Morgunblaðið - 06.07.2002, Side 38

MINNINGAR
38 LAUGARDAGUR 6. JÚLÍ 2002 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Helga MargrétHaraldsdóttir
fæddist á Skálum á
Langanesi 26. júní
1926. Hún lést á
hjúkrunarheimilinu
Víðihlíð í Grindavík
28. júní síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Sigurborg Guð-
rún Helgimundar-
dóttir, f. 5. sept. 1903,
d. 14. sept. 1987, og
Haraldur Elíasson, f.
10. apr. 1900, d. 9.
nóv. 1990. Hálfbróðir
Helgu er Agnar Vil-
hjálmsson, f. 1. okt. 1933, búsettur á
Þórshöfn. Sambýlismaður Sigur-
borgar Guðrúnar var Halldór Ein-
arsson, f. 10. sept. 1904, d. 29. mars
1988. Þau bjuggu að Staðarseli á
Langanesi og síðast á Þórshöfn.
Fóstursonur þeirra var Stefán Jó-
hann Óskarsson, f. 26. mars 1944,
búsettur á Þórshöfn. Eiginmaður
Helgu var Ásgrímur Hólm Krist-
jánsson, f. 25. mars 1913, d. 6. júlí
1987. Þau eignuðust níu börn: 1)
Auður, húsmóðir á Akureyri, f.
15.1. 1946, gift Angantý Einarssyni,
f. 28.4. 1938. Börn þeirra: a) Halla,
f. 8.11. 1964, börn hennar Einar,
Þórhalla og Angantýr Ómar, b)
Hlynur, f. 7.6. 1967, börn hans Auð-
þeirra: a) Helga Guðrún, f. 1.9.
1978, b) Hörður Már, f. 3.2. 1981, c)
Hildur Ása, f. 29.4. 1987. 6) Sverrir,
f. 20.7. 1957, kona Cathy Josepson,
bús. á Vopnafirði. Dóttir hans og
Mörtu Guðmundsdóttur er a) Helga
Margrét, f. 3.12. 1973. Börn hans og
Borghildar K. Stefánsdóttur eru b)
Henry Trúmann, f. 30.1. 1978 og c)
Máney, f. 23.3. 1984. 7) Erla, versl-
unarmaður í Keflavík, f. 8.7. 1959,
gift Gísla Má Marinóssyni, f. 16.9.
1952. Börn þeirra: a) Þórhalla, f.
2.10. 1978, dóttir hennar Harpa
Rós, b) Karl Hólm, f. 27.6. 1980,
dóttir hans Steinunn Erla, c) Helgi
Már og d) Hrafnhildur, f. 11.11.
1984, e) Hildigunnur, f. 18.9. 1996.
8) Margrét Linda, grunnskólakenn-
ari í Hafnarfirði, f. 14.7. 1963, gift
Rúnari Ágústi Jónssyni, f. 13.3.
1960. Synir þeirra: a) Ásgrímur, f.
22.1. 1993, b) Jón Tómas, f. 16.4.
1996. 9) Kári, starfsm. við fiskeldi í
Vogum, f. 6.5. 1968, kona Helga Rut
Guðnadóttir, f. 12.11. 1971. Dætur
þeirra: a) Margrét Tinna, f. 3.3.
1992, b) Berglind, f. 20.10. 1994.
Helga var í Húsmæðraskólanum
að Staðarfelli veturinn 1943–44.
Hún vann ýmsa verkakvennavinnu
á Þórshöfn og í Vestmannaeyjum
en var síðan húsmóðir og verka-
kona á Þórshöfn til ársins 1987 þeg-
ar hún hætti störfum vegna heilsu-
brests og fluttist til Keflavíkur. Frá
1996 var hún á hjúkrunarheimilinu
Víðihlíð í Grindavík.
Útför Helgu verður gerð frá
Þórshafnarkirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 14.
ur Tinna, Íris Ösp,
Margrét Bylgja og
Elmar Blær, c) Ás-
grímur, f. 3.8. 1972,
börn hans Auður og
Björk, d) Einar, f. 21.9.
1974, d. 29.5. 1979; 2)
Hreinn, skólastjóri í
Vogum, f. 30.5. 1947,
d. 7.5. 1986, kvæntur
Huldu Kristinsdóttur,
f. 18.6. 1947. Dætur
þeirra: a) Helga Mar-
grét, f. 4.11. 1965, börn
hennar Hulda Karen
og Lilja Björg, b)
Kristín Mikaelína, f.
4.5. 1971, börn hennar Harpa Rún
og Hreinn Óttar; 3) Guðrún Krist-
björg bankastarfsmaður, f. 18.3.
1949, maki Jón Óli Jónsson, f. 23.10.
1945. Sonur hennar Grétar Hólm
Gíslason, f. 17.8. 1966, sonur hans
Rúnar Gísli; 4) Kristján húsasmið-
ur, st. hjá Ölgerð Egils Skalla-
grímssonar, f. 14.10. 1952, var
kvæntur Ingunni Árnadóttur, f.
11.9. 1955. Börn þeirra: a) Árni, f.
14.8. 1974, dóttir hans Birgitta Íris,
b) Brynja, f. 3.5. 1978, sonur hennar
Arnar Snær, c) Soffía, f. 11.12.
1983, d) Klara, f. 21.11. 1985. 5)
Henrý Már, rafvirki á Þórshöfn, f.
23.4. 1955, kvæntur Guðrúnu
Helgadóttur, f. 9.10. 1957. Börn
Stundum finnast manni örlögin
grimm. Sú hugsun verður áleitin þeg-
ar Helga Haraldsdóttir kveður þenn-
an heim eftir langt og þungbært veik-
indastríð. Hún ólst upp með Guðrúnu
móður sinni sem var einstæð móðir
eins og nú er kallað. Á kreppu- og fá-
tæktarárunum um 1930 var ekki mul-
ið undir slíkt fólk. Vinnukonustarf
með lausavinnuígripum var hvorki
hátt metið né hátt launað, kallaðist
gott ef hin einstæða móðir gat haft
börn sín með sér. Strax og getan
leyfði mun Helga hafa lagt móður
sinni lið og snemma kom fram dugn-
aður hennar, gáfur og myndarskapur
til allra verka. Hún gekk í farskóla
sveitarinnar eins og tíðkaðist á þeim
tíma. Sú skólaganga varð ekki löng
en Helga mundi og skildi vel; þess
vegna varð undirritaður langskóla-
maður og kennari stundum svolítið
vandræðalegur þegar hún mundi
sögur og staðreyndir sem hann hafði
ekki alveg á hreinu, að ekki séu nefnd
öll ljóðin sem hún kunni en hún var
einkar ljóðelsk. Helgu tókst að kosta
sig af sínum efnum í húsmæðraskóla í
Staðarfelli í Dölum og vistin þar varð
henni í senn notadrjúg og ánægjuleg.
Staka Stephans G.: „Þitt er menntað
afl og önd,/ eigirðu fram að bjóða,/
hvassan skilning, haga hönd,/ hjartað
sanna og góða“ átti sannarlega við
um Helgu og ekki efa ég að henni
hefðu verið flestar leiðir færar ef hún
hefði notið þeirra möguleika sem nú-
tíminn gefur til menntunar og starfa
en auk dugnaðar síns og mannkosta
var hún fáguð í framkomu og fríð
sýnum. Starfsvettvangur hennar
varð þó fyrst og fremst á heimilinu og
það var börnum hennar mikil gæfa.
Uppeldi Helgu og Ásgríms einkennd-
ist af mildi og festu, ásamt kröfum
um að standa sig í gagnlegum verk-
um enda varð dugur og glaðværð ein-
kenni systkinanna. Þessu kynntist ég
vel sem tengdasonur þeirra og nokk-
uð er víst að Helga var alger and-
stæða þeirrar ímyndar um tengda-
móður sem stundum er brugðið upp í
gamansögum og með mér og tengda-
föðurnum varð einstök vinátta og
samvinna.
Fyrstu búskaparár sín bjó Helga
við þægindaskort miðað við þær kröf-
ur sem nú eru gerðar, enda var at-
vinnuleysi langtímum saman, einkum
á veturna. Samt tókst þeim hjónum
með dugnaði, fyrirhyggju og nýtni að
búa við bjargálnir en ekki fátækt. Af-
köst Helgu við heimilisstörfin voru
með ólíkindum, við matargerð, bakst-
ur, saumaskap og þrif. Það eitt að
koma börnunum ævinlega í hreinum
og heilum fötum í skólann var t.d. ær-
inn starfi, enda voru synirnir, ekki
síst, oft þar staddir sem föt slitnuðu
og skitnuðu. Ég minnist heldur ekki
annars en að allt á heimilinu væri í
röð og reglu, þrifið og hreint. Við
þessar aðstæður sem yngra fólk get-
ur tæpast hugsað sér mátti hver dag-
ur teljast samfellt afreksverk, hver
einasti dagur ársins. Þegar hún fékk
svo nútíma heimilistæki, hvert af
öðru, notaði hún tækifærið til að
vinna utan heimilis, oftast í fiskvinnu.
Þá vakti hún stöðugt yfir velferð og
gengi barnanna, skynjaði hvaða
hættur gátu að þeim steðjað; ég veit
um dæmi þar sem hún virtist ráða yf-
ir hæfileika til forspár eða fjarskynj-
unar, en um það vildi hún sem fæst
segja.
Helgu var ekki gjarnt að gera kröf-
ur til annarra fyrir sjálfa sig. Mér er
minnisstætt að erfiðlega gekk að fá
hana til að sækja um atvinnuleysis-
bætur sem hún átti fullan rétt á skv.
lögum. Það gerði hún þó loks, ég held
fyrir þrábeiðni mína, þegar hún þótt-
ist þess fullviss að aðrar húsmæður
með svipaða heimilishagi hefðu sótt
þennan sjálfsagða rétt sinn. Hún var
hins vegar hugulsöm gagnvart öðr-
um, umtalsgóð, ætlaði fólki góðar
hvatir og fagnaði velgengni þess.
Nokkru áður en Helga varð sextug
mátti greina að minni hennar og
sinna var farið að bila. Ekki hefði svo
sem verið óeðlilegt að áratuga erfiði
og vökur segðu þannig til sín. Því
miður var sú ekki raunin, heldur var
Alzheimersjúkdómurinn að verki og
meinaði henni fyrr en varði flestra
möguleika til að njóta lífsins. Hún
átti drauma um margs kyns ferðalög,
allt frá stuttum gönguferðum og úti-
legum til lengri ferða, og hafði ráð-
gert ýmislegt þegar heimilisannir
væru úr sögunni. Hún tók bílpróf og
eignaðist bíl sem varð henni ekki að
fyrirætluðum notum, e.t.v. vegna
sjúkdómsins. Sem betur fór tókst
henni að komast tvisvar til útlanda.
Ég geymi í huga mér hvernig hún leit
út nýkomin frá Spáni, glæstari öllum
fegurðardrottningum. Seinni ferðar-
innar naut hún varla vegna heilsu-
brests.
Við fráfall Helgu tengdamóður
minnar streymir í gegnum hugann
söknuður og þakklæti en jafnframt
beiskja vegna þess grimmilega sjúk-
dóms sem rændi hana svo mörgu sem
okkur ástvinum hennar fannst hún
verðskulda að njóta og tók frá henni
persónuleikann og lífið löngu áður en
það slokknaði. Lengst varðveitti hún
æskuminningarnar og vott af brosinu
bjarta. En við geymum minningarn-
ar um hana, margar, bjartar og hlýj-
ar.
Angantýr Einarsson.
HELGA MARGRÉT
HARALDSDÓTTIR
✝ Jónína ÞórhallaBjarnadóttir
fæddist í Tunghaga í
Vallahreppi 9. nóv-
ember 1917. Hún lést
á hjúkrunarheim-
ilinu Eir 25. júní síð-
astliðinn. Foreldrar
hennar voru Margrét
Þorsteinsdóttir og
Bjarni Jónsson ábú-
endur í Tunghaga.
Jónína giftist 15. júní
1937 Hirti Einarssyni
frá Vaði í Skriðdal, f.
16. mars 1913, d. 27.
febrúar 1979. Þau
eiga tvær dætur: Vilborg Karen, f.
6. nóvember 1939, maki Gestur
Reimarsson, f. 28. júní 1940, og
Þórey Erna, f. 7. febrúar 1945,
maki Birgir Guðmundsson, f. 29.
desember 1941. Börn þeirra eru
Hjördís Björk, f. 18. júní 1962, og
Guðmundur Steinar, f. 19. desem-
ber 1965. Barnabarnabörnin eru
fjögur. Einnig ólu
þau upp frænku Jón-
ínu, frá níu ára aldri,
Bonnie Laufey
Dupuis, f. 23. mars
1954, maki Guð-
mundur Baldursson
og eiga þau fjögur
börn.
Jónína og Hjörtur
hófu búskap á Þor-
valdsstöðum í Skrið-
dal og bjuggu þar í
eitt ár. Árið 1936
fluttu þau í Eyjar í
Breiðdal en 1941
stofnuðu þau nýbýlið
Lágafell og bjuggu þar þangað til
Hjörtur lést. Jónína flutti þá til
Breiðdalsvíkur og bjó þar meðan
heilsan leyfði. Síðustu árin hefur
hún dvalist á hjúkrunarheimilinu
Eir í Grafarvogi.
Útför Jónínu verður gerð frá
Heydalakirkju í Breiðdal í dag og
hefst athöfnin klukkan 14.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Amma mín, nú ertu farin og búin
að hitta afa aftur, við systkinin vilj-
um kveðja þig með nokkrum línum
að lokum og þakka fyrir allt. Við vor-
um ekki orðin gömul þegar við vild-
um alltaf vera hjá ykkur afa í Lága-
felli. Tókum við strax þátt í störfum
ykkar þótt getan hafi kannski ekki
verið beysin fyrst í stað. Gott var
þegar þú vaktir okkur með volgri
mjólk og heimabökuðu brauði. Þessi
ár sem við áttum með ykkur í Lága-
felli urðu okkur gott veganesti út í
lífið. Oft eftir að þú komst suður
leiddust umræður okkar austur í
Breiðdal um hvað var að gerast á
þeim árstíma.
Guð blessi minningu þína og þús-
und þakkir fyrir allt sem þið veittuð
okkur. Minningin um afa og ömmu
mun lifa áfram um ókomin ár.
Hjördís Björk og
Guðmundur Steinar.
Ó, Jesús bróðir besti
og barnavinur mesti,
æ, breið þú blessun þína
á barnæskuna mína.
Mér gott barn gef að vera
og góðan ávöxt bera,
en forðast allt hið illa,
svo ei mér nái’ að spilla.
Það ætíð sé mín iðja
að elska þig og biðja,
þín lífsins orð að læra
og lofgjörð þér að færa.
(Páll Jónsson.)
Elsku langamma, við þökkum fyr-
ir allt og biðjum Guð að geyma þig.
Bless, langamma mín,
Birgir Örn, Hrannar,
Hjörvar Steinn og Sigrún.
Þá er komið að því að kveðja þig,
elsku frænka. Minningarnar eru
margar þegar litið er til baka. Okkar
fyrstu kynni voru þegar ég fékk að
koma í sveitina til þín og Hjartar sjö
ára gömul. Ekki held ég að það hafi
verið af þörf því að ekki var við miklu
að búast af sjö ára stelpu sem aldrei
hafði komið í sveit áður. Þið tókuð á
móti mér á bryggjunni á Breiðdals-
vík þar sem ég valt í land úr gömlu
Herðubreiðinni, með sjóriðu sem
entist mér lengi á eftir.
Hlýjar voru móttökurnar, þrátt
fyrir að þú, frænka mín, værir alltaf
mjög dul og bærir ekki tilfinningar
þínar á borð fyrir hvern sem var. Þú
varst ákveðin og stjórnsöm, reglu-
semi var á þínu heimili og var það til
fyrirmyndar. Mikil gestrisni var á
heimilinu og er mér minnisstætt
þegar verið var að taka á móti gest-
um og þá sérstaklega bændaferðirn-
ar sem voru á þeim tímum.
Þú hafðir gaman af að búa til góð-
an mat og baka, enda alltaf til með
kaffinu, meðan heilsan entist. Alltaf
var það þitt mesta leyndarmál hverj-
ar uppskriftirnar voru þegar spurt
var, enda komst ég að því þegar þú
varst hætt að fást við eldhússtörf að
þær voru byggðar á þinni tilfinningu
og búnar til af fingrum fram.
Búskapurinn var ykkur Hirti lifi-
brauð og var honum sinnt af mikilli
alúð. Þú varst hagleikskona í handa-
vinnu, og kenndir mér svo margt
sem hefur nýst mér alla tíð.
Eitt af því sem þú þráðir og naust
var að ferðast og er mér eftirminni-
legt er við fórum á björtum sumar-
degi austur fyrir fjall og vorum
staddar á Hellisheiðinni. Þá veittum
við athygli miklum reykjarstróki er
lagði til himins. Veltum við þessu
fyrir okkur um stund og komumst að
þeirri niðurstöðu að þarna væri
sennilega eldgos, enda reyndist
Hekla gamla þar að verki.
Elsku frænka, ég gæti haldið lengi
áfram og langar mig að þakka þér
allt það er þú kenndir mér í litla
hlýja eldhúsinu. Þú kenndir mér að
lesa þar og man ég það eins og það
hefði verið í gær, því illa gekk oft að
fá mig til að sitja kyrra. Bókin hét
Bogga og búálfurinn, og voru þar
eins konar skilaboð um lífið sem
framundan var, enda var þér annt
um að ég væri mér meðvitandi um að
lífið væri ekki alltaf auðvelt viður-
eignar.
Hvíl í friði, Jónína mín, og hafðu
þökk fyrir allt sem þú gafst mér og
fjölskyldu minni.
Bonnie Laufey Dupuis
og fjölskylda.
JÓNÍNA ÞÓRHALLA
BJARNADÓTTIR
2
 3
 
  3
  1 
"  !1! 
     


8<=$=

 #
5  3
 
 

- 
&


 
 9 -

8 &
  $1+3.2" 
&-  3.2
" 5.2 +, #
2
 3


 1  "  !1%
! 
     
 "- "
   "-  "" 

&'
  5 21!#
&- &- " 8 &- 
 $ ,&- 
5 &-  &"- E - !" #
ÆSKILEGT er að minningar-
greinum fylgi á sérblaði upplýs-
ingar um hvar og hvenær sá,
sem fjallað er um, er fæddur,
hvar og hvenær dáinn, um for-
eldra hans, systkini, maka og
börn, skólagöngu og störf og
loks hvaðan útför hans fer fram.
Ætlast er til að þessar upplýs-
ingar komi aðeins fram í for-
málanum, sem er feitletraður,
en ekki í greinunum sjálfum.
Formáli
minningar-
greina