Lesbók Morgunblaðsins - 24.12.1960, Blaðsíða 25

LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
661
í Texas eru naut með fallegum hornum.
Gamminum Sörla hleypt
úr hlaði
Við áttum ágætis bíl og okkur
fannst að við þyrftum að gefa
slíkum ökuskjóta eitthvert nafn.
Fyrst datt okkur í hug nafmð
Kútter Haraldur. En brátt fund-
um við að það var óviðeigandi
nafn á slíkum landfarkosti. Svo
við afréðum að nefna hann Sörla
eftir þeim fræga Sörla sem rann
Skúlaskeiðið forðum. Sörli háfði
staðið óhreyfður í kuldanum all-
an jóladaginn og var því þrátt
fyrir viljugheitin óviljugur af stað.
Með hjálp góðra manna fór hann
samt af stað. En eitthvað var þó
bogið við hann. Smápollur, sem
kom undir vélarstæðið sýndi að
leki var kominn að benzíninu. Eg
fór því í einum hvelli með hann
á viðgerðarverkstæði, og klukkan
tvö var mér tjáð að búið væri
að gera við bílinn.
Við héldum nú af stað. Sól var
hátt á lofti, og kjarkurinn endur-
heimtur. Bíllinn rann mjúkt og
hljóðlítið úr hlaði. Eg hafði feng-
ið mér tvöfaldar framrúður, en
þó varð ég að hafa opnar hliðar-
rúður til þess að forðast héiu inn
á rúður bílsins. Snjóföl, sem sól-
in vann ekki á, var á jörðu, en
vegur var þurr og snjólaus. Sörli
var stýrisliðugur og komst fljott
á hámarkshraða. En á stríðsárun-
um var sums staðar í Bandaríkj-
unum hæsti hámarkshraði 35 mil-
ur. Enda votu að sögn margir bil-
ar með lélega hjólbarða. Þrátt
fyrir hlýan klæðnað og teppi var
hálf kalt í bílnum, og mér var
kalt á fótum. Samkvæmt áætlun
varð ég að halda beint í vestur
til bæjar sem Albert Lea heitir.
Og var sú leið hugsuð sem stutt-
ur áfangi — eins konar byrjun.
Eg hafði ákveðið að aka einung-
is í dagsbirtu. En frá Albert Lea
hafði ég reiknað með að aka beint
í suðurátt í nokkra daga í von
um minnkandi kulda. Við vorum
komin til Albert Lea um kl. fjög-
ur og drukkum þar sitjandi inni
á rúmgóðri veitingastofu hið við-
urkennda góða ameríska kaffi. Þar
sátu menn við spil rétt eins og
sýnt er í sumum amerískum bíó-
myndum, en enginn var fullur við
barinn. Þar sem við hrestumst nú
til sálar og líkama, og þar sem
ennþá var bjartur dagur, þá á-
ákváðum við að halda lengra. Og
nú var beygt beint í suðurátt.
Veðurfréttirnir töluðu að vísu um
snjókomu-útlit í Iowa-fylki, þar
sem leið okkar lá. En tilfinningin
um það að vera á suðurleið gerði
okkur óttalaus við veðurfar. Tutt-
ugu og fimm til þrjátíu mílur
suður af Albert Lea fundum við
lítið sveitaþorp þar sem var lítið
en mjög gott gistihús. Við kom-
um bílnum fyrir í upphitaðri bíla-
geymslu, því við vildum ekki vera
í vafa um að hann startaði að
morgni næsta dags. Þarna vorum
við komin inn í Iowa. Flest fóik
lióieiið i Gallup, þar sem gist var.