftir þegar ég tcda við
hann. Hann talar um að fólk verði að ná botninum
áður en það reisir sig við. Ég hef spurt hvort hann
hafi ekki enn fundið botninn og hann verði að gera
sér grein fyrir því að kannski finni hann bara kistu-
botninn. Ég veit ekki hvaðan þeir hafa þetta botntal.
Kannski þeir séu að bíða eftir einhverju sem þeim
finnst mjög óhugnanlegt. Og það hlýtur að koma að
því.“
Maður veit aldrei hvað gerist
Finnst þér ekki sorglegt að hugsa til þess hvernig
hefur farið þegar þú lítur til baka þegar hann var lítill
strákur?
„Jú, en annars tek ég þetta ekki mikið inn á mig. Ég
veit ekki af hverju. Ég hef lent í mörgu í gegnum tiðina
og veit að þetta kemur fyrir hjá öðrum og því ekki hjá
mér? Fjórir unglingar i fjölskyldunni hafa dáið.
Kannski vérður maöur að einhverju leyti sjóaður. Ég
lít frekar á þetta sem verkefni sem ég verð aö halda
áfram að vinna í. Ég vO ekki koma mér í þá aðstööu að
ég geti ekkert gert.“
Ertu í einhverju samskiptum viö aðra sem eru 1
sömu stöðu og þú?
„Ekki miklum en ég hafði töluverð samskipti við fólk
í Vímulausri æsku. Mér finnst vanta félagsskap fyrir
aðstandenur edlra fólks. Meðferðarheimilin bjóða upp á
„Þrír kunningjar hans liafa gefist upp á lífinu og mað-
ur veit aldrei hvenær það getur gerst. Ég hef spurt
hann hvort liann hafi einhvern tíma verið við það að
gefast upp á lífinu en hann svarar því til að hann sé
svo kjarklaus að hann gæti ekki gert það. Ég held
sarnt að fólk komist oft óvart í aðstæður sem það
ræður ekki við - og þá veit maður aldrei hvað ger-
ist.“
fyrirlestra og slíkt en boðskapur þeirra virðist fyrst og
fremst vera sá að þrauka sjálfur og láta sjúklinginn af-
skiptalausan. Ég vil sjá félagsskap sem reynir að gera
eitthvað og leggi til úrbætur."
Hvað heldurðu að gerist hjá íjölskyldunni á næstu
mánuðum?
„Ég veit það ekki. Mér skilst að í mörgum tilfellum
sé fólk að fara inn og út af meðferðarstofnunum í ein-
hver ár. Ég vona að hann komist í meðferð og verði
edrú í einhvern tíma. En maður veit aldrei hvað gerist.
Þrír kunningjar hans hafa gefist upp á lífinu og maður
veit aldrei hvenær það getur gerst. Ég hef spurt hann
hvort hann hafi einhvern tíma verið við það að gefast
upp á lífinu en hann svarar því til að hann sé svo
kjarklaus að hann gæti ekki gert það. Ég held samt að
fólk komist oft óvart í aðstæður sem þaö ræður ekki
við - og þá veit maður aldrei hvað gerist." -sm