Frjáls verslun - 01.11.1996, Side 26

FORSÍÐUGREIN
LÍFSGLEÐIN HANS ALLA
Lífsgleðin hefur alltaf verið fylgifiskur Alla. Alltaf finnst honum skemmtilegra að
gera að gamni sínu en að vera alvarlegur. Grínaktug orðaskipti falla honum betur
en hátíðarræður. Og á Sandgerðisárunum varð hann frægur fyrir dansfimi.
segir Alli og það er ekki laust við að
hann sé þungur á brúnina. Þótt hann
kunni margt ágætt um Norðfirðinga
að segja þá er greinilegt að það stend-
ur ekki til að þeir hafi nein ítök í fyrir-
tækjarekstri á Eskifirði.
„Ég tek ekki þátt í slíku. Ég ætla
ekki að eiga það á hættu að mér og
minni fjölskyldu verði bolað út úr
þessu fyrirtæki."
En fyrirtæki í sjávarútvegi um allt
land eru að sameinast og það er mikið
talað um að sameinaðir stöndum vér
og að hagkvæmnin sé í sameining-
unni. Er Hraðfrystihús Eskiijarðar til-
búið til að sameinast einhveijum?
„Ég vil helst ekki sameinast nein-
um. Ég vil bara fá að vera í friði. Það
jafnast ekkert á við frelsið og að fá að
ráða sér sjálfur. Það er betra að bera
minna úr býtum og vera sjálfs síns
herra. Það er númer eitt, tvö og
þrjú.
Samt er nauðsynlegt að hafa sam-
vinnu milli ijarða hér eftir sem hingað
til. Við vorum alveg til í að sameina
Eskifjörð og Reyðarfiörð í eitt byggð-
arlag. Það voru greidd atkvæði og
það var samþykkt hér en fellt á Reyð-
arfirði. Þeir verða bara að eiga sig.
Ég hef oft haft samskipti og sam-
starf við Norðfirðinga og gengið vel,“
segir Alli og hlær.
BESTU OG VERSTU ÁRIN
En hvaða tímar skyldu hafa verið
erfiðastir á þeim 36 árum sem Alli
hefur verið potturinn og pannan í at-
vinnulífinu á Eskifirði?
„Verstu tímamir voru árin 1966 og
þar á eftir þegar sfldin hvarf. Ég var
að stækka verksmiðjuna og átti mikið
undir því að sfldin brygðist ekki. Ég
man að ég var í einhveijum útrétting-
um f Reykjavík í sambandi við þetta
og rakst á Jakob fiskifræðing á Lauga-
veginum.
„Er mér ekki óhætt að stækka
verksmiðjuna? Kemur sfldin ekki ör-
ugglega?" spurði ég.
„Þér ætti að vera óhætt í þrjú ár í
viðbót," sagðijakob.
En svo kom hún eiginlega ekkert
eftir þetta. Það var erfiður tími. Ég
vona að ég eigi aldrei eftir að upplifa
annað eins. Svo þegar við fórum að
veiða loðnuna í kringum 1970 þá fór
þetta að rétta úr kútnum aftur.“
Varstu aldrei hræddur um að þetta
færi allt um koll og þú færir á hausinn
með allan þinn rekstur?
„Nei, ég hafði engar áhyggjur af
því. Það fer eins og það vill. Maður
getur ekki reiknað sfldina út. Ég hefði
þá bara byijað aftur.“
En hvaða tímar voru þá bestir?
„Það voru sfldarárin í kringum 1960
og eftir það. Þá var gott að salta sfld
og þá var gaman að vera ungur og
geta vakað. Þá vorum við með söltun-
arstöð hérna á Eskifirði og þar var
maður allt í öllu. Það þurfti að vakta
talstöðina og melda bátana inn,
stjóma mannskapnum og ræsa fólkið
út þegar sfldin kom. Maður hélt um
alla þræði og þurfti ekki að sofa nema
3-4 tíma á sólarhring og stundum ekki
neitt. Við vomm öll í þessu saman og
Reglur um skjávinnu
eiga að trygg|a eryggi eg hollustu
þeirra sem vinna við tölvu.
Samkvæmt reglunum á að:
• V«fla applýsingar
ag frssAslu
Starfsmenn eiga rétt á að
fá upplýsingar um alla
þætti öryggis og hollustu er
tengjast vinnu þeirra við
skjá.
Þeir eiga einnig rétt á
starfsþjálfun.
• Meta vinaaaAsfaeðiir
Atvinnurekendur skulu sjá til
þess að gerð sé úttekt á
skjáverkstöðvum lil að meta
hvaða áhrif þær hofa ó
storfsmenn.
Athuga ber sérstaklega
óhættu fyrir sjón og líkam-
legt og andlegt álag.
Ninnavið lölvu

v
(S ;33J»-
• Hafa samstarf
Hafa ber samráð við
starfsmenn og tryggja að
samstarf geti orðið sem best
um öryggismál, aðbúnað
og hollustuhætti.
• Uppfylla kröfur
Nýjor verkstöðvar eiga nú
þegar að uppfylla þær kröfur
sem fram koma í viðauko
reglnanno.
Eldri verkstöðvar skal lag-
færo fyrir 1. janúor 1997.
Reglurnar fjalla ainnig um
• daglega vinnutilhögun
• augn- eg sfónvarnd starfsmanna
Reglumar foii h|a VlnnueffÍHIH riklsini,
•initlf leiðbeÍnlngabaeldingurlMn
VINNA VI© TÖLVU
VINNUEFTIRLIT RIKISINS
BÍMlhéfS* U-111 R.yk(avík
SM M7 3500 - Bréhiml M7 403*
26