Frjáls verslun - 01.05.1969, Blaðsíða 23

FRJÁLS VERZLUN
23
„Loftleiðir eyða um 88 milljónum
íslenzkra króna til kynningarstarf-
semi félagsins allrar"
Rœtt við Sigurð Magnússon, blaðaíulltrúa Loftleiða, um land-
kynningarmál, nafngift fyrsta búskussa íslands, áningardvalir
Loftleiða og fleira.
„Hvernig hafa Loftleiðir hagað
Islandskynningu sinni erlendis
og hve miklu af peningum hef-
ur fclagið varið til hennar?“
Það er í rauninni alveg óhæfi-
legt að geta ekki þrýst á einhverja
galdrastafi tölvanna, sem eru hér
í skrifstofubyggingunni og fengið
þaðan fulla og óyggjandi vitneskju
um hvern einstakan hinna mörgu
kostnaðarliða íslandskynningar
Loftleiða erlendis og hundraðs-
hluta hennar af heildarkostnaðin-
um við kynningarstarfsemi félags-
ins. Þetta er — því miður — ekki
unnt. Það er sumpart vegna þess,
að Islandskynningin er svo' oft
samofin hinni almennu kynningu
á flugferðum, að mjög örðugt er
að draga þar á milli greinilega
markalínu.
Félagið leggur t. d. í einhverri
auglýsingu aðaláherzluna á lágu
fargjöldin milli Ameríku og Evr-
ópu, en í sömu auglýsingunni vek-
ur það einnig athygli á eins og
tveggja daga áningarboðum fé-
lagsins hér á landi, og getur þess,
að með því að rita umboðsskrif-
stofu muni félagið fúslega senda
bæklinga um áningardvalir og
aðra möguleika, sem boðnir eru
til viðdvalar á íslandi um lengri
eða skemmri tíma. Og e. t. v. verð-
ur það svo þessi hluti auglýsing-
arinnar, sem veldur því, að les-
andi hennar ákveður að ferðast
með Loftleiðum.
Það lætur að líkum, að mjög
háum hundraðshluta kynningar ís-
lenzks flugfélags, á ferðum þess
yfir Atlantshafið með viðkomu á
íslandi, hljóti að þurfa að verja
til að eyða þeim ótta, sem nafnið
Island eitt saman hlýtur að vekja
þeim, sem hér þarf hugsanlega að
eiga viðdvöl. Flest önnur lönd
Sigurður Magnússon
þurfa ekki á þessu að halda. Heiti
þeirra eru a. m. k. nægjanlega
hlutlaus, til þess að vekja engum
ástæðulausan ótta eða hroll. En
um ísland gegnir öðru máli. Samt
sem áður myndi ég ekki greiða at-
kvæði með nafnbreytingu. Ég
held, að náungi frá Thule myndi
ekki vekja neina sérstaka athygli,
suður í einhverju Afríkulandinu,
en bara það eitt, að ég sagðist
vera frá íslandi, vakti suður þar
á mér nægjanlega mikla forvitni
til þess, að ég var tekinn tali, og
skemmtilegra mun mörgum ferða-
manninum þykja, að geta raupað
af Islandsdvöl en heimsókn suður
til Aruba, sem ég vissi raunar
varla hvar var á hnettinum, og
hafði engan áhuga á að vita neitt
um, fyrr en góðvinur minn einn
gat sinnar þarvistar með stóru
lofi og miklum fagurmælum.
Islandskynningin hefur þess
vegna alltaf verið mjög snar þátt-
ur í upplýsingakerfi Loftleiða, um
áætlunarferðir félagsins, miklu
ríkari en margur skyldi ætla.
„Hvernig haga Loftleiðir ís-
Iandskynningunni?“
Ég skal nefna nokkra þætti:
Félagið lætur t. d. gera kynn-
ingarmyndir frá íslandi. Sumpart
fær það kvikmyndatökumenn
hingað, greiðir allan kostnað vegna
myndatökunnar og dreifir svo ein-
tökum kvikmyndanna svo tugum
skiptir, til sýnis erlendis. í Banda-
ríkjunum einum saman eru nú
milli 50 og 60 eintök einnar ís-
landsmyndar Loftleiða. Þessi ein-
tök eru á stöðugu flakki milli
þeirra, er þau vilja fá til sýninga.
Sömu sögu er að segja frá Evrópu-
stöðvunum, þó að eintakafjöldi
eigin mynda félagsins sé þar færri
en vestra.
Stundum kaupir félagið eintök
Islandskvikmynda, sem það lætur
erlendu umboðsskrifstofurnar fá
til sýninga.
Mjög oft greiðir félagið götu
kvikmyndatökumanna, sem hing-
að koma, svo að ekki sé gleymt
hinum stóra hópi fréttamanna,