Lesbók Morgunblaðsins - 24.12.1960, Blaðsíða 29

LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
665
og hálku. Mér datt því í hug að
fara á lögreglustöðina og leita
ráða hjá lögreglunni. Þegar við
komum þar, komum við á stað
sem stundum hefir verið sýndur
hér í amerískum kvikmyndum,
þ. e. amerísk fangelsi þar sem
klefunum er lokað með járnrimla
hurðum svo vel sést inn til fang-
anna. En þeir voru þarna mislii.
hjörð. Þarna hittum við lögreglu-
þjón sem sagði okkur — sem svar
við spurningu okkar — að hann
Þannig ferðuðust fyrstu landnemarnir.
Eltingaleikur við lögreglu
2. janúar var frost allan dag-
inn, og ég ók allt hvað af tók og
forðaðist að æja, nema á tryggum
stöðum. En einu sinni varð ég þó
að stanza á víðavangi án þess að
hafa halla undan fæti. En þá varð
hjálpsamur vegfarandi til þess að
ýta bílnum af stað. Þegar leið að
hádegi komum við inn í breyttan
gróður og jarðveg. Þrátt fyrir
nærfellt sjö þúsund feta hæð var
þarna hinn dásamlegasti furu-
skógur, stórkostleg tré. Á þessum
slóðum hafði líka verið úrkoma,
og skógurinn fullur af snjó svo
jafnvel skaflar voru inn á veg-
inn. Þegar hér var komið sögu,
vorum við komin í mitt Arizona-
fylki og nálguðumst óðum bæinn
Flagstaff, með átta þúsund íbúa,
og mun meiri hluti þeirra vera
Indíánar eða kynblendingar. —
Þarna setti ég bílinn inn á við-
gerðarverkstæði til stillingar á
blöndungnum.
Morguninn 3. janúar fórum við
aldrei þessu vant seint á fætur.
Mér var ekki grunlaust að vegur-
inn gæti verið viðsjáll vegna snjóa
vissi ekki vel um ástand vegar-
ins. Hins vegar benti hann mér
á jeppabíl fullan af lögreglu, sem
var að fara út veginn. í bílnum
sagði hann ríkislögregluna vera,
og kvað hann hana hafa eftirlit
með vegunum og væri því líkleg
til þess að gefa nauðsynlegar upp-
lýsingar. Og nú byrjaði eltinga-
leikur. Venjulega er það lögregl-
án, sem eltir afbrotamenn. En
að þessu sinni var það ég sem
fór að elta lögregluna. Mér varð
það til happs að hún var ekki á
neinu æðisgengnu undanhaldi, svo
eftir allsnarpan eltingaleik og
nokkurt flaut af minni hendi tóksc
mér að ná henni. Eftir gamansöm
og vinsamleg orðaskipti, sagði lög-
reglan mér að allir vegir væru
góðir. En ef við vildum komast
sem fyrst niður í hlýuna á lág-
lendinu, þá skyldum við aka veg
89, sem væri næsti vegur sein
lægi út af 66 og lægi suður eftir.
Af 89 gætum við svo farið yfir á
þjóðveg 60, sem lægi beina leið
til Los Angeles. Það skipti engum
togum. Við þutum á stað, fyrst í
vestur og svo í suður. Landið fór
brátt að lækka. En þá hurfu fall-
egu furuskógarnir sem voru svo
miklir í kringum Flagstaff. Næstu
1 skógatrjóðri á leið norður í Kaliiormu.