Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1968, Side 40

42
Er þá komið að því sem stærst er á stykkinu, verkefninu
stóra, sem ég hefi margklifað á bæði í ræðu og riti, það er
að endurrœkta þúsundir ha af harkaræktuðum nýræktum
frá síðustu áratugum, og gera þau tún að ræktaðri jörð og
sómasamlegum vaxtarstað fyrir góð túngrös. Enn er þessu
lítill sem enginn gaumur gefinn, jarðræktarlögin gera ekki
ráð fyrir endurræktun túna nema „vegna kals og þýfis“. ()g
mest er talað um að tœta kalsvæðin í túnunum til sáningar
á ný. Jafnvel við setningu Búnaðarþings síðastliðinn vetur
var minnt á það sem mikla nauðsyn, að til væri í hverjum
hreppi traktor með tætara, til að vinna þetta verk fyrir
bændur. Svo grunnt stendur hann enn víða skilningurinn
á „vandamálum jarðræktarinnar“! En hörmulegast af öllu
er þó hvernig bændaskólarnir halda að sér höndum í þessu
máli, og gefa bændum alls ekkert fordæmi um endurræktun
lélegra túna, þótt af nógu sé þar að taka.
Timóteiið. —
Tímóteiið (Vallarfoxgrasið), er viðurkennt sem ein hin
bezta og gagnlegasta fóðurjurt, sem ræktuð er á Norður-
löndum og þó miklu víðar um lönd. Sem kunnugt er vill
nú svo vel til, að fáanlegt er fræ af góðum stofni af þessari
ágætu túnjurt, þ. e. Engmó-Tímóteiið frá Norður-Noregi.
Þetta hafa bændur notað sér í miklum mæli hin síðari ár.
Nú munu vera allt að 50% af Engmó-fræi í þeim grasfræ-
blöndum sem mest eru notaðar. Sumir bændur sá einnig
tómu Tímóteii í flög sín. Þannig gætir þessarar grastegund-
ar stórmikið í nýrri sáðsléttum mjög víða.
En hvað vita bændur yfirleitt um túnjurt þessa? Hefir
þeim ekki orðið fróðleiks vant um þá hluti? Margt bendir
til þess.
Tímóteiið vill hafa mat sinn og engar refjar, og það gerir
kröfur til þess, að því sé sáð í ræktaða jörð, ef vel á að vera.
En það greiðir líka vel fyrir matinn, og alveg sérstaklega vel
fyrir búfjáráburð, hann er Tímótei-túninu kærkominn. Að
fleiru þarf að hyggja, ef hinir miklu kostir þessarar fóður-