Morgunblaðið - 01.06.2001, Blaðsíða 66

66 FÖSTUDAGUR 1. JÚNÍ 2001 MORGUNBLAÐIÐ






 
 



  

 
 

 




 
 
BRÉF
TIL BLAÐSINS
Kringlunni 1 103 Reykjavík  Sími 569 1100  Símbréf 569 1329
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók er varðveitt í upplýsinga-
safni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt t i l að ráðstafa efninu þaðan, hvort
sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu efni
ti l birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.
Já, það hefur lengi verið lokað og
engum til gagns eða gleði. Sú var
tíðin, að ég lagði leið mína í safnið
við Suðurgötu/Hringbraut. Þar var
margt að sjá og skoða. Þarna var
Ísland, menning þess og saga um
aldir.
Safninu var lokað vegna við-
gerða og breytinga á húsnæði.
Slíkt var víst nauðsynlegt. Áætlað
var, að safnið yrði opnað á þessu
ári, ef ég man rétt, en svo er fram-
lengt. Hversu mörg ár eiga eftir
að líða þar til þetta ágæta safn
verður opnað almenningi? Mikið
tjón er að svona ráðabreytni.
Væntanlega er fjölmennt starfslið
á launum. Við sjáum bara ekkert
til verka þess, því miður. Þjóðin á
þetta safn og á að njóta þess.
Skólabörnin, sem iðulega sóttu
safnið sér til læringar og yndis,
eiga þess nú ekki kost. Hvert árið
sem líður með lokað Þjóðminjasafn
er dýrt. Ætli ég verði ekki kominn
undir græna torfu, áður en það
verður opnað á ný!
Með fullri virðingu fyrir starfs-
liði Þjóðminjasafnsins, hvar sem
það er niðurkomið.
AUÐUNN BRAGI
SVEINSSON,
Hjarðarhaga 28, Reykjavík.
Þjóðminjasafnið er lokað
Frá Auðuni Braga Sveinssyni:
EINS og vænta mátti varð heil-
brigð skynsemi enn einu sinni að
þoka fyrir valdi auðs og samráði
(löglegu) pólitiskra afla, sem nú
hafa allt í hendi sér. Hvernig litir
voru á gömlu druslunum, svart,
grænt, rautt, skiptir engu, háttvirtir
kjósendur hafa líka annað þarfara
að gera en vera að slæpast á alvö-
rufundum, ef þeir væru haldnir. Og
síðasta naglanum var alveg nýlega
tyllt í lok líkkistu krummaskuðanna,
enda fariið fé betra! Man annars
nokkur eftir því að einhverntíma
var það skýrt með augljósum rök-
um að handfæraveiðar hefðu mikla
og ótvíræða yfirburði, þegar ná
skyldi vel skilgreindum markmiðum
Að skemma alls ekki botninn, að
eldsneytiskostnaður er brot af því
sem togarar eyða á hvert veitt tonn.
Jafnframt menga þeir að sjálfsögðu
tilsvarandi minna. Smábátarnir,
sem nú er búið að afskrá, veittu
meiri atvinnu í landi. Þetta allt vita
ráðherrar og þingmenn mætavel en
það eru kvótaeigendur sem stjórna í
þeirri sælu vissu að almenningur
nennir ekki að vera að skipta sér af
því sem honum kemur ekki við. Hva
– er ekki nóg að mæta fjórða hvert
ár og taka blýantsstubbinn? En
annars er það vonandi að þegar ráð-
herrar eru búnir að redda þesum
–æ hvað það nú var – þá drífi þeir
sig í að hressa upp á kosningalögin.
Oj, þessir blýantskrossar eru aga-
lega púkó!
KRISTJÁN ARNASSON,
Dvalarheimili aldraðra
Sauðárhæðum, Sauðárkróki.
Hugleiðing um kvótamál
Frá Kristjáni Arnassyni:
HARÐAR deilur urðu á alþingi síð-
ustu dagana fyrir þinghlé, vegna
lagasetningar er setti undir kvóta
fisktegundir sem trillusjómenn
höfðu veitt utan kvóta. Stjórnar-
andstæðingar og sumir stjórnar-
sinnar, töldu að lagasetningin yrði-
afdrifarík fyrir mörg smærri
byggðarlög, sérstaklega á Vest-
fjörðum og Austfjörðum.
Þegar forsætisráðherra var
spurður um það hvort hann hefði
ekki áhyggjur af afkomu þessara
svæða, svaraði hann því að ríkis-
stjórnin hefði ekki átt annarra
kosta völ en setja lögin, annars
hefði alþingi brotið lög og hann
stæði ekki fyrir slíku.
Fyrir síðustu kosningar var því
lofað að gerð yrði endurskoðun á
kvótakerfinu, með sátt um málið í
huga. Síðan eru liðin tvö ár og enn
ekki komin niðurstaða í málinu til
sáttar. Í nútíma tækniþjóðfélagi
getur niðurstaða ekki dregist í tvö
ár af annarri ástæðu en áhugaleysi,
eða að um marklaust kosningalof-
orð hafi verið að ræða.
Sjávarútvegsráðherra sagði að
trillusjómenn gætu sjálfum sér um
kennt hver aðstaða smábáta væri
til veiða og það stæði ekki til að
gera neitt fyrir þá, sem væri á
kostnað annarra. Þetta sjónarmið,
að ekki ætti að flytja kvóta til á
kostnað annarra, hefðu ráðherrar
átt að hafa í heiðri þegar ríkisvald-
ið heimilaði að kvótinn væri keypt-
ur frá byggðum trillukarla, á
kostnað afkomu þeirra. Því varð yf-
irlýsing ráðherrans hálf skopleg,
þegar litið er á forsögu kvótatil-
flutnings.
Þegar menn vinna að lausn veiða
smábátaeigenda er nauðsynlegt að
hafa það í huga, að kvótinn var
færður til á kostnað annarra og
verður ekki fluttur til baka, nema á
kostnað annarra. Munurinn er bara
sá, að þeir sem fengu kvótann, hafa
stungið milljörðum í vasann út á
kvótann sem þeir tóku frá hinum.
Á meðan töpuðu þeir milljörðum
sem misstu kvótann. Það gæti því
varla talist ósanngjarnt, að kvót-
anum væri skipt þannig til baka, að
þeir sem hafa verið að tapa, færu
að hafa hag af fiskveiðum.
GUÐVARÐUR JÓNSSON,
Hamrabergi 5, 111 Rvk.
Flutningur kvóta
á kostnað annarra
Frá Guðvarði Jónssyni: