Frjáls verslun - 01.02.1971, Qupperneq 63

FRJÁLS VERZLUN NR. 2 1971
63
(JIU HEIMA OG GEIMA
Allur er varinn góður
Ungur sjómaður, nýkominn
úr langri útivist, sat heima hjá
giftri vinkonu sinni og sötraði
kaffi með henni. Þau ræddu
um sitt af hverju tagi og tím-
inn leið.
Allt í einu sagði vinkonan:
„Þú manst, að ég sagði að
maðurinn minn kæmi heim
klukkan 5. Það er klukkutími
þangað til.“
„Hvað, hef ég gert eitthvað
af mér,“ sagði sjómaðurinn.
„Nei, nei, en ég vildi minna
þig á þetta, ef þú gerðir eitt-
hvað.“
Meiri heykögglar!
Á Búnaðarþingi, sem hófst í
vikunni, var upplýst, að mjög
vaxandi áhugi væri meðal
bænda á aukinni heyköggla-
framleiðslu. Það má því þúast
við, að „eiturlyfjasalan“ verði
ekki uppiskroppa á næstunni,
þrátt fyrir síaukna eftirspurn.
Þökk sé þændum.
Hvaða vandræði
„Þetta er leiðinlegasta partí,
sem ég hef nokkru sinni lent
í,“ sagði skrifstofustúlkan við
vinkonu sína.
„Af hverju varstu þá svona
lengi?“
„Ég gat hvergi fundið fötin
mín.“
Hver er styrkur þinn?
„Ef einhver holdleg nautn
kemur þér í hug, þá gættu
þess sem ávallt endranær. að
hugmyndin ginni þig ekki af-
vega. Láttu það, sem gerast
skal, bíða eftir bér, og gefðu
þér nokkurt tóm til íhugunar.
Hugleiddu síðan tímana tvo,
hve lengi þú nýtur ánægjunn-
ar og hve lengi þú iðrast eftir
nautnina og sakfellir sjálfan
þig, og berðu það saman við
gleði þína og ánægju af sjálf-
um þér, er þú hefur neitað þér
um nautnina. En ef þér þykir
tóm til að veita þér hana, þá
gættu þess, að hið girnilega,
sæta og töfrandi fjötri þig ekki,
og gerðu þér Ijósa andstæðuna,
hversu betri er vitundin um að
hafa unnið slíkan sigur á fýsn-
inni“.
1 SÉRSTÆÐRI SKRIFSTOFU
Gunnar S. Þorleifsson, forstjóri Félagsbókbandsins hf. og bóka-
útgefandi, hefur safnað saman og sett upp á skrifstofu sinni muni
af ýmsu tagi úr liðnu þjóðlífi okkar íslendinga. Er skrifstofan hin
sérstæðasta, enda mununum smekklega fyrir komið.
Uppátæki eins og þetta á sér ýmsar hliðstæður, og er skemmst
að minnast Naustsins. Nú er einnig í algleymingi antik-tízka, ekki
sízt í innréttingum og húsbúnaði.
En misjafnlega til vill takast. Og hér hefur Gunnari í Félags-
bókbandinu tekizt það, sem mörgum hefur mistekist. Hann segir
að söfnun þjóðlegra muna af því tagi, sem henta til skreytingar,
þurfi heldur ekki að vera fjármagsfrekt fyrirtæki. Það er auð-
vitað undir ýmsu komið, hugmyndaauðgi og smekk, — og ekki
sízt vakandi athygli.
— Einmitt eins og mig grunaði!
(Epiktet)