Morgunblaðið - 28.01.2001, Qupperneq 31

MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 28. JANÚAR 2001 31
vill prófa eitthvað nýtt og ólíkt.
Helgarferð til Þórshafnar kostar
ekki nema 28 þúsund krónur og
eins og alkunna er þá er óvíða tek-
ið betur á móti Íslendingum en ein-
mitt í Færeyjum. Svona ferðir
henta prýðilega þeim vaxandi
fjölda landsmanna sem vilja fara
fleiri og styttri og umfram allt fjöl-
breyttari utanlandsferðir.“
Þú talar nú svolítið eins og
ferðamálafrömuður en ekki veit-
ingahúseigandi...
„Þetta hangir á sömu spýtunni
þegar búið er að koma upp sér-
stöðu eins og við höfum gert í
Fjörukránni. Eitt sem væri gaman
að gera er að fara í víking með vík-
ingahátíðirnar í bókstaflegum
skilningi. Ég hef gert talsvert af
því, þ.e. farið með víkingahátíðir á
ferðaráðstefnur og þess háttar. Við
getum margt lært, t.d. af frændum
okkar Dönum, um það hvernig ekki
á að koma undir núllinu frá svoleið-
is uppákomum. Á meðan þeir eru
að selja frægu dönsku pylsurnar
sínar erum við að gefa lambakjöt.
Við gætum farið með tjöld og vík-
inga til erlendra stórborga. Þetta
er svo nýstárlegt að með góðri
skipulagningu væri auðvelt að fá
úthlutað góðum stað til að slá tjöld-
unum niður og ekki er vandamál að
fá kynningu í blöðum og ljósvaka-
miðlum. Það væri nú ekki vanda-
mál að selja hundrað lambsskrokka
á dag beint af grillinu í víkinga-
tjöldum. Við getum kallað þetta
farandveitingastað. Reyndar förum
við með víkingahátíð til Færeyja
næsta sumar og höldum líklega
aðra slíka á Seyðisfirði áður en við
stígum um borð í ferjuna. Svona
getum við kynnt landið og þjóðin
myndi stórgræða. Fara þangað
sem milljónirnar eru. Við gerðum
þetta svolítið hér á árum áður en í
seinni tíð er ég orðinn værukærari.
Núna er samt komið svo ferskt og
duglegt fólk til liðs við fyrirtækið
að það er aldrei að vita hvað verð-
ur. Það gæti verið gaman að taka
aftur til hendinni á þessu sviði, ég
hef nefnilega trú á þessu landi og
mikilsvert að laða hingað fleiri
gesti, ekki síst utan hins hefð-
bundna ferðamannatíma. Ég er nú
sjálfur kominn út í svo miklu meira
en bara að selja mat og drykk að
maður má eiginlega aldrei slá
slöku við. Hins vegar hefur nýting
á gistirýminu í Vestnorden-húsinu
farið vel af stað. Það er enn lítil
reynsla, en gestir eru farnir að
koma og ferðaskrifstofur og fyr-
irtæki í bænum sem eru stöðugt
með erlenda viðskiptavini hafa sýnt
þessu mikinn áhuga. Ástæða er því
til að vera bjartsýnn þar.“
Af því þú nefnir bæinn Hafn-
arfjörð, hvernig er að reka þar fyr-
irtæki, hvað þá svona gustmikið
fyrirtæki?
„Ég efast ekki um það eitt
augnablik að ég hef oftar en einu
sinni reynt á þolrif ráðamanna í
bænum og staðreynd að ég hef oft
ekki haft leyfi til að gera sumt af
því sem ég hef verið að brasa.
Samt sem áður hef ég grun um að
hvergi nema í Hafnarfirði hefði ég
fengið að göslast svona áfram, t.d.
hafa byggingaryfirvöld verið afar
skilningsrík og sveigjanleg og ég
hef svo sannarlega þurft á því að
halda þar sem ég hef stöðugt verið
að breyta og bæta við friðað hús.
Ég held líka að þetta hefði hvergi
getað gengið svona vel nema ein-
mitt í Hafnarfirði. Sjáðu t.d. vík-
ingaveislurnar og þann snara þátt í
þeim að ræna gestunum og færa
þá til veislunnar. Það er talsvert
miklu meiri sjarmi að gera það ein-
hvers staðar í Heiðmörkinni en
kannski á Laugaveginum. Með
þetta og margt fleira í huga má því
staðhæfa að ég gæti ekki verið á
betri stað með fyrirtæki mitt.“
„Það er nú svo, að þótt víkingastíllinn og
hátíðirnar séu enn snar þáttur í starfsem-
inni verður fleira að koma til. Þetta er líka
svo jákvætt við eigum að heimsækja ná-
granna okkar og þeir okkur.“