Morgunblaðið - 01.07.2001, Blaðsíða 50

FÓLK Í FRÉTTUM
50 SUNNUDAGUR 1. JÚLÍ 2001 MORGUNBLAÐIÐ
BJÖRGVIN tekur á móti mér í Loft-
kastalanum, íklæddur appelsínugul-
um kjól. Hann vísar mér til sætis og
kemur að vörmu spori, kominn í öllu
hversdagslegri fatnað. Þegar við höf-
um komið okkur fyrir innan um
kynstrin öll af búningum liggur bein-
ast við að byrja á að spyrja hann um
söngleikinn Hedwig.
„Ég fer með hlutverk kynskipt-
ingsins Hedwig. Leikritið gerist á
tónleikum með henni og hún fer að
segja áhorfendum sögu sína,“ upp-
lýsir Björgvin.
„Hún segir frá því þegar hún var
lítill strákur í Austur-Berlín á meðan
múrinn var þar enn. Hún var send í
kynskiptiaðgerð af móður sinni og
kærasta sem hún svo giftist til að
komast frá kommúnistaríkinu yfir
múrinn og til Bandaríkjanna,“ segir
Björgvin.
„Það má segja að hún ranki við sér
ári seinna í hjólhýsahverfi í Kansas
og á að baki misheppnaða kynskipti-
aðgerð og misheppnað hjónaband. Í
sjónvarpinu sér hún svo múrinn
falla, sem er auðvitað mjög mikið
sjokk. Ef hún hefði beðið í eitt ár í
viðbót hefði hún ekki þurft að fara í
gegnum þetta allt. Hún ákveður þó
að halda áfram að lifa lífinu sem kona
og má segja að hún breytist úr litlum
hræddum dreng í þessa brjáluðu
drottningu.“
Kynskiptingur, rótari
og Reiða restin
Söngleikurinn Hedwig er eftir þá
John Cameron Mitchell og Stephen
Trask. Þeir höfðu þróað hugmyndina
lengi með sér og sýnt uppkast af
söngleiknum á klæðskiptingastöð-
um, afmælisveislum og víðar. Hed-
wig var svo frumsýndur í New York
fyrir þremur árum og hefur nú verið
tekinn til sýninga víða í Banda-
ríkjunum og Evrópu. Sagan hefur
einnig verið kvikmynduð og vann til
verðlauna sem besta myndin á
Sundance-kvikmyndahátíðinni í ár.
„Hedwig er ólíkur þeim söngleikj-
um sem við eigum að venjast. Þetta
er að miklum hluta einleikur. Ég er á
sviðinu allan tímann,“ segir Björg-
vin.
„Hedwig segir sögu sína, leikur
uppákomur úr fortíðinni og svo er
það auðvitað tónlistin. Lögin eru
mjög stór hluti af frásögninni. Þau
eru alveg geggjuð, þau eru sambland
af rokki, pönki, kántrí og rólegum
ballöðum. Ég veit eiginlega ekki
hvað er ekki þarna.“
Auk Björgvins fer Ragnhildur
Gísladóttir með hlutverk ólundar-
legs rótara Hedwigs. Hljómsveitin
Reiða restin er svo á sviðinu allan
tímann og setur mikinn svip á söng-
leikinn. Hljómsveitina skipa þeir
Stefán Már Stefánsson, Guðni
Finnsson, Birgir Baldursson, Pétur
Þór Benediktsson og Jón Ólafsson,
sem jafnframt er tónlistarstjóri.
Nóg að gera
– Hvernig er fyrir nýútskrifaðan
leikara að byrja á aðalhlutverki í
söngleik?
„Það er auðvitað bara æðislegt.
Það er frábært að fá eitthvað að gera
yfir höfuð, ég tala nú ekki um ef það
er svona rosalega viðamikið og
stórt,“ segir Björgvin sáttur.
– Eru það söngleikirnir sem heilla
þig mest við leiklistina?
„Þetta er góð spurning. Ég bara
hreinlega veit það ekki,“ segir Björg-
vin en bætir við: „Þessi söngleikur
heillar mig allavega rosalega mikið.
Ég hef mjög gaman af söngleikjum
en hvort þeir heilli mig mest veit ég
ekki. Á einu tímabili hafa bíómyndir
heillað mig, á öðru hafa það verið
söngleikir og svo stundum hryllings-
myndir. Ég er mjög breytilegur hvað
þetta varðar.“
– Ertu ekkert hræddur um að
festast í söngleikjahlutverkum?
„Ef það verður mikið um að ég
verði í söngleikjum og mig langar
svo að gera eitthvað annað þá fer ég
vonandi bara að gera eitthvað ann-
að,“ svarar Björgvin og hlær.
„Það er alveg nóg að gera hjá mér
í bili. Bæði í Hedwig og svo erum við
Kristjana Skúladóttir, fyrrverandi
bekkjarsystir mín, með söngdúett.
Við syngjum gömul dægurlög á hin-
um ýmsu stöðum, þar sem við erum
pöntuð.“
Talið berst að leiklistardeildinni
og náminu þar. Björgvin segir að
miklar breytingar hafi orðið á skól-
anum síðustu ár og þær eigi eftir að
verða enn meiri í framtíðinni.
„Þegar ég komst inn í skólann hét
hann Leiklistarskóli Íslands en svo
útskrifast ég úr leiklistardeild
Listháskóla Íslands. Þær breytingar
sem ég varð mest var við eru ann-
arsvegar það að við útskrifuðumst
með öðrum nemendum skólans en
áður voru leiklistarnemar alltaf sér.
Svo útskrifumst við með B.F.A.-
gráðu en leikarar hafa hingað til út-
skrifast með diplomu,“ segir Björg-
vin.
Aðspurður um uppbyggingu
námsins í skólanum segir Björgvin
það vera mjög fjölbreytt.
„Við lærum meðal annars líkams-
þjálfun, dans, skylmingar, söng-,
radd- og talþjálfun. Svo setjum við
upp verk frá hinum ýmsu tímabilum,
byrjum á hinum fornu Grikkjum,
tökum svo verk Shakespears, alda-
mótaleikrit og barnaleikrit og svona
mætti lengi telja. Einnig er boðið
uppá mörg námskeið, t.d. trúðanám-
skeið.“
– Hefur þú fundið fyrir samkeppni
milli ykkar bekkjarfélaganna?
„Nei, mig langar mest til að allir
fái eitthvað að gera,“ svarar Björg-
vin um hæl. „Á milli okkar bekkjar-
félaganna er bara mjög mikil gleði og
kærleikur og við verðum öll rosalega
glöð ef eitthvert okkar fær eitthvað
að gera.“
Leikarabörn
Eins og eflaust margir vita er
Björgvin sonur þeirra Eddu Björg-
vinsdóttur og Gísla Rúnars Jónsson-
ar. Leiklistin er því Björgvini í blóð
borin og velti ég fyrir mér hvort það
hafi nokkurn tíma komið annað til
greina en að hann fetaði í fótspor for-
eldra sinna.
„Það hefur allavega verið ákaflega
sjaldan sem mig hefur langað að
gera eitthvað annað. Meira og minna
alla mína barnæsku hefur voða lítið
annað komið til greina,“ svarar
Björgvin viss í sinni sök.
„Ég hef samt prófað margt annað
en það tengist allt leiklistinni á ein-
hvern hátt. Ég hef verið ljósamaður,
hljóðmaður, sviðstjóri og séð um
fjármál fyrir lítinn leikhóp og hef
verið í tæknibrellum, göldrum og
förðun.“
– Það virðist vera ansi algengt að
börn leikara velji sér sama atvinnu-
veg og foreldrarnir. Hverja telur þú
ástæðuna fyrir því?
„Þetta er það sem börnin alast upp
við,“ svarar Björgvin. „Þetta þekkist
líka í öðrum starfstéttum. Áhugasvið
barnanna liggur kannski bara á
sama stað og foreldranna.“
– Nú heyrir maður stundum sagt
að börn leikara komist inn í Leiklist-
arskólann gegnum klíkuskap. Hefur
þú fundið fyrir þessu viðhorfi?
„Ég hef heyrt að það hefði frekar
átt að verða mér til trafala heldur en
hitt. Þegar ég komst inn, vorum við
tvö leikarabörn í skólanum en á eftir
okkur kom runan af leikaratengdum
börnum inn,“ segir Björgvin.
„Hins vegar var einn sem spurði
mig í mesta sakleysi hvort ég hefði
ekki fengið þetta hlutverk út á klíku-
skap. Honum fannst það mjög eðli-
legt. Ég ætla rétt að vona að ég hafi
fengið hlutverkið út á mína eigin
verðleika,“ segir Björgvin og hlær.
Enginn nýgræðingur
– Hvort myndir þú segja að það
hefði skemmt fyrir eða hjálpað til að
koma úr leikarafjölskyldu?
„Mér finnst það hafa hjálpað mikið
til. Ég fékk mjög mikinn stuðning við
allt sem ég var að gera. Alla litlu út-
varpsþættina sem ég tók upp á spólu,
allar hárkollurnar og gervin sem ég
fór í. Ég fór á „splatter“-tímabil og
saumaði brúður og það var aldrei
drepið niður, ég fékk alltaf stuðning
við það. Svo er það auðvitað reynslan
að vera í kringum þetta og hafa verið
að leika frá unga aldri. Reynslan nýt-
ist manni svo vel,“ segir Björgvin.
„Það eina sem kannski pirrar mig í
dag er þegar ég hef verið að leika og
fólk segir: „Þú ert svo líkur mömmu
þinni“ og „Þú ert svo líkur pabba þín-
um“ en ekki „Þú ert bara góður þú“.
Ekki það að þau séu ekki frábærir
listamenn bæði tvö, foreldrar mínir.“
Þótt Björgvin sé nýútskrifaður er
hann svo sannarlega enginn nýgræð-
ingur á sviði leiklistarinnar.
„Ég kom fyrst fram þegar ég var
fimm ára. Þá lék ég í Meistara-
kökuauglýsingunum,“ rifjar Björg-
vin upp.
„Svo söng ég inn á tvær barnaplöt-
ur, Óli prik og Óli prik besti vinur
barnanna. Svo var ég að leika í sjón-
varps- og útvarpsauglýsingum, lék í
leikritum og áramótaskaupum og
svo lék ég í Stellu í orlofi.“
Matur á réttum tíma
– Hvernig er að vera alinn upp af
foreldrum sem eru báðir þjóðþekktir
leikarar?
„Það er bara fínt. Ég man ekki eft-
ir það það hafi verið eitthvað rosamál
þótt ég hafi óneitanlega eitthvað
fundið fyrir því,“ segir Björgvin.
„Það eina sem mér fannst kannski
vanta var svokallað „eðlilegt“ líf, t.d.
að það væri matur á réttum tíma. Ég
spurði þau einhvern tíma af hverju
við hefðum ekki mat á venjulegum
tímum eins og vinir mínir og pabbi
gerði sitt besta til að reyna að laga
þetta. Þetta fag, eins og mörg önnur,
býður uppá mjög langan og mikinn
vinnutíma. Það sem raskaði þessum
„eðlilegu“ lífsháttum hjá okkur var
að þau eru bæði í þessu og voru oft
mikið að heiman.“
Helsti munurinn á leikarastarfinu
og öðrum störfum er að leikarar
verða oft meira áberandi í samfélag-
inu, að einhverju leyti almennings-
eign. Það er bara undir manni sjálf-
um komið hvort maður fari upp af
jörðinni og þykist vera yfir einhvern
hafinn,“ segir Björgvin djúpt þenkj-
andi um starfið sitt. „Það er hætt við
því að litið sé á leiklist sem merki-
legra starf en eitthvað annað. Svo
hef ég líka kynnst því að það sé ekki
litið á leiklist sem vinnu, heldur bara
tómstundagaman. Ég finn sérstak-
lega fyrir því þegar maður er að
flytja grínefni, þá heldur fólk að
maður sé bara að fíflast og leika sér.
En það eru auðvitað bara öfgarnar í
hina áttina,“ segir þessi efnilegi ungi
leikari að lokum.
birta@mbl.is
Leikarar
eru almenn-
ingseign
Björgvin Franz Gíslason útskrifaðist úr
leiklistardeild Listháskóla Íslands nú í vor.
Hans fyrsta hlutverk sem lærður leikari er
aðalhlutverk í söngleiknum Hedwig sem
frumsýnt verður 29. júní. Birta Björns-
dóttir hitti Björgvin og ræddi við hann um
leiklistina, Hedwig og leikarabörn.
Morgunblaðið/Árni Sæberg
Björgvin Franz er orðinn leikari.
AKUREYRI:
föstudag Hafnarstræti 14-17,
laugardag Glerártorgi 12-15.
Naglasérfæðingur veitir ráðgjöf.
GLÆSILEG
SUMARTILBOÐ!
mánudag Melhaga & Mjódd kl. 14-17,
þriðjudag Austurstræti & Kringlunni14-17,
miðvikudag Domus Medica & Austurveri 14-17,
á sunnudögum
frá kl. 13—17
Opið
Húðslípun
og Lazer
Upplýsingar í s. 561 8677
Ör
Slit
Bólur