Morgunblaðið - 30.03.2001, Blaðsíða 54

MINNINGAR
54 FÖSTUDAGUR 30. MARS 2001 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Erlingur Eyjólfs-son fæddist 31.
júlí 1924 í Vest-
mannaeyjum. Hann
lést á hjartadeild
Landsspítalans í
Fossvogi 15. mars
síðastliðinn. Foreldr-
ar hans voru Guðrún
Sigurlín Erlingsdótt-
ir húsfreyja og Eyj-
ólfur Elías Þorleifs-
son bátasmiður.
Systkini Erlings eru
Leifur, fyrrverandi
skólastjóri á Selfossi,
f. 6.3. 1922, Eyjólfur,
f. 16.10. 1926, d. 18.8. 1946, og
Steinunn Aðalbjörg, húsfreyja á
Selfossi, f. 11.3. 1931.
Erlingur kvæntist 5. maí 1946
Sólveigu Báru Stefánsdóttur frá
Seyðisfirði, f. 25.12. 1923. Foreldr-
ar hennar voru Þórkatla Ragn-
heiður Einarsdóttir húsfreyja og
Stefán Karl Þorláksson bakari.
Dóttir Erlings og Báru er Guðrún
Eyja Erlingsdóttir, f. 27.2. 1946,
maður hennar er Sverrir Hjaltason
f. 5.5. 1941. Þau eru búsett á
Hvammstanga. Börn þeirra eru: 1)
Erlingur, f. 26.11. 1966, kona hans
björg Helga, f. 14.7. 1988, og
Guðrún Lilja, f. 11.8. 1992. 2) Krist-
björg Linda, f. 24.9. 1966, hennar
maður er Örn Ottósson, f. 10.11.
1963. Börn þeirra eru Anton Örn, f.
18.7. 1991, og Linda, f. 24.2. 1996.
Seinni kona Karls er Auðbjörg
Lilja Lindberg, f. 13.8. 1951. Þau
eru búsett á Flúðum. Börn þeirra
eru: 1) Ragnar Heiðar, f. 13.1.
1976. 2) Dúna Rut, f. 11.9. 1979,
sambýlismaður hennar er Árni
Hjaltason, f. 4.4. 1974. Dóttir
þeirra er Sunneva Sól, f. 30.3. 2000.
3) Erlingur Þór, f. 23.7. 1985.
Starfsferill Erlings eftir ung-
lingsaldur hófst með sjómennsku á
vertíðarbátum í Vestmannaeyjum,
einnig var hann tvö sumur á síld
fyrir norðan. Eftir það fluttist
hann á Selfoss og hóf störf þar á
verkstæðum KÁ. Um 1946 hóf
hann nám í rennismíði, lauk sveins-
prófi 1950, varð meistari í þeirri
iðn 1954 og vann að henni þar til
hann gerðist framkvæmdastjóri
Selfossbíós og Hótel Selfoss frá
1960 til 1967, deildarstjóri vörulag-
ers KÁ á Selfossi var hann frá 1967
til 1982, deildarstjóri vörulagers
Kaupfélags Kjalarnesþings frá
1982 til 1985 og að lokum versl-
unarstjóri í verslun stjúpsonar síns
Karls Cooper frá 1985 til 1991.
Útför Erlings fór fram í kyrrþey
að ósk hins látna. Jarðsungið var
frá Lágafellskirkju í Mosfellssveit
22. mars.
er Margrét Jakobs-
dóttir, f. 14.12. 1963.
Dóttir þeirra er Guð-
rún Eyja, f. 30.10.
1990. Margrét átti áð-
ur Lilju Dögg Þor-
björnsdóttur, f. 21.10.
1986. 2) Þóra, f. 9.4.
1970, maður hennar er
Sigurður Erlendsson,
f. 6.1. 1966. Börn
þeirra eru Sigurveig,
f. 18.2. 1991, og Jó-
hannes, f. 22.2. 1993.
3) Egill, f. 14.1. 1980.
Bára átti áður með
William Cooper, f.
11.3. 1919, soninn Karl Heiðberg
Cooper, f. 5.5. 1943, fyrri kona
hans var Guðrún Guðbjörnsdóttir,
f. 3.5. 1945. Þau skildu. Dætur
þeirra eru: 1) Elín Bára, f. 2.11.
1963, fyrri maður hennar var Guð-
mundur Árni Davíðsson, f. 16.5.
1961. Þau skildu. Sonur þeirra er
Davíð, f. 11.1. 1982, barnsmóðir
hans er Aðalbjörg Silja Ólafsdóttir
og þeirra sonur Ólafur Árni, f.
20.12. 1999. Seinni maður Elínar
Báru var Sigurbjörn Jóhann Grét-
arsson, f. 22.6. 1962. Þau slitu sam-
vistir. Dætur þeirra eru: Krist-
Hann pabbi er dáinn og ekkert
fær því breytt. Ég sakna hans svo
mikið en verð að unna honum,
þreyttum og særðum, hvíldarinnar
í svefninum langa handan lífs.
Pabbi var okkur svo óskaplega
góður, nærgætinn og hugulsamur.
Hann reyndi ævinlega að gera gott
betra, fyrirgefa og hjálpa til að
laga það sem miður fór. Síðustu
mánuðina sem hann lifði var veru-
lega af honum dregið, langveikum
af mergfrumukrabbameini sem
hafði verið meðhöndlað síðustu sjö
ár, þar af tvö til þrjú síðustu árin
með mánaðarlegum innlögnum á
A3-deild Landspítala í baráttu við
illvígan sjúkdóm. Æðruleysi pabba
og umhyggja fyrir mömmu og allri
fjölskyldunni var mikil og hann
hafði lítinn tíma til að fjalla um
eigið heilsufar. Hann lagði sig eftir
að haga því þannig til að við yrð-
um sem minnst vör við hvað með-
ferðin var erfið og bærilegir dagar
milli meðferða voru fáir.
Veikindi hans lögðust þungt á
mömmu sem sjálf hefur átt við
heilsubrest að stríða í allmörg ár.
Framan af fylgdi hún honum í
meðferðirnar og sat hjá honum
daglangt og fylgdist með lyfja- og
blóðgjöfum. Síðustu tvö ár var hún
í dagvistun meðan á meðferð stóð,
en búseta okkar í öðrum lands-
hluta olli því að við gátum ekki
hjálpað eins og okkur hefði langað
til. Stórt hjartaáfall og kransæða-
stífla ásamt lungnabólgu í kjölfar
skurðaðgerðar varð honum síðan
að aldurtila.
Ég vil þakka öllum sem lögðu
föður mínum og okkur aðstand-
endum gott til í veikindum hans,
starfsfólki Landspítalans í Foss-
vogi, sérstaklega Sigurði Björns-
syni lækni og Erlu Gunnarsdóttur,
hjúkrunarfræðingi á A3, sem önn-
uðust hann lengst og einnig hjúkr-
unarfólki Caritas, heimahlynning-
ar Krabbameinsfélagsins. Magnúsi
L. Sveinssyni viljum við þakka
auðsýndan vinarhug. Einnig ætt-
ingjum og vinum sem gáfu honum
tíma, alúð og elskusemi. Elsku
pabbi, takk fyrir allt.
Þín dóttir,
Guðrún Eyja.
Látinn er tengdafaðir minn Er-
lingur Eyjólfsson. Að leiðarlokum
skulu rifjaðar upp kærar minn-
ingar um vegferð hans. Hann
fæddist og ólst upp í Vestmanna-
eyjum en foreldrar hans voru Vest-
ur-Skaftfellingar að ætterni. Þegar
hann var barn að aldri var hann
veill í maga og þreifst illa. Talið
var að nýmjólk myndi bæta úr en
af henni var lítið í Eyjum. Að ráði
varð að senda hann til dvalar hjá
móðursystur sinni Þorgerði, sem
bjó í Sólheimakoti. Þetta tókst vel
til og fór pilturinn að braggast eftir
það. Síðar fór hann til vinnu hjá Ís-
leifi móðurbróður sínum á Ytri-Sól-
heimum. Alla tíð síðan var hugur
hans bundinn við æskustöðvarnar í
Vestmannaeyjum og Mýrdalnum
og kærar minningar þaðan. Þakk-
læti hans til frændfólksins sem
reyndist honum svo vel í uppvext-
inum var honum ávallt ríkt í huga
og lét hann það oft í ljós við fjöl-
skylduna. Síðar stundaði Erlingur
sjósókn á vertíðarbátum og fór á
síld í tvö sumur en lærði svo til
rennismiðs á Selfossi. Sjórinn var
honum ávallt hugleikinn, en heilsu-
brestur hans varð til þess að hann
gat ekki stundað sjó og varð síðar
að hætta störfum við rennismíði.
Þau hjón byggðu sér íbúðarhús í
Þóristúni 9 á Selfossi um miðjan
sjötta áratuginn en fluttust síðar í
Mosfellsveit og bjuggu þar í Bratt-
holti 6a. Erlingur var lítillátur og
vandaður maður sem vann sín verk
af trúmennsku og kostgæfni, enda
var honum trúað fyrir mikilli
ábyrgð í störfum sínum og hlaut
hvarvetna hið besta orð. Hann
hafði létta lund og góða nærveru,
víðlesinn var hann og vel heima í
ýmsum málum. Umhyggja hans
fyrir fjölskyldu sinni var einstök og
vann hann henni allt sem hann
mátti og voru eigin þarfir ekki
hafðar í fyrirrúmi. Um þetta mun-
aði þegar erfiðleikar steðjuðu að í
fjölskyldunni og gleymist ekki.
Þessa arfleifð fékk hann úr for-
eldrahúsum og ræktaði hana vel
ásamt eiginkonu sinni Báru.
Erlingur var jafnaðarmaður í
þess orðs bestu merkingu þó aldrei
væri hann flokksbundinn og samúð
hans var ávallt með lítilmagnanum.
Minnisstætt verður okkur í fjöl-
skyldunni þegar hann tók sig til og
skrapp niður í togarann Odincova
með tvö kjötlæri, sem hann keypti
af knöppum eftirlaunum þegar
neyð skipverja var sem mest. Einn-
ig var hann mikill dýravinur og þau
hjón bæði, enda löðuðust dýr að
þeim. Þess hafa notið hundar og
kettir í fjölskyldunni, en ekki eru
síður eftirminnilegar matgjafir til
flækingskatta sem ekki höfðu al-
menningshylli og voru víða illa séð-
ir. Eitt af síðustu verkum Erlings
þegar hann lá banaleguna var að
gefa okkur þéttikant sem hann átti
til, en hann vissi af óþéttri útihurð
hjá okkur fyrir norðan. Ekki lét
umhyggjan undan þó helsjúkur
væri. Góður maður var hann og
gekk á Guðs vegum.
Blessuð sé minning hans.
Sverrir Hjaltason.
Elsku besti afi minn, ég kveð þig
hér í hinsta sinn, þakka vil þau
góðu ár er átti ég með þér.
Með þessum fátæklegu orðum
kveð ég afa minn sem var mér svo
kær. Um afa á ég góðar minningar
sem ég mun geyma í hjarta mínu
um ókomna tíð.
Þegar ég var lítil stelpa á Sel-
fossi fór ég oft í heimsókn til ömmu
og afa í Þóristúninu. Á sunnudags-
morgnum fór ég iðulega með afa í
Mjólkurbú Flóamanna til að kaupa
ís á meðan amma steikti sunnu-
dagsmatinn sem í minni minningu
var alltaf lambalæri en afi var mik-
ill matmaður. Bestur þótti honum
hefðbundinn íslenskur matur,
lambakjöt og fiskmeti. Einnig fór
ég oft í sunnudagsbíltúr með ömmu
og afa, þá lá leiðin í Eden, Þrasta-
skóg eða á aðra fallega staði á Suð-
urlandinu. Þessar stundir eru ljúf-
ar í minningunni ásamt svo mörg-
um öðrum. Eftir að ég fluttist til
Hvammstanga ásamt fjölskyldu
minni urðu heimsóknirnar til
ömmu og afa óhjákvæmilega
strjálli. Öðru hvoru heimsóttum við
þó ömmu og afa og þau komu norð-
ur í heimsókn. Þá var iðulega grip-
ið í spil en afi hafði sérlega gaman
af að spila. Afi var alltaf fús að
leiðbeina manni á sinn rólega, þol-
inmóða hátt. Þegar fór að styttast í
bílprófið hjá mér fór afi með mig
upp í Kirkjuhvamm fyrir ofan
Hvammstanga og kenndi mér
hvernig ég ætti að bera mig að við
akstur bifreiðar. Farsælar leiðbein-
ingar hans koma mér að notum enn
þann dag í dag. Afi var ávallt léttur
í lund, varð maður því lítið var við
þau veikindi sem hann glímdi við
síðustu árin. Það var ekki hans
háttur að kvarta. Afi var ávallt
vakandi og sofandi yfir velferð af-
komenda sinna, hann hélt alla tíð
mjög góðu sambandi við okkur öll
og fylgdist af miklum áhuga með
því sem við vorum að fást við
hverju sinni. Það var því ekki
ósjaldan að hann hringdi til að fá
fregnir af fólkinu sínu. Afi hafði
gaman af að ferðast um Ísland.
Hann var fróður um land sitt og
sögu sem og svo ótal margt annað
þar sem hann las mikið og fylgdist
vel með öllu nánast fram á síðasta
dag. Sem dæmi um það má nefna
þegar ég og eiginmaður minn vor-
um að koma frá París 19. febrúar
síðastliðinn. Á heimleiðinni litum
við inn hjá ömmu og afa í Mosó og
höfðum myndir meðferðis af merk-
um stöðum og byggingum í París.
Það var gaman að segja afa ferða-
söguna og sýna honum myndirnar
því að hann var svo áhugasamur og
kannaðist við alla þessa staði þrátt
fyrir að hafa aldrei komið þangað
sjálfur. Það er ómetanlegt að hafa
hitt afa í þetta sinn og átt með hon-
um ánægjulega stund því aðeins
þremur dögum seinna veiktist hann
alvarlega og var sárþjáður í þrjár
vikur eða þar til hann fékk hvíldina
þann 15. mars.
Elsku afi, hér læt ég staðar num-
ið. Við Siggi, Sigurveig og Jóhann-
es þökkum þér innilega fyrir allt
það góða sem þú hefur gefið okkur.
Við vitum að þú munt vaka áfram
yfir velferð okkar þrátt fyrir að
vera ekki meðal okkar lengur. Það
er gott að hugsa til þess.
Þín
Þóra.
ERLINGUR
EYJÓLFSSON
Útfararþjónustan ehf.
Stofnuð 1990
Rúnar Geirmundsson
útfararstjóri
Símar 567 9110 og 893 8638
www.utfarir.is
runar@utfarir.is
(
)%  

%   

7088*
9*,:80.
.;; *
+

 

$
& 
 

 ,



- !4     

       ! :    % 
*4 
<   = 
<& 8  % 

< 
<   =   *  % 
= : !
< % 
'  '" !'  '  '" )
#      

   $ /800.*)08>

 ='< "?
/    


-% 

%

  

.
/
    


 

'   !!"
0  


1
 $

2%
*  
1 8  ("!/  % % 
/  
% !/  % % 
!(% /"!  
- ! < /  % 

!(%  
>
( 
!(%  % 
/  %
 /  %
*   % )
(
)% 

%  .;/8
*+08+*

.;; * !"@

!  
 *
   

       
$ 




-   


-     

!    !!"
=!&  

%    *< /): '!
=   %  3* % 

% !  %  /!   
*<   % 

   %  3*  ! 
"'"  !"'" 
! !  !"'" )

 

   
-8;A**:8
 B! !"CC
8
 


   

 .
/
 3
 8  )