Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 03.03.1959, Side 56

136
rækt og búfjárrækt, og aðrar námsgreinar og undirbúningur
eigi að miðast við það. Á þann hátt getum við fengið mennt-
aða hér innanlands menn til alhliða landbúnaðarkennslu og
leiðbeininga. Sérfræðinám og nám í öðrum greinum, er
snerta landbúnaðinn, eins og skógrækt, mjólkurfræði, garð-
yrkju, landbúnaðarverkfræði og dýralækningum, verðum við
fyrst um sinn að sækja annað. Að sjálfsögðu eiga þessir menn
að fá góðan undirbúning í náttúruvísindum, en í allmikið
öðru formi heldur en venjuleg náttúrufræðideild við háskóla
hefur, eins og náttúrufræðikennsla búnaðarskóla hlýtur að
verða allmjög frábrugðin því, er tíðkast í menntaskólum.
Þetta tvennt verður því ekki tengt saman. Það er mikið rætt
um nauðsyn þess, að þeir, er leggja stund á landbúnaðarnám
við háskóla séu stúdentar, og ekki skal ég gera lítið úr þýð-
ingu þess, en ég legg þó meiri áherzlu á nauðsynlega undir-
búningsþjálfun þeirra í landbúnaði, ekki aðeins við nám
heldur einnig í starfi. Það er heldur óburðug persóna, há-
menntaður búfræðikennari eða landbúnaðarráðunautur, sem
ekki kann sæmileg skil og hefur nokkra æfingu í flestum
þeim búnaðarstörfum, er tíðkast á hverjum tíma. Nú óttast
ég, að stúdentsnám, að viðbættu búfræðinámi, sem inntöku-
skilyrði ií búnaðarháskóla, valdi því, að hin praktiska bún-
aðarþekking verði vanrækt, og því kunni að vera mikil nauð-
syn, að búnaðarháskólinn hafi góða aðstöðu til þess að bæta
úr þeim ágalla, en til þess hlutverks treysti ég illa búnaðar-
háskóladeild í Reykjavík, þótt hún hafi einhver jarðarafnot
út í sveit.
Formælendur biinaðarliáskólanáms í Reykjavík gera mikið
úr sparnaðinum, er því fylgi að staðsetja skólann þar. Eg
fæ ekki komið auga á þann spamað. Húsnæði er ekkert til
þar fyrir slíkan skóla mér vitanlega. Ekki er háskólinn af-
lögufær. Húsmæðrakennaraskólinn var flæmdur þaðan vegna
rúmleysis og verði nýjar deildir settar á laggirnar þar, svo
sem náttiirufræðadeild, sem komið hefur til orða, þarf að
byggja að nýju.