Dagblaðið - 15.12.1980, Side 23

DAGBLAÐIÐ. MÁNUDAGUR 15. DESEMBER 1980
23
Efnílegirbyrjendun
Magnús Rafnsson sendir frá sér fyrstu þýðinguna:
NY ANDUTIBOKAFLOÐINU
Bókmenntunum bætist sífelit liðsauki og DB ræðir stuttlega við tvo höfunda og einn þýðanda,
sem á þessari jólavertíð ýta úr vör í fyrsta sinn. Einn sendir frá sér fyrstu skáldsöguna, annar fyrstu
barnabókina og sá þriðji fyrstu þýðinguna. Einn er blaðamaður, annar stærðfræðikennari og þriðji
garðyrkjubóndi. Erekki annaðaðsjá en bærilega hafi tekizt hjá þeim öllum.
SAGNFRÆÐI
UMINDÍÁNA
mga Huld
Hákonardóttir
KonunB
HARRY rnn&t
PflriERSONl UlBlu
Sönn saga um ástir
rússneskrar leikkonu og
amerisks sjóliðsforingja
og leit dóttur þeirra að
föðurnum, sem hún hafði
aldrei séð.
Bókin fjallar um áform
Hitlers að ræna hertoga-
hjónunum af Windsor
i síðustu heimsstyrjöld.
xj-r
VIKTORIfl FY0D0R0VA
DÓTT1R
FLOTAFORINGJANS
HASKEL FRANKEL
BÆKUR 1980
Magnús Rafnsson: nssla verkefni
þýðing i Drottnara hringsins eftir
Tolkien. Mynd: Hervé Pledel.
Þetta verk hefur höfðað mjög til nú-
timafólks, þótt margt í því sé sótt til
miðalda, og verið metsölubók í Banda-
ríkjunum og Norður-Evrópu. Það er i
mörgum bindum.
,,Ég sé ekki fyrir endann á því,”
segir Magnús.
Vonandi tekst þeim félögum þó að
ljúka þýðingu á því, enda sagðist
Magnús una sér vel í friðsæld Bjarnar-
fjarðar og ekkihafai hyggju að kveðja
hinar hrjóstrugu Slrandir.
- IHH
,,Bókin er lykill að heimi indíána,”
sagði Magnús Rafnsson, sem þýtt hefúr
Heygðu mitt hjarta við undað hné.”
Sú bók rekur blóðugt varnarstríð
indíána gegn hvítum landnemum á
árunum 1860 til 1890. Því striði lauk
þannig að indíánar biðu algjöran
ósigur og voru svo gott sem þurrkaðir
út sem þjóð.
„Bókina má lesa sem góðan
reyfara. Auk þess er hún gifurlegt
upplýsingarit um bandaríska sögu.
Allra hrifnastur varð ég þó af þeirri
innsýn, sem hún veitir í menningu
indíána,” sagði Magnús.
Gagnrýnandi DB sagði að bókin
hefði orðið eitt af uppáhaldsritum nátt-
úruverndarmanna í Bandaríkjunum.
,,Já,” sagði Magnús. „Hvítu menn-
irnir lifa á náttúrunni, indíánarnir lifðu
með henni.”
Magnús, sem er nú þrítugur, hefur
sjálfur horfið á vit nátturinnar að segja
má. Hann fluttist fyrir nokkrum miss-
erum úr Reykjavík norður á Strandir,
nánar tiltekið að Bakka í Bjarnarfírði.
Ásamt nokkrum vinum sínum ræktar
hann þar grænmeti á sumrin en á vet-
urna gefst næði til að lesa og þýða. Og
Magnús hefur hellt sér i heljarmikið
verk, reyndar í samvinnu við annan
mann, Eystein Björnsson. Það er
„Lord of the Rings” eftir Tolkien.
Tolkien var geysivel lærður í miðalda-
fræðum og studdist við þá þekkingu
þegar hann skapaði skáldverk þar sem
hann býr til sinn eigin sérstæða heim.
IHH
Áslaug Ragnars sendir frá sér sína fyrstu skáldsögu:
skáldsögu
— þegar maður er vanur að halda
sigvið staðreyndir
Áslaug: Er það eltki svona i lífinu,
gerist ekki alltaf fullt, sem maður
botnar ekkert i?
DB-mynd Sig. Þorri.
MTERI
Það eru ekki nema örfáir dagar
síðan skáldsaga Áslaugar Ragnars,
Haustvika, kom út og gagnrýnendum
hefur ekki gefizt tóm til að fjalla um
hana. Þetta er lipur frásögn um
tæplega fimmtuga konu, sem reynir að
átta sig á sjálfri sér og umhverfmu.
Ýmsir dularfullir atburðir gerast,
jafnvel morð. Bókinni lýkur ekki með
neinni allsherjar lausn mála en
söguhetjan, Sif Benediktsdóttir, er þó
sjálfstæðari og frjálsari á síðustu
síðunum en þeim fyrstu.
„Er það ekki svona í lífinu?” spyr
Áslaug. — „Það gerist alltaf fullt af at-
burðum, sem maður botnar ekkert í,
veit aldrei raunverulega hverjar orsak-
irnar eru. Og um leið og maður þykist
hafa fundið stórasannleikann, þá gerist
eitthvað sem kollvarpar öllu saman.”
Áslaug hefur í átta eða níu ár unnið
á Morgunblaðinu, þar áður vann hún á
skrifstofu Vestrænnar samvinnu og
enn áður sem flugfreyja.
Hún á tvo syni á táningaaldri, en
segist ekki hafa verið heimavinnandi
húsmóðir eins og söguhetja Haustviku,
Sif, nema svo sem tvö ár alls.
„Og Sif er alls ekki ég, en auðvitað
getur maður aldrei skrifað neitt nema
eitthvað af sjálfum manni setji svip
sinn á það. ,
Hún segir, að eftir langan blaða-
mennskuferil, þar sem hún þurfti
ævinlega að halda sig við staðreyndir,
hafi hana langað að skrifa um það sem
henni datt sjálfri í hug. „Ekki alltaf
það sem öðrum dettur í hug.”
Til að skrifa bókina fór hún úr
bænum og var í algjöru næði í þrjá
mánuði. „Ég fór til Spánar,” segir
hún, „en ég hefði alveg eins getað farið
út á land, aðalatriðið var að komast
eitthvað, þar sem ég hefði algjöran
frið.”
„Hvernig tilfinning er það að vera
með fyrstu bókina sina í höndunum?”
„Alveg ágæt. Hún er að minnsta
Sögur i sérflokki, sem
drengjum geðjast að.
Fúst hjtí bókniilum.
PREXTSMIÐJAIV LEIFTUR HF.
HWFMATÚNI 12 - SÍMI 17554
kosti áþreifanlegur hlutur, öðruvísi en
grein í blaði. Persónulega er ég þó ekki
lengur eins altekin af örlögum Sifjar
Benediktsdóttur og ég var þegar ég
meira og minna lifði í henni i þrjá
mánuði,” svarar Áslaug. „En mig
langar að skrif nýja bók, hvernig
viðtökur sem Haustvika fær.” >IHH.
Ásrún Matthíasdóttir sendir frá sér sína fyrstu
bamabók:
„Ég skrifaði bókina af því mér
fannst alltof lítið til af íslenzkum
bókum fyrir börn,” sagði Ásrún.
Söguhetja hennar, Vera, er fimm
ára gömul. Foreldrar hennar eru skilin
og hún býr hjá föður sínum.
„Ég á ekki börn sjálf,” segir Ásrún,
sem er 24ra ára gömul.,,En sjúpsonur
minn hefur verið mikið hjá mér. Og
flestir vinir mínir búa einir með börnin
sín. Fólk á mínum aldri er margt frá-
skilið — það eignast börnin of
snemma, oft meðan það er í mennta-
skóla.”
Hún segir að það sé að vísu algeng-
ara að börn séu hjá mæðrum sínum en
hún þekki þó ýmis dæmi um að þau séu
hjáfeðrunum.
„Ég hef mjög gaman af börnum,”
heldur hún áfram. „Þau eru forvitin,
hafa áhuga á öllu í kringum sig og eru
alltaf að hugsa.”
Bókin er myndskreytt af fjórum
börnum á aldrinum fimm til átta ára.
„Af þeim voru tveir strákar mikið
hjá mér þegar ég var að semja söguna
og ég las hana fyrir þá jafnóðum. Þeir
sögðu mér til ef þeim fannst eitthvað
ekki nógu fyndið og ég reyndi þá að
breyta því,” segir Ásrún.
Hún sendi söguna í barnabókasam-
keppni Máls og menningar. „Keppnin
ýtti undir mig að skrifa bókina en ég
hafði þó haft hana talsvert lengi í
huga.”
Bókin hefur þótt góð, m.a. sagði
gagnrýnandi DB eitthvað á þá leið að í
flóði erlendra fjölprentaðra barnabóka
væri margföld ástæða til að fagna vel
saminni bók, þar sem ungir íslendingar
gætu áttað sig á sínum eigin veruleika.
Og Ásrúnu langar að skrifa fleiri
bækur fyrir börn og kannski unglinga,
en jafnframt ætlar hún að halda áfram
að auka þekkingu sína í stærðfræði og
eðlisfræði.
-IHH.
CAROLYN KEENE
Alltaf jafn viðburðarikar
og spennandi.
Hugþekkar og smellnar
telpusögur.
Ásrún: Ég hef mjög gaman af börnum —
þau eru alltaf að hugsa.
VERA, SAGA UM
FIMM ÁRA TELPU
Það er tilbreyting að skrifa