Frjáls verslun - 01.06.1942, Síða 8

F’orl. O. j ohnson
ap
Sagan, sem hér birtist, er ein af auglýsingasögum þeim, sem Þorl. Ó. John-
son kaupm. birti fyrir aldamótin. Þorlókur var í verzlunarmálum í mjög mörgu
á undan sínum tíma og var fyrstur hérlendra manna til aS skilja og hagnýta
sér mátt auglýsinganna. Sagan kom út í sérstöku hefti 1888 og stendur á titil-
blacSinu: BrúÖkaupiS á Sóleyjarbakka, skemmtisaga fyrir fólkiÖ eftir kaup-
mann Þorl. Ó. Johnson, voriÖ 1888. Reykjavík. Prentsmiöja Sigf. Eymundsson-
ar og Sig. Jónssonar. — Þetta rit Þorláks er nú í mjög fárra höndum.
Auk þess, sem sagan sýnir þessa auglýsingaaÖferÖ Þorláks, sem var mjög
skemmtileg, lýsir hún töluvert tíÖarandanum og drepur á sum áhugamál manna
fyrir aldamótin. Vöruheiti og verölag gefa einnig bendingu um verzlunina á
þessum tíma.
Myndirnar hefir Tryggvi Magnússon teiknaÖ fyrir „Frjálsa verzlun“.
Það var snemma í maímánuði 1888. Veður
var hið blíðasta. Kaupm. Þorlákur Ó. Johnson
var nýkominn frá Bretlandi hinu mikla með
stórar byrgðir af sínum alþekktu billegu vör-
um. Á búð hans í Strandgötunni blaktaði hinn
íslenzki fáni fyrir hægum vestankalda. Þetta
var árla morguns, og var þá strax fólkið farið
að streyma inn í búðina. Þá kom þar hefðar-
leg kona, með unga dóttur sína, sem var fríð
sýnum, og kurteis mjög í framgöngu. Þessi
kona var frú Sigrún frá Unaðsdal, dóttir henn-
ar hét Áslaug. Frú Sigrún heilsaði kaupmanni,
og sagði um leið, að hún hefði heyrt svo mikið
sagt um hið ágæta verð og fallegu vörur, sem
hér væru, að hún hefði nú fyrst komið í þessa
búð, til þess að sjá sig um. Kaupmaður tók
kveðju hennar vel, og sagðist vonast eftir því,
að hún nú þegar sæi einhver merki til þess, þar
sem fólk svo árla dags væri farið að streyma
inn í búðina. Hann rétti frúnni um leið hinn
nýja vörulista, og kvaðst hún ekki vera vön
slíku. Þegar hún var búin að líta yfir vörulist-
ann, brosti hún framan í Áslaugu dóttur sína
og sagði. Mér sýnist, að við höldum okkur hérna
að, enda þarftu nú að fá þér eina léreftspjötlu
dúfan mín, og fleira, mig langar til að gjöra þig
vel úr garði, enn svo stóð á, að Áslaug var trú-
lofuð einkasyni Jóns bónda á Sóleyjarbakka, og
8
átti brúðkaupið að standa um túnasláttinn. Það
var auðséð á öllu að Áslaug var ekki lengi að
átta sig, því óðar enn hún var búin að lesa
vörulistann sagði hún við móður sína. Við skul-
um þá strax byrja á léreftunum, mér líst ágæt-
lega vel á þau, enn sú óvanalega breidd — til
dæmis línlakaléreftið fjórbreitt, alinin á kr.
1,60 og tvíbreitt á 1 kr. — já, það er afbragð
— bezt að mæla 50 ál. Taktu svo góða mín hérna
af þessum breiðu dowlas léreftum, sem eru frá
16 aurum upp að 0,35 70 ál. af hverri sort —
þá eru þetta ekki mjög ljót tvisttau, einungis
0,25 0,35 0,40 alinin, eða sirzin þessi, munstrin
svo falleg og smekkleg og kosta ekki nema 20
til 25 aura alinin, taktu svo sem 80 ál. af þeim.
— Þá megum við ekki gleyma sjölunum — enn
sú stærð og eftir því góð — það eru ekki gömlu
röndóttu sjölin — hvernig heldurðu þú takir þig
út Lauga mín með gula sjalið að tarna — það
kostar reyndar 25 kr., svo þurfti ég að fá mér
sjal sjálf, og mig Iangar til að gefa henni Guð-
rúnu minni á Sóleyjarbakka eitt — það er þá
bezt við fáum þrjú. — Enn þau silkitau, þetta
og þvílíkt hefur aldrei sést hér, — t. d. að gula
silkið þarna, skuli ekki kosta nema 1 kr. 50 au.
alinin. — Ég vona að blessaður kauDmaðurinn
hafi þó ekki hnuplað því, fyrst það er svona
ódýrt, — við skulum taka í 6 svuntur, það
FRJÁLS VERZLUN