Morgunblaðið - 27.07.2001, Síða 39

með börnin og stundum gist í Búð-
arnesi og þær stundir eru mér dýr-
mætar. Þá var oft margt brallað en
það var þannig með okkur ömmu að
við þurftum ekki orð til að skilja hvor
aðra. Okkur fannst báðum gaman að
spila bridge og þó að hvorug kynni
mikið létu hinir sem snjallari eru sig
hafa það og spiluðu við okkur. Þá var
gaman og oft mikið hlegið og erfitt að
hætta þótt klukkan væri orðin
margt. Oft langaði okkur í bíltúr en
að ferðast um landið var eitt af því
sem amma naut svo vel. Það var
sama um hvaða sveit var farið á land-
inu, alltaf þekkti amma til staðhátta
og manna sem þar höfðu lifðað og
hafði yfir vísur til að leggja áherslu á
mál sitt. Bæjarnöfn gekk henni vel
að muna og það var gaman að hlýða
henni yfir. Þannig kenndi hún mér að
meta fósturjörðina og bera virðingu
fyrir sköpuninni.
Hlutskipti ömmu í lífinu var að
byggja upp jörðina og reisa mynd-
arbýlið Búðarnes ásamt afa og ala
upp börnin og hvetja þau og styrkja í
því sem þau tóku sér fyrir hendur.
Hún hafði ýmsa hæfileika sem hefðu
ef til vill nýst öðruvísi á öðrum vett-
vangi en þetta var hennar leiksvið.
Hún hafði yndi af söng og spilaði
töluvert á orgel og skildi nú lítið í því
að ég þyrfti þessar nótur þegar ég
var að reyna að læra á sínum tíma.
Lestur góðra bóka var henni mikið
áhugamál og í hvert sinn sem hún
lagðist til hvílu hafði hún eitthvað að
lesa og þannig auðgaði hún anda
sinn. Trú hennar var sterk og einlæg
og hún var sátt við Guð og menn, það
ræddum við síðast þegar við hitt-
umst, og þótt hún segði það ekki fann
ég að hún vissi hvað biði hennar.
Vissulega fékk amma að finna fyr-
ir veikindum og fór í erfiða aðgerð
fyrir ellefu árum og var henni ekki
spáð langlífi þá. En amma bognaði
þá en brotnaði eigi, eins og hún orð-
aði það sjálf í ljóði til dóttur sinnar,
og barðist sem hetja og tók því sem
að höndum bar með einstöku æðru-
leysi. Síðar fór hún í tvær geislameð-
ferðir og sú síðasta var nú fyrir jólin
og þó að hún hafi verið þreytt gerð-
um við margt ógleymanlegt saman
þá. Það var yndislegt að sjá hvað þær
mamma nutu þessa tíma saman þótt
þær svæfu ekki lengi á sama stað
þessar vikurnar. Síðasta ferðalag
ömmu var til Vestmannaeyja um
páskana þegar okkur var boðið í
fermingarveislu, þar átti hún góðan
tíma með fjölskyldunni og naut þess
líka þegar Rúnar kom og spilaði á
gítarinn og við sungum öll saman.
Ég þakka þér elsku amma fyrir
allt sem þú gafst mér. Ég veit að það
var einlæg trú þín að til væri líf eftir
dauðann og að við munum hittast á
ný. Því langar mig að enda þetta á
vísu sem þú sendir mér eitt sinn um
jól þegar ég bjó erlendis og þau orð
geta eins átt við frá mér til þín nú er
þú ert farin;
Þú ert svo langt í burtu elsku nafna mín
nú eru jólin komin með björtu ljósin sín.
Þig englar drottins verndi og vaki yfir þér
ég veit þú kemur aftur og dvelur stund hjá
mér.
Guð geymi þig.
Ebba Margrét Magnúsdóttir.
Elsku amma okkar, nú hittist þið
afi á ný eftir aðeins nokkurra mán-
aða aðskilnað. Við vitum að ykkur
líður mjög vel núna og hvílist eftir að
hafa lagt ykkur öll fram við búskap-
inn í Búðarnesi mestan hluta ævinn-
ar. Við systkinin eigum margar góð-
ar minningar úr sveitinni. Á vorin
tókum við þátt í sauðburðinum, um
sumarið hjálpuðum við til við hey-
skapinn og svo á haustin við göng-
urnar. Þess utan var alltaf gaman að
koma í heimsókn í Búðarnes og alltaf
var vel lagt á borð hjá ömmu, hún
passaði vel upp á að enginn færi
svangur frá borðinu. Þegar við hugs-
um til Ebbu ömmu þá var hún yf-
irleitt í eldhúsinu í Búðarnesi að
hugsa um mat og kaffi fyrir heima-
fólkið, vinnufólk og gesti. Hún talaði
alltaf um að hún ætti nú ekkert sér-
stakt til að bjóða upp á, en tíndi svo
fram ótal kræsingar svo fólk varð
bókstaflega að stoppa hana af. Hún
lét heldur ekki sitt eftir liggja við bú-
skapinn og hjálpaði til þegar hún
hafði tíma, en þannig var amma allt-
af, harðdugleg, ósérhlífin og kvartaði
ekki þrátt fyrir mikið annríki og oft
slæma heilsu.
Amma var mjög léttlynd og gat
alltaf séð jákvæðar hliðar á hlutun-
um, hún hló oft innilega þegar við
vorum að gera að gamni okkar. Hún
var alltaf svo blíð og góð við okkur
krakkana og alla sem hún umgekkst,
alltaf fundum við fyrir hjartahlýju
hennar hvernig sem stóð á hjá henni.
Elsku amma, við minnumst þín
með söknuði og fjölmörgum góðum
minningum. Við vitum þó að núna líð-
ur þér vel og þarft ekki lengur að
kljást við erfið veikindi.
Þín ömmubörn,
Brynjar Þór, Sigurbjörg Ýr
og Guðrún Hildur
Guðmundsbörn.
Fyrir rúmum tíu árum fórum við
amma einn vordag í bíltúr og keyrð-
um frá Búðarnesi að Hólum í Hjalta-
dal og hring í Skagafiði. Á leiðinni
sagði amma mér frá frændfólki okk-
ar sem bjó á bæjum í Blönduhlíðinni.
Mig grunaði ekki þá að ég ætti eftir
að eiga heimili á einum bænum þar
og vinna svipuð störf að hluta til og
amma áður vann. Húsmóður- og
sveitastörf sem nú eru samt mjög
ólík því sem amma vandist þegar hún
var ung. Það hefur eflaust oft verið
unninn langur dagur þegar þau afi
voru að byggja upp jörðina sína og
eiga börnin öll. Hún amma ól upp sjö
börn og átti orðið stóran hóp barna-
barna og langömmubarna. Hún var
stolt af hópnum sínum og hennar
metnaður var að hlúa að honum og
gleðjast yfir áföngum í lífi allra. Hún
vildi fyrst og fremst að allir væru
heiðvirðar og sannar manneskjur.
Hún hafði lag á því að fá mann til að
líta björtum augum á tilveruna og
sagði óðara að hlutirnir gætu verið
verri ef maður kvartaði eitthvað. Það
mikilsverðasta sem mér finnst ég
hafa lært af henni ömmu er að vera
sönn í mínu þótt eitthvað bjáti á.
Hún var höfðingi heim að sækja og
ég hugsa oft um það síðan ég flutti í
sveitina hvernig líf hennar hefur ver-
ið, að hlúa að heimilinu og gera vel
við gesti og gangandi. Amma unni
náttúrunni og átti fallegan garð á
meðan hún hafði þrótt til þess að
hugsa um hann. Henni fannst mjög
gaman að ferðast um landið og naut
þess að skoða og fræðast. Það var
gaman að geta farið með henni í
nokkrar ferðir þegar ég var barn og
unglingur.
Þótt ég hafi alls ekki átt von á því
fyrir tíu dögum að amma væri að
kveðja settist að mér sú tilfinning að
ég yrði að heimsækja hana sem fyrst.
Ég hafði það á orði, að um leið og
færi að rigna færi ég norður. Ég er
mjög þakklát fyrir að hafa getað
heimsótt hana sunnudaginn áður en
hún dó. Krakkarnir sungu lög fyrir
langömmu og áður en við vissum af
var amma farin að syngja með. Hún
amma var afar ljóðelsk og kenndi
okkur barnabörnunum vísur og
kvæði. Það var alltaf gaman að
hlusta á hana fara með kvæði og tala
um þau. Vísur hennar sjálfrar eru
líka perlur í sjóð minninga okkar
sem hana þekktum. „Nú er hann
langafi glaður að langamma er kom-
in til hans upp í himininn,“ minning
þeirra lifir og styrkir okkur sem eftir
erum í dagsins önn.
Lára Gunndís Magnúsdóttir
og fjölskylda.
 Fleiri minningargreinar
um Ebbu Guðmundsdóttur bíða
birtingar og munu birtast í blaðinu
næstu daga.
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 27. JÚLÍ 2001 39
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Sími 581 3300
Allan sólarhringinn — www.utforin.is
Suðurhlíð 35, Fossvogi
Sverrir
Olsen
útfararstjóri
Bryndís
Valbjarnardóttir
útfararstjóri
Sverrir
Einarsson
útfararstjóri
Landsbyggðarþjónusta. Áratuga reynsla.
Útfararþjónustan ehf.
Stofnuð 1990
Rúnar Geirmundsson
útfararstjóri
Traust persónuleg
alhliða útfararþjónusta.
Áratuga reynsla.
Símar 567 9110 & 893 8638
utfarir.is
Davíð Osvaldsson
útfararstjóri
Sími 551 3485 • Fax 568 1129
Áratuga reynsla
í umsjón útfara
Önnumst alla þætti
Vaktsími allan sólarhringinn
896 8284
✝ Anna Helgadótt-ir fæddist í Súða-
vík 9. ágúst 1929.
Hún lést á Landspít-
ala Landakoti að
kvöldi 15. júlí síðast-
liðins. Foreldrar
hennar voru Helgi
Jón Jónsson, verka-
maður og skáld, f.
23.6. 1880, d. 21.2.
1959, og kona hans
Pálína Sigurðardótt-
ir, f. 23.9. 1889, d.
30.8. 1966. Systkini
Önnu eru Símon Jó-
hann, f. 1909, d. 1988, Soffía
Magdalena, f. 1910, d. 1986,
Snorri, f. 1912, d. 1914, Friðrika,
f. 1913, d. 1914, Friðrik, f. 1915,
d. 1942, Sigurður Friðgeir, f.
20.11. 1917, Marsibil Guðmunda,
f. 15.1. 1921, og Heiðrún, f. 1931,
d. 1997.
Anna giftist eftirlifandi eigin-
manni sínum, Jóni
Bryntý Zoëga
Magnússyni, 29.
september 1951.
Börn þeirra eru
fjögur: Pálína Ellen,
f. 11.7. 1952, eigin-
maður hennar er
Örn S. Björnsson, f.
26.6. 1944; Jóhanna
Guðrún Zoëga, f.
2.6. 1956, eiginmað-
ur hennar er Ragn-
ar Ólafsson, f. 30.10.
1954, og eru börn
þeirra Ólafur Krist-
ján, f. 19.10. 1974, unnusta hans
er Guðrún Alda Harðardóttir, f.
12.6. 1976, Jón Bryntýr, f. 4.4.
1979, og Anna Helga, f. 4.5. 1985;
Helgi Jón, f. 9.10. 1960; og Heið-
ar Bryntýr, f. 8.12. 1964.
Útför Önnu fer fram frá Há-
teigskirkju í dag og hefst athöfn-
in klukkan 13.30.
Elsku mamma, mikið munum við
systkinin sakna þín og pabbi okkar
þó allra mest, því foreldrar okkar
voru afar samrýndir og stóðu dyggi-
lega saman alla tíð og gott er að eiga
slíka foreldra. Þau hefðu haldið upp
á gullbrúðkaup sitt í haust, hefði
mamma lifað. En við eigum margar
góðar minningar um mömmu og það
er hughreystandi að rifja þær upp.
Mamma okkar fluttist frá Súðavík
til Ísafjarðar með foreldrum sínum,
var hún þá fimm ára. Var hún einnig
hjá systur sinni Marsibil Guðmundu,
Mummu, og manni hennar Jens
Guðmundssyni á Lónseyri við Ísa-
fjarðardjúp í uppvextinum, sem við
systkinin vorum síðar hjá í sveit á
sumrin, hvert af öðru. Til Reykjavík-
ur flutti mamma um miðjan fimmta
áratug síðustu aldar, vann fyrst í
Botnsskála í Hvalfirði, síðar í Litlu
blómabúðinni á Laugavegi hjá Jó-
hönnu J. Zoëga. Það var árið 1949 að
hún kynntist þar syni hennar, Jóni
Bryntý, sem varð eiginmaður henn-
ar tveimur árum síðar. Mamma var
fær blómaskreytingakona og voru
blómastörfin rauður þráður í störf-
um hennar utan heimilis. Hún vann
síðar í Árbæjarblómi, sem hún eign-
aðist seinna og rak um nokkurra ára
skeið. Einnig vann hún í Blómabúð-
inni Flóru. Seinna vann hún í gjafa-
vöruversluninni Tókýó í Hafnar-
stræti, í bakaríi og þvottahúsi og þá
er ekki allt upp talið því lífsbaráttan
var hörð, foreldrar okkar fóru ekki
varhluta af húsnæðiseklunni eftir
stríðið og sveiflum í hag þjóðarinnar
í heild.
Mamma var fæddur listmálari,
lærði til þess á Ísafirði og einnig hér
fyrir sunnan. Hæfileikar hennar
urðu Magnúsi bróður pabba fljótt
ljósir og gaf hann mömmu hennar
fyrstu málaratrönur. Eftir hana
liggja uppundir fjörutíu málverk í
olíulitum hjá ættingjum og ýmsum
öðrum vítt og breitt merkt henni
með AH. Hún málaði aðallega lands-
lag og uppstillingar en líka margar
minni myndir fyrir okkur börnin í
fjölskyldunni af englum, dvergum og
jólasveinum. Seinni árin skipti hún
yfir í vatnsliti og málaði nokkrar
slíkar.
Elsku mamma. Þú varst sannköll-
uð kjarnakona og hetja.
Far þú í friði.
Pálína Ellen, Jóhanna Guðrún,
Helgi Jón og Heiðar Bryntýr
Jóns og Önnubörn.
Elsku frænka – nei nafna. Þú vild-
ir ekki heyra frænka heldur nafna
þar sem ég var skírð í höfuðið á þér.
Þegar þið yngstu systurnar fluttuð
til Reykjavíkur frá Ísafirði til að
vinna, þú u.þ.b. 18 ára og mamma 16
ára, leigðuð þið saman herbergi og
voruð alla tíð samrýndar. Kynntust
mannsefnum ykkar og giftust og
byrjuðu að eignast börn. Þegar
mamma ætlaði að skíra mig Helgu
sagðist þú eiga það nafn þar sem þið
Jón voruð gift og þú ætlaðir að skíra
Helga Jón Jónsson ef þú eignaðist
strák í höfuðuð á afa skáldi frá Súða-
vík. Fannst þér heillaráð að skíra
mig í höfuðið á þér, þar sem nafnið
væri alveg eins afturábak og áfram
og svo varð. Svo sannarlega naut ég
þess að heita þessu nafni og þú hélst
alltaf upp á mig og varst mér svo
góð. Langar mig að þakka allar góðu
stundirnar á Bergþórugötunni, í
sumarbústaðnum við Elliðaárvatn
og í Hraunbænum. Bæði sorgir og
gleði á tímum þar sem fjölskyldurn-
ar hittust á hverjum sunnudegi og
samgangur fjölskyldnanna var mik-
ill. Þú varst með afbrigðum listræn,
málaðir, föndraðir og varst mikil
saumakona. Heilsuleysi þitt var mik-
ið og sérstaklega hin síðar ár en Jón
var ósérhlífinn að keyra þig í hjóla-
stólnum um allt. Þegar mamma
veiktist og lagðist inn á Landspítal-
ann komuð þig Jón nær daglega og
tókst þú það mjög nærri þér að litla
systir væri að dauða komin. Eftir að
hún lést í júní 1997 hrakaði heilsu
þinni fljótlega og má segja að þú haf-
ir ekki náð þér síðan. Vona ég að þú
hittir nú systur þínar og takir gleði
þína á ný.
Samúðarkveðjur frá okkur Ronna
og börnunum til þín, Jón minn, og
barnanna ykkar, Pálínu, Jóhönnu,
Helga og Heiðari, tengdasonum og
barnabörnum. Guð styrki ykkur í
sorg ykkar.
Anna Einarsdóttir.
ANNA
HELGADÓTTIR
 Fleiri minningargreinar
um Önnu Helgadóttur bíða birt-
ingar og munu birtast í blaðinu
næstu daga.
MORGUNBLAÐIÐ tekur afmælis- og minningargreinar til birtingar
endurgjaldslaust. Greinunum er veitt viðtaka á ritstjórn blaðsins í
Kringlunni 1, Reykjavík, og á skrifstofu blaðsins í Kaupvangsstræti 1,
Akureyri. Þá er enn fremur unnt að senda greinarnar í símbréfi (569
1115) og í tölvupósti (minning@mbl.is). Nauðsynlegt er, að símanúmer
höfundar/sendanda fylgi.
Um hvern látinn einstakling birtist formáli, ein uppistöðugrein af
hæfilegri lengd, en aðrar greinar um sama einstakling takmarkast við
eina örk, A-4, miðað við meðallínubil og hæfilega línulengd, - eða 2.200
slög (um 25 dálksentimetra í blaðinu). Tilvitnanir í sálma eða ljóð tak-
markast við eitt til þrjú erindi. Greinarhöfundar eru beðnir að hafa
skírnarnöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.
Við birtingu afmælisgreina gildir sú regla, að aðeins eru birtar grein-
ar um fólk sem er 70 ára og eldra. Hins vegar eru birtar afmælisfréttir
ásamt mynd í Dagbók um fólk sem er 50 ára eða eldra.
Birting afmælis- og
minningargreina