Morgunblaðið - 04.03.2001, Blaðsíða 37

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 4. MARS 2001 37
✝ Sigfríður Jó-hanna Björns-
dóttir fæddist á Smá-
hömrum við
Steingrímsfjörð 8.
júní 1930. Hún lést á
líknardeild Landspít-
alans í Kópavogi
laugardaginn 24.
febrúar. Foreldrar
hennar voru Björn
Halldórsson, f. 22.9.
1902, dó um aldur
fram aðeins um þrí-
tugt 20.9. 1932, og
Elínborg Steinunn
Benediktsdóttir, f.
16.9. 1896, d. 28.5. 1980. Systkini
hennar eru: Óli Eðvald Björnsson,
f. 17.4. 1926, Tryggvi Björnsson, f.
1.6. 1927, Matthildur Birna
Björnsdóttir, f. 19.6. 1928, og
Björn Halldór Björnsson, f. 9.5.
1932.
Sigfríður fór ung í fóstur til
Þorvalds Jónssonar og Valgerðar
Jónsdóttur í Þorpum í Kirkjubóls-
hreppi í Strandasýslu.
Hún flutti síðar til Hólmavíkur
þar sem hún giftist Helga Ingi-
mundarsyni sjómanni. Hann starf-
ar nú hjá Orkubúi Vestfjarða. Þau
bjuggu alla tíð á
Hólmavík. Börn Sig-
fríðar og Helga eru:
1) Hilmar Helgason,
f. 10.5. 1951, maki
Sólveig Guðmunds-
dóttir, f. 8.8. 1946. 2)
Þorvaldur Garðar
Helgason, f. 23.8.
1955, maki Bryndís
Hauksdóttir, f. 18.5.
1957. Börn þeirra
eru a) Sigurður Mar-
ino Þorvaldsson, f.
2.9. 1975, maki hans
er Sigurrós Guð-
björg Þórðardóttir,
f. 18.1. 1981, barn þeirra er Elísa
Mjöll, f. 17.3. 1998. b) Guðrún El-
ínborg Þorvaldsdóttir, f. 9.4.
1979, maki Júlíus Freyr Jónsson,
f. 1.3. 1975, barn Júlíusar úr fyrri
sambúð er Silja Dagrún Júlíus-
dóttir, f. 10.6. 1995. c) Helgi Jó-
hann Þorvaldsson, f. 25.12. 1980.
d) Júlíus Garðar Þorvaldsson, 3.2.
1987. 3) Flosi Helgason, f. 16.1.
1967, maki Friðbjörg Blöndal, f.
18.4. 1973, barn þeirra Flosi
Flosason, f. 27.5. 2000.
Útför Sigfríðar fór fram frá
Hólmavíkurkirkju 3. mars.
Mig langar með nokkrum orðum
að kveðja ástkæra tengdamóður
mína, Fríðu eða ömmu eins og ég
kallaði hana oft. Leiðir okkar lágu
saman fyrir um 10 árum þegar ég
kynntist yngsta syni hennar, Flosa.
Þá fórum við í heimsókn til hennar
og Helga til Hólmavíkur. Gestrisni
þín var einstök og lagðir þú allt kapp
á að okkur liði sem allra best á þínu
heimili enda varst þú þekkt fyrir
gestrisni og hlýju. Þú varst einstök
húsmóðir sem hafðir allt í röð og
reglu enda er ekki að sjá að hús ykk-
ar hjóna sé hátt í 100 ára gamalt.
Síðustu árin áttir þú erfitt með að
sinna heimilisstörfum vegna hrak-
andi heilsu. En samt hugsaðir þú
alltaf svo vel um okkur þegar við
komum í heimsókn og passaðir vel
uppá að okkur skorti ekkert.
Mér leið ávallt vel í návist þinni.
Þú varst svo róleg, lítillát og hlý
kona. Það var svo gott að tala við þig
og þú varst svo góður hlustandi. En
þótt þú værir róleg og lítillát hafði
þú ákaflega skemmtilegan húmor og
komst oft með bráðfyndnar setning-
ar eða orðatiltæki. Í þessi fáu ár sem
ég var þér samferða veittir þú mér
mikinn stuðning og hvattir mig ein-
att áfram í flestu því sem ég tók mér
fyrir hendur. Þú hafðir svo mikla trú
á mér og hrósið þitt var mér afar
þýðingarmikið. Þegar mér leið illa
eða hafði litla trú á sjálfri mér voru
þær áhyggjur allar horfnar eftir eitt
símtal við þig og gleðin var aftur til
staðar. Þú kvartaðir aldrei en hafðir
meiri áhyggjur af hvernig aðrir
hefðu það. En vildir lítið gera úr þín-
um veikindum og sagðir: „Hafið ekki
áhyggjur af mér.“
Þú vildir aldrei neitt tilstand þér
til handa en varst alltaf tilbúin að
hjálpa öðrum. Lífsviðhorf þitt var að
sælla væri að gefa en þiggja. Alltaf
varstu svo þakklát og það þurfti ekki
mikið til að gleðja þig. Jafnvel eitt
símtal.
Trúuð varstu og þú kenndir okkur
að meta lífið, góða heilsu, hamingju
og ást. Enda er það sennilega þess
vegna sem hann Flosi þinn er svona
vel upp alinn. Hann er svo lífsglaður,
metur ekkert meira en góða heilsu
og síðan en ekki síst okkur fjölskyld-
una. Er það þessum góðu gildum að
þakka. Þau eru mikill styrkur í
þessu hraða þjóðfélagi þar sem lífs-
gæðakapphlaupið er oft að fara með
fólk.
Eftir að litli sólargeislinn, hann
Flosi, fæddist átti hann hug þinn all-
an og þú ætlaðir aldeilis ekki að láta
þitt eftir liggja í ömmuhlutverkinu.
Jafnvel þótt þú byggir í öðrum
landshluta. Þú hringdir oft daglega
til að vita hvernig litli strákurinn
hennar ömmu hefði það og hvort allt
gengi ekki vel.
Við eigum aldeilis eftir að sakna
þessara símtala. Ég veit að þú vakir
yfir okkur og gætir Flosa litla.
Mér er enn í fersku minni síðasta
heimsóknin til Hólmavíkur í haust.
Það var eins og þú værir öll að hress-
ast og við nutum samverunnar í
kyrrláta húsinu ykkar. Þú endaðir
lífsgöngu þína á góðum stað á líkn-
ardeildinni í Kópavogi þar sem þú
naust umhyggju, hlýju og nærgætni
frábærs starfsfólks og áttir tíma
með þínum nánustu.
Nú er komið að endastöð, þú þarft
ekki lengur að þjást og ég er viss um
að þér líður vel. Það er stórt skarð
sem þú skilur eftir, en minningin um
þig mun lifa áfram innra með mér.
Þín tengdadóttir,
Friðbjörg.
„Vitur maður hefur sagt að næst
því að missa móður sína sé fátt holl-
ara úngum börnum en missa föður
sinn.“ Þannig hljóða upphafsorð
Brekkukotsannáls Halldórs Lax-
ness. Það verður ekki af honum skaf-
ið hve snjall hann var í að nýta sér
hin margslungnu tilbrigði mannlífs-
ins, harma þess og gleði og færa þau
í listrænan búning í frásögum sínum.
Oft hafa mér komið í hug hin til-
vitnuðu orð í samanburði við eigin
aðstæður og ýmissa annarra og ætíð
komist að sömu niðurstöðu. Að
hversu listrænt sem með er farið rísi
það hvergi jafn hátt sem í lífinu
sjálfu – raunveruleikanum. Það við-
urkennist hins vegar ekki fyrr en á
bókfell er komið.
Árið 1932 varð móðir mín ekkja
með fimm börn frá fjögurra mánaða
til sex ára aldurs. Úrræðin voru auð-
vitað þess tíma, með stuðningi góðra
manna, jafnvel umfram venju – fjöl-
skyldan dreifðist.
Og það liðu 64 ár – til ársins 1996 –
þar til fjölskylda hennar sameinaðist
á ný með formlegri ættarsamkomu á
Hólmavík.
Ég hef líklega verið níu eða tíu ára
gamall þegar ég sá Fríðu systur
fyrst. Ég hafði fengið að fara yfir
fjörð, það var haldin sumarhátíð á
Heydalsá. Ég stóð á Skólabarðinu
og virti fyrir mér nokkra krakka að
leik, þegar allt í einu vatt sér að mér
spengileg stúlka og kyssti mig á
kinnina. Á þessu átti ég enga von og
hratt henni því hvatvíslega frá mér.
„Þetta áttir þú ekki að gera,“ sagði
einhver viðstaddra, „þetta er hún
Fríða systir þín að heilsa þér.“
Við jöfnuðum þetta svo fljótlega
og var okkur vel til vina æ síðan. En
frá þeirri stundu hefi ég af veikum
mætti verið að reyna að draga þessa
hrindingu til baka.
Hún Fríða unni mjög landinu sínu
og bernskuslóðum, þar sem hún átti
heima alla ævi. Fáir sem ég þekki
hafa ferðast jafnmikið innanlands
sem þau Helgi og notið fegurðar
landsins og fjölbreytileika. Og marg-
ir eru staðirnir sem ég á eftir að
skoða vegna ábendinga og frásagna
hennar. En þakklátastur er ég fyrir
þau tengsl sem ég átti í þeim hjónum
og heimili þeirra við bernsku- og
æskuslóðir mínar við Steingríms-
fjörð. Hvenær sem mig bar að garði
stóð heimili þeirra opið með öllu sem
til þurfti, ásamt leiðbeiningum og að-
stoð.
Gestrisni úr hófi.
Þar var kjölfestan og akkerið sem
hélt órofnum böndum við átthagana.
Varla komu mér Strandir í hug án
þess að með fylgdi hugsunin um
Fríðu og Helga.
Á þessari kveðjustundu vil ég til-
einka minningu kærrar systur þess-
ar fátæklegu hugleiðingar, sem mér
finnst vel við eiga að ljúka með broti
úr minningarljóði um afa hennar
Halldór Hávarðarson, d. 4. maí 1924,
eftir Hannes Jónasson á Siglufirði.
Syngjum þótt sorg búi í hjarta
hin síðustu ljóðin
yfir þér látnum, þú ljúfi,
sem leystur er héðan.
Söngur var ást þín og yndi
um ævinnar daga.
Víst munt þú harmsöng vorn heyra
þótt horfinn sért brautu.
Kveðju vér látum í ljóði
á legstað þinn falla.
Þigg hana, þó hún sé fánýt
í þínum bústöðum.
Vitum vér heyrir þú hljóma,
frá hjörtum sem munnum,
yfir til eilífðar landa:
Ástarþökk, Halldór.
Ástarþökk Fríða.
Björn bróðir.
Okkur langar í örfáum orðum að
minnast Sigfríðar Björnsdóttur eða
Fríðu frænku á Hólmavík eins og við
systkinin kölluðum hana okkar á
milli.
Margar af fyrstu æskuminningum
okkar tengjast einmitt Fríðu, Helga
og strákunum þeirra sem við heim-
sóttum oft að sumarlagi. Það var
alltaf lítið ævintýri að komast norð-
ur. Berjamór, sílaveiðar og ekki síst
fjörugar stundir í notalega eldhúsinu
á heimili þeirra, þar sem Fríða var
hrókur alls fagnaðar.
Fríða kunni að segja sögur og þær
sögur voru alltaf skemmtilegar. Því
var mikið hlegið og hátt í eldhúsinu
því húmor Fríðu var einstakur. Um
það breyttu erfið veikindi hennar
engu. Þegar við hittum hana heima
hjá mömmu og pabba í Eikjuvogi hin
seinni ár var hláturinn og glaðværð-
in alltaf á sínum stað
Við viljum þakka Fríðu gleðiríkar
stundir og Helga, Himma, Gæja,
Flosa og fjölskyldum sendum við
okkar innilegustu samúðarkveðjur.
Systkinin Eikjuvogi 6.
SIGFRÍÐUR
JÓHANNA
BJÖRNSDÓTTIR
EIGI minningargrein að birt-
ast á útfarardegi (eða í sunnu-
dagsblaði ef útför er á mánu-
degi), er skilafrestur sem hér
segir: Í sunnudags- og þriðju-
dagsblað þarf grein að berast
fyrir hádegi á föstudag. Í mið-
vikudags-, fimmtudags-, föstu-
dags- og laugardagsblað þarf
greinin að berast fyrir hádegi
tveimur virkum dögum fyrir
birtingardag. Berist grein eftir
að skilafrestur er útrunninn
eða eftir að útför hefur farið
fram, er ekki unnt að lofa
ákveðnum birtingardegi. Þar
sem pláss er takmarkað getur
þurft að fresta birtingu greina,
enda þótt þær berist innan hins
tiltekna skilafrests.
Skilafrestur
minning-
argreina

 


   

     
  

  
 


 
   
  

  
 

!" # $ %

 %
     &

' &  (
 


 )
! 

 *+ 

 

   !

  "##$ %$$ & '!$ !
 ( *  +!#!,
 -# '$. "##$
/ ."  ( "##$
0.  ( !
 (  ( !

  "##$
! 1 # ""2

 
 
 









 


 
 !"#

 

    


 
   

$!%#! !&'' (
 &)! * !&'+% ,--!
!./01(%' (
%%! * !&'+% ! !&'' (

2(% * !&'+% !#! 1)%'' (
-!%!-% + -!%!-!%!-%*

  




  
 
 

  







  
  !"#
  
   
 
  

   

!   
 " #"   !


$   #     
    
 
  %& '" !
  


$% $% &'(

 

 
  
 
 
   

  



  
 
   
 
 






     
   !"#$$ 
%%
&!!  '!"(! )
&!"#$$ 
*#+   *#+ !"#$$ 
, -  "#$$ 
*#+ !  ! 
.!& "  "#$$ 
'!   "#$$ 
/  "#$$ 
0 1/ / %"#$$    2#! 

 

  
  
 

 



 

   
 !"
  


  
  


   !

  

" 
  #$$%
#$% & %''
%()
*+ & %'' &' "" ))! 
)'( & %''
&  " "(* & %'' )'$ , )'&- ))! 

$, &  & )!  .&/%() 0 )%''
&/ & )!  *
# )%''
!"  / 1