Morgunblaðið - 17.05.2002, Side 59

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 17. MAÍ 2002 59
✝ James JosephDempsey fæddist
í Westchester County
í New York-ríki í
Bandaríkjunum 16.
október 1953. Hann
lést á Landspítalan-
um í Fossvogi 8. maí
síðastliðinn. Hann
ólst upp hjá foreldr-
um sínum í Yorktown
Heights í Westchest-
er County. Foreldrar
hans eru James Jos-
eph Dempsey frá
New York, f. 15.10.
1922, d. 12.11. 1984,
og Julia M. Dempsey frá New
York, f. 22.5. 1921, nú búsett í
Florida. Systkini hans eru: Diane
M. Dempsey, f. 20.11. 1954, búsett
í Houston í Texas, Gerald Demps-
ey, f. 3.10. 1956, búsettur í New
York, kvæntur Anne Marie Carl-
ey, Mary Elizabeth Dempsey, f.
23.4. 1962, búsett í New York.
James útskrifaðist frá York-
town High School 1971, síðan frá
Clarkson University í Potsdam í
New York-ríki 1975 með BS-
gráðu í eðlisfræði. Tók masters-
próf í stærðfræði og tölvufræðum
frá sama skóla 1977. James starf-
aði hjá IBM í New
York í 6 ár að loknu
námi og vann við
forritun og fleira.
Hann kvæntist Amy
Ewing 1979, bjó með
henni í Connecticut,
en þau skildu. James
starfaði sem flug-
maður og flugkenn-
ari um árabil í Conn-
ecticut. James flutt-
ist til Íslands 1994,
hóf sambúð með
Guðrúnu Markús-
dóttur í Langagerði í
Hvolhreppi, þar sem
þau stunduðu búskap ásamt öðr-
um störfum og bjó þar til dauða-
dags. Þau eignuðust soninn Mark-
ús James árið 1995. James
starfaði hjá Tölvumyndum í
Reykjavík á árunum 1999–2000,
en rak fyrirtækið Gagnasýn,
ásamt Eiði Arnarsyni, á árinu
2001. Hann stofnaði fyrirtækið
Langagerði ehf. á þessu ári, þar
sem ætlunin var að sinna margs
konar tölvuþjónustu.
Útför James verður gerð frá
Hvítasunnukirkjunni Fíladelfíu í
Reykjavík í dag og hefst athöfnin
klukkan 14.30.
Kynni mín af James hafa kennt
mér að hugtakið tími er afstætt fyr-
irbæri. Kynni okkar, sem eingöngu
stóðu í rúm tvö ár, eru samt eins og
við höfum þekkst alla ævi. Það er erf-
itt að skýra það en þannig er það. Allt
frá fyrstu kynnum höfum við haft
mikið samband, unnið saman, stofnað
saman fyrirtæki, farið utan á ráð-
stefnur, farið saman að veiða og síð-
ast en ekki síst talað mikið saman og
skemmt okkur konunglega þennan
tíma. James var einstaklega fróður
og þrá hans til að vita meira var þvílík
að fáir geta fetað í fótspor hans, hann
var gífurlega víðlesinn og því hafsjór
af fróðleik nánast á hvaða sviði sem
var.
Það er erfitt að standa frammi fyrir
því að náinn vinur og samstarfsmaður
hverfi allt í einu án nokkurs fyrirvara,
en veikindi gera ekki boð á undan sér.
James, ég á eftir að sakna þín eins og
fleiri samferðamenn þínir. Ég vil
þakka þér fyrir þau forréttindi að
hafa kynnst þér. Það verður aldrei
fullþakkað. Elsku Guðrún og Mark-
ús, megi góður Guð gefa ykkur styrk í
sorg ykkar og einnig votta ég móður
og systkinum James samúð mína.
Guð blessi ykkur öll.
Eiður Arnarson og fjölskylda.
James Joseph Dempsey kom hing-
að til lands sem ferðamaður fyrir um
áratug. Hann kynntist þá Guðrúnu
Markúsdóttur, heimasætu í Langa-
gerði í Hvolhreppi, og tókust með
þeim ástir.
James átti að baki fjölbreytt nám
og störf í heimalandi sínu, Bandaríkj-
unum, meðal annars sem atvinnuflug-
maður og tölvufræðingur. Það virtist
ekki vefjast fyrir honum að söðla um,
fara að sinna búskap og ræktun hér
við ystu höf. Hann nálgaðist verkefn-
in með skipulegum hætti, las allt sem
hann komst yfir og ræddi við kunn-
áttumenn, varð þannig sjálfmenntað-
ur í búfræðum, en fór ekki endilega
troðnar slóðir.
Að heimsækja James í Langagerði
var ávallt fræðandi og maður fór rík-
ur af hugmyndum og fróðleik af hans
fundi. Ég man þegar James sýndi
mér gróðurhúsið, sem hann hannaði
og smíðaði eftir kúnstarinnar reglum.
Það virkaði vel, enda til þess vandað
og hvert atriði þaulhugsað. Eins þeg-
ar við gengum um akrana og túnin
þar sem nýjar fóðurjurtir spruttu í
bland við gamlar. Sumar höfðu menn
talið að gætu tæplega sprottið hér að
gagni, en þær brögguðust ágætlega
innan við skjólbeltin í Langagerði.
Einu sinni fór ég með félaga mínum
Páli Pálssyni til gæsaveiða í akri hjá
James og Guðrúnu. Eftir svolítinn
fróðleik um atferli gæsarinnar út-
skýrði James hve tæpt á skurðbrúnir
þurfti að sá korninu. Þannig náði
gæsin ekki að lenda í akrinum óslegn-
um og spilla uppskerunni. Þegar farið
var í fjósið og geldneytin skoðuð
fylgdi fyrirlestur um vaxtarhraða
nautgripa, samspil fóðureininga og
þyngdaraukningar, og á hvaða tíma-
bilum í æviskeiði gripanna væri hag-
kvæmast að lóga þeim að teknu tilliti
til allra þessara þátta. Eitt síðasta
sinn sem við töluðum saman rakti
James kenningar um áhrif sólgosa á
ýmis náttúrufyrirbæri á jörðu, m.a.
jarðhræringar og jarðelda. Hann
velti því fyrir sér hvort hægt væri að
segja fyrir náttúruhamfarir af því
tagi með því að fylgjast með sólinni.
James kom mér fyrir sjónir sem
vel lesinn, ríkur að hugmyndum og
hæfileikum. Búskapurinn varð auka-
geta hjá James. Hann komst að því að
enn voru full not fyrir þekkingu hans
á tölvum og hugbúnaði. Starfaði hann
á því sviði hin síðari ár hér í höfuð-
borginni og fór heim í Langagerði um
helgar og á milli verkefna.
Fjölskyldan í Langagerði hefur
mikið misst. Í vetur var Markús Run-
ólfsson, tengdafaðir James, borinn til
grafar og nú er höggið í sama kné-
runn. Það er mikill missir að James
Dempsey, ekki síst fyrir ungan son og
eiginkonu. Við vottum ástvinum
James okkar dýpstu samúð og biðj-
um þess að faðir miskunnsemdanna
og Guð allrar huggunar sé þeim ná-
lægur nú og um ókomin ár.
Guðni Einarsson
og fjölskylda.
Á stundu sem þessari er gott að
geta litið aftur og hugsað með hlýhug
til samverustundanna sem ég átti
með vini mínum Jim. Þegar tíminn
sem við þekktumst er skoðaður,
stendur upp út minning um duglegan
mann sem kom úr öðrum heimshluta
og annarri menningu og þurfti að að-
laga sig nýjum aðstæðum. Jim gerð-
ist bóndi á íslenskum sveitabæ sem
voru mikil umskipti frá fyrri störfum.
Maður sem er menntaður tölvun-
arfræðingur og hefur jafnframt starf-
að sem flugmaður með próf upp á
vasann í þeim efnum hlýtur að taka
stóra ákvörðun með því að gerast
bóndi á Íslandi. Sérstaklega í ljósi
þess að staða bóndans á Íslandi er
engan veginn sambærileg við fyrri
störf Jims. Ég hef oft hugsað til þess
að í raun var hann landnámsmaður
eins og við getum lesið um í Íslend-
ingasögum. En Jim tókst ætlunar-
verk sitt. Í dag hefur hann búið Guð-
rúnu sinni og Markúsi syni sínum
gott og fallegt heimili í einni af nátt-
úruperlum Suðurlands.
Fyrir tveimur árum áttum við leið
þar um, ég og góður vinur minn og
frændi, og heimsóttum fjölskylduna í
Langagerði, við vorum á leið í gæs.
Jim var ekki ánægður með gang mála
í sölu á nautgripakjöti þá og sagði að
þessi búskaparmáti gengi ekki leng-
ur. Frændi, sem er það sem við segj-
um „í tölvubransanum“, hlýddi á
þetta samtal.
Í þessum töluðu orðum bað ég Jim
að segja þessum vini mínum hvaða
nám hann ætti að baki í tölvufræðum.
Þegar upptalningunni var lokið, sem
tók alllangan tíma, fórum við frændi
að hlæja. Jim spurði hvað þetta ætti
að þýða, að hlæja að þessum kring-
umstæðum þegar ekkert var fram-
undan nema svartnættið og hrun á
mörkuðum. Vinur minn sagði Jim að
drífa sig „í bæinn“ og hitta sig á
mánudeginum því að mikil vöntun
væri á mönnum til starfa með hans
þekkingu. Jim var kominn með góða
vinnu seinni partinn á mánudeginum.
Jim var ekki gefinn fyrir sjálfhól.
Ég reyndi þekkingu hans nú á liðnum
mánuðum þar sem hann var að hjálpa
mér við uppsetningu á tölvukerfi fyrir
mitt fyrirtæki. Ég vissi fyrir hverja
hann var að vinna og þeir aðilar
kröfðust fullrar þekkingar á viðfangs-
efninu.
Leyndardómurinn á bak við að
leysa erfitt verkefni vel af hendi var
að biðja fyrir því. Þetta sagði Jim við
mig fyrir fáum dögum. Hann átti
trúna á Jesúm Krist í hjarta sínu. Nú
þegar við stöndum frammi fyrir því
óumflýjanlega, sem allt of fljótt henti
vin minn Jim, kemur í hugann saga úr
Biblíunni um Jósef, sem kom úr fjar-
lægu landi en gerðist ráðgjafi og var
falinn mikill trúnaður. Jim minnir í
mörgum hlutum á Jósef sem var út-
lendingur í fjarlægu landi en samdi
sig fljótar að aðstæðum en margir
innfæddir. Megi minningin um þig
lifa áfram, vinur, ég er stoltur af að
hafa átt þig sem vin. Far þú í friði.
Ég, Unnur og börnin biðjum
Drottin okkar og frelsara Jesúm
Krist að vera með ykkur, Guðrún
mín, Markús og Jóa. Megi hann taka
höndum um ykkur í ykkar miklu
sorg.
Sigurmundur og Unnur.
JAMES JOSEPH
DEMPSEY


 
        
       
     






  
  !"#$%
 
  &'( )'(  
* 
+! , -""+  . + /%
! - 
0-1
 2-""+  03   " + 1  
 +"1 !, -""+  )'( &'(  
4' 03 -""+  * + 03  
!, +)'(    +"'( 
( -""+ %
"   
 4)

5
/2+
#  $ %  
 &! '!
(     $)   *+! ' ! *,!--!
* ! -""+ 

 + !   !, !03 -""+ 
!, !! -""+ 
  +  
62"! !    -1 / -""+ 

"27 !  
"2 1 !,! --""+ 
)-1! -""+
       ( %
6 ,
.  '  '   )  ! *-!--/*0!--  ) $1..2345 637%238854!
8! 32%
 '"37+9. ' 1 %
9  :0
/

5
+ '!3+
/+
7,!  -+1:+, + 
 )  %)
  *+! ' ! *:!:-!
;
    
+);"  )" 0 -""+ 

+! '( );"-""+ +<  -+<%
$)     
=>
0


5
/1,  - 
 2+ ,+
 )  <))   *+! '  *,!--!
!,'( %0 -""+ 
0 8 2-""+ 
*  ,! 
%0 -""+  -2:  ; 
61 %0 -""+ 
:  ?"%0 -""+ 
+! ,! ! "+  

+! '( )" 0 -""+  * ,! 
"27 
   2 -." + +%
; 
&08=

5
:+, !"@A
#  $  =>   *0! '!
(     =>))   *+! ' ! *,!--!
7 +
+! ,  & . ' :%B7 -""+ 
6+' 
+! , -""+  )+ 
%   
&'( + 
+! ,  * "+ 
%
+! ,
      ( %
?        &*
/66

5
#  . >' ;   **! '!
(     ?)) 
 0-! ' ! *,!--!
;
      +B7-""+ 
+,! &   
B7&    )"  +"1 
+! ' -""+ 
,! &  -""+ 
Handrit afmælis- og minningargreina skulu vera vel frá gengin, vélrituð eða tölvusett. Sé
handrit tölvusett er æskilegt, að disklingur fylgi útprentuninni. Senda má greinar til blaðsins
í bréfsíma 569 1115, eða á netfang þess (minning@mbl.is). Nauðsynlegt er, að símanúmer höf-
undar/sendanda fylgi. Nánari upplýsingar má lesa á heimasíðum. Það eru vinsamleg tilmæli
að lengd greina fari ekki yfir eina örk A-4 miðað við meðallínubil og hæfilega línulengd — eða
2.200slög. Höfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.