Frjáls verslun - 01.02.1986, Blaðsíða 24

Gömlu tjónin eins og bruna- og vatnstjón eru ekki eins áberandi og áöur en
tjón vegna skemmda á vöru í kæligeymslu eru æ algengari.
Skýringin á samkeppninni kann
að liggja í því að lítil þróun hefur ver-
ið í vátryggingastarfseminni síðasta
áratug. Það sem er að gerast hjá okk-
ur er svipað og verið hefur að gerast
í mörgum öðrum þjónustugreinum
þar sem líftími vörunnar er að stytt-
ast. Við erum að sigla inn í svipað
ástand og drykkjarvöruiðnaðurinn
og bankamir eftir að þeir fengu
vaxtafrjálsræðið. Aherslan er á vöm-
þróun og markaðsmál.“
„Samkeppnin hefur harnað meðal
annars með tilkomu nýjunga á mark-
aðnum“, sagði Hilmar Pálsson, að-
stoðarforstjóri Bmnabótafélagsins.
„Skýringin getur legið í því að mörg
félög em að bítast um of lítinn mark-
að. Við leggjum okkur þó mest eftir
ótryggða markaðinum. Mörg félög
og lítill markaður hefur að vísu lengi
verið til staðar. Það sem hrindir sam-
keppninni af stað einmitt núna em
eflaust breytt viðhorf í þjóðfélaginu
til markaðsstarfseminnar. Við þurf-
um ekki annað en að líta til bank-
anna, stórmarkaðanna, og hinna
mörgu útboða á stórum verkum og
smáum. Menn sem eiga þrjá bíla em
jafnvel famir að koma til okkar og
óska eftir tilboðum í tryggingamar."
Deilt um Hafnarfjörð
Olafur Ingólfsson, hjá Almennum
tryggingum sagði að mönnum væri
ljóst að vaxtarmöguleikinn væri í at-
vinnurekstrartryggingunum og
menn reyndu að vera fyrstir með nýj-
ungar á þeim markaði.
„Samkeppnin er góð út af fyrir sig
en hún getur líka arið út í öfgar eins
og í brunatryggingunum í Hafnar-
firði", sagði Gísli Olafson, forstjóri
Tryggingamiðstöðvarinnar. „Sam-
keppnin um ökutækjatrygginguna
fór einnig úr böndunum árið 1984
svo annað dæmi sé nefnt enda varð á
annað hundrað milljóna króna tap á
þeim hjá tryggingafélögunum. Það
þjónar engum tilgangi hjá vátrygg-
ingataka að pína niður iðgjöld þann-
ig að gjaldhæfi tryggingafélags er
stefnt í hættu. Samkeppni sem miðar
að því að auka markaðshlutdeild leið-
ir ekki til góðs ef það er gert með vís-
vitandi taprekstri.“
Það voru Samvinnutryggingar
sem buðu í brunatryggingarnar í
Hafnarfirði sem gagnrýnt hefur ver-
ið hér að framan. Nokkur brunatjón
hafa orðið þar frá því Samvinnu-
tryggingar tóku við tryggingunum
og við spurðum Bruno Hjaltested,
aðstoðarframkvæmdastjóra Sam-
vinnutrygginga hvort þegar hafi orð-
ið tap á þessum tryggingum. „Of
snemmt er að fullyrða hvort tap hafi
orðið á þessum tryggingum. Við þol-
um þau tjón sem hafa orðið. Eg held
að það sé misskilningur að við höf-
um boðið of lágt í brunatryggingam-
ar í Hafnarfirði. Þetta var eina svæð-
ið sem var laust og við buðum miðað
við þá áhættu sem var fyrir hendi á
þessum stað“, sagði Bruno.
Samkeppnin hefur hingað til legið
í lækkun iðgjalda en hún er nú að
færast yfir í bætta skilmála og betri
þjónustu. Það kom fram hjá mörgum
talsmönnum tryggingafélaganna að
samkeppni um iðgjöld væri miklum
takmörkunum háð. Iðgjöld em sett
saman úr tveimur þáttum, annars-
vegar þeirri áhættu sem verið er að
tryggja og hinsvegar kostnaðinum
við rekstur tryggingarinnar. Kostn-
aðarþátturinn er breytilegur eftir
tryggingum. í bifreiðartryggingum
getur hann verið um 20% iðgjalda en
í tryggingum fiskiskipa er hann mjög
lítill þáttur af iðgjaldi. Tryggingafé-
lög geta lækkað iðgjöld með hag-
kvæmni í rekstri eins og til dæmis
með því að bjóða samsettar trygging-
ar en áhættan breytist lítið.
Einblínt á iðgjöldin
„Samkeppnin kemur einnig fram í
því að veittur er afsláttur frá auglýst-
um gjaldskrám. Þegar menn eru
farnir að veita 30 til 40% afslátt segir
það okkur að iðgjöldin hafi annað-
hvort verið óeðlilega há eða félögin
sjálf séu farin að taka meiri áhættu
gegn of lágu iðgjaldi", sagði Sigurjón
Pétursson hjá Sjóvá.
„Það getur verið hættulegt fyrir
viðskiptamenn að einblína á iðgjöld-
in. Menn verða líka að meta gæði
þjónustunnar og styrkleika trygg-
ingafélagsins. Vátryggingar em
langtímaviðskipti þar sem viðskipta-
vinirnir þurfa að huga að stöðu
þeirra félaga sem þeir skipta við. Fé-
lag getur verið stórt og velt miklu en
verið á mörkunum með að hafa full-
nægjandi gjaldþol og eða greiðslu-
þol.“
Sama sjónarmið kom fram hjá
Hilmari Pálssyni hjá Brunabót: „Fyr-
ir flestum vakir að reyna að spara sér
nokkrar krónur í iðgjöldum en menn
horfa alltof lítið á styrk félaganna."
„Við viljum leggja áherslu á þjón-
ustuna“, sagði Olafur Ingólfsson hjá
Almennum tryggingum þegar þetta
atriði bar á góma. „Auðvelt er að
fylgja öðmm eftir í iðgjöldum. En
ekki er nóg að selja trygginguna. Það
þarf að rækta sambandið við við-
skiptavininn og gera tjón fljótt og vel
upp.“
24