Frjáls verslun - 01.12.1978, Blaðsíða 25

„Boð og bönn ríkisvaldsins setja
okkur stólinn fyrir dyrnar”
— segir Guðlaugur
Bergmann forstjóri
Karnabæjar.
„Kaupmenn og iðnrekendur
kvíða framtíðinni eftir aðgerðir
ríkisstjórnarinnar á þessu ári. Mér
er samt ekki að skapi að barma
mér, því allt hefur gengið mjög vel
hjá Karnabæ síðan fyrirtækið var
stofnað árið 1966. Það sem ég er
þó óhress yfir er að geta ekki rekið
okkar fyrirtæki á enn hagkvæmari
hátt og aukið reksturinn, vegna
alls kyns boða og banna sem rík-
isvaldið setur, því við getum gert
miklu betur,“ sagði Guðlaugur
Bergmann forstjóri Karnabæjar.
,,Svo er komið að 60—70% af
þeim fatnaði sem við seljum í
Karnabæ í Reykjavík og úti á landi
er framleiddur af okkur sjálfum
undir ýmsum vörumerkjum. Versl-
unarstjórarnir í þessum verslunum
segja að þetta séu vörurnar sem
seljist best. Því getum við framleitt
miklu meira en við gerum nú. En til
þess vantar okkur aukinn véla-
kost, aukið hráefni og stærra hús-
næði, sem þýðir aftur greiðari aö-
gang aö fjármagni til uppbygging-
arstarfsins, en þetta fjármagn er
ekki fyrir hendi.“
Dugandi
starfskraftur
,,Við höfum frá upphafi fyrir-
tækisins fylgst mjög vel meö öllum
tækninýjungum á sviði sauma-
skapar og í fjórar vikur, fjórum
sinnum á ári kemur til okkar
tæknilegur ráðunautur erlendis frá
og ráðleggur okkur í sambandi við
Guðlaugur Bergmann.
framleiðsluna. Hefur framleiðsla
okkar á jökkum til dæmis aukist úr
0.85 jakka á dag í 4—5 jakka á dag
á saumakonu frá því við byrjuðum
fataframleiðslu árið 1970. Þessi
auknu afköst þökkum við aukinni
hagræðingu og að starfskraftur
okkar er örugglega einn sá dug-
legasti á sínu sviði í heimi. Einnig
fylgjumst við vel með öllum tísku-
nýjungum þannig að nú má telja
árangur Karnabæjar í fataiðnaði
með því besta á Norðurlöndun-
um.“
„Konurnar sem vinna hjá okkur
við saumaskap geta komist upp í
60—80% bónus en við höfum 100
saumakonur í vinnu. En þarna
komum við einmitt að merg máls-
ins þ.e. hvernig er hægt að greiöa
góð laun? Til þess þarf aukna
hagræðingu í rekstri þannig að
framleiðslan á mann sé meiri og
hagkvæmni í innkaupum á hráefni.
En þegar við ætlum að auka hag-
kvæmni og hagræðingu rekumst
við á alls kyns boð og bönn. Tök-
um dæmi: Gjaldeyrishöft gera það
að verkum að það er engin að-
staða til þess að gera hagkvæm
innkaup til dæmis með því að
borga vöruna út í hönd erlendis
heldur veróum við að bíða eftir því
að reikningurinn fyrir vörunni komi
, til íslands. Þá fyrst getum við
fengið gjaldeyri. Þetta er svipað
því að veiðimaðurinn fari fyrst til
bóndans og segi: ,,Má ég skjóta
gæsina í túninu hjá þér?" En þegar
veiðimaðurinn ætlar að fara að
skjóta gæsina þá getur hún verið
flogin."
Gjaldeyrir
á útsöluverði
,,Við sem störfum að íslenskum
iðnaði erum ekki að biðja um ein-
hver sér hlunnindi eða styrki held-
ur förum við fram á að hafa sömu
aðstöðu hvað fjármagn snertir og
aðrar atvinnugreinar eins og sjáv-
arútvegur og landbúnaður.
Starfsskilyrði okkar veröa líka aö
vera svipuð og hjá öðrum atvinnu-
greinum en til þess að svo veröi
verður að skrá gengið rétt. Við vit-
um að síðastliðna 4 mánuði hefur
gengiö fallið töluvert. lönrekendur
hafa á þessu tímabili séð innflytj-
endur kaupa gjaldeyri á útsölu-
verði í bönkum. Þannig hafa þeir
haft svigrúm til að selja sína vöru á
mjög hagstæðu verði. Þetta er í
mótsögn við stefnu stjórnvalda í
gjaldeyrismálum þar sem æðsta
boðorðið er: Spörum gjaldeyri."
F.V.: — Þegar ísland gekk í
EFTA árið 1970 spáðu íslenskir
iðnrekendur því að innlendur iðn-
aður færi á hausinn. En þetta hef-
ur síður en svo rætst. Hver er þín
skýring á þessu máli?
„Þegar við geröum okkur alvör-
una Ijósa þá tókum við á honum
stóra okkar og einbeittum okkur
að því að vera samkeppnisfærir
við Evrópuþjóöirnar og Norður-
löndin sem okkur hefur tekist í
mörgum greinum. En við erum
núna uggandi um framtíöina
vegna þess að á 10 ára tímabili frá
gildistöku laganna um EFTA aðild
25