Morgunblaðið - 01.07.2001, Blaðsíða 37

En ég veit að þú vaknar af blundi,
í himnanna fagra skrúð.
Þar sem hlær við þér í lundi
lítil sóley prúð.
Guð geymi þig, elsku Elísabet.
Við sendum aðstandendum El-
ísabetar innilegar samúðarkveðjur.
Megi guð gefa ykkur styrk í ykkar
miklu sorg.
Erna Valgeirsdóttir og
fjölskylda.
Kæra nágrannavinkona. Ég leita
og leita en hvergi í mínum albúm-
um er mynd af þér, en ég er ekki í
neinum erfiðleikum með að finna
mynd af þér í huga mínum og
minningarnar um þig eru yndisleg-
ar og ljóslifandi fyrir mér. Ber þar
auðvitað hæst, ég og þú, eldhús-
borðið mitt og auðvitað stærð-
fræðibókin þín og allt hafurtaskið
sem henni fylgdi. Þú varst svo
dugleg og samviskusöm og vildir
sko skila þínum verkefnum á rétt-
um tíma og margir klukkutímar
fóru í þessa samveru okkar. Þú
gafst mér svo margt með þessum
stundum okkar og ég á eftir að
sakna samveru þinnar óskaplega
mikið.
Börnin mín fögnuðu þér alltaf
og koma til með að spyrja oft um
þig, því þeirra skilningur er ekki
mikill á því að þú eigir ekki eftir
að koma aftur. Við þökkum þér
fyrir að hafa snert líf okkar með
nálægð þinni og syrgjum að þinn
tími skyldi ekki verða lengri.
Ég kveð þig með fallegu ljóði
eftir Matthías Henriksen.
Þú fallin ert nú frá í blóma lífsins.
Ég fékk ei lengi að njóta þín mér hjá.
Ég skil ei enn og mun víst aldrei skilja.
Því tók hann þig, já maðurinn með ljá.
Guð gefi ykkur kæru vinir,
Steini og Guðný, Gaua, Freydís og
Haraldur, styrk á þessum erfiða
tíma og við samhryggjumst ykkur
og öðrum sem til Elísabetar
þekktu.
Berglind og fjölskylda,
Einholti 12c.
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 1. JÚLÍ 2001 37
Lið-a-mót
FRÁ
Apótekin
Tvöfalt sterkara
með GMP gæðastimpli
100% nýting/frásog
H
á
g
æ
ð
a
fra
m
le
ið
sla
FRÍHÖFNIN
ÆSKILEGT er að minning-
argreinum fylgi á sérblaði
upplýsingar um hvar og hve-
nær sá, sem fjallað er um, er
fæddur, hvar og hvenær dá-
inn, um foreldra hans, systk-
ini, maka og börn, skólagöngu
og störf og loks hvaðan útför
hans fer fram. Ætlast er til
að þessar upplýsingar komi
aðeins fram í formálanum,
sem er feitletraður, en ekki í
greinunum sjálfum.
Formáli
minning-
argreina
Ég frétti það í óra-
fjarlægð að vinur minn
Hreinn Pálmason væri
látinn. Fyrir aðeins ör-
fáum dögum hafði hann
setið í eldhúsinu heima
hjá mér, þegar þeir
komu tveir félagarnir úr litla spila-
klúbbnum okkar til að kveðja og færa
mér smágjöf. Það var meiri skilnaðar-
gjöf en við ætluðum þá.
Mér finnst að Hreinn hafi verið
einn besti vinur sem ég hef eignast.
Það er sagt að bestu vinum sínum
kynnist maður oftast á aldrinum 15–
20 ára. Við Hreinn hittumst aftur á
móti fyrst þegar báðir voru komnir á
sextugsaldur. Á þeim aldri skiptir 6–7
ára aldursmunur engu máli. Við unn-
um í nábýli hvor við annan í ein sex ár
og síðan hittumst við í morgunsundi
að jafnaði tvisvar í viku síðastliðin 10
ár. Um helgar var oftast spjallað sam-
an yfir kaffibolla smástund eftir sund-
ið. Fjórða hæðin á Rauðarárstíg 25
var skemmtilegur vinnustaður á ár-
unum í kringum 1990. Það var létt yfir
flestum og góður félagsandi sem ekki
var rígbundinn við vinnuna. Það var
haft í flimtingum að við hefðum tekið
a.m.k. 600 „hálftíma brids“ í hádeginu
á þessum árum. Alvara leiksins vék
oft fyrir gamansemi augnabliksins og
hæglátar, lágværar athugasemdir
Hreins voru oftar en ekki orsök þess.
Kímni og skopskyn getur birst í
mörgum myndum. Hreini tókst svo
oft að finna spaugileg orð og koma
þeim til skila eðlilega og blátt áfram
að það eitt var bráðfyndið. Hreinn var
þannig maður að hann átti trúnað
allra sem kynntust honum náið. Hann
átti trúnaðarvini nánast á öllum aldri
og úr öllum hópum mannlífsins. Hann
kunni þá list að hlusta og leyfa mönn-
um að létta á hjarta sínu. Hjálpsemi
hans og greiðvikni var einstök. Hann
taldi aldrei eftir sér að hjálpa ef til
hans var leitað hvort sem var á nóttu
eða degi en kunni þó að setja skorður
þar sem við átti, á sinn rólega hátt.
Ýmsir munu sárt sakna vinar í stað
þar á meðal ég. En ég tel mig lán-
saman að hafa átt Hrein Pálmason að
vini.
Björn Dagbjartsson.
Með Hreini Pálmasyni er genginn
góður drengur og traustur.
Ég minnist starfa hans hjá Land-
HREINN PÁLMASON
✝ Hreinn Pálmasonfæddist að Urð-
um við Sólheima í
Reykjavík 26. nóvem-
ber 1931. Hann lést á
heimili sínu 12. júní
síðastliðinn. Hreinn
var jarðaður fimmtu-
daginn 21. júní sl.
námi ríkisins frá þeim
tímum um og eftir miðja
síðustu öld þegar þar
var mikið umleikis og að
mörgu þurfti að hyggja.
Framkvæmdir Land-
námsins voru miklar við
frumræktun á nýbýlum
sem lagður var grunnur
að á þess vegum. Marg-
ir aðrir einstaklingar
nutu stuðning þess á
frumbýlisárum sínum.
Ræktunarframlög voru
greidd til annarra býla
sem voru skemmra á
veg komin. Vor var í
ræktun og framkvæmdum sveitanna.
Að mörgu var að hyggja á skrifstofu
Landnámsins en þar vann Hreinn við
bókhald og gjaldkerastörf og átti því
hlut að ævintýrinu. Með breyttum
tímum þótti meginhlutverki Land-
námsins lokið og það var lagt niður,
en ýmisleg verkefni, sem það hafði
um vélað fluttist til landbúnaðarráðu-
neytisins. Þá þótti að því fengur fyrir
ráðuneytið að Hreinn kæmi þar til
starfa. Við sem til Hreins þurftum að
leita nutum áfram ljúfrar og mann-
legrar fyrirgreiðslu hans í hverju
máli. Hann níddist á engu af því sem
honum var til trúað. Hreinn var prúð-
ur maður og hófsamur í orðum en
kíminn og gamansamur og því ætíð
gott að hitta hann hvort sem var í
starfi eða utan. Hin síðari ár bar fund-
um okkar Hreins oftast saman meðal
morgungesta í sundlauginni í Laug-
ardal, þá var oftar en ekki sest yfir
kaffi eða tebolla að loknu sundi og
margt spjallað. Nokkrir úr þessum
hópi hafa beðið mig að minnast góðs
félaga með þakklæti fyrir ánægjuleg-
ar stundir.Með þessum fáu orðum
þakka ég Hreini fyrir góð kynni og
samstarf um langt árabil og sendi að-
standendum hans samúðarkveðjur.
Jónas Jónsson.