Lesbók Morgunblaðsins - 24.12.1961, Blaðsíða 47

LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
627
Guð hjálpar þér
Oddur biskup Einarsson (d. 1630)
var einu sinni úti á víðavangi í vondu
veðri, þá er hann var ungur, og var
honum svo kalt, að hann fór að gráta.
Þá heyrði hann að sagt var: „Gráttu
ekki, Oddur litli, Guð mun hjálpa þér“.
Oddur sá engan og vissi ekki, hver við
hann talaði, en hann hlaut huggun af
orðunum og trúði því seinna, að hann
væri undir sérstakri handleiðslu Guðs-
(Þjóðs. Ól. Dav.)
Bendingar
Þegar Ágústa frá Arnamesi í Garða-
hreppi, sem nú er kona Þorsteins Jóns-
sonar i Gilsárteigi og yfirsetukona
Eiðaþinghár, var á tvítugs til þrítugs-
aldri, var hún — eftir sögn hennar
sjálfrar — vinnustúlka að Klaustur-
hólum í Grímsnesi. Var hún þá send
eftir bók í niðdimmu haustmyrkri út
á altari kirkjunnar. Hún er að annara
sögn MiUt, ófælin og trúkona. Hún
gaufaðist inn kirkjugólfið að altarinu,
en fann ekki bókina. Þá kom allt í
einu bjartur glampi yfir altarið, svo
hún fann hana og gat lesið titilinn, og
gekk svo í sama myrkri sem áður var,
fram gólfið, út og inn í bæinn. Þá fyrst
athugaði hún það, að birtan var henni
óskiljan'eg, og skoðaði hún hana sem
tákn eða hjálparbendingu frá Guði
sjálfum.
Svipað var það, þegar Finnur heitinn
Einarsson að Sævarenda var nærri ró-
inn upp í brimgarðinn þar við sandinn
í kolniðamyrkri og þoku. En þá brá
fyrir glampa eitt augnablik svo hann
gat borgið sér á rétta leið- Áleit hann
þetta tákn eða bendingu frá Guði.
(Þjóðs. Sigf. Sigf.)
Hvíta og svarta veran
Veturinn 1909 varð voðalegt ósam-
lyndi og upphlaup fyrir misskilning á
bæ á Austurlandi, bæði í orði og verki.
Húsfreya var friðsöm og góð, en lenti
þó inn í það lítið eitt. Að hrotunni
afstaðinni, varð henni litið út um
glugga og sá tvær verur eigast við
harðskifti úti. Önnur var hvít sem
snjór, en hin svört sem kol. Þær færð-
ijst nær og nær glugganum, unz þær
komu fast að honum. Var hvita veran
þá komin að því að sigra þá svörtu.
En þá hurfu þær- Húsfreya segir, að
þetta hafi hlotið að vera dularverur,
en ekki ímyndun, sem leiddi af ósam-
lyndinu. Skoðaði hún þetta þó sem
einskonar bendingu frá Guði um það,
að hið góða mundi hér sigra það illa,
Kol fyrir jólin
KOLAKAUPMAÐUR nokkur ákvað að
senda nokkrum fátækum heimilum
kol fyrir jólin. Hann kallaði til sín
þrjá af ökumönnum sínum — við get-
um kallað þá Gísla, Eirík og Helga —
og bað þá að fara með 28 tonn af kol-
um til sjö heimila, sem hann nefndi,
og skipti þeim jafnt á milli þeirra.
Áður en þeir Gís'i, Eiríkur og Helgi
lögðu á stað í fyrstu ferðina, fannst
þeim rétt að athuga hve mikið hvert
heimili ætti að fá, svo öll fengi jafnt.
Eftir nokkrar bollaleggingar sagði
Gísli.
— Nú, það hlýtur að vera auðvelt
að ráða fram úr þessu. Við þurfum
ekki annað en reikna þetta. Og úr
því að við eigum að skipta 28 tonnum
á milli 7 heimila, þá deilum við bara
með 7 í 28.
Svo dró hann upp úr vasa sínum
óhreinan bréfmiða og byrjaði að krota
á hann.
— Þetta reiknast þannig 7 i 8 hefi
ég einu sinni og 7 í 27 hefi ég þrisv-
ar sinnum, það verða 13.
Og sigri hrósandi sýndi hann þeim
svo útreikning sinn, sem var þannig:
7) 28 (13
7
21
21
— Það verða 13 tonn sem hvert
heimili á að fá.
Þetta var nú deginum ljósara, en
Eiríkur var þó ekki alls kostar ánægð
ur.
— Annars er hægt að sannprófa
þetta, sagði hann. Ef það er rétt, að
hvert heimili eigi að fá 13 tonn, þá
þarf maður ekki annað en skrifa 13
sjö sinnum og leggja svo saman.
Svo skrifar hann töluna 13 á blað
sjö sinnum og byrjaði að leggja sam-
an seinni dálkinn: 3, 6, 9, 12, 15,
18, 21. Og svo hélt hann áfram með.
hinn dálkinn. 22, 23, 24, 25, 26, 27
og 28.
— Já það er enginn efi á því að
Gísli hefur reiknað þetta rétt, sagði
hann.
Ekki er ég nú alveg viss um það,
sagði Helgi, og mig langar til að reikns
þetta með minni aðferð. Ef maðui
margfaldar saman 13 og 7 og út kemui
talan 28, þá hafið þið báðir rétt fyrii
ykkur. Og það er nú gert þannig:
Þrisvar 7 eru 21 og 7 sinnum einn ei
sjö. Og 7 og 21 eru 28. Þarna kemui
það, þið hafið báðir reiknað rétt.
Dæmið var þannig hjá honum:
13
7
21
7
28
Og svo fóru þeir með 13 tonn heim
til hverrar fjölskyldu.
Þetta sýnir hvað stærðfræðin er alt-
af sjálfri sér samkvæm!
Bridge-þraut
*ÁG7
V 10
♦ -
* Á 7 5
A D 8 4
V —
♦ D
* 10 9 8
* 63
V Á 9 7
♦ -
♦ K 8
Hjar.ta er tromp. A á að slá út. S-N
eiga að fá alla slagina.
sannleikurinn lygina. Enda leiðréttist
misskilningurinn og það sanna kom í
Ijós. Sök skall þar sem hún átti heima.
Vondu verumar ofsækja mennina, en
þær góðu vernda menn fyrir þeim.
Þess vegna er um það að gera, að
hylla að sér góðu verurnar með góð-
um hugsunum og verkum, því þá fá
þær illu ekkert vald yfir mönnunum.
(Þjs. Sigf. Sigf.)