Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 03.03.1959, Qupperneq 43

123
undurinn sjálfur, sem er að tjá brot úr ævi sinni, gleymir
sjálfum sér og hverfur ósjálfrátt og alveg á eðlilegan hátt
inn í þetta undarlega samspil manna og málleysingja, verð-
ur auðmjúkur þjónn samferðafólksins og búfénaðarins.
Frá mínum bæjardyrum séð er Fílabeinshöllin góð bók
og mikill skáldskapur.
Að síðustu vil ég rétt aðeins nefna:
Stephan G. Stephansson, eftir Sigurð Nordal. Ekki nefni
ég þessa bók vegna þess, að ég ætli að ræða efni hennar, sem
er vafalaust gott og listilega meðhöndlað, sem vænta má, en
hér er ekkert eða lítið nýtt á ferðinni, heldur að mestöllu
leyti endurprentun á ritgerð framan við úrval úr Andvök-
um frá 1939. Hún sómdi sér prýðilega þar, en bæði of ágrips-
kennd og stutt til þess að vera gerð að sérstakri bók, hvað
sem því líður, að Andvökuúrvalið hafi selzt upp. Því þótt
ritgerðin sé góð ætla ég, að sölunni hafi valdið fyrst og
fremst ljóðin en ekki ritgerðin. í Andvökum er ritgerðin
um 60 síður, en í þessari bók er hún teygð eins og hrátt
kálfsskinn unz lnin þekur um 160 síður, en þetta tekst með
því að gera blaðsíðumar nógu litlar og hafa nógu mikið af
eyðurn og auðum blöðum. Ilókagerð af þessari tegund er
mér hvimleið og þeirri hugsun hvarflar að mér, að þama sé
fremur verið að verzla með höfund en það, sem hann ritar,
og auðvitað er umbúðunum ætlað að láta efnið sýnast meira
en það er.
Ég nefni þetta af því, að þessi háttur á bókaútgáfu er orð-
inn alltíður hér og nálgast oft hreint bruðl. Ber ekki lítið á
þessu í ljóðabókum, einkum nýskálda, samanber verðlaun-
aða ljóðabók Halldórs Péturssonar. Einhver sagði, að dýrt
væri í henni orðið, og er sannmæli. Ekki sé ég að höfund-
unum sé neinn greiði gerður með þessu yfirlæti, sem oftast
er í engu samræmi við efnisgæðin eða í öfugum hlutföllum.
Kaupendunum er stór ógreiði gerr. Bækurnar verða dýrari
og þurfa óhæfilegt rúm í bókahillum.