Lesbók Morgunblaðsins - 24.12.1957, Blaðsíða 13

LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
673
JOBSBOK
Onnar tatAa QlldatU. fí. 16, 2-4 og fexlDuc. Occs 5-12 nq
u<j O- 21 xLjn^end-uc. ?jd «cc*13-M tU3.
pá, fuacai)í hltdad frá 'ráncfi fngiU:
Sn)ícngda þetta fíw eí -
œ í^aga-coci)nra fuc mctCú).
Híátia c?3 mcta fcra dýc-
ag megitm ucc Fjeíraf Jtragjac íefia?t?
Réttuíríic arrdca^t þaO aCCt
matW afaeUiin f[?etfícinn Ijúfa.
Réttfýnn 6ern5t ud>6áCan ueg,
jaoandaiU fcijcftizt meú ácam.
0fsrl rtiann^ áoínrrac þxu).
ai) end í)an5 ec (Iltin í íuuduc.
(£í fec fó jcrótcr L auón,
oq efih fk Iríettuc af fíaónjttm.
nútíminn aftur við augum innan virk-
ismúranna. Fulltrúar skálda á Norð-
urlöndum og fleiri sátu yfir rjúkandi
kaffibollum og ölglösum með konum
sínum eða öðrum vinum. Harald okk-
ar Forss er búinn að ná sér í unga vin-
konu, er situr hjá honum í grasinu og
hlær. Smáfríð er hún ekki, en ung, og
hann er skáld, að vísu kominn á miðjan
aldur, en fagnaðarauki er að andríki
hans og virðing að samvistum við fræg-
an mann. Hún nýtur hvors tveggja og
er veitandi hinna gullnu veiga fyrir
vegsemdina. Það er kaup kaups og
gaman fyrir unga stúlku að hafa fá-
tækt skáld fyrir skjólstæðing sinn.
Aldrei hefur verið glaðara á hjalla
þessa fögru sumardaga en að kvöldi
30. júní, þegar lokaveizla með dansleik
fer fram á Hótel Tott. Veitingar i mat
og drykk hafa aldrei verið betri né
heldur örara geð. Allir leika við hvern
sinn fingur. Yrjö Soini tilkynnir, að
skáldinu Jóhannesi Edfelt liggi eitt-
hvað á hjarta, og hann kveður sér
hljóðs, flytur ljómandi ræðu með sinni
fögru rödd um þessa dásamlegu daga
og hlýju viðtökur fólksins í Finnlandi,
sem hefur gert gestunum þá ógleyman-
lega. Eg nýt þeirrar hamingju að hafa
við borðið þær Maj-Britt Eriksson mér
á aðra hönd og Solveigu von Shoultz
á hina. Þrátt fyrir fögur orð Jóhannes-
ar, kemur þeim saman um, að enn sé
nokkuð ósagt, er segja þurfi. Og þær
segjast treysta mér manna bezt til að
segja þau. Það verður úr, að eg tek
til máls. Eg man ekki lengur efni ræðu
minnar, sjálfsagt hefur hún verið sund-
urlaus. En ég talaði af hughrifum, m.
a. um samstilling lands og þjóðar og
áhrif seiðandi náttúru Þúsund vatna
landsins á mig sem gest þess, tjáði
þakklæti mitt til alls, minntist skóg-
anna, vatnanna, blómanna, veðursins,
en um fram allt fólksins, æðri sem
lægri, nefndi nöfn þeirra, sem borið
hefðu mestan hita og þunga dagsins
vegna þessarar einstöku gestrisni, sem
eg og aðrir aðkomumenn hefðu notið.
Eg hafði áheyrendur með mér, alla
sem einn, fékk dynjandi lófatak að
lokum og óteljandi hlý handtök það
sem eftir var kvöldsins og næsta dag
með þökk fyrir ræðuna. Þrátt fyrir
margt, sem áfátt var, hafði eg borið
gæfu til að hrifa fólkið, af því að orð
mín komu frá hjartanu og fundu þess
vegna rétta leið. Kvöldi þessu gleymi
eg aldrei.
Ásgeir Magnússon frá Ægisíðu, áður
fréttastjóri Ríkisútvarpsins, hefir nú
í mörg ár unnið að þvi að snúa Jobsbók
af hebrezku í íslenzk ljóð og skraut-
ritað þau. Er þar hvert afreksverkið
öðru meira af hendi leyst, þýðingin
og hinn frábæri frágangur handrits-
ins. Bók þessa hefir hann gefið biskupi
Islands og á hún að fylgja biskups-
skjaiasafni um alla framtíð. — Lét
herra biskupinn, Ásmundur Guðmunds
son, svo um mælt, er hann tók við
gjöfinni, að þýðingin væri mikið af-
reksverk því að þar fari saman fagurt
Siglingin norður vötnin daginn eftir,
1. júlí, í glampandi sólskini og hægum
blæ verður í endurminningunni líkari
draumi en veruleika. Hún var svo ólík
öllu öðru, sem ég hef reynt. Saman
blandast létt öldugjálfrið og ljúfur þyt-
ur í skógi, þögn og hlátrar, gamansöm
atvik og fyndnisorð. Var það þennan
dag eða einhvern annan, sem eftirfar-
andi samtal fór fram milli Haraldar
Forss og min?
mál og fagrir bragarhættir, en auk þess
sé þetta eitt af allra fegurstu íslenzku
handritum, bæði fyrr og síðar. Kallaði
hann bókina „ódauðlegt afreksverk".
Hér á myndinni má iíta sýnishorn
af þýðingunni og hinu glæsilega hand-
riti.
Bókin mun koma út ljósprentuð i
næsta ári hjá ísafoldarprentsmiðju,
prentuð í fjórum litum með lýstum
upphafsstöfum og fjölda pennateikn-
inga, eins og höfundur hefir frá hand-
ritinu gengið.
Haraldur: „Hvað drekkið þið á Is-
landi?“
Eg: „Sterka drykki og heita, t.d-
brennivín, og svo ramman mjöðinn úr
iðrum jarðar".
Haraldur: „Eru þau Hekla og Geys-
ir hætt að gjósa?“
Eg: „Nei, ekki með öllu. En Geysis-
vatnið er of heitt og hraunflóðin full-
sterk til drykkjar".
Þi veröur H&r&ldur aröiau*. labjón