Morgunblaðið - 20.03.2002, Blaðsíða 39

Morgunblaðið - 20.03.2002, Blaðsíða 39
MINNINGAR MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 20. MARS 2002 39 ✝ Sigríður Jóns-dóttir fæddist í Þverspyrnu í Hruna- mannahreppi 1. júní 1923. Hún lést 7. mars síðastliðinn. Foreldrar hennar voru Jón Guðmundur Jónsson, bóndi í Þverspyrnu, f. 24.9. 1887, d. 26.3. 1965, og Guðlaug Eiríks- dóttir frá Hraunbæ í Álftaveri, f. 23.5. 1895, d. 24.4. 1988. Hún giftist árið 1962 Jakobi Elíasi Krist- jánssyni frá Bolungarvík, f. 24.7. 1923, d. 4.11. 1982. Sigríður ólst upp í Hruna- mannahreppi og starfaði þar framan af ævinni. Þá lagði hún m.a. talsvert stund á leiklist með Ungmennafélagi Hrunamanna. Hún fluttist síðan til Reykjavíkur. Þau Jakob bjuggu í Hamrahlíð 17 og ráku þar saman körfugerð, en tága- körfur Jakobs voru vel þekktar. Þá starfaði hún fyrir Blindrafélagið og las m.a. í sjálfboðavinnu inn á segulbands- spólur fyrir félagið. Eftir að Jakob lést bjó Sigríður í Löngu- hlíð 23. Sigríður starfaði lengst af hjá Vinnufatagerðinni í Reykja- vík. Útför Sigríðar fór fram 19. mars í kyrrþey að ósk hinnar látnu. Við andlát föðursystur okkar, hennar Siggu, eins og við kölluðum hana alltaf, langar okkur systkinin að minnast hennar með nokkrum orðum. Fyrstu minningar okkar tengjast henni þegar hún kom á sumrin heim að Þverspyrnu með full koffort af góðsemi og góðgæti fyrir sælgætisþyrst börn. Sigga frænka bar alltaf með sér gleði og gaman- semi og var með eindæmum mál- hress kona, bæði við börn og full- orðna. Voru engin takmörk fyrir því sem hún gat rætt um, hafði ávallt skoðun á mönnum og málefnum á sinn gamansama hátt. Aldrei sá mað- ur Siggu frænku skipta skapi þó hún segði ungu frændfólki sína skoðun á því hvernig það ætti að haga sér. Við bárum mikla virðingu fyrir Siggu því henni var fátt óviðkomandi. Líf Siggu frænku einkenndist af því að hún var gjafmild og góð kona með stórt hjarta. Hún var alltaf tilbúin að gefa öðrum andlegt og ver- aldlegt fóður þó hún hefði ekki alltaf úr stórum veraldlegum sjóðum að spila. Sigga frænka bar með sér að hún var gáfuð kona sem vildi afla sér þekkingar alla sína ævi þó hún hefði ekki mikla eða langa skólagöngu að baki. Hún las mikið og hafði unun af því að grúska í bókum og fór sínar eigin leiðir í því. Á seinni árum sneri hún oft sólarhringnum við, las og grúskaði á nóttunni og hafði síðan sína hentisemi á því hvenær hún fór á fætur. Sigga var ávallt sjálfstæð kona og fór sínar eigin leiðir og hafði í raun ekki miklar áhyggjur af því þó hún færi ekki alltaf troðnar slóðir. Sigga var líka fræg fyrir sín löngu samtöl því þegar hún byrjaði að tala um einhver málefni og spyrja frétta vildu þau teygjast því fátt var henni óviðkomandi. Þótt oft blési á móti lagði Sigga samt aldrei árar í bát og sinnti frændfólkinu af alúð. Sigga var oft tengiliðurinn milli frændgarðsins og vissi þá oftar en ekki hvað var að ger- ast hjá hverjum. Við viljum því þakka henni Siggu okkar fyrir allt það sem hún gerði fyrir okkur í gegn um tíðina og kveðja hana með þeim orðum að hún á vísan stað í hjörtum okkar. Hvíl þú, Sigga, í friði. Systkinin frá Þverspyrnu. Elsku Sigga. Mig langar að skrifa smáþakklætiskveðju til þín. Það eru nærri fjörutíu ár síðan þið Kobbi komuð fyrst í Sporð og var það árvisst að þið komuð norður á sumrin. Alltaf var tilhlökkunin jafn- mikil að hitta ykkur og var oft glatt á hjalla. Ég veit að hún amma mín tekur vel á móti þér og veit að þið eigið eft- ir að hlæja saman á ný. Alltaf var maður velkominn á Holtsgötuna, Hamrahlíðina og Lönguhlíðina og viljum við fjölskyld- an þakka allar þær ánægjustundir. Ekki datt mér í hug þegar við nafna þín vorum hjá þér í desember sl. að svona stutt væri í kveðjustund- ina. Þá var kvíði í þér að vera að fara í enn eina aðgerðina. Fyrst þú stóðst af þér þessi alvarlegu veikindi í jan- úar, hélt ég að ég fengi að njóta sam- vista við þig lengur. Ég var farin að hlakka til að sýna þér fyrsta barna- barnið, sem hún nafna þín ætlar að koma með í vor. Elsku Sigga, það voru mikil for- réttindi að þekkja þig í nær fjörutíu ár. Hafðu þökk fyrir allar skemmti- legu samverustundirnar. Jóhanna S. Ágústsdóttir. Fyrir nokkru lést í Reykjavík sómakonan Sigríður Jónsdóttir tæp- lega áttræð að aldri. Sigríður tengd- ist Blindrafélaginu um margra ára skeið. Þannig var að eiginmaður Sig- ríðar, Jakob E. Kristjánsson, starf- aði við körfugerð hjá Blindraiðn Blindravinafélags Íslands. Síðar setti hann á stofn eigin körfugerð og starfrækti hana í húsi Blindrafélags- ins frá því rétt fyrir 1970 og allt til dauðadags, 1982. Sigríður var einstök kona. Mennt- un hennar var fyrst og fremst úr reynsluskóla lífsins. Hún var glögg á marga hluti og las mikið. Hún var óhemju nákvæm og vildi hafa allt á hreinu. Sem dæmi get ég sagt frá því að hún las margar bækur inn á seg- ulbandsspólur. Spólurnar voru svo lánaðar út til þeirra, sem vegna lít- illar eða engrar sjónar gátu ekki les- ið. Svo þegar tónsnældan kom til sögunnar var hætt að lesa hljóðbæk- ur í heimahúsum og öll hljóðritunin færðist í hljóðver Blindrafélagsins. Síðar tók Blindrabókasafnið yfir þá starfsemi. Fyrir nokkrum mánuðum kom Sigríður með tækið, sem hún hafði haft undir höndum í rúman ald- arfjórðung og vildi koma því í réttar hendur, þótt tækið væri löngu orðið úrelt. Ég hef stundum hugsað um lífs- hlaup kvenna eins og Sigríðar. Hún vann lengi hjá Vinnufatagerðinni. Svo tók við heimilisrekstur. Eigin- maður hennar var mjög sjóndapur og þegar ég kynntist þeim hjónum í lok sjöunda áratugarins var sjónin nær horfin. Jakob var oft á tíðum mjög bitur út í lífið. Honum fannst hann ekki hafa notið sín sem skyldi og sjálfsagt hefur hann fallið í þá gryfju eins og við mörg, sem erun sjóndöpur að reyna að leyna sjón- deprunni eins og kostur er. Jakob var einhver verklagnasti maður, sem ég hef kynnst. Ef gera þurfti við ein- hverja hluti, þá hætti hann ekki fyrr en hann gat lagað það og gert við, sem þurfti. Þá átti Jakob það til að vera dálítð glettinn og með eindæm- um stríðinn. En hann vildi hvers manns vanda leysa, gæti hann það. Sigríður umbar mann sinn með stakri þolinmæði, þótt stundum hvessti dálítið hjá henni fann maður að undir storminum bjó mikil logn- kyrra, en tilfinningarnar urðu stund- um að fá útrás. Það hlýtur að vera meira en að segja það þegar fólk ruglar saman reitum sínum og annað er verulega fatlað. Þá þarf annað hjónanna að setja sig í spor þess sem fatlað er. En sá fatlaði gleymir alloft að sýna maka sínum þá nærgætni, sem þörf er á í samskiptum. Jakob og Sigríður reyndust mörg- um íbúum í Hamrahlíð 17, húsi Blindrafélagsins, mjög hjálpleg og vinsamleg. Þegar Jakob lést, flutti Sigríður í nágrenni Blindrafélags- hússins og hélt sambandi við vini sína þar allt til dauðadags. Hún var ávallt tilbúin að liðsinna þeim, sem þurftu. Með Sigríði er gengin góð kona, sem við minnumst með virðingu. Gísli Helgason formaður Blindrafélagsins. SIGRÍÐUR JÓNSDÓTTIR ✝ Jónína T. Elías-dóttir fæddist í Skáladal í Sléttu- hreppi 31. október 1915. Hún lést 12. mars síðastliðinn. Foreldrar hennar voru hjónin Halldóra Elín Árnadóttir og Elías Albertsson. Jónína hóf sambúð með Aðils Ragnari Erlendssyni frá Sléttu, f. 25. nóvem- ber 1906, d. 7. mars 1991. Bjuggu þau fyrst í Reykjavík, síð- ar á Hesteyri í Sléttuhreppi, Suð- ureyri við Súgandafjörð, Akra- nesi og að lokum í Kópavogi. Þau eign- uðust þrjár dætur: Erla Helga, gift Sig- urði Guðmundssyni, þau búa á Kirkjubóli í Hvítársíðu og eiga þrjú börn. Alfa Ey- rún, gift Guðmundi T. Magnússyni, þau búa í Reykjavík og eiga fjögur börn. El- ín Herborg, gift Helga Þorvaldssyni þau búa í Kópavogu og eiga þrjú börn. Útför Jónínu fer fram frá Kópavogskirkju í dag og hefst athöfnin klukkan 13.30. Í dag kveðjum við góða konu, Jón- ínu Elíasdóttur. Það var alltaf jafn- gaman að koma við hjá Jónínu ömmu og spjalla stutta stund. Amma hafði frá mörgu fróðlegu að segja enda ólst hún upp í þjóðfélagi svo gjör- ólíku því sem við þekkjum í dag. Jón- ína amma ólst upp á afskekktum stað í Skáladal og síðar á Hesteyri í Sléttuhreppi og átti góðar minningar frá æsku sinni. Er mér meðal annars minnisstæð ein kvöldstund nú í des- ember þar sem amma sagði mér frá húslestrunum sem haldnir voru á æskuheimili hennar, þar sem var sungið, beðið og lesið uppúr guðs orði. Jónína amma var dugleg kona og vinnusöm og á gamals aldri prjón- aði hún enn peysur og sokka og saumaði út í dúka og púða af stakri snilld. Jónína hugsaði vel um sitt fólk. Hún var áhugasöm um hvað allir voru að sýsla og spurði alltaf frétta af stórum sem smáum í fjölskyld- unni. Hún var hugulsöm og gætti alltaf að því að ég væri vel klædd þegar haldið var heim á leið og aldrei fór ég heim með tóman maga. Þær verða ekki samar gönguferðirnar þegar ekki verður staldrað við hjá ömmu. Ég minnist Jónínu ömmu með hlýhug og þakka fyrir þær ómetanlegu stundir sem við áttum saman. Guð blessi minningu Jónínu Elías- dóttur. Guðrún Laufey Guðmunds- dóttir. JÓNÍNA ELÍASDÓTTIR     ) (; < # &$1' - % % '&'=B  #$% #       5    + &   6   &   )      / /1 '  /0 01&&' 6 /0 01&&'  /0 01&&' 1% /0 01&&'(            ;) )<  & ##$%  'B )# '      *& &'  '   7  8    + &   7 %  & ))      / /1 9   +&    *& &'  ' 7 % ':$ %01&&' -%# /% 3 ;%&%.'$/ 01&&' ' /% 3 ) ' 6G1 01&&'  /0 /% 3 - %) % & ' 01&&' ' /% 3 )%& '-%0 %3 '1 $%: 3$ #0( "  #    ;)) )-))  $4#%F ' :%%""  &$%% '     .& )    + &   0  &   )      ! 11  78&-$%& & 0  %*$#-$%& & 0 -%%0 3 %0 3(            .)6; < ;4% '&4'=>      $    + &   "  &   )      / /1 %%*  0'#& 01&&' *  0'#&(.% ' 3 -0%9% 01&&'    (.% ' 01&&' %*(% 3 %%:3%%%:(      .); <  *%#% '!  3 ' + &   :   & - ))      5 11 5 0  % 01&&'  /09' &' 3( ;  5 H 6I5  '&%- %//'   +  &' <  ;3  .&   8   *%        1%'  1 01&&'(
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.