Morgunblaðið - 10.04.2001, Síða 55

Elsku Helga, Kata, Svala, Yngvi,
Sigga og aðrir aðstandendur. Ég
sendi ykkur mínar innilegustu sam-
úðarkveðjur. Vegur sorgarinnar er
vissulega langur og strangur en þó
hvorki ófær né endalaus. Farnist
ykkur vel.
Heiðrún Jónsdóttir.
Ólafur Birgir, vinur minn, Árna-
son er allur. Að hann skyldi mæta ör-
lögum sínum í vinnunni kom mér
ekki á óvart því hann var vinnuþjark-
ur alla tíð og var að vinna fram yfir
miðnætti nóttina áður en hann varð
fyrir áfallinu. Hann var af þeim
gamla skóla sem segir:
Ævitíminn eyðist,
unnið skyldi langt um meir,
síst þeim lífið leiðist
sem lýist þar til út af deyr.
(B.H.)
Það rifjast upp fyrir mér atvik
sem Óli sagði mér frá á síldarárunum
er hann hafði unnið óheyrilega lengi
eða í nokkra sólarhringa í beit. Eftir
stutta hvíld hafði Óli vaknað og vissi
ekki hvað tímanum leið. Hringdi
hann þá á símstöðina og spurði hvað
klukkan væri. „Hún er tíu,“ sagði
stúlkan á símanum. Eftir stutta þögn
stundi Óli: „En hvaða dagur er?“
Stúlkan sagði honum það og bætti
við eftir nokkurt hlé: „Og það er júlí
1963.“
Kynni okkar hófust fyrst fyrir al-
vöru í byrjun Háskólaáranna en
kærustur okkar þá voru bestu vin-
konur. Á þeim árum var oft gengið
hratt um gleðinnar dyr svo við lá að
af hjörum færi, en Óli var á þeim ár-
um hrókur alls fagnaðar og manna
alskemmtilegastur í góðra vina hópi.
Ungur var eg forðum,
fór eg einn saman,
þá varð eg villur vega,
auðugur þóttumk,
er eg annan fann,
maður er manns gaman.
(Úr Hávamálum.)
Þó oft hafi langur tími liðið milli
samverustunda okkar þessi 40 ár var
alltaf hægt að taka upp þráðinn eins
og brot úr degi hefði liðið. Eins þrátt
fyrir breytta fjölskylduhagi okkar
beggja. Alltaf sömu vinirnir, gagn-
kvæmt traust, engar efasemdir um
góðan eða heilan hug. Ég man alltaf
hvað hamingjan geislaði af þeim Óla
og Helgu Björgu er ég hitti þau fyrst
saman á ferðalagi austur í Reykja-
hverfi fyrir 30 árum.
Á seinni árum hefur svo vinátta
okkar styrkst og um áraraðir höfum
við skipst á vinargreiðum og sakna
ég nú vinar í stað.
Fyrir rúmum áratug gekk Ólafur
Birgir til liðs við Oddfellowregluna.
Þar fann hann sig vel, tók snemma
virkan þátt í störfum stúku sinnar og
var kosinn þar til ábyrgðarstarfa.
Þar stendur eftir vandfyllt skarð.
Að horfa á eftir vini sínum úr þess-
um heimi er alltaf sárt. Ég bið algóð-
an Guð að styrkja Helgu Björgu,
Kötu, Svölu, Yngva, Siggu og fjöl-
skyldur og alla þá sem um sárt eiga
að binda.
Það er sjónarsviptir að Ólafi Birgi.
Ég kveð hann með söknuði.
Hvíl í friði, vinur, og hafðu þökk
fyrir allt og allt.
Ingvi Jón.
Vinur minn, Ólafur Birgir, kvaddi
okkur fyrirvaralaust. Það var honum
líkt. Með honum er genginn eftir-
minnilegur maður, drengur góður,
maður sem ekki gleymist þeim sem
voru svo lánsamir að kynnast honum
náið. Hann sagðist alltaf eiga marga
kunningja en fáa vini. Ég vona að ég
hafi verið í seinni hópnum.
Þegar ég skrifa þessar línur til að
minnast Óla, staddur í flugvél ein-
hvers staðar yfir meginlandi Evr-
ópu, hrannast minningarnar upp.
Ógleymanlegar stundir sem við
Árný áttum með honum og Helgu
Björgu þau liðlega tíu ár sem við
bjuggum á Akureyri.
Það var dimmt, mikill snjór og 12
stiga frost í byrjun febrúar 1978 þeg-
ar við fluttum til Akureyrar. Heilla-
dísirnar höguðu málum þannig, að
þau bjuggu á hæðinni fyrir ofan okk-
ur í Tjarnarlundi. Fljótt tókust með
okkur kynni sem síðar urðu að vin-
áttu sem var okkur hjónunum ómet-
anleg.
Væri til uppskrift að forsendum
góðrar vináttu myndi hluti hennar
áreiðanlega innihalda víðsýni, opna
lífssýn, umburðarlyndi, vilja til að
hlusta og rökræða, auk áhuga á vel-
ferð annarra. Allt þetta hafði Óli til
að bera. Hann og Helga Björg vissu
að við þekktum ekki sálu í bænum og
lögðu sig fram um að létta okkur til-
veruna þennan snjóþunga vetur.
Björguðu geðheilsunni held ég. Síðar
byggðum við hús í Rimasíðunni hlið
við hlið, sem var algjör tilviljun. Eða
hvað?
Það væri stílbrot á vináttu okkar
Óla að skrifa mærðarfulla minning-
argrein um hann. Ég minnist sér-
staklega þjóðmálaumræðna sem við
áttum reglubundið fram á rauðan
morgun með tilheyrandi kaffiþambi
og reykingum, þar sem málin voru
brotin til mergjar. Ekkert var okkur
óviðkomandi og við höfðum lausnir á
öllu.
Ég man alla megrunarkúrana
okkar, heimsóknir í Línuna, vigtun,
unnar orustur, töpuð stríð. Við vor-
um alltaf að finna upp hjólið í barátt-
unni við aukakílóin og kaloríurnar,
vorum sérfræðingar í tímabundnu
svelti.
Því miður get ég ekki kvatt vin
minn á Akureyri við útför hans. Ég
finn hins vegar að hann er með mér
hérna í flugvélinni þegar ég skrifa
þessi kveðjuorð. Núna er hann „uni-
versal“. Hann kvaddi okkur eins og
hann lifði. Fékkst ekki um hlutina.
„Maður keyrir ekki bíl með því að
glápa í baksýnisspegilinn,“ gæti hafa
verið hans „mottó“. Hans leið var
áfram, ekki afturábak.
Ég kveð vin minn, Ólaf Birgi, með
miklum söknuði, þakka honum kynn-
in, vináttuna og þann tíma sem hann
gaf okkur Árnýju og börnunum
nyrðra. Eftir situr hafsjór minninga.
Hafi hann þökk fyrir.
Elsku Helga Björg, Svala, Yngvi
Páll, Sigga og Kata. Fyrir hönd fjöl-
skyldunnar í Gljúfraseli sendi ég
innilegustu samúðarkveðjur. Minn-
ingin um Ólaf Birgi Árnason yljar
okkur.
Örn Gústafsson.
Kveðja frá Félagi lögfræðinga
á Norður- og Austurlandi
Ólafur Birgir, þessi skemmtilegi
og hressi maður sem lifði lífinu lif-
andi yfirgaf okkur alltof fljótt. Óli
var mikilhæfur lögmaður, réttsýnn
og vandvirkur og mjög áhugasamur
um lögfræði. Þegar félagið okkar var
stofnað árið 1994 sýndi Óli því strax
mikla athygli og sótti alla þá fræða-
fundi sem félagið stóð fyrir. Hann
gegndi stöðu formanns félagsins árin
1997 til 1999 og var mjög athafna-
samur sem slíkur. Ólafur setti sterk-
an svip á samfélag lögfræðinga á Ak-
ureyri.
Alltaf átti ég hauk í horni þar sem
Óli var eftir að ég opnaði mína eigin
lögmannsstofu á Húsavík. Naut ég
liðsinnis hans í ýmsum málum og
kann ég honum ævarandi þakkir fyr-
ir. Mér finnst það svo óraunverulegt
að ég geti ekki lengur komið við hjá
honum þegar ég kem til Akureyrar
og fengið mér kaffi og rætt við hann
um lögfræði eða um heima og geima.
Það er kaldhæðnislegt að í seinni tíð
varð honum tíðrætt um að fá ein-
hvern með sér á stofuna svo að hann
gæti smám saman dregið sig út og
minnkað vinnuna. En einhvern veg-
inn fór það svo að verkefnin jukust
frekar og stækkuðu, sem þó er ekk-
ert undarlegt í ljósi þess hve góður
lögmaður Óli var. Félag lögfræðinga
á Norður- og Austurlandi þakkar
Ólafi Birgi fyrir hans störf í þágu
félagsins og sendir sínar innilegustu
samúðarkveðjur til fjölskyldu hans.
Minningin um göfugt ljúfmenni mun
lifa í huga okkar.
Berglind Svavarsdóttir
formaður.
 Fleiri minningargreinar um Ólaf
Birgi Árnason bíða birtingar og
munu birtast í blaðinu næstu daga.
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 10. APRÍL 2001 55

 
 
     
   

 






    
 
! "# $%
&'( )#$
    
      
  
* +, ! -',' 

,' . -'#   / $$ ,' 
0'  -','    $) #
   "  "1 #$"  "  "1 
!           


/


2
-3 
 4+$56
) $ 
"#$ %$#   &
'  ( +  ,' 

) 
$ #
' 3
$  ,' 
 3
$ ,'  4 ,#
 $#  $#
#$"  "1 
772.4


2

 8 '8

9:
+8- ) 8
 
"-1 $*-  
#$ -18+,
!         
&

!;

2
8 
  "  %$  %   !  ) * 
    +      
,         
 
-
   .   .    %   /  - " 
  $
),' 

 018 8#
7' <   8,' 
 3 ,'  8,' 
$, "1 "  "1 #$"  "  "1 
!            
4/ 
4
  " 88 95
+8- ) 8
"   0
  


$< , 
' "- #
.- &  ,  , 7'  ,' 
*-1 7'  , 
#$"  "1 
1* 
4=&&
>,,&- ) 
:?:@A5BB:

> )-5


1 8
"  &
'  2   
   
1*%  *  0' 
&- ) 
&#" 3
&- ) 
!  
   
 
 
4/



 + 3 +- 
) '
)  -   ,  ((
  
. " $C%+8- ) 8
"3    +
'  ( *1 $, "1 
"  "1 #$"  "  "1 
4
      /
   
;D

4E
4
2

'39B
"     5    
 
   6
'   ( +$'
) ) 0',' 
 ;$3#
1 ;$3,' 
&#" 34,  ,' 
0'  #
;,   ,,'