Morgunblaðið - 01.07.2001, Blaðsíða 27

er lið sem kemur ekki saman nema
nokkrum sinnum á ári og þar skiptir
miklu máli að stemmningin sé í lagi.
En þegar þjálfari vinnur með leik-
mönnum allt árið á það ekki að skipta
svo miklu máli.“
Pétur segist hafa gert meira af því í
fyrra en í ár að æsa menn upp fyrir
leik, „en þegar svona hlutir eru end-
urteknir held ég menn hætti að taka
mark á þeim. En seinni hluta mótsins
í fyrra var ég mjög grimmur.“
Er það þér eðlislægt að vera
grimmur? Þú virkar ekki þannig.
„Við skulum segja að þegar með
þarf get ég orðið mjög grimmur. Í
fyrra þurfti oft að taka af skarið, þá
gerði ég það og það gekk upp. En al-
mennt séð held ég að það hafi ekki
nein áhrif þó ég sé sífellt galandi inn á
völlinn. Fótboltinn snýst um allt ann-
að.“
Einfalt er skemmtilegt
Um hvað snýst fótboltinn að þínu
mati? Hvernig viltu hafa hann?
„Fótbolti er bara keppni um að
vinna einn leik í einu og snýst einfald-
lega um það að gefa á samherja til að
reyna að skora. Sá fótbolti sem fólki
finnst yfirleitt skemmtilegastur er
þegar hann er eins einfaldur og kost-
ur er; þegar leikmennirnir gefa ein-
faldar sendingar sín á milli og góð
hreyfing er innan liðsins.
En mér finnst við oft – og þá er ég
ekki að tala sérstaklega um KR held-
ur íslensk lið almennt – leikmenn hér-
lendis flækja íþróttina með því að
leita að 100 metra sendingunni sem
kemur auðvitað aldrei; sendingunni
beint á mann sem skorar! Fótboltinn
er ekki svona. Mér finnst að byggja
eigi meira á því hér heima, sérstak-
lega í yngri flokkum, án þess ég viti
nákvæmlega hvernig alls staðar er
unnið, að boltanum sé haldið innan
liðsins. Ég hef lagt mikla áherslu á
þetta.“
Þið lékuð mjög vel gegn Fylki á
dögunum, fenguð mikið af færum en
náðuð ekki að nýta neitt þeirra. Er
það ekki erfitt fyrir gamlan, frægan
markaskorara að standa utan vallar
sem þjálfari og horfa uppá menn fara
svona illa með færin?
„Jú, auðvitað er það erfitt. En á
málinu eru tvær hliðar; á meðan liðið
er að skapa góð færi fyrir framherj-
ana er verið að gera góða hluti, en
þegar menn fá svona góð færi trekk í
trekk og nýta ekki, vinna þeir ekki
leiki. Þá kemur upp pirringur og
menn fara ef til vill að kýta og það
skapar vandamál.
Eins og Íslandsmótið hefst, þar
sem alltaf eru fjórir til fimm leikir
með stuttu millibili, eru lið allt mótið
að bjarga sér úr vandræðum ef ekki
tekst vel upp í byrjun. Og auðvitað
finnst mér leiðinlegt að horfa á svona
mörg, mjög góð markfæri fara í súg-
inn. En stundum bara ganga hlutirnir
ekki upp!“
Pétur telur frekar um einbeiting-
arleysi að ræða en endalaust sé hægt
að tala um óheppni. „Menn eru ef til
vill að flýta sér of mikið í stað þess að
einbeita sér aðeins að boltanum og
markinu.“
Þú hefur væntanlega lent í því á
ferlinum að skora ekki í einhvern
tíma.
„Já, já. Ég man til dæmis eftir því
að ég fékk aragrúa færa í hverjum
leik með Skaganum fljótlega eftir að
ég kom upp í meistaraflokk. George
Kirby, þjálfari okkar, tók mig þá á
séræfingu með markmanni, henti í
mig 100 boltum og sagði mér að hitta
markmanninn! Ég sparkaði stans-
laust í hann og Kirby sagði mér að
þegar ég fengi færi næst í leik ætti ég
að hugsa um að skjóta nálægt mark-
manninum. Og það var eins og stíflan
hefði brostið; það fór allt í netið. Bara
með svona einföldu atriði.“
Pétur lenti líka í þessu í Hollandi.
Hann skoraði grimmt í fyrstu 20
leikjunum með Feyenoord, en hætti
síðan alveg að skora. „Það var alveg
sama hvar ég stóð, ég gat ekki skor-
að; jafnvel ekki þó ég væri á marklín-
unni. Eftir um það bil mánuð var
þetta komið verulega á sálina á mér –
svona lagað fer nefnilega verulega á
sálina á framherjum, á því leikur eng-
inn vafi – en þá fékk ég nánast von-
laust skallafæri, sem mér tókst þó að
skora úr og eftir það breyttist allt á
ný!“
Pétur segir enga eina lausn til á
vandamálinu, „en ég reyni að tala við
menn og miðla af reynslu minni.
Fyrst og fremst mega þeir alls ekki
fara að hugsa um það þó þeir skori
ekki úr góðu færi. Þeir verða að trúa
því að þeir geti skorað næst en
gleyma fyrri færum.“
Fótboltaspjall, ekki hörð gagnrýni
Áður en þú tókst við þjálfarastarf-
inu hjá KR varstu fastagestur í KR-
útvarpinu, þar sem þú settir oft fram
nokkuð hvassa gagnrýni. Var ekkert
erfitt að taka við þjálfun liðsins eftir
að hafa gagnrýnt það svona?
„Nei, enda leit ég aldrei á orð mín
sem gagnrýni. Ég held ég hafi verið
með jákvæðari mönnum allt sumarið
og veit ekki betur en ég hafi verið sá
eini sem hélt því stöðugt fram að KR
myndi vinna Íslandsmótið. En ég var
oft með hvassar spurningar til Atla
[Eðvaldssonar þjálfara] sem menn
tóku sem harða gagnrýni á hann. Það
var hins vegar misskilningur; ég leit
alltaf á þetta sem fótboltaspjall, og ef
menn hlusta á allar upptökurnar
komast þeir að því að þetta var ekki
mikil gagnrýni.
Ég leit aldrei svo á að ég hefði verið
að tala illa um leikmenn KR eða aðra
félagsmenn og hef aldrei heyrt frá
leikmönnum að þeir hafi tekið orðum
mínum illa. Ég fann aldrei fyrir öðru
en mér væri vel tekið þegar ég fór að
þjálfa.
Ég man að á sínum tíma fékk KR
nánast öll mörk á sig eftir horn- og
aukaspyrnur. Það var eitt af því sem
ég spurði mikið um. Ef menn skoða
leiki KR undir minni stjórn sést að
þetta breyttist; markið á móti Vest-
mannaeyjum um daginn var það
fyrsta sem við fengum á okkur eftir
fast leikatriði síðan sumarið 99.“
Talsverðar breytingar urðu á leik-
mannahópi KR frá því í fyrra, lyk-
ilmenn eins og Andri Sigþórsson og
Bjarni Þorsteinsson hurfu til dæmis á
brott. Hefði þurft, eftir á að hyggja,
að standa öðru vísi að leikmannamál-
um í vetur en gert var eða gerir þú
þér grein fyrir hvað hefur farið úr-
skeiðis?
„Já, ég geri mér alveg grein fyrir
því hvernig landið liggur, en vil ekki
ræða um þau mál nú á neikvæðum
nótum eða gagnrýna. Það fóru sjö
leikmenn úr hópnum frá því í fyrra,
sem er auðvitað mikið, en ungir
strákar hafa komið inn í liðið sem er
gott fyrir félagið þegar til lengra tíma
er litið.
En varðandi gengið í sumar má
segja að svona er fótboltinn bara;
stundum gengur allt upp hjá manni
og stundum ekki.“
Það var nánast 2. flokkur KR sem
varð deildarbikarmeistari í vor og að-
alliðið byrjaði mjög seint að spila
saman. Er það ekki slæmt?
„Jú, það var mjög erfitt. Frá því að
við komum frá Spáni um páskana
lentum við í meiðslahrinu og fengum
suma leikmennina ekki inn í liðið aft-
ur fyrr en í fyrsta leik Íslandsmóts-
ins. Það hefur auðvitað áhrif að menn
eru ekki búnir að spila mikið saman
lengi.“
Er Pétur Pétursson góður þjálfari?
„Ég vil ekki dæma um það. Ég tel
mig að mörgu leyti svokallaðan
leikmannaþjálfara; ég vil hafa allt
skipulag í lagi og halda uppi aga. En
ég vil hafa allt á góðum nótum; bjóða
upp á skemmtilegar æfingar og að
menn skemmti sér við það sem þeir
eru að gera. En aðrir en ég verða að
dæma um það hvort ég er góður þjálf-
ari.
Ég les leikinn hins vegar mjög vel.
Sé strax hvaða kerfi lið spila, hvar
veikleikar mótherjanna eru og stíla
mikið inn á það.“
Þú hefur verið hjá mörgum þjálf-
urum, væntanlega lært af sumum
hvernig á að vinna og ef til vill af öðr-
um hvernig á alls ekki að vinna...
„Já, það er engin spurning. Ég var
hjá mörgum þjálfurum niðri í Evrópu
og staðnæmist alltaf við einn sem ég
hafði hjá Antwerpen þegar ég hugsa
til baka. Hann heitir Davidovic og var
frá Júgóslavíu; hann var „leikmanna-
þjálfari“, harður þegar þurfti,
skemmtilegur og með uppbyggilegar
æfingar og reyndi að láta liðið spila
skemmtilegan fótbolta. Það hef ég
líka alltaf reynt; ég er á svipaðri línu.
Ég er heldur ekki mikið fyrir að reið-
ast, en þegar það gerðist einu sinni
munaði reyndar minnstu að ég tá-
brotnaði. Það var í hálfleik Evrópu-
leiks gegn Birkirkara á Möltu í fyrra
að ég sparkaði í eitthvað. Var virki-
lega reiður. En það hreif; liðið fór vel í
gang, þó ég hafi ekki trú á svona lög-
uðu alla jafna. Þetta er ekki upp-
byggilegt fyrir leikmenn almennt og
dugar ekki aftur og aftur. Ég held að
svona nokkuð fari inn um annað eyr-
að og út um hitt ef gert er fyrir hvern
einasta leik.“
Hvað tekur nú við hjá þér?
„Ég veit það ekki. Ég hef verið svo
heppinn í gegnum lífið að geta mest-
megnis stundað það sem ég hef viljað
gera. Var lengi í fótboltanum, fór svo
að þjálfa, opnaði ljósmyndastofu sem
gekk vel en ég gat ekki verið með
hana á sama tíma og ég var að þjálfa
KR þannig að ég seldi stofuna. En nú
er spurning hvort ég sný mér að ljós-
myndun aftur eða fer að gera eitt-
hvað annað. Það kemur í ljós. Ég á
líka rétt á fæðingarorlofi; er með litlu
dóttur mína heima sem er æðislegt.“
Pétur Pétursson segist í dag ákaf-
lega hamingjusamur 42 ára gamall
fyrrverandi knattspyrnumaður.
Hann er kvæntur Dagmar Haralds-
dóttur og eiga þau saman þrjú börn.
Elst er Tara, 16 ára, Pétur Mar er 14
ára og Guðríður Elísa er yngst, að-
eins fjögurra og hálfs mánaðar. Áður
átti Pétur dótturina Írisi Dögg, sem
er 21 árs.
Tengdafaðir Péturs dó í fangi hans
Pétur varð fyrir gríðarlegri lífs-
reynslu sumarið 1999; reynslu sem
hann segir hafa breytt sér mjög mik-
ið.
„Tengdafaðir minn og besti vinur,
Haraldur Ágústsson, dó mjög skyndi-
lega, í fanginu á mér, uppi á golfvelli
þar sem við vorum að spila golf. Það
var mjög erfið upplifun og mér fannst
strax að atburðurinn hefði mótað mig
verulega. Ég held að sá harði fót-
boltamaður sem ég var hafi strax þá
breyst mjög mikið. Kannski gerði ég
mér þá loksins grein fyrir því að það
er ýmislegt annað en fótbolti sem
skiptir máli í lífinu. Ég lít margt öðr-
um augum en áður.
Þetta var maður sem ég hafði um-
gengist nánast daglega í 15 ár og lát
hans hafði geysileg áhrif á hugsana-
gang minn. En ég verð að segja að ég
er líka þakklátur fyrir að vera sá
maður sem var með honum síðastur.
Meðal annars vegna þeirrar
reynslu sem mér hlotnaðist þarna var
ekki erfitt fyrir mig að taka þá
ákvörðun að hætta að þjálfa KR.“
Pétur segist líta lífið allt öðrum
augum eftir þessa miklu reynslu, „og
ég met það sem ég á allt öðru vísi en
áður.“
Heldurðu að þú eigir aldrei eftir að
sjá eftir því að hafa sagt upp þjálf-
arastarfinu hjá KR?
„Nei, ég er viss um að ég mun aldr-
ei sjá eftir því. Ég er mjög sáttur við
að hætta nú og hef fengið mikil við-
brögð; fólk hefur komið heim til mín
með blóm og þakkað mér fyrir það
sem ég hef gert. Ég verð var við mik-
inn hlýhug frá hinum almenna KR-
ingi.
Fjölskyldan hefur líka alltaf stutt
mjög vel við bakið á mér í fótbolt-
anum, bæði eiginkonan og börnin,
foreldrar mínir, systkini og frænd-
systkini; allt þetta fólk hefur reynst
mér vel, sérstaklega þegar á reynir
en það er ekki fyrr en seinni ár sem
ég hef skilið mikilvægi þess. Þetta
eru hlutir sem maður veltir ekki fyrir
sér fyrr en eitthvað kemur fyrir. Það
má segja að töffarinn Pétur hafi fokið
í burtu þarna á golfvellinum.
Ég þroskaðist mikið við þetta og er
í betra jafnvægi en áður. Og ég er viss
um að það var jafn auðvelt fyrir mig
að taka ákvörðun eins og þá að hætta
hjá KR vegna þessarar reynslu.
Áður enduðu samskipti mín við
aðra oft með látum og það hefur
örugglega haft áhrif á feril minn. En
ég held því reyndar fram að þegar
Pétur Pétursson var kærulaus á sín-
um tíma hafi það gert honum gott
sem fótboltamanni. Ég hefði ekki ver-
ið jafngóður hefði ég ekki verið eins
kærulaus ég var.“
En það er ekki allt fallegt sem
skrifað hefur verið um þig á spjall-
síðum á Netinu undanfarna daga.
„Ég hef ekkert skoðað það, enda
held ég að fólk sem skrifar mjög nei-
kvæða gagnrýni og svívirðingar nafn-
laust á Netið sé ekki raunverulegir
KR-ingar og í raun ekki ærlegir fót-
boltaáhugamenn. Ég þekki KR-inga
að allt öðru en niðurrifsstarfsemi. En
einhverjir lesa þetta, meðal annars
leikmenn, og ég held að svona skrif
geti haft truflandi áhrif á þá. Ég held
því að spjallsíður á heimasíðum
félaga sé ekki góð þróun fyrir knatt-
spyrnuna.
Þarna getur hver sem er sagt hvað
sem er, nafnlaust. Það er nóg af svona
spjallsíðum þó félögin séu ekki sjálf
að halda þeim úti.“
Hver eru skemmtilegustu augna-
blikin þegar þú lítur til baka yfir þau
ár sem þú hefur verið í knattspyrn-
unni?
„Það var frábært að vera hjá
Feyenoord á sínum tíma, þegar ég
var að byrja í atvinnumennskunni.
Það var ótrúleg upplifun fyrir ungan
Skagastrák að skora fyrir félagið fyr-
ir framan 64 þúsund manns og líka
magnað að geta flækst um heiminn
og séð ýmislegt. Maður getur verið
mjög ánægður með að hafa fengið að
starfa svona lengi við fótbolta; ég
sagði einmitt við Arnór Guðjohnsen í
síðustu viku hvort honum fyndist
ekki ótrúlegt að það væri enn verið að
borga okkur fyrir að vera í fótbolta!
Þetta er eitthvað sem marga dreymir
um.“
Sven-Göran vildi
kaupa Pétur til Benfica
„Fótboltaumhverfið hefur breyst
rosalega mikið á undanförnum árum.
Tækifærin sem strákar í dag eru að
fá eru ótrúleg og það er auðvitað frá-
bært fyrir þá; á sínum tíma var mað-
ur fastur hjá liðunum og komst ekki
endilega í burtu þó maður vildi.
Ég get nefnt eitt dæmi um það; það
munaði litlu að ég færi til portúgalska
félagsins Benfica á sínum tíma og hef
alltaf séð rosalega eftir því að ekkert
varð af því. Sven-Göran Eriksson
[núverandi landsliðsþjálfari Eng-
lendinga] var þar þjálfari og vildi fá
mig. Ég fór til félagsins, skoðaði að-
stæður og leist mjög vel á, enda að-
stæður allar frábærar, en um leið og
ég ætlaði að gera samning við félagið
þá hækkaði Antwerpen verðið á mér
upp úr öllu valdi.
Ég endaði heima; ætlaði að hætta
en fór svo aftur. Það varð úr að Ant-
werpen vildi frekar leigja mig í ein-
hvern tíma og þá fór ég til Hercules á
Spáni. En þarna tel ég forráðamenn
Antwerpen hafa eyðilagt fyrir mér
mjög gott tækifæri.
Ég er viss um að ég yrði milljóna-
mæringur á tveimur árum ef ég væri
að spila í dag. En þó ég segi þetta er
það staðreynd að fótboltinn snerist
aldrei um peninga hjá mér. Mér var í
sjálfu sér alveg sama hvað ég fékk,
bara ef ég fékk að spila og hafði gam-
an af því. Peningarnir skiptu mig
engu máli.“
Þannig að þú hefur ekki lokið at-
vinnumannsferlinum ríkur maður að
fé?
„Nei, og ég sá ekkert eftir því. Og
mér finnst það hreinlega sorglegt
hvað ýmsir knattspyrnumenn erlend-
is eru að fara fram á í laun um þessar
mundir. Þetta er komið út í algjöra
vitleysu. Fótboltinn er farinn að snú-
ast alfarið um peninga hjá allt of
mörgum, sem er mjög slæmt.“
Pétur fagnar eftir fyrsta sigur ÍA í
bikarkeppni KSÍ. Þá skoraði hann sig-
urmarkið gegn Val, 1:0, sumarið 1978.
Pétur og Atli Eðvaldsson eftir sigur í landsleik. Atli stjórnaði KR til fyrsta Ís-
landsmeistaratitilsins í 31 ár, Pétur tók svo við og fagnaði einnig meistaratitli.
Pétur ásamt argentínska heims-
meistaranum Mario Kempes, sem
hann lék með hjá Hercules á Spáni.
Pétur í leik með Feyenoord í Hollandi,
þar sem hann hóf atvinnumannsfer-
ilinn og sló eftirminnilega í gegn.
Hef alltaf séð rosalega mikið eftir því að komast ekki til Ben-
fica á sínum tíma, þegar Sven-Göran Eriksson var þar þjálfari.
Um leið og ég var kominn til Benfica og ætlaði að gera samn-
ing hækkaði Antwerpen verðið á mér upp úr öllu valdi.
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 1. JÚLÍ 2001 27