Frjáls verslun - 01.01.1972, Síða 27

Greinar og viötöl
Samtíðarmaður:
Gunnar Ásgeirsson
stórkaupmaður
Að Suðurlandsbraut 16 í
Reykjavík stendur reisulegt
hús, sem enn er með vaxtar-
verki. Stórir gluggar, baðaðir
ljósum, gefa vegfarendum
tækifæri til að fá nokkra hug-
mynd um það starf, sem þarna
er unnið. Bláleitur bjarmi frá
sjónvarpstækjum, gljáfægðir
bílar, snotrir skemmtibátar og
froskmaður í fullum skrúða, —
allt eru þetta vottar um mikil
umsvif í kaupsýslu. Og yfir
því öllu stendur skrifað stór-
um stöfum nafn þess, sem
ábyrgðina ber, Gunnars Ás-
geirssonar.
Sá, er þetta ritar, minnist
nokkurra funda í bernsku við
Gunnar Ásgeirsson. Minnis-
stæðastvar þó að sjá hann troða
upp á jólatrésskemmtunum hjá
Oddfellowum, þar sem hann
var hrókur alls fagnaðar og
söng við geysigóðar undirtekt-
ir smáfólks og fullorðinna. Því
er þetta nefnt, að Gunnar hef-
ur alltaf haft ánægju af að
blanda geði við fólk og hef-
ur haft þar mikilvægt frum-
kvæði. Hann er maður mjög fé-
lagslyndur og er jafnan reiðu-
búinn að leggja sitt af mörk-
um til góðrar skemmtunar með
því að taka lagið. grípa gítar-
inn eða mandólínið, eða þá að
sýna kvikmynd, sem hann hef-
ur tekið sjálfur fyrr á árum
eða á ferðalögum sínum víða
um álfur nú á seinni áratug-
um.
Þau eru ótalin félags- og
hagsmunasamtökin, sem Gunn-
ar hefur starfað með af þrótti.
Þó hefur fjölskyldan ávallt
setið í fyrirrúmi fyrir viðskipt-
unum og fyrirtækinu.
— Ja, lífsferillinn byrjaði
hjá mér á Flateyri við Önund-
arfjörð 7. júní 1917, segir
Gunnar. — Við vorum 11 syst-
kinin, börn Ásgeirs Guðnason-
ar, kaupmanns og útgerðar-
manns, og Jensínu Eiríksdótt-
ur, konu hans. Átta lifðu til
fullorðinsára, tvær systur og
sex bræður. Faðir minn var á
þessum tíma aðalatvinnurek-
andinn á Flateyri auk síldar-
verksmiðjunnar á Sólbakka og
þá var mikið að gera fyrir
vestan. Börn og unglingar voru
í fullri vinnu yfir sumarið allt
frá 7-8 ára aldri og þá mok-
uðu togararnir upp síld í ísa-
fjarðardjúpi. Þeir fóru jafnvel
út að morgni og komu með
fullfermi næsta dag, en það
þótti langt að sækja, ef sigla
þurfti austur undir Skaga.
Síldin var unnin í verksmiðj-
unni á Sólbakka, sem er
skammt frá þorpinu á Flateyri.
— Bcindist ekki vcrkalýðs-
baráttan á staðnum gegn föð-
ur þínum?
— Ég held, að pabbi hafi
aldrei átt í útistöðum við fólk-
ið. Ég minnist þess, að í kring-
um 1930 kom Hannibal Valdi-
marsson frá ísafirði til Flat-
eyrar og ætlunin var að stofna
verkalýðsfélag. Það urðu ald-
rei verkföll, svo ég muni eftir.
í mörgum tilvikum áttu skip-
stjórar og sjómenn hluta í bát-
unum, sem voru 7-8 á þessum
tíma. Það var mikil grózka í
öllum atvinnumálum. Faðir
minn fór gjarnan á fætur um
fimm leytið á morgnana og
hætti ekki dagsverkinu fyrr en
um miðnætti.
— Hvaða störf stundaðir þú
fyrir föður þinn á þessum
tímum?
Framan af vann ég eins og
hinir krakkarnir, á eyrinni við
að breiða fisk, en þegar ég var
10 eða 11 ára, fór ég í verzl-
unina til að hjálpa til. Mér
Gunnar Asgeirsson í Volvo-salnum.
FV 1 1972
23