Frjáls verslun - 01.01.1972, Blaðsíða 31

króna, enda bjóst ég þá við að
hafa lítið þægilegt fyrirtæki,
því innflutningshöft voru á
flestum sviðum. T. d. fékk ég
aðeins innflutningsleyfi fyrir
20 saumavélum fyrsta árið, en
á árunum á eftir komst salan
í allt að 1000 saumavélar ár-
lega og hefur legið síðan milli
500-1000 á ári. Það hefur geng-
ið á ýmsu á þessum tólf árum.
Sveiflur hafa orðið nokkrar,
en þó ekki jafn alvarlegar eins
og fyrir 1960. Örðugleikar voru
ýmsir á vegi innflytjanda, sér-
staklega er það fjármagnsþörf-
in, en með tilkomu Tollvöru-
geymslunnar batnaði ástandið
mikið. Það var Páll heit-
inn Melsted, sem hugmyndina
átti að Tollvörugeymslu í
Verzlunarráðinu í lok stríðs-
ins, en síðan tók ég upp þráð-
inn aftur um 1953 eða 54 og
er glæsilegt að sjá, hvernig
Tollvörugeymslan er rekin í
dag, með miklum ágætum, og
hvað hún léttir á innflutnings-
verzluninni. Þau erlendu fyrir-
tæki, sem Gunnar Ásgeirsson
h.f. verzlar við, eiga flest vör-
una hér í geymslu, þar til við
tökum hana út smám saman.
Þannig getum við tekið út eft-
ir hendinni, eins og við vilj-
um eða þurfum á hverjum
tíma, í stað þess að panta utan-
lands frá í hvert skipti og láta
þá jafnvel vöruna liggja hér á
hafnarbakkanum eða festa
mikið fé í henni. En ekki má
gleyma gengisfellingunum, sem
gerðu mikið strik í reikning-
inn, bæði hjá mér og öðrum.
Maður var lamaður á eftir, og
svo lamaður var ég jafnvel, að
Frá viðgerðaverkstœðinu fyrir saumavélar.
við höfum margir verið í árum
saman, enda er þessi grein
ein af þeim, sem alltaf vefur
upp á sig meira fjármagn,
meiri lager, stærra húsrými,
miklar kröfur frá neytendun-
um. Til þess að mæta öllu
þessu í dag, þýðir ekki að
byrja, nema þá að byrja í mjög
smáum stil og láta það þrosk-
ast, en ekki að fara í það með
stóru stökki og standa svo í
vandræðum.
— Nú hefur verið stofnað
svonefnt Bílgreinasamband. —
Hvert er lilutverk þess?
— Bílgreinasambandið var
stofnað við samruna Félags
bifreiðainnflytjenda og Sam-
bands bílaverkstæða. Þetta
nýja samband vinnur að ýms-
um hagsmunamálum aðila
sinna gagnvart yfirvöldum og
viðskiptamönnum. T. d. ætlar
sambandið að gangast fyrir, að
skipuð verði nefnd með þátt-
töku eins fulltrúa frá samband-
inu sjálfu, eins tæknimanns og
eins fulltrúa tilnefndum af
F.Í.B. til að fjalla um kvart-
anir, sem berast út af þjón-
ustu aðila Bílgreinasambands-
ins, í stað þess að hlaupa þurfi
í lögfræðing. Slíkar nefndir
eru nú komnar víðast hvar í
Evrópu og hafa gefizt sérstak-
lega vel. Sambandið beitti sér
fyrir breytingum á námi bif-
vélavirkja, fékk til lands-
ins Svía frá Bílgreinasambandi
Svíþjóðar, sem þaulkunnugur
er þessum málum, en breyting-
in felur það í sér, að nemarn-
ir fara fyrst í undirbúnings-
deild í níu mánuði og síðan
kannske á verkstæði í þrjá
mánuði, síðan fara þeir í skóla
tvisvar sinnum níu mánuði.
— Við megum víst ekki láta
þetta viðtal snúast eingöngu
um bíla, því að viðskipti þín
eru á ýmsum öðrum sviðum?
— Já. Við Sveinn Björns-
son ákváðum að skipta fyrir-
tækinu okkar um áramótin
1959-60. Sveinn hafði áfram
umboð fyrir ýmsar neyzluvör-
ur, en ég tók að mér vélar og
tæki, þar á meðal voru um-
boð fyrir Volvo, Volvo-Penta
bátavélar, Husquarna, Blau-
punkt o. fl. Hinn 9. janúar 1960
var svo fyrirtækið Gunnar Ás-
geirsson h.f. stofnað. Starfslið-
ið var 6 manns fyrsta árið
og umsetningin 12 milljónir
Raitœkjaaeild.
FV 1 1972
27