Frjáls verslun - 01.01.1973, Blaðsíða 69

Varð það og niðurstaðan, að
Kaupmannasamtökin gengu úr
ráðinu, en margir félagsmenn
urðu áfram aðilar að ráðinu
sem einstaklingar og eru það
enn.
NÝ VIÐHORF
U.þ.b. áratug síðar, þegar
við blöstu margvísleg við-
fangsefni. sem kölluðu á sam-
stöðu verzlunarinnar, svo
sem stofnun Verzlunarspari-
sjóðsins (síðar Verzlunar-
bankinn), Lífreyrissjóður
verzlunarmanna, víðtækir
kjarasamningar og margt ann-
að, fór fljótlega að gera vart
við sig nauðsyn þess að sam-
tök verzlunarinnar hefðu
með sér meira samstarf.
Um það leyti sem þessar
skoðanir komu fram, var ég
kjörinn formaður Kaupmanna-
samtakanna og gerðist þá
jafnframt ákveðinn talsmaður
slíkrar samstöðu. Á vettvangi
Kaupmannasamtakanna átti
málið hins vegar mjög erfitt
uppdráttar og minnist ég þess,
að eftir miklar og snarpav
umræður á almennum kaup-
mannafundum, var felld e-igi
sjaldnai en tvisvar tillaga frá
mér og meirihluta stjórnar
samtakanna, um að samtökin
gerðust aðili að Verzlunarráð-
inu.
Ástæðan fyrir þessari and-
stöðu margra mikilsmetinna
félagsmanna átti fyrst og
fremst rætur sínar að rekja
til fortíðarinnar og ótta við
það, að með aðild að Verzlun-
arráðinu mundu áhrif Kaup-
mannasamtakanna fara minnk-
andi og fljótlega sækja í sama
horf og áður. Vissulega voru
þessi sjónarmið að mörgu
leyti vel skiljanleg, en þó fór
svo að lokum, að aðildin að
Verzlunarráðinu var sam-
þykkt með miklum meirihluta
atkvæða. En samtímis aðild-
inni var lögum Verzlunarráðs-
ins, skv. tillögum Kaupmanna-
samtakanna, breytt á þann
veg, að ráðinu væri óheim-
ilt að gera samþykktir í mál-
um, þegar um væri að ræða
andstæða hagsmuni. skv. mati
þeirra heildarsamtaka er að
ráðinu stæðu. Einnig var felld
niður grein í lögum Verzlun-
arráðsins, sem gerði ráð fyrir
stofnun kaupmannafélaga út-
um land á vegum ráðsins. Á
þennan hátt var komið til
móts við kröfur Kaupmanna-
samtakanna um hreinni
verkaskiptingu.
Fyrir utan þetta gerðu full-
trúar Kaupmannasamtakanna
miklu ýtarlegri grein fyrir
hugmyndum sínum um það
hvaða breytingar þau teldu að
þyrfti að gera til þess að um
gagnkvæmt og árangursríkt
samstarf gæti orðið að ræða
Þar bai skipulagsmálin hæst.
Virðist mér nú, við yfirlestur
umrædds nefndarálits, að hug-
myndir sem þar koma fram,
séu í flestum tilvikum í sam-
ræmi við það, sem Kaup-
mannasamtökin í upphafi létu
koma fram sem sínar skoðan-
ir.
Þess fór þó að gæta fljót-
lega eftir að Kaupmannasam-
tökin höfðu gerzt aðilar að
Verzlunarráðinu á nýjan leik
og tilnefnt fulltrúa í stjórn
þess, að ýmsir stjórnarmeðlim-
ir ráðsins töldu hugmyndir
Kaupmannasamtakanna næsta
óraunhæfar og vildu ekki Ijá
þeim eyra umfram það, sem
þegar hafði átt sér stað með
fyrrgreindum lagabreytingum.
HUGMYNDIN UM
HÚSBYGGINGU
Gekk því hvorki né rak
um margra ára bil, nema hvað
menn komust að samkomulagi
um það, sem raunar er greint
frá í nefndarálitinu, að byggt
skyldi sameiginlegt skrifstofu-
og fundarhúsnæði.
í sjálfu sér er ekki nema
gott eitt um slík áform að
segja. Myndarleg og hagan-
lega gerð bækistöð samtaka
viðskiptalífsins gæti orðið til
mikilla bóta og kemur þar
ýmislegt til. Sameiginleg
bækistöð leiðir sjálfkrafa til
nánari kynna og þar með
samstarfs forráðamanna og
starfsmanna samtakanna á
hverjum tíma. Loks mun það
verka mjög vel, bæði inn á
við og út á við, að samtök-
in séu til húsa í veglegu og
smekklegu húsnæði. Hitt er
svo annað mál, hvort það er
rétt byrjun að ætla að byggja
yfir starfsemi, sem í öllum
aðalatriðum er ómótuð. Sumir
mundu telja það að byrja á
öfugum enda. Réttara mundi
vera að finna sjálfri starf-
seminni form og síðan að
byggja yfir hana. Ekki skal
ég feila neinn dóm um þetta
og tel að þetta ætti ekki að
skipta meginmáli.
SÉRSTAÐA
VERZLUNARINNAR
Ég mun ekki í þessari grein
FV 1 1973
69