Frjáls verslun - 01.01.1972, Blaðsíða 53

,, Vanuamann eiga rot sina aö reicja tii hinnar skyndilegu breyt-
ingar írá tréskipasmíði yíir í stálskipasmíði."
ið. Slíkt gerist mjög sjaldan á
réttum tíma.
Við þurfum að fá lán með
betri kjörum en nú gerist. Eg
hef sjálfur orðið að treysta á
ýmis laus lán með háum vöxt-
um. Þessum lausu lánum þarf
að breyta í vaxtalág lán til
langs tíma, 15-20 ára.
Réttast væri að hætta þessu
alveg. Nú er reksturinn meira
metnaðarmál en að fjárhags-
grundvöllur sé eins og hann
ætti að vera. Og það eru líka
hreinar línur, að fyrr loka ég,
en að ég fái ríkið til að kaupa
hluta í stöðinni. Varðandi
hlutaféð, sem ríkið hefur lagt
í Slippstöðina á Akureyri,
finnst mér, að stjórnvöld hefðu
átt að láta rannsaka allar
stöðvarnar og kanna, hvar
meinið raunverulega er.
Jón Sveinsson,
Arnarvogi:
„Opinbert
sleifarlag
bitnar á
okkur“
Hvernig eignast maður fiski-
skip? Sumir embættismenn
ríkisins hafa það á orði um
þessar mundir, að allir geti
eignazt skuttogara eða bát.
Þetta er að vísu nokkuð orð-
um aukið, en leiðir samt hug-
ann að þeirri fyrirgreiðslu, sem
áhugasamir athafnamenn geta
fengið, ef þeir vilja afla sér
þessara atvinnutækja.
FV hafði samband við Jón
Sveinsson, forstjóra Stálvíkur
h.f., og spurðist fyrir um
skipakaup. Sagði Jón, að Stál-
vík gæti nú boðið 105 lesta
stálskip með 8-10 mánaða af-
greiðslufresti fyrir 35 milljón-
ir. Af þessari upphæð þarf
kaupandi að leggja fram 10%
eigið fé, en 90% fær hann að
láni úr opinberum sjóðum.
Þegar smíði skipsins er lok-
ið, fer fram mat á því, og sagði
Jón, að reynslan hefði leitt í
ljós, að það væri oftast um
10% undir verði skipsins.
„Eina skýringin á þessu er
sú, að þeir aðilar, sem þetta
mat annast, hafa ekki nægi-
lega þekkingu á skipasmíði. Þá
hefur opinbert sleifarlag í af-
greiðslu matsins bitnað mjög
illa á okkur. Sem dæmi má
nefna, að skip nr. 16, sem
smíðað var hjá okkur í fyrra,
var tilbúið 11. júní og þá fór
fram lokamat á því. Hins veg-
ar var matið ekki tilbúið fyrr
en 10. nóvember, og reyndist
þá vera um 10% undir verði
skipsins. Við vorum löngu bún-
ir að afhenda skipið og höf-
um átt í mjög mixlum enið-
leikum með að innheimta þess-
ar 3,5 milljónir til viðbótar hjá
eigendum þess. Það má því
segja, að þótt ríkið veiti 90%
lán vegna skipasmíða hér inn-
anlands á pappírnum, sé lánið
í rauninni ekki nema 80%.
Þessir bakreikningar fara auð-
vitað mjög í taugarnar á út-
gerðarmönnum, sem margir
hverjir eru farnir að hugsa sig
alvarlega um að kaupa frekar
notuð skip í útlöndum, heldur
en að láta smíða fyrir sig hér
heima.“
Samkvæmt upplýsingum
Jóns fóru eigendur skips nr.
16 í Stálvík fram á það við
viðkomandi yfirvöld, að matið
yrði endurskoðað, en því er
enn ólokið.
Jón sagði, að eigendur Stál-
víkur íhuguðu nú alvarlega að
afhenda alls ekki skip fyrr en
lokamat lægi fyrir og fjár-
málaástandið væri fullkomlega
ljóst, jafnvel þó að áhöfn biði
og bullandi fiskirí væri.
„Ástandið í þessum málum
er mjög alvarlegt, og ég yrði
ekkert hissa á því, þó að út-
gerðarmenn færu frekar til
Færeyja og keyptu þar gamla
dalla, heldur en að láta smíða
innanlands,“ sagði Jón Sveins-
son.
Stefán Jóhannsson,
Seyðisfirði,
„Aðalvanda-
málið
skortur á
fagmönn-
um“
Þetta er allt á byrjunarstigi.
Stöðvarnar hafa flestar þróazt
upp úr gömlum viðgerðar-
stöðvum og mjög víða er skipu-
lagningu og vinnuhagræðingu
ábótavant. Sumar stöðvarnar
virðast líka hafa þróazt of ört.
Skipasmíðastöðvarnar eru
líka of margar að mínum dómi.
Hér á Seyðisfirði, sem er 900
manna bær, eru þrjár skipa-
smíðastöðvar með um 60
manna starfslið samtals. Þeg-
ar stöðvarnar eru svona litlar,
geta þær aldrei orðið góðar.
Þessi iðnaður útheimtir stór og
dýr tæki, sérstaklega lyftitæki
og flutningatæki.
Ég held, að meiri samvinna
milli stöðva sé óhjákvæmileg,
sérstaklega varðandi innkaup
FV 1 1972
49