Frjáls verslun - 01.12.1978, Blaðsíða 59

Nýjar vélar til framleiðslu
á niðurfallsrörum
Litið inn hjá Ósplasti
h.f., sem er að hefja
starfsemi sína að nýju
í Iðngörðum á
Blönduósi.
Efst í þorpinu á Blönduósi
stendur 4000 fermetra skemma,
sem kölluð er Iðngarðar. I fjórð-
ungi þess húss hefur búið um sig
fyrirtæki er nefnist Ósplast h.f.
Frjáls verslun hitti þar fram-
kvæmdastjórann Þorstein Hún-
fjörð. — Það sem við erum að
gera hér, sagði Þorsteinn, — er að
við erum að reyna að byggja á
gömlum rústum. Þetta fyrirtæki
hefur verið til frá 1971, en í upp-
hafi var verið að framleiða ýmsar
umbúðir, bakka, neftóbaksdósir
og þess háttar. Þá átti fyrirtækið
sprautuvélar sem voru seldar síð-
ar til Reykjavíkur.
— Frá því 1977 höfum við verið
að berjast við að fá til landsins
nýjar vélar, sem við erum að
prufukeyra þessa dagana. Vélarn-
ar keyptum við nýjar frá Þýska-
landi, en það er fjárfesting upp á
70 milljónir. I þessum vélum fram-
leiðum við niðurfallsrör í stærðum
frá 40—110 millim. en það er hægt
að stilla á ákveðnar stærðir allt þar
á milli. Við eigum möguleika á að
framleiða 8 tommu rör, en þá yrð-
um við að fá stúta sér. Þá erum við
að framleiða hér plastfilmu í hólk,
sem notuð er í plastpoka. Við skil-
um efninu í rúllum, en þá á eftir að
hluta efnið sundur, loka botninum,
forma haldið og prenta á pokana.
Þröskuldar í
kerfinu
— Það hefur verið löng og
ströng barátta aö fá þessar vélar
hingað, sagði Þorsteinn. — Fyrst
og fremst hefur staðið á lánafyrir-
greiðslu, en það hafa sífellt fundist
einhverjir þröskuldar í kerfinu. Svo
er ekki séð fyrir alla erfiðleika enn.
Mér finnst þessi tilraunavinnsla
sem viö stöndum í þessa dagana
ganga illa. Hins vegar segir okkur
þýskur maður sem er hér að kenna
okkur á vélarnar, að gangurinn sé
eðlilegur í þessu. Hann hefur verið
hér í 3 vikur en verður 6 vikur alls til
að kenna okkur meðferð vélanna.
— Stærstu aðilarnir að þessu
hlutafélagi eru hreppurinn, kaup-
félagið og trésmiðjan Fróði h.f.
Svo eiga um 100 einstaklingar
minni hluti. Hlutafé var aukið ný-
lega er hreppurinn lagði fram 10
milljónir. Það er mikill vilji fyrir því
hjá hreppsnefndinni að koma
þessu fyrirtæki vel á legg. Svona
framleiðsluiðnaður hefur yfirleitt
gengið hér illa, ef frá er talið
Pólarprjón. En við sættum okkur
ekki við að þessi fyrirtæki verði
alltaf undir. Það hlýtur að vera
hægt að láta þau ganga.
— Þetta húsnæði byggði
hreppurinn til að leigja eða selja
iðnfyrirtækjum, sagði Þorsteinn.
Þetta er stálgrindaskemma sem
við eiginlega byggðum inní. En
það var hagkvæm lausn á hús-
næðismálum okkar.
Sambandið sér
um dreifingu
— Þegar framleiðslan er komin í
fullan gang munu vinna hér 8
manns, sagði Þorsteinn. — Hins
vegar getur verið að fleiri bætist
viö ef framleiðsla verður aukin.
Það verður unnið á 3 vöktum og
verða tveir á vakt. Tveir verða svo í
dagvinnu við ýmis aðstoðarstörf.
Ætlunin er að vinna úr einu tonni
af hráefni á sólarhring, sem við
sjáum fram á að séu of lítil afköst
nú þegar, því við getum selt meira.
Við bara reiknuðum með of litlum
markaöi þegar viö geröum áætl-
anir um verksmiðjuna. Það er allt
útlit fyrir að Sambandið taki að sér
dreifingu á framleiðslu okkar, sem
er mjög hagstætt fyrir okkur. Úti á
landi er maður svo illa settur með
dreifingu að það er óhugsandi
annað en að vera inni í einhverju
kerfi.
— Það má segja, sagöi Þor-
steinn að lokum, — að það séu
ótal Ijón á veginum ennþá. En hins
vegar neita ég að trúa öðru en að
þetta gangi núna.